Λόγος από μπαλκόνι

Του Γιάννη Σώκου
Επικοινωνιολόγου

Εν αρχή ήν ο λόγος. Καλύτερα, πες, ο λόγος από μπαλκόνι.
Πομπώδης, στομφώδης, χειμαρρώδης!
Πειστικός, γλαφυρός, δηκτικός!
Μπιτάτος, σλογκανάτος, μπαλκονάτος!

Βέβαια ! Βέβαια ! Άλλος ο λόγος σε βιβλίο, άλλος σε επιστολή, άλλος στη βουλή, άλλος στο café, άλλος στο καφενείο κι άλλος εκεί ψηλά, στο μπαλκόνι. Πάνω από το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος της μεγάλης πλατείας.
Εκεί να δω πόσα απίδια πιάνει ο σάκος και σε πόσους σταυρούς μεταφράζονται τα συνθήματα του αλαλάζοντος πλήθους.
- Ε-σέ-να θέ-λου-με ! Ε-σέ-να θέ-λου-με !
- Προ-χώ-ρα, προ-χώ-ρα, σε θέ-λει… η ε-νδο-χώ-ρα !
- Πες τα μεγάλε !
Αλλά τι να πεις, μεγάλε, και πώς να σταθείς στο ύψος όχι απλά ενός μπαλκονιού, αλλά στο ύψος των περιστάσεων μιας προεκλογικής ομιλίας ;
Είπαμε, άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Άλλο γιατρός, άλλο μηχανικός, άλλο δικηγόρος, άλλο συνδικαλιστής κι άλλο υποψήφιος ! Υποψήφιος !
Ίσως η πιο φιλόδοξη λέξη στον κόσμο.
Λέξη Βαριά. Με ειδικό βάρος ευθύνης.
Με νόημα, προοπτική και υπόσχεση.
Τι λέω, υπόσχεση …υποσχέσεις! Αν μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις εδώ έχουμε τη λέξη που είναι χιλιάδες εικόνες.
Μαγικές εικόνες για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την παράδοση, την ύδρευση και την άρδευση.
Για την ποιότητα της ζωής, την οικονομία, για την καθημερινότητα του πολίτη και… για να’χουν, πλέον, όλοι οι άνθρωποι, πιάνο στο σπίτι!
Μαγικές εικόνες με τον Υπουργό και το Δεσπότη. Με τους πλημμυροπαθείς, τους σεισμοπαθείς και με άλλες ευπαθείς ή συμπαθείς ομάδες της τοπικής κοινωνίας.
Μαγικές εικόνες για ν’ αλλάξει η εικόνα της κοινωνίας, του κράτους, της χώρας.
Ως υποψήφιος μπορείς να υπόσχεσαι ό,τι θες.
Όχι όμως και να λες ό,τι θες!
Τόπαμε και θα το ξαναπούμε.
Ο λόγος από μπαλκόνι, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, με δεδομένα που πρέπει να τηρούνται ως ευαγγέλιο !
Προσέξτε.
Εσείς, κύριε υποψήφιε, ως επιτυχημένος δικηγόρος θα παίρνατε για συνήγορό σας στο δικαστήριο έναν επικοινωνιολόγο ;
Κι εσείς, κύριε υποψήφιε, ως επώνυμος καρδιοχειρούργος, θα εμπιστευόσαστε, την πεθερά σας σ’έναν κειμενογράφο, έστω για μια μικρή επεμβασούλα ;
Γιατί επεμβαίνετε, τότε ;
Γιατί δεν αφήνετε την υποψηφιότητά σας στα χέρια των ειδικών;
Αν η ιδιότητα του υποψήφιου θέλετε να παύσει να συνοδεύει το επιζητούμενο αξίωμα το βράδυ των εκλογών, δεν έχετε παρά να θυμηθείτε έγκαιρα τη ρήση «έκαστος στο είδος του ……………»

Εκεί πάνω, ψηλά στο μπαλκόνι, ο επιστημονικός σας λόγος έχει τόση ισχύ, όση ο προεκλογικός λόγος στην εντατική του νοσοκομείου, στην αίθουσα του δικαστηρίου, στο ξενοίκιαστο διαμέρισμα της απέναντι πολυκατοικίας.
- Και ποιος θα μας τον γράφει ; Θα ρωτήσετε.
- Όχι, πάντως, ο δάσκαλος του χωριού ή ένας φίλος που έγραφε καλές εκθέσεις στο Λύκειο.
- Ναι, αλλά εμείς ξέρουμε καλύτερα τα προβλήματα του τόπου από τον καθένα.
- Άντε, να το …ματαξαναπούμε. Άλλο «ξέρω καλύτερα τα προβλήματα» κι άλλο «ξέρω να τα παρουσιάζω καλύτερα».
- Τι θα πει καλύτερα ;
- Πιο απλά, πιο κατανοητά, πιο συνοπτικά, πιο δομημένα, πιο συμπυκνωμένα, πιο στοχευμένα, πιο ελκυστικά, πιο πειστικά. Αλλιώς…
- Αλλιώς, τι ;
- Με το λόγο που γράφεις εσύ, κινδυνεύεις να σ’έχουν γραμμένο οι άλλοι!

Και για όποιον δεν κατάλαβε, το συμπέρασμα επιγραμματικά : «Η καλή προεκλογική ομιλία λέγεται, αλλά δε γράφεται από τον ομιλούντα!».

Αν παρ’όλα αυτά επιμένετε να γράψετε μόνος σας την ομιλία σας ..… ο θεός βοηθός !
Στη θεία επικοινωνία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Σαν επικοινωνιολόγος θα σας πρότεινα η ομιλία σας από το μπαλκόνι να έχει κάτι από την επί του όρους ομιλία.
Όχι τόσο ως προς το ύψος, ούτε ως προς το ύφος. Περισσότερο θα έλεγα ως προς το βάθος των νοημάτων.
Σε αυτή την περίπτωση μια αρχή του στυλ «Μακάριοι οι πολίτες… Μακάριοι οι πεινώντες …Μακάριοι οι διψώντες…Μακάριοι οι αιτούντες…»,θα μπορούσε να εκτιμηθεί δεόντως από τους ψηφοφόρους για την βαθιά σας ειλικρίνεια…
Ότι, δηλαδή, η λύση των προβλημάτων δεν είναι θέμα τούτου του κόσμου, αλλά του άλλου…!

Είναι θέμα … «Αρχής».
Ο καλός λόγος, καλά είναι να λέγεται πάντα στο τέλος !.