Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017

Μια αριστερά, ο Θεός να την κάνει αριστερά! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Μια αριστερά που καθημερινά καταποντίζεται δημοσκοπικά, ευνουχίζεται ιδεολογικά και κινδυνεύει να ακρωτηριαστεί πολιτικά, όταν γίνουν εκλογές, ζει με την ελπίδα να ξαναθεριέψει το πεινασμένο κτήνος του λαϊκισμού. Μια αριστερά που άλωσε, αλώθηκε και τελικά αλλοιώθηκε από μια δράκα στελεχών «χαλασμένης» γενιάς που πίστευε ότι ήταν «χαρισματική»!

Μια αριστερά στα όρια της πολιτικής φαιδρότητας με λόγο φτηνού πολιτικαντισμού και επιδόσεις ανευθυνότητας περιορίζεται πάντα σε αυτοψία μετά τις καταστροφές, με συνοδεία τηλεοπτικών συνεργειών. Το προλαμβάνειν, αγνοείται όπως και η ανάληψη πολιτικής ευθύνης.

Μια αριστερά αιθεροβάμων, ιδεοληπτική, γραφική ανερμάτιστη, ανεύθυνη, εμμονική, αφοριστική, καιροσκοπική, αμετροεπής, κυνική, οκνηρή, ξεπερασμένη, απομεινάρι μιας άλλης εποχής όπου η πολιτική των στημένων εικόνων έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα και το όραμα που προβάλλει με πάθος έχει «ξεθωριάσει» επικίνδυνα.

Μια αριστερά αναιδής,  υπερφίαλη, μαξιμαλιστική αυτάρεσκα ημιμαθής και με χιλιοφθαρμένα ιδεολογικά ρητορεύματα, κενολογίες εντυπωσιασμού αφελών, βουλιμία για νομή εξουσίας, ολέθρια για το συμφέρον του τόπου.

Μια αριστερά οπαδός του καφενόβιου κουβεντιαστού θριάμβου εικονικών επιτυχιών, εκμαυλισμό συνειδήσεων, και οβιδιακές μεταμορφώσεις εντός ζώνης βολέματος.

Μια αριστερά με λόγο ξύλινο, ιδεοληπτικό, φοβικό, συμβατικό, αραχνιασμένο, προκάτ, με στρεβλώσεις και αγκυλώσεις από τον περασμένο αιώνα να φιλοδοξεί να πείσει νέους ανθρώπους με σκέψη, γνώση και σύγχρονες ανησυχίες των αναγκών της ζωής τους.

Μια αριστερά που πολιτεύεται με διχαστικό τρόπο κριτήρια κομματικής επικράτησης, συσπείρωσης του σκληρού πυρήνα των οπαδών και διεύρυνση της εκλογικής πελατείας με συμπεριφορές και ανακλαστικά της πρώτης δεκαετίας της μεταπολίτευσης.
Το «καινούργιο κοσκινάκι» που διαμορφώθηκε βασιζόμενο σε αντισυστημικά και αντιμνημονιακά συστατικά αμφισβητείται καθημερινά.

Μια αριστερά που ενώ η χώρα μετεωρίζεται στο χείλος της αβύσσου παραμένει θιασώτης στο θέατρο του παραλόγου περιμένοντας την έλευση του από μηχανής Θεού για τη σωτηρία.

Μια αριστερά που διεκδικεί επάξια την πιστοποίηση αμοραλισμού και καιροσκοπισμού.

Μια αριστερά που αντιδρά με τον «πλέον βέλτιστο τρόπο», όταν οι παραλίες του Σαρωνικού γέμισαν με οργή τους κατοίκους και μαζούτ τη θάλασσα, και δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος πολιτικός να αναφωνήσει «mea culpa»!

Μια αριστερά που διορίζει, τακτοποιεί χωρίς έλεγχο, σε δημόσιες θέσεις «ημέτερους», σαν να επρόκειτο για την οικογενειακή τους επιχείρηση. Η κουλτούρα των «πελατειακών σχέσεων» μπόλιασε και το DNA της αριστεράς.

Μια αριστερά που προτιμά τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, από τους μη έχοντες καμία σχέση επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα, με το κράτος.

Μια αριστερά ο Θεός να την κάνει αριστερά όπως την καταντήσανε! 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Τολμήστε να πολιτευθείτε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Ο μέσος πολιτικός είναι για τον μέσο νεοέλληνα πολίτη, απατεώνας, ψεύτης, χαραμοφάης, κουτοπόνηρος, ανεπάγγελτος, ανέντιμος, εγωκεντρικά φιλόδοξος, διεφθαρμένος, κονομημένος, αναξιόπιστος, βολεψάκιας, άβουλος, κομματικό υποχείριο και αρκούντως κομπλεξικός. Πιθανόν από την ανωτέρω ταυτότητα να λείπουν αρκετά ακόμη «κοσμητικά» που εκφράζονται από πολίτες απογοητευμένους και δυσαρεστημένους από το πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνά τα τελευταία χρόνια. Μια άποψη που ενισχύεται από τον στερεότυπο πλέον τρόπο αναφοράς των ΜΜΕ στο πρόσωπο του μέσου πολιτικού, και στα κίνητρα που τον ωθούν στην πολιτική.

Όμως ο μέσος πολιτικός «ντιλάρει» ευφυώς στο δρόμο για την εξουσία και παίζει ως καλός ηθοποιός το παιχνίδι του πολίτη που θέλγεται από σωτήρες, εξωπραγματικές υποσχέσεις, εικόνα αντί για αλήθεια, ανεδαφικές προσδοκίες, ευτελισμένες αργυρώνητες αγιογραφίες και ναρκισσιστικές γελοιότητες.
Προωθούν την ιδεολογία τους, βάσει των άγραφων νόμων της προπαγάνδας με παχιά λόγια και ακραίο λόγο, πεζοδρομιακό κατά προτίμηση τις περισσότερες φορές. Άλλωστε αυτά αρέσουν στο target group των προσωπικών ψηφοφόρων τους και ο συνήθης χαρακτηρισμός «καραγκιόζης» συνάδει απόλυτα με την ταυτότητα των ανώριμων και ακαλλιέργητων πολιτών που συνδράμουν στη θεατρική παράσταση της εκλογής τους.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να έχουμε σήμερα από το σύνολο του πολιτικού μας προσωπικού το πενήντα τοις εκατό μόνιμα εκλεγμένους εκπροσώπους στο κοινοβούλιο και άλλο ένα πενήντα τοις εκατό «εναλλασσόμενους» αναλόγως των «ρευμάτων» που πνέουν στα τηλεπαράθυρα, τις πλατείες και τους δρόμους. Όλοι διεκδικούν την εξουσία αποφεύγοντας, κατά κανόνα, τη συνάντηση με την πραγματικότητα, υποσχόμενοι τη γη της επαγγελίας και επιρρίπτοντας άμεσες και έμμεσες ευθύνες για την αποτυχία στη λεγόμενη «Πέμπτη φάλαγγα» ή σε εξωτερικούς εχθρούς. Οι βασικοί κανόνες της προπαγάνδας «πιάνουν» δουλειά και ξελασπώνουν κάθε φέρελπη σωτήρα της κοινωνίας μας.

Ο ακροβάτης για να περπατήσει πάνω στο σκοινί απαιτείται να κοιτάει πάντα μπροστά. Ούτε το χάος κάτω από τα πόδια του, ούτε ψηλά. Το ίδιο και ο σκεπτόμενος ψηφοφόρος. Να βλέπει μπροστά το αύριο το δικό του και των παιδιών του. Να κλείσει τα αφτιά του όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα, στις μεγαλόσχημες υποσχέσεις των πολιτικών που έχουν πιάσει μόνιμο «στασίδι» στα ψηφοδέλτια των πολιτικών κομμάτων και να δώσει την πολυπόθητη ψήφο του σε νέους αλλά ώριμους και καλλιεργημένους πολιτικούς που θα χρησιμοποιήσουν άλλη γλώσσα πλην της ξύλινης και άλλα μέσα, πλην των γνωστών μας πελατειακών σχέσεων, για να πείσουν το λαό και να κερδίσουν ψήφους. Διαφορετικά ο κάθε ψηφοφόρος ήταν, είναι και θα είναι ο ηθικός αυτουργός και συνένοχος της «κατάντιας» του πολιτικού προσωπικού που μας κυβερνά.

Σαν παλιός τεχνικός της επικοινωνίας και με την πολυετή εμπειρία μου στην πολιτική επικοινωνία θα συνιστούσα σε κάθε νέο, φρέσκο πρόσωπο, που θέλει να μπει στην αρένα της πολιτικής, να ξεκινήσει άμεσα. Τώρα. Η σημερινή πολιτική και οικονομική συγκυρία τον ευνοεί, να πάρει το βάπτισμα του πυρός. Γιατί ιδιαίτερα σήμερα; Διότι υπό τις σημερινές συνθήκες μακροχρόνιας οικονομικής ύφεσης – το χάος που λέγαμε- τα περιθώρια λάθους, οι «περίοδοι χάριτος», μειώνονται αισθητά για τους εκλεγμένους τόσο του Εθνικού Κοινοβουλίου όσο και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το λαϊκό αίτημα για ανανέωση σε πρόσωπα εμφανίζεται εντονότατο. Και ευνοεί σαφώς τους νέους και ανεξάρτητους υποψήφιους. Όσοι εκλεγμένοι δεν έχουν να επιδείξουν έργα, δράσεις, πρωτοβουλίες, θα αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα στην επανεκλογή τους. ιδίως αν θα έχουν απέναντι τους νέους, άφθαρτους και ανεξάρτητους υποψήφιους. Νέοι υποψήφιοι πολιτικοί μη διστάζετε. Στις επόμενες εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές δώστε δυναμικά το παρόν σας. Δεν θα διαψευστείτε αν επιλέξετε την τόλμη έναντι της ατολμίας, τη δράση έναντι της αδράνειας. Θα ανταμειφθείτε. Αρκεί να δείξετε αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

«Έγκλημα» στην Αυτοδιοίκηση. Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Μετά την αναμενόμενη ψήφιση σε λίγο καιρό της απλής αναλογικής, στις επόμενες εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα τελεστούν τα «εγκλήματα» της ακυβερνησίας, συναλλαγής, αποδυνάμωσης του θεσμικού ρόλου Περιφερειαρχών, Δημάρχων, πλειονοψηφήσαντος δημοτικού συνδυασμού, μπλοκαρίσματος αποφάσεων και άλλα τραγελαφικά.
 
Ένα «έγκλημα», με θύματα χιλιάδες πολίτες, κυρίως ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων, που θα βλέπουν το θεσμικό όργανο των ΟΤΑ να αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές τους ανάγκες λόγω νέων εκλογικών αγκυλώσεων.
 
Πολύ απλά, η μέχρι τώρα Κυβερνησιμότητα των ΟΤΑ πάει περίπατο! Η αντίληψη της κυβέρνησης ότι με την προώθηση της απλής αναλογικής θα δημιουργηθούν συνθήκες συνεργασίας, κουλτούρα συναινέσεων, δημιουργική αντιπολίτευση και ισότιμες στρατηγικές συμμαχίες, ισοδυναμεί μεν, με τα ταυτοτικά στοιχεία της Αριστεράς, ακολουθώντας τον εκσυγχρονιστικό οίστρο της , αλλά όμως σε λάθος πεδίο εφαρμογής. Η απλή αναλογική θα μετατρέψει έναν ζωντανό και δυνατό τοπικό οργανισμό σε νεκρή φύση, σε κενό αέρος. Η επιδιωκόμενη για την κυβέρνηση συμμετοχική αυτοδιοίκηση θα μετατραπεί αναγκαστικά σε ετεροδιοίκηση για να υλοποιήσει και το πιο απλό έργο σε ένα Δήμο, μια Περιφέρεια. Οι προφανείς λόγοι αύξησης της επιρροής του Κυβερνώντος κόμματος στην Αυτοδιοίκηση και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες θα επισύρουν σεισμικές αλλαγές και στην κυβέρνηση και στην Αυτοδιοίκηση.
 
Οι προτεινόμενες θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες για τη θεραπεία του αδιέξοδου της Κυβερνησιμότητας, όπως «προδιαβουλεύσεις» των τοπικών νομοσχεδίων, άρνηση ψήφου για δημιουργία πλασματικής πλειοψηφίας, δημοσιότητα των συνελεύσεων για πίεση από την κοινή γνώμη ή και τοπικά δημοψηφίσματα, θα περιπλέξουν περισσότερο το σύστημα της Κυβερνησιμότητας των ΟΤΑ.
 
Οι «μικροί παίκτες» των ΟΤΑ θα πετροβολάνε ό,τι κινείται στο όνομα της αντίδρασης τα συμβούλια.
Το μοίρασμα της τράπουλας για τον έλεγχο της αυτοδιοίκησης πρέπει να γίνει αλλιώς, διαφορετικά οι αξιωματούχοι των ΟΤΑ, θα έχουν διακοσμητικό ρόλο στις περιοχές ευθύνης τους.
 
Οι εκλογές των ΟΤΑ το 2019 θα είναι οι πρώτες … κάλπες που θα εγκαινιάσουν το νέο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής και θα διαπιστώσουμε πόσο θα αλλάξει η λειτουργία του θεσμού αν και σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει». Μια πραγματική «νάρκη» στα θεμέλια των ΟΤΑ.
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος