Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Πόσους ψήφους έφεραν fb και twitter στους υποψήφιους;

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου – Δ/ντή της Think Politics Τα social media, για όσους τα εμπιστεύτηκαν, ήταν μια καλή διέξοδος και μια καλή ευκαιρία ώστε οι υποψήφιοι να δείξουν την εξωστρέφεια τους, την επικοινωνιακή τους ικανότητα αλλά και στοιχεία πιο «ζεστά» του χαρακτήρα τους. Από την άλλη δεκαπέντε μέρες προεκλογικού χρόνου δεν είναι αρκετές για να δημιουργήσεις την απαιτούμενη «οικειότητα» μέσα στο χώρο των social media για αυτό και ευνοήθηκαν όσοι ήδη, από χρόνια, έστω μήνες ήταν χρήστες και είχαν παρουσία σε αυτά τα μέσα. Από τους περισσότερους υποψήφιους η χρήση των social media έγινε με λάθος τρόπο, με κυριότερο λόγο την άγνοια των υποψηφίων στη σωστή χρήση κατά την προεκλογική περίοδο. Ανέθεσαν, οι περισσότεροι σε φίλους, γνωστούς και συγγενείς την ευθύνη της διαχείρισης τους με μια σελίδα τους στο fb ή λίγες αναφορές στο twitter. Ποστάρανε συνεχώς πολυσέλιδα δελτία τύπου, τις επισκέψεις και τις εκδηλώσεις τους, με τον ίδιο τρόπο που θα τις διαφήμιζαν και μέσω των έντυπων Μέσων. Γεμίζανε τους τοίχους του fb και tweets στο twitter ολημερίς αλλά περάσανε απαρατήρητοι. Κανένας δεν τους είπε ότι τα social media είναι «ζωντανά» media και έτσι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν. Χρειάζονται ειδικές τεχνικές από ειδικούς της πολιτικής επικοινωνίας. Στην επόμενη προεκλογική περίοδο που δεν θα αργήσει, θα πρέπει να απευθυνθούν σε ειδικούς και όχι σε «κολλητούς». Πρέπει να κρατάνε «ζωντανή» τη σχέση με τον χρήστη του Η/Υ και να του «μιλάνε» προσωπικά. Δεν αρκούν μια σελίδα στο fb, ένα ατελές site και ολίγον twitter… για κους-κους. Με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν τα social media απέφεραν στους υποψήφιους τα ελάχιστα ή και καθόλου. Απλά, έμειναν με την ικανοποίηση ότι τα δοκίμασαν. Φιλοδοξούσαν να κερδίσουν ψήφους χωρίς να κουραστούν οι ίδιοι, χωρίς να τρέξουν και να ξοδέψουν αλλά όπως είπε και ο R.W. Emerson «χωρίς φιλοδοξία δεν αρχίζει τίποτα αλλά και τίποτα δεν τελειώνει μόνο μ’ αυτήν».

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Η επικοινωνία των κομμάτων «πνίγηκε» στην οργή και τον θυμό των ψηφοφόρων.

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου
Ως “πολιτικός σεισμός” μπορούν πλέον να χαρακτηριστούν οι εκλογές της 6ης Μαΐου, ενώ το ενδιαφέρον στρέφεται τώρα στο ρήγμα που τον προκάλεσε. Η πολιτική επικοινωνία για όλους όσους αφουγκράζονταν τις παρέες, τα καφενεία και το κλίμα της εποχής έπαιξε το μικρότερο ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Ο κόσμος δεν ήθελε να ακούσει, ήθελε να εκφράσει συναισθήματα οργής και τιμωρίας προς το «σύστημα», ανεξάρτητα τι θα γίνει την επόμενη των εκλογών. Η ύπαρξη ενός άλλου δρόμου, αντιμνημονιακού ρίζωσε στη συνείδηση των περισσότερων πολιτών, κάνοντας πιο διεισδυτική την πολιτική ρητορική των υπερασπιστών του. Κατάρρευση δικομματισμού, στροφή προς τα άκρα, μνημόνιο - αντιμνημόνιο... Διλήμματα που δεν "βγήκαν", ρητορική χωρίς απήχηση... Η ώρα του απολογισμού έφθασε για τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων. ΠΑΣΟΚ Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θέλησε να επικοινωνήσει με τις διαφημίσεις από τα Μέσα τις αγαθές του προθέσεις και την μερική επικήρυξη του μνημονίου, με ολέθρια όμως αποτελέσματα. Ολέθρια στο ακέραιο, για τον ίδιο και το κόμμα του. Εθισμένος στο πολιτικό παιχνίδι των τελευταίων ετών, με τις συνεντεύξεις του κατάφερε να φέρει την πλήξη στο κοινό αντί να το διαφωτίσει. Ανεπιτυχώς προσπάθησε να μετακυλήσει τις ευθύνες του και να ξεφύγει από το κάδρο του μνημονίου, μεγιστοποιώντας παράλληλα την οργή και τον θυμό των ψηφοφόρων. Στήριξε την επικοινωνία του στην εικόνα του με λάθος δημιουργικό (μιλούσε για δράση και ανάπτυξη από πολυθρόνα) και με τα 2 σποτάκια τελευταίας στιγμής με πολίτες να «μεμψιμοιρούν» ( θα βολευτούμε, θα τα καταφέρουμε, τι να κάνουμε κλπ) Ολόκληρη η καμπάνια του ΠΑΣΟΚ ήταν προσανατολισμένη και ασφυκτικά προσαρμοσμένη στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά για ένα “άφθαρτο” πρόσωπο και όχι για έναν πολιτικό που “κουβαλάει” ως μέρος του συστήματος αμαρτίες του παρελθόντος. Η σημαντικότερη ωστόσο αδυναμία ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε η Ιπποκράτους μέσω των εμφανίσεων του αρχηγού και της καμπάνιας. Ένα μήνυμα θολό με πολλά παράσιτα.... ΝΔ Ξεκίνησε με καμπάνια κύρους ότι είναι το μοναδικό κόμμα που μπορεί να εγγυηθεί την σωτηρία της χώρας αλλά στη συνέχεια εγκατέλειψε τον βασικό κορμό της καμπάνιας και διέσπειρε τα επικοινωνιακά μηνύματα κατά των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της ακροδεξιάς. Με τις εμφανίσεις του αρχηγού και την επικοινωνιακή της καμπάνια η ΝΔ ακύρωσε τη θεωρία του μεσαίου χώρου και έστριψε το κόμμα προς τα δεξιά, χάνοντας κεντρώους ψηφοφόρους που είχε κερδίσει ο κ. Καραμανλής. Η προεκλογική στρατηγική ήταν σε τόσο λάθος κατεύθυνση που είχε ως αποτέλεσμα να συσπειρώσει μόλις το 50% των ψηφοφόρων της ΝΔ, ενώ η επιλογή να τεθεί σκληρή δεξιά ατζέντα, οδήγησε σε αντίθετα αποτελέσματα και ευνόησε τη Χρυσή Αυγή, κάτι που έγινε και στη Γαλλία, όπου ο Σαρκοζί έκανε το ίδιος λάθος, δίνοντας πόντους στη Λεπέν. Επιπλέον, δεν έπεισε για την ορθότητα της πολιτικής της και το αφήγημα Ζαππειο 1, Ζάππειο 2, Ζάππειο 3 του κ. Σαμαρά δεν έγινε κατανοητό. Απέφυγε το ντιμπέιτ και τη διακαναλική συνέντευξη, χάνοντας την ευκαιρία να δείξει τα προγραμματικά κενά των άλλων κομμάτων. Αποτέλεσμα για πρώτη φορά να «αποσυντεθεί» ένα κόμμα στις εκλογές ενώ ήταν στην αντιπολίτευση. ΣΥΡΙΖΑ Εδώ υπερίσχυσε η επικοινωνιακή εικόνα του αρχηγού σε συνδυασμό με την πετυχημένη καμπάνια βασισμένη στο σλόγκαν “ Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς”. Όσο και αν ακούστηκαν φωνές περί “αντισυνταγματικού σλόγκαν”, η φράση αυτή στόχευσε απευθείας στο θυμικό των ψηφοφόρων και επηρέασε όσο κανένα άλλο προεκλογικό μότο. Επιπλέον, σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει ηθικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά και οικονομικά αυτό που χρειάζονται οι Έλληνες είναι ελπίδα. Το πλεονέκτημα που έχει ο Αλέξης Τσίπρας –σε σχέση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς- είναι ότι δίνει μια διέξοδο ελπίδας. Όχι μόνο στα λόγια – όλη η παρουσία του βοηθάει. Είναι νέος, είναι συμπαθής, δεν είχε ποτέ κυβερνητικό πόστο, είναι σχετικά άφθαρτος. Ακολούθησε όλους τους βασικούς κανόνες της επικοινωνίας χωρίς να παρεκκλίνει πουθενά. Με συνέπεια. ΚΚΕ Παγιδεύτηκε για άλλη μια φορά στην “ αμετακίνητη” θέση και την σκληρή επικοινωνία. Η παρουσία της Αλέκας Παπαρήγα ήταν σαν να ξαναβλέπεις το ίδιο βίντεο προ των εκλογών του 2007 ή του 2009. Άλλωστε, όταν αλλάζουν όλα γύρω σου –όπως άλλαξαν οι ζωές μας τα δυο τελευταία χρόνια- και εσύ μένεις ακίνητος, ουσιαστικά εσύ αλλάζεις θέση. ΔΗΣΥ Το προεκλογικό σύνθημα της Δημοκρατικής Συμμαχίας “ Φταίει το κράτος Όχι εσύ. Άλλαξε το” είναι πολιτικό μήνυμα με βάθος, ουσία και περιεχόμενο. Ένα επικοινωνιακό εφεύρημα, ευφυολόγημα που όμως πέρναγε το μήνυμα της δραστικής μείωσης των Δημόσιων Οργανισμών και δημοσίων υπαλλήλων. Φυσικά και το κράτος φταίει ως προς το παρασιτικό του κομμάτι, μόνο που το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων απέδωσε τα μέγιστα των ψήφων του στα πολιτικά κόμματα που του «έκλεισαν» το μάτι, θεωρώντας τους παραγωγικό κομμάτι. Η γνωστή φράση «στην πολιτική πολλά γίνονται αλλά δεν λέγονται» θα έπρεπε να υιοθετηθεί. Αντίθετα, η πρόεδρος του κόμματος κέρδισε σε επίπεδο επικοινωνίας με όλες τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις ασκώντας δημόσια την αυτοκριτική της στο μέτρο και στον βαθμό που της αναλογούσε. Επίσης το όνομα του κόμματος, παρουσίασε δυσκολίες και δεν ταυτίστηκε εύκολα με την αρχηγό του. ΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ Η συνεχής επικοινωνιακή προσπάθεια του κ. Κρατζαφέρη να δικαιολογήσει τις «κυβιστήσεις» που του χρεώνανε καθώς και η στέρηση του «βαρύ πυροβολικού της επικοινωνίας» από τα τέως πρωτοκλασάτα στελέχη του, του κόστισαν πολύτιμες ψήφους για την είσοδο του στη νέα βουλή. Τις εντυπώσεις κέρδισε μάλλον η καμπάνια των Οικολόγων Πράσινων, με το συμπαθές slogan “Σκέψου Καθαρά», ωστόσο η εκπρόσωπος τους, ίσως το πιο προβεβλημένο στέλεχος τους δεν φαίνεται να έπειθε ιδιαίτερα με την τηλεοπτική παρουσία της. Πρωτότυπο ήταν το έντυπο του “ Δημιουργία Ξανά” και ευρηματικό το σύνθημα της «Δράσης» «πολίτες και όχι πελάτες». Πάντως για να λέμε όλη την αλήθεια στις εκλογές της έκτης Μαΐου όση προσπάθεια και αν έκαναν τα κομματικά επιτελεία για έξυπνες στρατηγικές η οργή και ο θυμός των ψηφοφόρων δεν θα επέτρεπαν επ' ουδενί την προβολή των όποιων μηνυμάτων να παίξει ιδιαίτερο λόγο στην απόφαση επιλογής ψήφου, πόσο μάλλον όταν αυτά στην πλειονότητα τους ήταν θολά. Τα 2 αξιοσημείωτα στην επικοινωνία • Τα δύο μεγάλα κόμματα αγνόησαν να στοχεύσουν ένα μέρος της επικοινωνίας τους στη μεγάλη μάζα όλων όσων προτίμησαν την αποχή από «άποψη» παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μη ψηφισάντων (αποχή 36%) ανήκε σ’ αυτούς. Για τις επόμενες εκλογές έχουν μεγάλες εφεδρείες ψήφων αν κάνουν κάτι γι αυτό. • Ένα από τα βασικά επικοινωνιακά στοιχεία αυτών των εκλογών είναι ότι τα ονόματα των πολιτικών αρχηγών αντικατέστησαν τα ονόματα των κομμάτων τους όπως λέμε στη διαφήμιση έγιναν brand generic. Λέμε Nescafe και εννοούμε τον στιγμιαίο καφέ. Αρκετοί ψηφοφόροι χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει το ακρώνυμο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν Τσίπρα ή Αλέξη, άλλοι ψήφισαν Καμμένο και άλλοι Αλέκα ή Ντόρα. Πολύτιμος σύμμαχος στην επίτευξη του στόχου αυτού έπαιξε και η χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν υπήρξε ιδιαίτερη πρωτοτυπία και πως η υπέρμετρη χρήση των social media έγινε με λάθος τρόπο Τα social media, για όσους τα εμπιστεύτηκαν, ήταν μια καλή διέξοδος και μια καλή ευκαιρία ώστε οι υποψήφιοι να δείξουν την εξωστρέφειά τους, την επικοινωνιακή τους ικανότητα αλλά και στοιχεία πιο «ζεστά» του χαρακτήρα τους. Από την άλλη δεκαπέντε μέρες προεκλογικού χρόνου δεν είναι αρκετές για να δημιουργήσεις την απαιτούμενη «οικειότητα» μέσα στο χώρο των social media για αυτό και ευνοήθηκαν όσοι ήδη, από χρόνια, έστω μήνες ήταν χρήστες και είχαν παρουσία σε αυτά τα μέσα.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Οι φυλές των υποψηφίων και η ανάγκη για επαγγελματική Επικοινωνία.

Άρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ - Σύμβουλου Επικοινωνίας - Διευθύντος συμβούλου της Think Politics
Είχαμε δεκάδες κατηγορίες υποψηφίων από παλιά και επομένως, ήταν δεκάδες και οι τρόποι με βάση τους οποίους μπορούσαμε να τους διαχωρίσουμε ως προς το σημείο εκκίνησης της επικοινωνιακής τους προετοιμασίας και υποστήριξης. Έτσι, μιλούσαμε για παλιούς υποψηφίους και καινούργιους στη σκηνή. Έμπειρους και άπειρους. Φτασμένους ή πρωτάρηδες. Φθαρμένους από σκάνδαλα ή όζουσες πολιτικές υποθέσεις, ή άφθαρτους. Νεαρούς σε ηλικία ή ώριμους. Άντρες ή γυναίκες, Πλούσιους με γερό πορτοφόλι, ή περιορισμένους στα οικονομικά της κάμπανιας και της οργάνωσης τους. Διάσημους λόγω της επαγγελματικής ή κοινωνικής τους θέσης, ή άσιμους. Γόνους που έφεραν ένα βαρύ επώνυμο, πολιτικό ή άλλο και απέκτησαν πρόσβαση και διείσδυση στον χώρο της πολιτικής βασιζόμενοι κατά μεγάλο μέρος σε αυτό και υποψηφίους με λαϊκές ή αστικές καταβολές που επένδυσαν καθαρά στις δικές τους δυνάμεις και στην πορεία εξελίχθηκαν ως αυτοδημιούργητοι. Σήμερα, σε αντίθεση με άλλες εκλογές, έχουμε επίσης ένα σωρό κόμματα που κινούνται πέρα ή πάνω στα όρια εκλογιμότητας. Και αυτά ακόμη, είναι σε μία διαφορετική από άλλοτε λογική κατηγοροποιημένα. Όχι ότι έχουν πάψει να υφίστανται κόμματα με αστικό, λαϊκό, ή εργατικό προφίλ, ή κόμματα δεξιά, κεντρώα και αριστερά. Απλά, με τα τελευταία δεδομένα της κρίσης που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλα΄και κοινωνική, θεσμική και πολιτική, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μεγάλα κόμματα και μικρά. Μπορούμε όμως να μιλάμε για κόμματα συστηματικά ή εναλλακτικά. Μνημονιακά ή αντιμνημονιακά. Κόμματα πρότασης, ή ένστασης, ακόμη και άρνησης. Που το καθένα από αυτά, υπό την πίεση των νέων απαιτήσεων έχει μία πλατφόρμα θέσεων τόσο σύνθετη και περίπλοκη, που δύσκολα εκφράζεται και κωδικοποιείται σε λίγες λέξεις. Φανταστείτε λοιπόν, με τόσες πολλές κατηγορίες υποψηφίων, προερχόμενους από τόσα πολλά κόμματα, τα οποία κομίζουν τόσο διαφορετικές θέσεις, για πόσες χιλιάδες διαφορετικών μεμονωμένων περιπτώσεων μιλάμε σε ότι αφορά τις μονάδες, τα άτομα δηλαδή, που στελεχώνουν κάθε ψηφοδέλτιο. Και εκεί είναι που δεν έχουμε πλέον τη δυνατότητα να συνδράμουμε οποιονδήποτε επικοινωνιακά με κοινές συνταγές και κοινά μυστικά που αφορούν μία ολόκληρη κατηγορία υποψηφίων, ή μία φυλή όπως έχουμε συνηθίσει κάποιες φορές να λέμε χαριτολογώντας. Αλλά ο κάθε υποψήφιος, προκειμένου να ξεχωρίσει μέσα από τη μάζα, οφείλει να προβάλλει μία καμπάνια προσανατολισμένη στην ανάδειξη των προσωπικών του στοιχείων σε σύγκριση με εκείνα των συνυποψηφίων του στο ίδιο ψηφοδέλτιο και ταυτόχρονα, να κουβαλήσει στην πλάτη του το βαρύ φορτίο της εκπροσώπησης ενός κόμματος, που έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό άλλα πλέον ως αντιπάλους και μίας πλατφόρμας θέσεων, που σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση με τα απλοποιημένα πολιτικά ζητήματα και μηνύματα του παρελθόντος. Συμπέρασμα; Οι σύγχρονες απαιτήσεις γύρω από μία υποψηφιότητα ξεπερνούν την νοοτροπία της οργάνωσης και στελέχωσης του επικοινωνιακού σκέλους μίας καμπάνιας με πρόχειρες λύσεις εκ των ενόντων. Με άλλα λόγια, τη σωστή ανάδειξη της υποψηφιότητάς σου και την δόμηση ενός προφίλ που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις από όλους τους άλλους υποψηφίους δεν θα το καταφέρεις εσύ ο ίδιος, που είσαι ο άμεσα ενδιαφερόμενος και εκ των πραγμάτων, ο πλέον συναισθηματικά εμπλεκόμενος. Με αποτέλεσμα, να μην μπορείς να μετρήσεις τα πράγματα στη βάση μίας ρεαλιστικής προσέγγισης και ενός αποτελεσματικού προτύπου. Αλλά ούτε αυτά θα σου τα εξασφαλίσει ο μικρός σου ξάδελφος που έχει πάρει πτυχίο στην πολιτική επιστήμη, στην επικοινωνία ή στα ΜΜΕ, έχει γράψει δύο άρθρα σε τοπική εφημερίδα και έχει εκφωνήσει δύο ομιλίες στη σπουδαστική συνέλευση της σχολής του. Υπό τα σημερινά δεδομένα, ένας υποψήφιος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ άλλοτε βοήθεια και καθοδήγηση από έμπειρους, καταρτισμένους, αποτελεσματικούς και πάνω από όλα, πιστοποιημένους μέσα από την παρουσία τους στο χώρο, επαγγελματίες της Επικοινωνίας, προκειμένου να κινηθούν με οργάνωση και σοβαρότητα και να πετύχουν κάτι καλό. Και αν νομίζει κανείς ότι με την σοβούσα οικονομική κρίση δεν έχει τα χρήματα να καλύψει οτιδήποτε τέτοιο, να είναι σίγουρος ότι μία ερασιτεχνική καμπάνια κοστίζει πάντα περισσότερο από μία επαγγελματική, διότι δεν υπάρχει γνώμονας στρατηγικής, σχεδιασμού και επικοινωνιακής προώθησης, με αποτέλεσμα να ξοδεύονται μικροποσά σε αμέτρητες άχρηστες και αναποτελεσματικές επιλογές και στο τέλος, αθροιστικά να ξοδεύεται ένα μεγάλο ποσό. Όλα αυτά, μπορεί να τα διαγνώσει κάποιος στην καμπάνια του που ολοκληρώνεται την Κυριακή και να διαπιστώσει ότι είναι ορθά και ακριβή. Και την επόμενη φορά, να σκεφθεί πιο λογικά και να κινηθεί πιο επαγγελματικά.