Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Are you talking to me? Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Are you talking to me? Θα πρέπει να είναι απάντηση στον κυνισμό των δηλώσεων, όσων έχουν το θράσος να θριαμβολογούν ότι ήρθε η «αόρατη» ανάπτυξη, από όλους τους εξαπατημένους πολίτες αυτής της χώρας.
Are you talking to me? Θα πρέπει να είναι η απάντηση στον εμπαιγμό, ότι τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα ,θα φέρουν αντίμετρα. Ξέρουμε καλά από τις προηγούμενες υποσχέσεις, πόσες τηρήθηκαν!
Are you talking to me? Θα πρέπει να είναι η απάντηση στα επαναλαμβανόμενα πολιτικά ψέματα, που κινδυνεύουν να πάρουν τη θέση της αλήθειας, στη μετά – αλήθεια εποχή. Η δύναμη της προπαγάνδας αλλάζει λέξεις, έννοιες, νοοτροπίες. Ρίχνει στάχτη στα μάτια των πολιτών και εγκυμονεί «εκτροχιασμό» βασικών συνταγματικών επιταγών.
Are you talking to me? Η αυθόρμητη απάντηση σε όσους πολιτικούς πρωτοκλασσάτους και μη ομφαλοσκοπούν και αναλώνονται σε αμπελοφιλοσοφίες σε ΜΜΕ παραδοσιακά και νέας τεχνολογίας με τη σιγουριά του εγγυημένου μηνιαίου μισθού των 7 χιλιάδων ευρώ αν είναι μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και 17 χιλιάδων αν είναι μέλος του Ευρωπαϊκού.
Are you talking to me? Η μοναδική απάντηση σε όσους επιμένουν να σε κοροϊδεύουν «βαφτίζοντας το κρέας, ψάρι» και ότι με το νέο μνημόνιο δεν θα επιβληθούν ούτε ένα ευρώ πρόσθετα μέτρα, ούτε θα μειωθεί το αφορολόγητο, ούτε, ούτε, ούτε…. Ονοματίζουν ακόμη το σπιράλ της ύφεσης, σε ανάπτυξης. Πανηγυρίζουν για τα θηριώδη πλεονάσματα που υπέγραψαν!
Are you talking to me? Ότι θα έχουμε το τέλος της επιτροπείας, αν ψηφιστούν τα μέτρα των 5 δις ευρώ; Θα βαρεθούμε να ακούμε για τη βιωσιμότητα του χρέους, τις νέες δόσεις αποπληρωμής, αν φυσικά πληρώσουμε τη δόση του Ιουνίου. Η επιτροπεία ήρθε και θα μείνει, όποιο όνομα κι αν της δώσουμε. Τουλάχιστον μέχρι το 2023 και βλέπουμε….
Are you talking to me? Θα πρέπει να είναι η απάντηση όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης, σε όλους, όσοι θα προσπαθήσουν να «υφαρπάξουν» την ψήφο με νέα αφηγήματα, πελατειακές πολιτικές και νέα αντιμνημονιακά happenings.
Are you talking to me? Ένα σύνθημα «μπλόκο» των εξαπατημένων πολιτών απέναντι στα συνειδητά ψεύδη όλων των πολιτικών. Δοκιμάστε το. Τη επόμενη φορά που θα μιλήσετε εκ του σύνεγγυς με έναν πολιτικό ή ακούγοντας τον ραδιοτηλεοπτικά, δώστε την απάντηση, "are you talking to me.." Θα εκπλαγείτε πόσο ευχάριστα θα νοιώσετε! Αν συμφωνείτε με το σύνθημα – μπλόκο, υιοθετείστε το!
Are you talking to me? Η απάντηση – προειδοποίηση σε όσους πιστεύουν ότι μπορούμε να αντέξουμε κι άλλα βάρη. Οι αντοχές τελείωσαν. Ο νοών νοείτω!
 
 Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος 

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Το όμορφο σερβίρισμα της σανοτροφής! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Σανό, με γεύση μνημονιακή, Σανό, με γεύση μειωμένης σύνταξης, Σανό, η απόλυτη τροφή από τους αδίστακτους λαϊκιστές στους εξουθενωμένους, παραπλανημένους, φοβισμένους, απελπισμένους, χιλιοπροδομένους ψηφοφόρους μιας γονατισμένης από φόρους κοινωνίας.
 
Σανό, για το σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο και την προθήκη δύο νέων. Σανό, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τις μειώσεις των συντάξεων, τις ρουσφετολογικές προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ και πολλές ακόμη καταργήσεις των επάρατων κυβερνήσεων προ της κατ’ ευφημισμόν πρώτης φοράς αριστεράς μια και για να γίνει κυβέρνηση χρειάστηκαν τα «τα κουκιά» της λαϊκιστικής δεξιάς των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
 
Θεομπαίχτες, αλλά μάγοι στην επικοινωνία, θύματα οι ίδιοι της δύναμης των Μέσων που έχουν «θεοποιηθεί» στέλνουν τον Αλέξη από Υπουργείο σε Υπουργείο με πρόσχημα την εθνική ανασυγκρότηση της χώρας μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης και απώτερο στόχο την αλλαγή πολιτικής ατζέντας. Ο Πρωθυπουργός παίρνει το θέμα πάνω του, εμπνέει, καθοδηγεί και ελέγχει όλο το πολιτικό «κεφάλαιο» της κυβέρνησης του. Ο νέος «θρίαμβος» της κυβερνητικής πολιτικής στα προβλήματα καθημερινής επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, αναμένεται να κορυφωθεί με δύο – τρία διαγγέλματα, πολλές συνεντεύξεις και μικροαστικά προπαγανδιστικά τεχνάσματα.
 
Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετά την αποτυχία των στρατηγικών, πρόωρων εκλογών, «fygete» και της στείρας αντιπολίτευσης που ακολουθήθηκε στο κλείσιμο της αξιολόγησης, φαίνεται να έχουν βάλει μυαλό και στρέφονται στη στρατηγική του θετικού πολιτικού λόγου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
 
Όμως, όταν ένας λαός απογοητευμένος, ταπεινωμένος, υποτιμημένος, περιθωριοποιημένος, θέλει να τραβήξει μπροστά, με νέα άφθαρτα, καθαρά πρόσωπα, με τομές που απαιτούν απαλλαγή από το «παλιό», η επικοινωνιακή στρατηγική κάθε κόμματος που «ορέγεται» να κυβερνήσει, θα πρέπει να βγάζει μπροστά τα δυνατά επικοινωνιακά του πρόσωπα και να «κρύβει» και πρωτοκλασσάτα στελέχη αν τα θεωρεί «αδύνατα»! Ακόμη και οι Διάσημοι του τηλεπαιχνιδιού survivor το ξέρουν και κάνανε την ανατροπή στο σκορ «κρύβοντας» τη γνωστή μας Λαουρίτσα από το αγώνισμα, κρίνοντας την «αδύνατη»!
 
Η στρατηγική «πύκνωσης» των δημόσιων εμφανίσεων πολλών στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχουν επιστρατευθεί για τη διαφώτιση της κοινής γνώμης, για τα αποτελέσματα της «σκληρής διαπραγμάτευσης και της αξιολόγησης» δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, γιατί στα πρόσωπα τους οι πολίτες βλέπουν το παλιό, το διεφθαρμένο, το απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, υπεύθυνο για τις πληγές των μνημονίων.
 
Ακόμη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα πρέπει να πάρει αρκετά μαθήματα γλώσσας του σώματος και τρόπου ομιλίας, πριν συνεχίσει να εμφανίζεται σε τηλεοπτικά προγράμματα και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Σημασία έχει το τι λες, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς το λες! Και στο δεύτερο υπερτερεί ο Αλέξης. Είναι και «μπαλκονάτος» και «τηλεοπτικός γητευτής» και καλά θα κάνουν όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι να επιλέγουν άλλα γήπεδα αναμέτρησης, αν δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν με αξιώσεις στα προσφιλή επικοινωνιακά «γήπεδα» του!
 
Σε αντίθετη περίπτωση, οι πολίτες, υπάρχει ο κίνδυνος, να παραπλανηθούν και πάλι από τις προεκλογικές εξαγγελίες και υποσχέσεις γνωρίζοντας ενδόμυχα ότι μπορεί να μην έχουν κανένα αντίκρισμα αλλά αρέσκονται στο όμορφο σερβίρισμα της σανοτροφής!
 
Άλλωστε τις συνταγές σανού, της κυβερνητικής κουζίνας, τις συνηθίσαμε πλέον!
Θανάσης Παπαμιχάηλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 8 Μαΐου 2017

Κραυγή απόγνωσης και προειδοποίησης! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Η εικόνα παραμένει η ίδια απελπιστική επτά χρόνια των Μνημονίων με ελάχιστα πράγματα να προχωράνε κι αυτά σε ρυθμό «αραμπά». Η ύφεση μεγαλώνει, η ανεργία καλπάζει ανεξέλεγκτη, οι ανέστιοι πολλαπλασιάζονται, οι νέοι επιστήμονες ξενιτεύονται, οι πολίτες αγκομαχούν στην ανηφόρα της καθημερινότητας, οι συνταξιούχοι παραλύουν στο άκουσμα των νέων μέτρων και οι επενδυτές που θα μας σώσουν έχουν χάσει όλες τις πτήσεις για τον προορισμό Ελλάδα!
 
Οι απαιτήσεις των δανειστών για μέτρα λιτότητας καταβαράθρωσαν την στηριγμένη σε «ψεύτικα» πόδια Ελληνική οικονομία. Και οι Έλληνες πληρώνουμε το σκληρό τίμημα της έλλειψης ανάπτυξης. Οι παλαιές όμορφες ημέρες, αναπροσαρμογής μισθών και συντάξεων προς τα πάνω έμειναν στις αναμνήσεις των παλαιότερων εργαζομένων. Οι νεώτεροι εργαζόμενοι μετά βίας να βρουν αξιοπρεπή δουλειά. Στις ουρές των γραφείων ευρέσεως εργασίας για ντελίβερι ή για βοηθούς αποθηκάριου, περιμένουν αρχιτέκτονες και δικηγόροι. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει μεταλλαχθεί σε αυτοάνοσο νόσημα. Της φτώχειας!
 
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο ιδιωτικός τομέας βαδίζει οσονούπω στο να κατεβάσει ρολά μια και είναι ο κυριότερα πληττόμενος χώρος, στο «μπρα ντε φερ» μεταξύ δανειστών και κυβέρνησης. Προφανώς προέχει η σωτηρία της χώρας και η παραμονή στην Ε.Ε. των χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων με ή χωρίς αντικείμενο εργασίας. Εκτός κι αν η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά μας εκπλήξει και πάλι μειώνοντας τον αριθμό των «εκλεκτών παιδιών» του Δημοσίου. Ουδέν κακόν αμιγές καλού όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Αρκεί να το ζητήσουν οι Τροϊκανοί, δηλαδή οι θεσμοί, όπως ζήτησαν και το αφορολόγητο.
 
Αν δεν υπάρξει σαφής στρατηγική πολιτική με το λιγότερο δεκαετή ορίζοντα, το πλοίο που λέγεται Ελλάδα θα βυθιστεί και αντί για σωσίβια ελάφρυνσης του χρέους θα μας φορτώσουν με το σύνολο των χρεών μας και με πρόσθετο τόκο για τα χαμένα χρόνια. Όσο για τους πολιτικούς μας, για λίγο λοξοδρομούν στην ειλικρίνεια και μετά επιστρέφουν στην ίδια γλώσσα, στο ίδιο απύθμενο θράσος και στα ίδια ψέματα. Οι πολίτες αργά αλλά σταθερά αποδεικνύουν ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη προς το πολιτικό σύστημα και στρέφονται σε ακραίες επιλογές, αδιαφορώντας αν τις πληρώσουν ακριβά αργότερα.
 
Στη Ζιμπάμπουε το κατά κεφαλήν εισόδημα ανέρχεται σε 350 ευρώ το χρόνο! Είναι γνωστό ότι στην οικονομία η κατανάλωση είναι συνάρτηση με την παραγωγή. Γι αυτό και πρέπει να μας απασχολεί πως θα αυξήσουμε την παραγωγή και όχι να κλαίμε πάνω στο «χυμένο γάλα» δηλαδή στη χαμένη κατανάλωση. Αν δεν γίνουμε παραγωγικοί και δεν προχωρήσουν οι διορθωτικές μεταρρυθμίσεις, τότε θα θεωρούνται πλέον του δέοντος ελκυστικοί, οι μισθοί και οι συντάξεις Βουλγαρίας, δηλαδή στο επίπεδο των 150 ευρώ το μήνα.
 
Ο χρόνος πιέζει. Οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν άμεσα. Τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να σταματήσουν να σκιαμαχούν. Τα λυκόπουλα και οι γερόλυκοι της πολιτικής να «συναντηθούν», να συμμαχήσουν, να τουιτάρουν λιγότερο και να δουλεύουν περισσότερο και να μας βγάλουν από το «αυτοκτονικό» μονοπάτι που μας έχουν ρίξει. Από κοινού και ομοθυμαδόν! Διαφορετικά όσο κι αν βαφτίζουν τα νέα επαχθή βάρη ως το τέλος της μνημονιακής εποχής, να ξέρουν ότι δεν είμαστε πλέον «αμνοί». Ξυπνήσαμε!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος