Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Αλέξης Τσίπρας, ένα brand με ... ημερομηνία λήξης.


Άρθρο της Στέλλας Παπαμιχαήλ - Δημοσιογράφου

Δημοσκοπικά ο «μήνας του μέλιτος» για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει μάλλον περάσει, καθώς οι περισσότεροι δείκτες στην αποδοχή των κυβερνητικών πολιτικών έχουν μειωθεί, με σημεία αιχμής τους χειρισμούς στην οικονομία, την ασφάλεια και το μεταναστευτικό.  Την ίδια ώρα, ο Αλέξης Τσίπρας απολαμβάνει υψηλά ποσοστά δημοτικότητας και δείχνει ότι παίζει σε γήπεδο χωρίς αντίπαλο. Το προφίλ των υπολοίπων αρχηγών της αντιπολίτευσης είτε φθίνει όπως του Αντώνη Σαμαρά, είτε παραμένει στάσιμο, όπως του Σταύρου Θεοδωράκη ή του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Τα κυβερνητικά λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο, οι προεκλογικές με τις μετεκλογικές αντιφάσεις διογκώνονται συνεχώς και η αγωνία για την συμφωνία με τους εταίρους έχει χτυπήσει «κόκκινο». Ωστόσο, ο πρωθυπουργός παραμένει το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης και η φθορά δεν τον έχει αγγίξει, παρότι δεν «ευνοείται» από ανέφελη κριτική των μέσων ενημέρωσης, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με τους προηγούμενους προκατόχους του.
Στις πλέον επώδυνες κυβερνητικές επιλογές, όπως η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την μεταφορά των ταμειακών διαθέσιμων φορέων του δημοσίου για τις έκτακτες ανάγκες της οικονομίας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν βγήκε μπροστά για να την  υπερασπιστεί και άφησε τον Δημήτρη Μάρδα να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Στο παραλήρημα των φραστικών και άλλων ατοπημάτων Υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για την τρομοκρατία, τους λαθρομετανάστες, την άμυνα της χώρας, την παιδεία και την οικονομία, δηλαδή στο σύνολο της πολιτικής, ο Αλέξης Τσίπρας με την παρουσία του και τις παρεμβάσεις του μοιάζει ο πλέον σοβαρός. Κάτι σαν το ρητό, στους τυφλούς ο «μονόφθαλμος».
Μοιάζει σαν τον μαέστρο που θέλει να διευθύνει μια ορχήστρα, στην οποία ωστόσο ο κάθε μουσικός παίζει στους δικούς του ρυθμούς και τόνους και στο τέλος το τραγούδι φαλτσάρει…  Τα νταούλια βαράνε ασυντόνιστα, κάνοντας μόνο φασαρία, και τελικά εμείς χορεύουμε στο ζουρνά του Ντράγκι, της Μέρκελ και της παρέας τους.

Όπως και να χει η αποτυχία της ορχήστρας πάντα χρεώνεται στον μαέστρο, έστω και αν εκείνος φρόντισε να δείξει ότι είχε καλή πρόθεση να φέρει σε πέρας την παράσταση…. 

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Πόσο λαμπρή θα είναι η «Πασχαλινή Λαμπρή»;




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Το πόσο λαμπρή θα είναι φέτος η «πασχαλινή λαμπρή» εξαρτάται από τους τηλεοπτικούς «παραθυράτους» που θα εμφανιστούν ανήμερα το Πάσχα και ανάμεσα σε κοκορέτσι, αρνί στη σούβλα και κόκκινα αυγά θα μας «μαυρίσουν» την ψυχή, με τα γνωστά ευρώ ή δραχμή, κόκκινες γραμμές σε συντάξεις, μισθούς, grexit και ηρωικές εξόδους.

Νισάφι πια με τις τηλεοπτικές «φυλές» που ενδυμούν, μεσούσης της τηλεοπτικής δημοκρατίας που ζούμε και της πρώτης φοράς αριστεράς.

Είναι οι θαμώνες τηλεοπτικών παραθύρων που για τους δικούς τους λόγους ο καθένας κονταροχτυπιέται, φωνασκεί και «αναλύει» με περισπούδαστο ύφος, χωρίς τις περισσότερες φορές να γνωρίζει, τις «βουλές» των κυβερνώντων!

Φυσικά είναι οι ίδιοι οι «μόνιμοι» των τηλεοπτικών παραθύρων που  έχουν γνώμη και επί παντός του επιστητού. Από την πτώση αεροσκάφους έως τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, αλλά και από την επένδυση στο Ελληνικό και τα τροχαία που θα συμβούν στις αργίες του Πάσχα.
Πιάνουν στασίδι σε πρωινές και βραδινές εκπομπές όπως αν τελούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία, έχοντας πάντα άποψη για τα αίτια της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής κρίσης της κοινωνίας.

Για τα λίγα λεπτά της δικής τους δημοσιότητας θυσιάζουν τη δική μας ψυχική ηρεμία. Μας κόβουν την όρεξη μεγαλοποιώντας κάθε φορά τα γεγονότα. Κάνοντας την τρίχα τριχιά που λέει και ο λαός μας.

Όμως στις μέρες του Πάσχα φύονται και επιστρατεύονται για να προσθέσουν γεύση, ευχάριστο άρωμα, όμορφα «φυτά» για τη διασκέδαση του κοινού.
Είναι οι γνωστές «γλάστρες» των διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών.
Δεν μιλάνε με το στόμα αλλά με το κορμί στο υπέροχο τσιφτετέλι που έχει προβλεφθεί για να χορέψουν ή στα κοντινά που κάνει ο σκηνοθέτης σε επίμαχα σημεία του γυμνού κορμιού τους.

Εορταστικό θέαμα για μοναχικούς τηλεθεατές και για «ευρολιγούρηδες». Όσο για την ελεύθερη επιλογή που μας προσφέρεται με ένα απλό πάτημα στο τηλεκοντρόλ, μεταπηδώντας από κανάλι σε κανάλι η συνταγή είναι πάντα η ίδια και απαράλλαχτη. Εκτός αν τη βρίσκετε με το telemarketing. Μαζί με τον οβελία, πάρτε κι ένα πιεσόμετρο δώρο με πέντε διπλά πολύχρωμα σεντόνια.


Καλή Ανάσταση, Καλό Πάσχα και του χρόνου πιο λαμπρά! 

Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Ρίξτε μια γέφυρα, όσο είναι καιρός, για να έχουμε ένα «Πάσχα Σωτηρίας»!




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου


Αυτή είναι σίγουρα η γοερή απάντηση όλων των υγιών σκεπτόμενων πολιτών στα «παρατράγουδα» που είδαμε να παίζονται στην τελευταία παράσταση της Βουλής από το θίασο των βουλευτών συγκυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Στο άγνωστο αύριο η φωνή της λογικής των πολιτών θα πρέπει να ακουστεί από τους επαγγελματίες πολιτικούς και για το καλό της χώρας αλλά και για το καλό το δικό τους. Να κρατήσουν τις καρέκλες και τους παχυλούς μισθούς εν μέσω κόκκινων γραμμών και οικονομικής κρίσης.

Στην άλλη όχθη της συγκυβέρνησης δεν είναι η αντιπολίτευση. Δεν είναι ο άλλος βουλευτή. Δεν είναι οποιοσδήποτε άλλος. Είναι ο ίδιος ο λαός. Και καλά θα κάνουν να ρίξουν γέφυρες, να γεφυρώσουν το χάσμα των ιδεολογιών. Αυτές άλλωστε, υπάρχουν μόνο στα προεκλογικά τους προγράμματα.

Στο έργο της Δευτέρας είδαμε και πάλι δύο εκ διαμέτρου αντίθετα μέρη. Το ένα απέναντι στο άλλο και στη μέση «χαίρε βάθος αμέτρητο». Μιλάμε για Ρίο – Αντίρριο της πολιτικής. Μαύρο ο ένας, άσπρο ο άλλος! Το σωστό του ενός, λάθος του άλλου!

Με λόγο διπλής όψεως. Σαν τα κέρματα. Γράμματα όταν είσαι αντιπολίτευση, κορώνα όταν βρεθείς στην εξουσία. Ότι κι αν κάτσει! Τελικά, κερδίζει όποιος είναι δεξιοτέχνης ταχυδακτυλουργός στο «στρίψιμο»!

Φαύλος κύκλος. Χάσμα η απόσταση Ρίου – Αντιρρίου της πολιτικής. Χάρτινοι οι πυλώνες που στηρίζονται τα δύο οικοδομήματα.

Έτσι πάμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουμε φτάσει στον πάτο. Στον πάτο που όσο πάει και βαθαίνει επικίνδυνα. Μοναδική ελπίδα να βρούμε στέρεο έδαφος για να ρίξουμε στη νέα γέφυρα πέδιλα εθνικής σωτηρίας.
Η μόνη γέφυρα που εγγυάται ένα «Σωτήριο Πάσχα».
Η στείρα αντιπαράθεση στις μέρες μας δεν είναι ούτε έξυπνη τακτική ούτε φέρνει επικοινωνιακά αποτελέσματα.

Όταν κυριαρχεί ο κομματικός αντίλογος τότε το μόνο που καταφέρνουν οι πολιτικοί μας είναι να εξοργίζουν τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους!


Και είναι σίγουρο ότι πολλοί  μετά τις τελευταίες εκλογές λένε «στερνή μου ψήφο να σε είχα τώρα»!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!