Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Έχουν ημερομηνία λήξης οι πολιτικοί;




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου



Στο μάρκετινγκ και το πιο ισχυρό brand name προϊόντος έχει έναν κύκλο ζωής. Από τη γέννηση του, την ανάπτυξη του, την κορύφωση και τελικά την πτώση του. Και μιλάμε πάντα για τον κύκλο ζωής των πωλήσεων ενός προϊόντος.

Η μόδα έρχεται και παρέρχεται λένε οι έμποροι με πείρα στην αγορά. Όλα τα προϊόντα, έχουν ημερομηνία λήξης κι αν ακόμη ανανεωθούν.

Οι πολιτικοί ενώ έχουν ημερομηνία λήξης την γνωρίζουν και την αποδέχονται; Η ιστορία δείχνει ένα μεγάλο ΟΧΙ!

Οι πολιτικοί, όπως ευφυώς λέγεται, είναι ο «καθρέφτης» του λαού. Είναι οι κύριοι υπεύθυνοι αν η επιχείρηση που λέγεται κράτος προχωράει μπροστά ή όχι.  Και ως πότε ένας πολιτικός είναι κατάλληλος για να εκπροσωπεί τον λαό; Έχει παρατηρηθεί ότι η «χρυσή» εποχή ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία. Μέσα σ’ αυτό το χρόνο θα «ξεδιπλωθούν» όλες οι ικανότητες του και θα κάνει πράξη τα περισσότερα από ότι υποσχέθηκε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη ρήση «ουδείς αναντικατάστατος». Φυσικά τα πλεονεκτήματα του αξιώματος που κατέχει εμποδίζουν την οικειοθελή αποχώρηση του αν και η μεγαλύτερη παραμονή τις περισσότερες φορές βλάπτει σοβαρά την υστεροφημία του. Η πολιτική εμπειρία μόνο δεν αρκεί. Στα προσόντα του σύγχρονου πολιτικού συμπεριλαμβάνονται πολύ περισσότερα από την πολιτική προίκα, τις πελατειακές σχέσεις, τύχη, συγκυρίες και άλλα γνωστά από την  εποχή Γκόρτσου!

Η οικονομική κρίση έφερε στο προσκήνιο, την πολιτική κρίση και οι πολίτες – ψηφοφόροι έχουν αλλάξει τα κριτήρια επιλογής των πολιτικών. Πέραν από την απόρριψη της οικογενειοκρατίας και των πολιτικών «μακράς» διάρκειας στην κατάληψη της καρέκλας, οι πολίτες έχουν οδηγηθεί σε νέες θεωρήσεις για την εικόνα και τα νέα απαραίτητα προσόντα ενός πολιτικού.


Συμπέρασμα για πολλούς εν ενεργεία πολιτικούς στην αυτοδιοίκηση και την κεντρική πολιτική σκηνή. Προστατέψτε την εικόνα σας από κινδύνους της μακροχρόνιας άσκησης εξουσίας προφυλάξτε τον προσωπικό σας μύθο που με τόσο κόπο δημιουργήσατε. Επιλέξτε το σωστό timing, βρείτε το σωστό λόγο της πολιτικής σας συνταξιοδότησης πριν αυτή γίνει αναγκαστικά από τους πολίτες!

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Η Ελληνική γκαρνταρόμπα των πολιτικών άλλαξε…





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Ενδυματολογικές αμφισβητήσεις πολιτικών. Από τον επιβλητικό Κωνσταντίνο Καραμανλή, στον σκληρό αμφισβητία με ζιβάγκο Ανδρέα Παπανδρέου έως τους νέους βουλευτές άνδρες και γυναίκες, με στενά τζιν, πουκάμισα έξω και σινιέ παπούτσια και αξεσουάρ, η συμπεριφορά των πολιτικών προσέδιδε ιδιαιτερότητα και στις εποχές και στις ιδέες, φωτίζοντας παράλληλα μια άλλη πτυχή του «βίου και της πολιτείας» των πολιτικών μας. Πολιτικό με κελεμπία δεν έχουμε δει ακόμα, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται!
Ενδυματολογικός διαχωρισμός μια και οι ιδέες τους είναι σήμερα λίγο πολύ ίδιες.

Το παραδοσιακό κοστούμι αρχίζει να κρεμιέται στις αποθήκες, δίνοντας τη θέση του σε νεότερες, πιο προσεγμένες και ακριβές εκδοχές του. Κοστούμι με πουκάμισο χωρίς γραβάτα, αντίβαρο στο παλιό σοβαρό και καθώς πρέπει ύφος που είχε καθιερώσει το πολιτικό μάρκετινγκ και είχε υιοθετηθεί από όλους. Έχει ο καιρός γυρίσματα και ενδυματολογικά.

Η συνεργασία πολιτικών από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους με τις λογικές οπισθοχώρησης σε θέματα αρχών, δεν άφησε απ’ έξω το ενδυματολογικό κομμάτι. Μπήκε κι αυτό στο μίξερ μαζί με τις ιδέες και τις αρχές. Υπουργικά συμβούλια με πολλές ενδυματολογικές ιδιαιτερότητες. Η απόρριψη της γραβάτας από τους πολιτικούς έγινε άγραφος κανόνας ιδιαίτερα για τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αντίθετα οι «συγκάτοικοι» τους, επιμένουν ακόμη με παραδοσιακό κοστουμάκι και σινιέ ταγιεράκια.

Δεν υπάρχουν πλέον ρούχα must για την γκαρνταρόμπα των Ελλήνων πολιτικών. Επιδιώκεται περισσότερο ο στόχος να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας λόγω «αξέχαστης και διαφορετικής εμφάνισης» από την αποτελεσματικότητα των πράξεων. Τα αδηφάγα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν πάντα το διαφορετικό γιατί αυτό πουλάει.

Στις παλιές εποχές η ανομοιομορφία στην εμφάνιση ενός πολιτικού συνοδευόταν από διαφορετικές αντιλήψεις για τη ζωή και την πολιτική. Μίλαγε το ρούχο.  Σήμερα, οι πολιτικοί μας δεν ξεχωρίζουν ούτε στο λόγο, ούτε στο ενδυματολογικό στυλ.


Τα πολιτικά πράγματα άλλαξαν, η πολιτική γκαρνταρόμπα θα έμενε ίδια;

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Προσωπικά πολιτικά παιχνίδια βλάπτουν την Αυτοδιοίκηση.


Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου


Είναι γνωστό ότι ο ρόλος του Κράτους είναι να ασκεί στους Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μόνο εποπτεία, ως προς τον έλεγχο νομιμότητας, ενώ παράλληλα δεν του επιτρέπεται να εμποδίζει πρωτοβουλίες και ελεύθερες δράσεις προς το συμφέρον των πολιτών.

Στις δύσκολες εποχές της οικονομικής δυσπραγίας η κεντρική εξουσία πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι και προς δικό της όφελος η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία με την εξασφάλιση των αναγκαίων οικονομικών πόρων μπορεί να ανακουφίσει αποτελεσματικότερα τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και να παράσχει τα χρειώδη σε όσους το ζητούν.
Ιδιαίτερα μια φιλολαϊκή κυβέρνηση της αριστεράς οφείλει να γνωρίζει ότι η διάχυση της απαιτούμενης βοήθειας στα λαϊκότερα κοινωνικά στρώματα μπορεί να επιτευχθεί ευκολότερα μέσα από τους μηχανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης από ότι μέσα από τα δαιδαλώδη γρανάζια της κεντρικής διοίκησης.
Στις παρούσες συνθήκες τα πολιτικά φρονήματα και τα κομματικά χρίσματα που βοήθησαν τους δημοτικούς άρχοντες να εκλεγούν δεν πρέπει να παίζουν απολύτως κανένα ρόλο ούτε στον τρόπο άσκησης εξουσίας ούτε στον δίαυλο επικοινωνίας με την κυβέρνηση, καθώς κάτι τέτοιο δεν βοηθάει καμία από τις δύο  πλευρές. Τα σύγχρονα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και απαιτούν άμεσες λύσεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Η περικοπή κονδυλίων από την τοπική αυτοδιοίκηση και η οικονομική της απομόνωση δεν μπορεί να βοηθήσει μια κυβέρνηση που φέρεται να έχει ως πρώτο μέλημα της την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Όλοι οι δήμοι, ακόμη και εκείνοι που κάποτε φάνταζαν οικονομικά πιο εύρωστοι γιατί σε αυτούς κατοικούσαν και κατοικούν εκπρόσωποι της μεσαίας ή της ανώτερης αστικής τάξης έχουν ανάγκη οικονομικής κάλυψης, καθώς η ανθρωπιστική κρίση έχει πλήξει ανθρώπους από ένα μεγάλο φάσμα που έχουν χάσει σπίτια και δουλειές. 

Γι αυτό και είναι απαραίτητη η αγαστή συνεργασία και ενότητα των δύο βαθμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να δοθούν λύσεις και να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που βιώνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Απαξιωτικές αναφορές, αντιθεσμικές συμπεριφορές και αντεγκλήσεις δεν έχουν θέση την πολύπαθη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με κοινή βούληση των αιρετών της Αυτοδιοίκησης, με γνώμονα τη γνώση των τοπικών αναγκών και όχι της κομματικής προέλευσης, θα επιτευχθεί η άριστη αξιοποίηση των κονδυλίων για την ελάφρυνση των οικονομικά ασθενέστερων πολιτών.
Μετά την απόφαση να ανασταλεί η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη η υλοποίηση του επισιτικού επιδόματος, αδιαφορώντας για το ποιος θα είναι ο φορέας διανομής του. Και μιλάμε για ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας!

Ο εναγκαλισμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και η μη αποκοπή της από τον ομφάλιο κομματικό λώρο, ναρκοθετούν τον κύριο λόγο ύπαρξης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την οδηγούν σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό!


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Η πολιτική είναι γένους θηλυκού!




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου



«Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα». Και ειδικά τον άνδρα πολιτικό. Σιγά τα ωά ή τον πολυέλαιο. Σιγά μη φοβηθεί η γυναίκα πολιτικός τον άνδρα πολιτικό. Τον πατάει και του «ξενυχιάζει» το πόδι, του άνδρα πολιτικού και την ώρα της καταμέτρησης των ψήφων μετά το κλείσιμο κάθε κάλπης τoν αφήνει ψήφους πίσω της.

Κι όμως, αυτό το εφικτό γίνεται ανέφικτο, αν έχεις να κάνεις με την ελληνική πραγματικότητα.

Στο γήπεδο της πολιτικής η συμμετοχή των γυναικών είναι πολύ μικρότερη από όση θα έπρεπε να ήταν. Σε βουλευτικό επίπεδο το σκορ είναι σαφώς υπέρ των ανδρών, στο υπουργικό είναι σε νηπιακό ποσοστό, όσο για την αυτοδιοίκηση με το κιάλι έψαχνες να βρεις γυναίκα δήμαρχο ή σύμβουλο, πριν το νόμο της ποσόστωσης στα ψηφοδέλτια, που κι αυτός ο νόμος – βιτρίνα θηλυκών, μόνο προβλήματα δημιουργεί. Και υποτιμά το γυναικείο φύλο. Άλλωστε ισότητα έχουμε. Η γυναίκα έγινε πιλότος, αστυνομικός, στρατιωτικός, αστροναύτης. Μπαίνει ακόμη και στου βοδιού το κέρατο. Μόνο σε ψηφοδέλτια αρνείται να μπει. Κι όμως θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στο κοινωνικό σύνολο. Είναι έξυπνη, έχει υπευθυνότητα, αυτογνωσία, ένστικτο, δημιουργικότητα, καπατσοσύνη που τόσο χρειάζεται στην πολιτική. Μπορεί να «κυοφορεί» την ελπίδα καλύτερα από έναν άνδρα πολιτικό, ιδιαίτερα σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας. Είναι στη φύση της.

Σήμερα, στο δυτικό κόσμο η γυναίκα αναλαμβάνει πολλούς ταυτόχρονους ή παράλληλους ρόλους. Μητέρα, σύντροφος, σύζυγος, επαγγελματίας, εργαζόμενη, νοικοκυρά και επομένως η γυναίκα πολιτικός θα πρέπει να βρει τρόπους να «παντρέψει» την πολιτική με τις άλλες υποχρεώσεις της. Πολλές φορές η γυναίκα πολιτικός είναι πιο εύκολο θύμα για χτυπήματα «κάτω από τη μέση» από αντίπαλους υποψήφιους. Υπάρχουν προκαταλήψεις, υπάρχουν δυσκολίες. Όλα όμως αυτά, ξεπερνιούνται αν υπάρχει ένα ισχυρό ηθικό κίνητρο. Να αγωνίζεσαι στη διαμόρφωση των αξιών της κοινωνίας και για να κάνεις τον κόσμο καλύτερο, πιο  όμορφο και όχι κατ’ ανάγκη ως ωραία Ελένη, αλλά ως Ιωάννα της Λωραίνης, μπροστά, ως οδηγός με πάθος, όραμα και διαίσθηση.

Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι Έλληνες άνδρες πολιτικοί θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα μοιράζονται τις πρώτες θέσεις με γυναίκες πολιτικούς. Ακόμη και σε θέση Πρωθυπουργού. Αρκεί φυσικά, να το θελήσουν και οι γυναίκες ψηφοφόροι και να ψηφίζουν γυναίκες!!!


Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που γιορτάζεται στις 8 του Μάρτη.