Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Κάμερα σε μένα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Μια από τις εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης και γνώσης, πλην των θεσμοθετημένων, θεωρείται και η σοβαρή αρθρογραφία, εργαλείο παρέμβασης και ερμηνείας γεγονότων ,από έντυπα μαζικής επικοινωνίας. Δυστυχώς, το κατ’ εξοχήν δυνατό μέσο κάλυψης μεγάλου κοινού, που λέγεται τηλεόραση, προσφέρει μόνο αποβλάκωση! Αποβλάκωση, μέσα από τα τηλεοπτικά υπερθεάματα ελληνικά και ξένα.
 Η τηλεοπτική μας εκπαίδευση θα ξεκινήσει οσονούπω, με πρωινές εκπομπές λόγου όπου η παιδεία των προσκεκλημένων τηλεμαϊντανών, κοκορομάχων, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την τηλεθέαση που προσφέρουν. Όσο πιο χαμηλό επίπεδο συζήτησης προσφέρεται, τόσο πιο υψηλό το ποσοστό της τηλεθέασης. Η τηλεοπτική «εκπαίδευση» θα συνεχιστεί με τις μεσημεριανές εκπομπές, αγλαΐσματα ναρκισσισμού, εγωπάθειας, κυνισμού, ξεκατινιάσματος, θεοποίησης του life style και των τηλε-πωλήσεων. Ακόμη «λεξοπλάστες» φροντίζουν για την ολοκλήρωση της πνευματικής αναπηρίας των τηλεθεατών τους. Και θα ακολουθήσει το απόλυτο σκοτάδι, όπου οι εθνικοί τηλεοπτικοί σταρ αναλαμβάνουν να τα δώσουν όλα, για την πρώτη θέση της τηλεθέασης στην prime time ζώνη με κοινοτυπίες από την πεζή καθημερινότητά μας και "ξεχειλωμένα" ρεπορτάζ, ψυχογραφήματα!
Στη συνέχεια θα μας καθηλώσουν στις τηλεοπτικές οθόνες μας, προγράμματα αφιερωμένα στην επιβίωση διασήμων και άσημων, σε κακοτράχαλα μέρη και με δύσκολες συνθήκες διαμονής. Θα απολαύσουμε τους "επιπέδου" διαλόγους των πρωταγωνιστών και θα γίνει η επιμόρφωση με νέες στρατηγικές χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη και τις μοναδικές ίντριγκες και δολοπλοκίες που οι πρωταγωνιστές σκαρφίζονται για να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους. Δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, από τα τηλεοπτικά προγράμματα, αν θα υπάρξουν και μαθήματα ξένης γλώσσας, με νέες τούρκικες σειρές! Και μετά έκπληκτοι, ακούμε από τους νέους να λένε ότι ο Καραϊσκάκης ήταν γήπεδο του ’21 και ο Σολωμός ψάρι κατεψυγμένο! Ό,τι σπέρνουμε, θερίζουμε.
Και δεν τελειώσαμε ακόμη "αν τηλεφωνήσετε κατά την διάρκεια της εκπομπής θα πάρετε και τουλάχιστον πέντε ακόμη δώρα"... το σύνηθες μότο σε εκπομπές τηλε-πώλησης σε περιθωριακά κανάλια με προγράμματα τηλε-πωλήσεων, με παρουσιάσεις παντός είδους βιβλίων, κινητών και ακίνητων προϊόντων και υπηρεσιών, παραφαρμακευτικών σκευασμάτων, χρυσών κοσμημάτων σε τιμές κοροϊδίας, αλλά και πολιτικούς μονολόγους από παντογνώστες αστέρες της πολιτικής με έλλειμμα γνώσης και περίσσευμα θάρρους. Η τηλεοπτική διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο, διανθιζόμενο από τα τηλεοπτικά σποτάκια γνωστών πολυεθνικών αλλά και ελληνικών επιχειρήσεων που τραβάνε τα μαλλιά τους όταν παρακολουθήσουν το περιβάλλον στο οποίο έχει ενταχθεί η διαφήμισή τους. Φυσικά αν παρακολουθήσει ένας τηλεθεατής, από το πρωί έως αργά το βράδυ τις διαδραστικές τηλεοπτικές εκπομπές με δώρα μετά από κλήρωση ή παιχνίδια γνώσης και με πληρωμή μέσω χρέωσης του τηλεφώνου, θα χρειαστεί καθημερινά περίπου πενήντα με εξήντα ευρώ για να "τζογάρει"!
Κάμερα σε όλους εσάς, που η οικονομική κρίση σας αναγκάζει να περνάτε καθημερινά πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη των τηλεοράσεων και ιδιαίτερα σε όλους εσάς που έχετε τα μηχανάκια μέτρησης της τηλεθέασης στις τηλεοπτικές συσκευές σας. Αντιδράστε, ρίχνοντας μαύρο σε εκπομπές που προσβάλλουν την νοημοσύνη σας. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο οι υπεύθυνοι θα καταλάβουν να διορθωθούν μια και οι διαφημιζόμενοι σε αυτού του είδους τις εκπομπές θα απέχουν. Και χωρίς τους χορηγούς τηλεοπτικό πρόγραμμα δεν υπάρχει.
Θανάσης Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος

Αν. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Τον τίτλο από το περίφημο ποίημα του J.R. Kipling «ΑΝ» του Άγγλου λογοτέχνη και ποιητή διάλεξε η στήλη για να περάσει το δικό της αφήγημα για τα τεκταινόμενα στην πολιτική ζωή του τόπου αλλά και ως ακραία επιβεβαίωση του ξεπεσμού του συνόλου του πολιτικού μας συστήματος.
Τα στόματα άνοιξαν, οι αποκαλύψεις ξεπέρασαν κάθε όριο φαντασίας, οι ευθύνες μετατίθενται από τον Άννα στον Καϊάφα και άπαντες αποστρέφονται τα φώτα της δημοσιότητας. Κάποιοι βρίσκονται σε ομηρεία, άλλοι ανησυχούν για το πολιτικό τους μέλλον και αρκετοί για «δικαστικές διώξεις» με ποινές ανησυχητικές. Και όλο το υγιές πολιτικό προσωπικό και το σύνολο των πολιτών διερωτάται ΑΝ…
ΑΝ μια κυβέρνηση που δεν έχει τον έλεγχο «πεζοδρομίου» τολμούσε να περάσει το ένα δέκατο των φορολογικών μέτρων από το κοινοβούλιο, θα έπαιρνε ψήφο εμπιστοσύνης, αυτοβοεί και αμελλητί;
ΑΝ κάποια στελέχη «νεόγεροι» της πολιτικής που επιδιώκουν να ακολουθήσουν προσωπική ατζέντα δείχνοντας ανυπακοή στις επιθυμίες του αρχηγού του κόμματος σφυρίζοντας αδιάφορα, ο αρχηγός δεν θα πρέπει να τους βγάλει «εκτός κόμματος» πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις; Σε γνωστό κεντροδεξιό κόμμα τέτοιου είδους φαινόμενα ανθούσαν, ανθούν και συγχωρούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις και επιβραβεύονται σε καλύτερες θέσεις.
ΑΝ μια αντιπολίτευση αλλάζει το αφήγημά της με όρους καθημερινής ή δημοσκοπικής επικαιρότητας από θέμα σε θέμα, θα μπορούσε ποτέ να πείσει για την επόμενη μέρα της δικής της διακυβέρνησης, τους πολίτες;
ΑΝ μια στρατιά Υπουργών και πρωτοκλασάτων στελεχών σε συνεργασία με τον πρόεδρο του κόμματος και πρωθυπουργό επαίρονται ότι δεν είναι κλέφτες αλλά μόνο ψεύτες θα ακούγαμε τις καθημερινές εξαγγελίες τους και στο διηνεκές τις υποσχέσεις τους ή θα τους πετάγαμε έξω, όπως τη μπάλα στην εξέδρα;
ΑΝ οι επιλογές μιας κυβέρνησης καθόριζαν ένα δυσοίωνο μέλλον για τη χώρα χωρίς την έγκριση των πολιτών θα περιμέναμε την εκάστοτε αντιπολίτευση να προτείνει εξεταστικές επιτροπές ή θα παίρναμε την χώρα στα χέρια μας με δημοκρατικές διαδικασίες φυσικά!
ΑΝ οι «ανοησίες» περί παράλληλου νομίσματος, η γραφικότητα ενός τέως υπουργού – εισηγητή της νέας δραχμής, η ελαφρότητα των υπευθύνων περί ηρωικής ρήξης, η ανοχή, το «αλισβερίσι» τα νομικά παραθυράκια είναι μόνο για τους πηγαίους τίτλους των εφημερίδων και των τηλεοπτικών ειδήσεων τότε ως πολίτες είμαστε άξιοι της κατάντιας μας και ως χώρα δεν σωζόμαστε με τίποτα!
ΑΝ είχαμε την τύχη να έχουμε στο κοινοβούλιο πολιτικούς με νοοτροπία «αστού» και όχι με νοοτροπία «χωριάτη» τότε η εικόνα του θα ήταν τότε καλύτερη. Οι «χωριάτες» πολιτικοί τα θέλουν όλα και να τα έχουν καλά με όλους. Και σχέσεις με τις ασθενείς τάξεις των πολιτών και με την πλουτοκρατία. Θεωρούν τη χώρα «τσιφλίκι» τους για να σιτίζονται γενεές δεκατέσσερις. Παντρεύουν, βαφτίζουν και κουμπαριάζουν με δεκάδες οικογένειες, μετρώντας τα κουκιά – ψηφαλάκια  σε κάθε τους ενέργεια. Ύαινες της πολιτικής!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος