Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

Ενώ η κοινωνία ωριμάζει, μέρος του πολιτικού προσωπικού και τηλεοπτικού τοπίου, σαπίζουν…!






 Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Η αναγέννηση της χώρας και η συνέχιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της, απαιτεί πρώτιστα αρκετές μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές στην ποιότητα του “πολιτικού προσωπικού” και δευτερευόντως στην τηλεοπτική “ξηρασία” που βιώνουμε.
Στις ερχόμενες εθνικές εκλογές το πρώτο είναι ανέφικτο λόγω λίστας με βάση την κατάταξη των βουλευτών στις εκλογές του Ιανουαρίου. Αλλά και το δεύτερο ζητούμενο είναι αδύνατον λόγω περιορισμένου χρόνου για οποιαδήποτε αλλαγή είναι επιτακτική. Διαιωνίζεται, για μια ακόμη φορά, η αναπαραγωγή του παρελθόντος σε αντίθεση με την κοινωνία που έχει ωριμάσει και περιμένει το Νέο. Και στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού και στον τηλεοπτικό διάλογο που στην κυριολεξία δεν υποφέρεται.
“Κάθε λιμάνι και καημός” έλεγε ένα σουξέ παλαιότερης εποχής. Κάθε τηλεοπτικό κανάλι και μια διαφορετική Ελλάδα. Ένας διαφορετικός γυάλινος κόσμος ανάλογα με τα κομματικά γυαλιά των συμμετέχοντων και με τα στενότερα “συμφέροντα” που εξυπηρετεί κάθε κανάλι.
Συστημικά, αντισυστημικά, μνημονιακά, αντιμνημονιακά, κάνοντας ακόμη και επαναβάπτιση, θεσμοί αντί για Τρόικα, συμφωνία αντί για μνημόνιο και άλλα τραγελαφικά… όπως, ψηφίζουμε αλλά δεν στηρίζουμε, στηρίζουμε αλλά δεν ψηφίζουμε. Κουλουβάχατα! Και όλα αυτά τα ζούμε καθημερινά. Με ρεπορτάζ και εκπομπές που άλλοτε σε κάνουν να αισιοδοξείς και άλλοτε σε σπρώχνουν σε βαθειά κατάθλιψη, περιμένοντας το μοιραίο τέλος και το δικό σου και της χώρας. Σε κατακλύζουν εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα χαράς, λύπης και απελπισίας, ανάλογα με το ποιο κανάλι βλέπεις. Τα μόνα βασικά χαρακτηριστικά όλων των καναλιών είναι η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση της αλήθειας, η διεκδίκηση του αλάθητου, ο ξερολισμός, η αλαζονεία και οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί ενός πολιτικού συστήματος που έχει ζαλιστεί από τις πολλές κυβιστήσεις και έχει υποστεί έναν ανελέητο πολιτικό λυντσάρισμα.
Στα τηλεοπτικά καφενεία, στασίδι υπάρχει μονο για “γραφικούς” που πουλάνε τηλεθέαση. Με περισπούδαστο ύφος, βάζουν τις κασέτες των πολιτικών θέσεων του κόμματος που εκπροσωπούν και άλλοτε με ειρωνικό άλλοτε με καταγγελτικό τρόπο φωνασκούν, λαϊκίζουν, διακόπτουν άκομψα κάθε “παραθυράτο” γείτονα που έχει διαφορετική άποψη. Σε κάνουν να αναρωτιέσαι από που “ψωνίζουν τα ληγμένα!” Όλα για την τηλεθέαση κυρίως στην υπερβολή της. Ανάλυση της πολιτικής με όρους παραπολιτικής. Όσο για τους σοβαρούς, έγκριτους και πραγματικούς γνώστες των προβλημάτων της χώρας όλοι αυτοί περιορίζονται σε ρόλο κομπάρσου!
Η απουσία μέτρου, υπευθυνότητας και ψυχραιμίας είναι τα μόνιμα χαρακτηριστικά της παθογένειας που μαστίζει το τηλεοπτικό μας τοπίο.
Μόνο που όλο και περισσότεροι πολίτες έχουν ωριμάσει και καταλαβαίνουν τα παιχνίδια που παίζονται και βρίσκουν διέξοδο στα social media για πιο αντικειμενική ενημέρωση.
Στους μήνες που θα ακολουθήσουν προβλέπονται πολλά δεινά, ιδιαίτερα για αρκετές από τις ευπαθείς κοινωνικές τάξεις.
Η φτωχοποίηση θα συνεχιστεί, η ανεργία θα αυξηθεί, η απογοήτευση θα γιγαντωθεί, η εξαθλίωση θα επιταθεί και ο κοινωνικός ιστός θα διαρραγεί.
Για το που έχει οδηγηθεί η χώρα, τεράστια ευθύνη έχουν οι πολιτικοί αλλά και τα Μέσα.

Και μόνο οι πολίτες, με την ψήφο τους στις επικείμενες εκλογές, μπορούν να διορθώσουν την πορεία του καραβιού, αλλάζοντας μόνο καπετάνιο, ενώ αξιωματικούς και πλήρωμα σε άλλες εκλογές που θα πραγματοποιηθούν χωρίς λίστα. Ελπίζουμε ότι κάποτε θα ξεκινήσει το Re-think Politics!

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΗΛΙΘΙΕ…!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Η αναδιοργάνωση της κεντροδεξιάς ιδιαίτερα του αστικού μπλοκ, που φιλοδοξεί να ηγηθεί ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και η επαναφορά των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ηγεμονεύει στο πολιτικό προσωπικό, ανεξήγητα για πολλούς, μετά από τόσες οικονομικές αστοχίες, κυβιστήσεις μνημονιακές και μη, επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου αλλά και με αρκετά χαρίσματα ευστροφίας, φρεσκάδας, νεότητας, αντικομφορμισμού, και άλλα χαρακτηριστικά που του δίνουν υψηλά ποσοστά αποδοχής από το εκλογικό σώμα.
Φυσικά, αυτά μπορούν να αλλάξουν, αν ο Αλέξης αργήσει να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Οι λόγοι γνωστοί.
Σήμερα, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης φαίνεται να έχουν αποδεχθεί την πρωτιά του Αλέξη με όποιον ΣΥΡΙΖΑ κι αν ηγηθεί και επιδιώκουν την αλλαγή του εκλογικού νόμου ως προς το bonus των πενήντα εδρών για το πρώτο κόμμα. Οι λόγοι ευνόητοι.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά την στρατηγική ήττα του Ιανουαρίου, παρέμεινε σε αδράνεια, σε μια κομματική παράλυση. Ούτε σε ανάλυση των αιτιών της εκλογικής συντριβής προέβη, ούτε την στρατηγική που θα ακολουθούσε την επόμενη μέρα η παράταξη, αναμόρφωσε. Έμεινε σε μια στείρα αντιπολιτευτική θέση διατυμπανίζοντας ως μοναδικό συγκριτικό στρατηγικό της πλεονέκτημα την φιλοευρωπαϊκή της θέση. Η στρατηγική του ώριμου φρούτου, δηλαδή να πέσει η κυβέρνηση από τα λάθη της, αποδείχθηκε και επιβλαβής για την παράταξη και καταστροφική για τη χώρα.
Η αλλαγή φρουράς που έγινε μετά από τη δεύτερη στρατηγική ήττα της παράταξης επανέφερε στο προσκήνιο νέες συζητήσεις για επαναφορά της άλλοτε πετυχημένης στρατηγικής του μεσαίου χώρου.
Η εμπειρία του νέου Προέδρου, μεταβατικού, που όμως έχει πολιτική νομιμοποίηση μετά από την έγκριση της πολιτικής επιτροπής, σίγουρα θα σταματήσει σε μεγάλο βαθμό την κατηφόρα των δημοσκοπικών εκλογικών ποσοστών της παράταξης. Δεν είναι όμως αρκετή να την φέρει στην πρώτη θέση και φυσικά ούτε και η πολιτική προσωπικότητα κάποιου από τους αρκετούς «μνηστήρες» στην κούρσα της διαδοχής.
Όσες στρατηγικές κι αν αλλάξει, όσες πετυχημένες εκστρατείες κι αν σχεδιάσει αν δεν εμπλουτιστεί με φρέσκα, νέας γενιάς πολιτικά πρόσωπα που θα κυριαρχήσουν στο γυαλί των τηλεοράσεων τα εκλογικά ποσοστά δεν ανεβαίνουν. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, είναι γνωστό. Τα φθαρμένα πολιτικά και ηθικά στο χρόνο γνωστά πρόσωπα της κεντροδεξιάς, αποτελούν πλέον την μόνιμη τροχοπέδη της ανόδου της.
Θεωρούνται υπεύθυνα και ο λόγος τους «δεν περνάει». Δεν «περπατούν» και παίρνουν μαζί τους στην κατηφόρα και την παράταξη, για την οποία κόπτονται ότι υπηρετούν.
Πολιτική οικογενειοκρατία, προσωπικές φιλοδοξίες, πελατειακές σχέσεις και μιντιακές εξαρτήσεις τιμωρούνται από το εκλογικό σώμα.
Στις πρόωρες εκλογές που έρχονται στα κριτήρια επιλογής ψήφου θα παίξει σημαντικό ρόλο το ταξικό πρόσημο των προσώπων που θα κοσμούν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.

Οι στιγμές είναι καθοριστικές για το μέλλον της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας και ο έχων τα ηνία θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες που θα την οδηγήσουν στην πρώτη θέση έστω κι αν έρθει αντιμέτωπος με σημερινούς ή χθεσινούς συναγωνιστές και  φίλους.