Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

ΝΕΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ.


Του Ιωάννη Γ. Μοίρα Σύμβουλου Στρατηγικής – Δ/ντή της Think Politics

Η απαξιωτική αντιμετώπιση μεγάλης μερίδας πολιτών απέναντι στον πολιτικό κόσμο, λόγω των γεγονότων που έχουν οδηγήσει στη σημερινή πολύμορφη (οικονομική, κοινωνική, θεσμική) κρίση, έχει προκαλέσει σοβαρές αναστολές σε διάφορα νεοεμφανιζόμενα πολιτικά πρόσωπα, καθώς και σε πολιτευτές που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν δοκιμάσει -ανεπιτυχώς- να εκλεγούν, προκειμένου να θέσουν υποψηφιότητα στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Πιστεύουν ότι η μπάλα θα πάρει αναπόφευκτα και αυτούς. Ότι οι φιλοδοξίες τους θα ναυαγήσουν στα ρηχά χωρίς το παραμικρό περιθώριο τύχης και επιτυχίας. Ότι οι μόνοι που θα επιβιώσουν στο τέλος, θα είναι και πάλι οι πολιτικοί εκείνοι οι οποίοι πάντα είχαν στήριξη από τα υψηλά κομματικά κλιμάκια, από επιφανείς παράγοντες των μέσων ενημέρωσης, ή από μία έτοιμη βάση ψηφοφόρων με τους οποίους είναι δεμένοι με πελατειακές σχέσεις.
Φυσικά και ισχύει σε μεγάλο βαθμό ότι πολλοί πολίτες νιώθουν απογοητευμένοι και δεν επενδύουν τις προσδοκίες τους πια σε ότι αποτελεί, συνθέτει, ή συναπαρτίζει αυτό που παραδοσιακά αποκαλούμε πολιτικό σύστημα. Επομένως, πράγματι οι συνθήκες δεν είναι θετικές, ούτε και οι προοπτικές αισιόδοξες για οποιονδήποτε το έχει υπηρετήσει. Αυτά όλα όμως δεν αφορούν σε καμία περίπτωση τους νεοεμφανιζόμενους στο πολιτικό προσκήνιο. Πράγμα που επιβεβαιώνεται και από την συνεχώς εντεινόμενη ανάγκη αναζήτησης από την πλευρά των πολιτών, νέων πολιτικών προσώπων, τα οποία δεν έχουν αλλοιωθεί, ούτε και αλλοτριωθεί μέσα στα περιβάλλοντα και στους μηχανισμούς όπου ασκείτο μέχρι σήμερα η πολιτική εξουσία. Επομένως, τώρα δεν είναι η ώρα για αναστολές, ούτε και για δεύτερες σκέψεις, αλλά η ώρα ανάληψης δημιουργικής δράσης με σκοπό την απευθείας επικοινωνία με τους πολίτες και την κοινωνία.
Αν είστε νεοεμφανιζόμενος στην πολιτική, άφθαρτος, έντιμος, αυτοδημιούργητος, δεν έχετε να απολογηθείτε σε κανέναν για τίποτα. Βγείτε έξω στον κόσμο, πλησιάστε τους με φροντίδα, ενδιαφέρον και ειλικρίνεια, αφουγκραστείτε τις σκέψεις, τα προβλήματα και τα αιτήματά τους, πείτε τους ανοικτά τι είναι εκείνο που εσείς νιώθετε. Μην δεχθείτε σε καμία περίπτωση να γίνετε άθυρμα στις διαθέσεις κανενός φθαρμένου κομματικού μηχανισμού ή υποσυστήματος, ούτε και να αναλωθείτε στην προσπάθεια ανακάλυψης ισχυρών διασυνδέσεων σε κεντρικά μέσα ενημέρωσης, διότι είναι γνωστό ότι και αυτά ακόμη, έχουν τοποθετηθεί υπό το πρίσμα μίας έντονης αμφισβήτησης και αντιμετωπίζονται από τον κόσμο με δυσπιστία. Λειτουργείστε άφοβα και κινηθείτε ελεύθερα, γιατί μόνο κερδισμένοι μπορείτε να βγείτε.
Αν είστε νέος στο χώρο της πολιτικής, μην σας σταματούν φόβοι και αναστολές που αφορούν άλλους. Δοκιμάστε τώρα να κάνετε το μεγάλο άλμα. Μπορεί η απόσταση που θα χρειαστεί να διανύσετε να σας φαίνεται μεγάλη, αλλά εσείς είστε εκείνοι που στο τέλος θα προσγειωθείτε όρθιοι.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ Ε-ΜΑΙL ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ "ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ" ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΟΡΘΙΟΙ.


Του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου – Δ/ντή της Think Politics

Η παρατηρούμενη ρευστότητα στο πολιτικό σκηνικό, μαζί με τις πιθανές εμφανίσεις ή καταργήσεις κομματικών σχηματισμών, ηγετικών και στελεχιακών ομάδων, ιδεολογικών και πολιτικών προσανατολισμών, καθιστούν σε πολλά πολιτικά πρόσωπα ολοένα και εντονότερο το ερώτημα αν πρέπει να καθήσουν στην ίδια πολιτική στέγη, ή πρέπει να μετακινηθούν σε μία άλλη, μεγαλύτερη ή μικρότερη. Το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει και στην αγορά εργασίας, λόγω της αβεβαιότητας που παρατηρείται και εκεί, σήμερα.
Ποια είναι όμως η επιτυχημένη μετακίνηση από τη μία πολιτική στέγη στην άλλη; Ποια είναι η επιτυχημένη πολιτική μεταγραφή; Πως δεν θα κατηγορηθείτε για πολιτική «κωλοτούμπα»; Και αν τελικά δεν είναι δυνατό να αποφύγετε να σας καταλογιστεί κάτι τέτοιο, πως η «κωλοτούμπα» σας θα είναι επιτυχής, σίγουρη και αποδοτική; Τίποτα δεν είναι μαγικό και για όλα υπάρχουν συμβουλές και λύσεις.
1ον Μην μετακινηθείτε χιλιοστό, εάν δεν έχετε διασφαλίσει ρόλο και προϋποθέσεις στο νέο περιβάλλον. Συχνά παρατηρείται να χρησιμοποιείται το όνομα και το βιογραφικό σας για δημιουργία εντυπώσεων και μετά να καταλήγετε στα αζήτητα.
2ον. Πείστε πρώτα απ’ όλα τον εαυτό σας για το πόσο σωστό και δίκαιο είναι να μετακινηθείτε αλλού, διότι μόνο έτσι θα βρείτε την πειθώ και τα επιχειρήματα να πείσετε και τους άλλους.
3ον. Κοιτάξτε να διασφαλίσετε ότι στη μετακίνησή σας δεν θα πάτε μόνος/η, αλλά θα σας ακολουθήσει και σημαντική μερίδα από τους προσωπικούς υποστηρικτές σας. Έτσι, η μετακίνησή σας θα εκτιμηθεί ακόμη περισσότερο από τους ανθρώπους του νέου σας περιβάλλοντος, ενώ δεν θα πιστέψετε πόσο πολύ θα αυξηθεί η διαπραγματευτική σας ισχύς.
4ον. Αποχωρώντας από την παλιά σας πολιτική στέγη μην φανείτε ισοπεδωτικά καταγγελτικός/ή για πρόσωπα και καταστάσεις. Απαξιώνοντας την παλιά σας στέγη, απαξιώνετε το προσωπικό σας παρελθόν, ενώ καλλιεργείτε πιο πολύ δυσπιστία, παρά ευφορία στους ανθρώπους που σας υποδέχονται στο νέο περιβάλλον.
5ον. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, αποφύγετε να εξιδανικεύσετε μέσα στο μυαλό σας, ή μέσω του δημοσίου λόγου σας, οτιδήποτε αφορά τη νέα σας στέγη και τους ανθρώπους της. Ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή.
6ον. Βασιστείτε σε πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις προκειμένου να δώσετε βάθος και ποιότητα στην επιχειρηματολογία γύρω από τη μετακίνησή σας. Οι προσωπικές επιδιώξεις και ο πολιτική καριέρα καθενός, ή καθεμιάς, δεν ηχούν θετικά στον κόσμο, ούτε παρακινούν κάποιον/α να σας υποστηρίξει.
7ον. Φεύγοντας από την παλιά σας στέγη, αποφύγετε να κλείσετε ερμητικά πίσω σας την πόρτα, ή να πετάξετε το κλειδί σας στον υπόνομο. Ενδέχεται να χρειαστεί να επιστρέψετε ξανά, είτε μόνοι, είτε μαζί με άλλα στελέχη σε κάποια πρωτοβουλία συνένωσης.
8ον. Αν έχετε αναπτύξει μία πολιτική αντιπαλότητα με ανθρώπους της παλιάς σας στέγης, μην την μετατρέψετε ποτέ σε προσωπική έχθρα. Οι πολιτικές διαφορές μπορούν να πάνε εύκολα στην άκρη, το προσωπικό μίσος όμως, σπάνια. Καλό θα είναι μάλιστα, να προσέχετε πως θέτετε τις παρατηρήσεις και τις αναφορές σας. Όπως λέει και ο λαϊκός φιλόφοσος, τα λόγια σας να ‘ναι γλυκά, γιατί κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστεί να τα φάτε.
9ον. Σταθείτε όρθιοι, φανείτε ψύχραιμοι και προετοιμαστείτε κατάλληλα για τις επιθέσεις λάσπης και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη που θα δεχτείτε για την μετακίνησή σας, ειδικά μέσα από τα blogs και τα fora συζητήσεων σε σελίδες κοινωνικές δικτύωσης. Να ‘χετε έτοιμη την επιχειρηματολογία σας, με καλή γνώση των δεδομένων που αφορούν το εγχείρημα που τολμήσατε, μία μικρή ομάδα υποστήριξης και κάποιον ειδικό για να σας συμβουλεύσει.
10ον. Απαλλαχτείτε από το σύνδρομο προσκόλλησης και καθημερινής σύγκρισης με τα στελέχη της παλιάς σας πολιτικής στέγης. Εξάλλου, δεν αποχωρήσατε, με σκοπό να μείνει το μυαλό σας κολλημένο για πάντα εκεί. Προσαρμοστείτε στο νέο περιβάλλον, αναπτύξτε οικειότητα με τους νέους σας συναδέλφους και συνεργάτες, επενδύστε χρόνο και ενέργεια σε θετικές προσπάθειες, ανοίξτε το δικό σας βηματισμό προς τα εμπρός με πρωτοβουλίες που θα δημιουργήσουν ενδιαφέρον και αποδοχή από την κοινωνία, ανακαινείστε τις σχέσεις σας με τα ΜΜΕ, προβάλλοντας κατάλληλα το νέο σας ρόλο, τις νέες σας επιλογές, τις νέες σας δράσεις.
11ον. Αν οι γενικότερες περιστάσεις το απαιτήσουν, ή η συμπεριφορά του νέου σας περιβάλλοντος σας ωθήσει αναγκαστικά προς τα εκεί, μη διστάσετε να μετακινηθείτε εκεί που βρισκόσασταν πριν, ή να πάτε αλλού. Το πρώτο που πρέπει να κάνετε, είναι να επιβάλλετε στον εαυτό σας μία μικρή περίοδο αποχής, προκειμένου να μην κατηγορηθείτε για πολλαπλές «κωλοτούμπες». Όλα τα άλλα, θα έρθουν σχετικά εύκολα. Πως; Αν έχετε εφαρμόσει μα επιτυχία, τις δέκα προηγούμενες συμβουλές.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ή ΔΕΛΤΙΑ ΑΠΟΨΕΩΝ;


Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Είναι κοινή η διαπίστωση ότι πλέον η τηλεόρασή μας δε βλέπεται. Σήμερα στην τηλεόραση δε βλέπουμε Δελτία Ειδήσεων, βλέπουμε Δελτία Απόψεων. Δελτία όπου η αντικειμενική αποτύπωση της πραγματικότητας, το ρεπορτάζ, καταλαμβάνει ένα μικρό μέρος μόνο του συνολικού χρόνου. Η υπόλοιπη διάρκεια του δελτίου είναι αφιερωμένη σε μεγάλες, μακρόσυρτες συζητήσεις με κάθε λογής «ειδικούς» που καλούνται να μας διαφωτίσουν καταθέτοντας την άποψή τους.

Εκ προοιμίου, δηλαδή, το δελτίο αποδέχεται ότι δε μπορεί να μας ενημερώσει αντικειμενικά, ότι η δημοσιογραφική ομάδα του δε θέλει να κάτσει να δουλέψει στο ρεπορτάζ, αλλά ότι προτιμά να γεμίσει το χρόνο του βάζοντας άλλους, εξωτερικούς, να καταθέσουν τις απόψεις τους. Βεβαίως, κάποιες φορές είναι σημαντικό να ακουστούν οι απόψεις ανθρώπων άμεσα συνδεδεμένων με ένα ζήτημα. Όμως, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, τα «δελτία απόψεων» καταφέρνουν να υποβιβάσουν τη διαδικασία, να υποβαθμίσουν την ουσία και να αναγάγουν και την πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση σε απλή ανταλλαγή ύβρεων, κατηγοριών, σε ένα μεγάλο ξεκατίνιασμα.

Αποτέλεσμα: Ανοίγεις την τηλεόραση για να ενημερωθείς και καταλήγεις να παρακολουθείς ένα μάτσο τύπους να ωρύονται, να μαλώνουν μεταξύ τους λες και είναι συγγενείς μετά την ανάγνωση της διαθήκης. Και αναρωτιέσαι, ο άνθρωπος, «γιατί»;
Γιατί να πρέπει να πληρώσω τόσο ακριβά το τίμημα της ανάγκης μου να ενημερωθώ για το τι συμβαίνει στον κόσμο;
Γιατί θεωρείται καλύτερη ενημέρωση η –για να το θέσουμε κάπως πιο ήπια- έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στον κάθε τυχαίο «ειδικό»;

«Ειδικοί», δηλαδή άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται ειδικοί, λένε το κοντό τους και το μακρύ τους, βγάζουν κάθε είδους συμπεράσματα, ακόμη και χωρίς στοιχεία, με μόνο εφόδιο το ένστικτό τους προφανώς, το οποίο πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι και αλάνθαστο. Τίποτε δεν τους σταματά, τίποτε δεν τους πτοεί. Φτάνουν ακόμη και στο σημείο να αποφασίζουν για λογαριασμό της δικαιοσύνης, αφού αναγνωρίζουν ότι δεν ξέρουν τη δικογραφία, αλλά «σύμφωνα με όσα έχουν ακούσει» ισχύει το α ή το β. Και όλα αυτά για την αυτοπροβολή τους, είτε για αύξηση του πελατολογίου τους, είτε για την αύξηση του κασέ τους.

Οποία κατάντια… Να γυρνάς κουρασμένος σπίτι, να θέλεις το αυτονόητο, να δεις τις ειδήσεις, και να μη μπορείς. Να μη μπορείς γιατί κάποιοι αποφάσισαν για λογαριασμό σου ότι δε χρειάζεσαι ενημέρωση, αλλά έχεις απόλυτη ανάγκη να μεταφέρεις την πίεση της ημέρας, με τις φωνές, τους καβγάδες και τους εκνευρισμούς, το ξεκατίνιασμα, και μέσα στο σαλόνι σου.

Ε, λοιπόν, οι περισσότεροι δε θέλουμε τίποτε απ’αυτά. Θέλουμε να βλέπουμε πραγματικές ειδήσεις και όχι απόψεις. Θέλουμε να βλέπουμε όλες τις ειδήσεις και οχι μονοθεματικές. Θέλουμε πολλά;