Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

GR: Quo vadis;





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Ήμαρτον, έσφαλα, συγνώμη, θα ήταν μια από τις αυτονόητες λέξεις που θα θέλαμε να ακούσουμε από τους περισσότερους πολιτικούς μας, για τα δεινά που μας βρήκαν, επτά χρόνια τώρα. Ανθυπολεπτομέρεια θα μου πείτε. Ενώ τα θαλάσσωσαν, έχουν την αναίδεια, κωμική έως εξοργιστική, να θέλουν να δικαιωθούν, ξανασώζοντας μας! Αντί να ζητήσουν, γονυπετώς, συγνώμη και ενώ η κλεψύδρα των πρόωρων εκλογών μετρά αντίστροφα, συνεχίζουν ανερυθρίαστα να επιρρίπτουν τις ευθύνες ακόμη και στους πολίτες και να αραδιάζουν ανενδοίαστα ψέματα, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, για να πάρουν το συγχωροχάρτι της επανεκλογής. Η πολιτική αβελτηρία οδηγεί αρκετούς να προσφέρονται και ως ανθεκτικά υλικά από κατεδάφιση των παραπαιόντων πολιτικών κομμάτων με τα οποία εκλέχθηκαν. Ο σώζων εαυτό, σωθήτω. Διαφορετικά μοναδικός Όρος επιβίωσης φράση... "ήμαρτον να λες, ψήφο αν θες!".

Κατά τα ειωθότα, το υψηλότατο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, πάει σε μεγαλύτερο ποσοστό στη κάλπη, στο κόμμα που βγαίνει πρώτο στην πρόθεση ψήφου. Είπαμε, κατά τα ειωθότα. Γιατί αυτή τη φορά, τα ορφανά και ευκολοθήρευτα ποσοστά των αναποφάσιστων ψηφοφόρων. φαίνεται ότι δεν θα ακολουθήσουν την ανωτέρω οδό. Η απαξίωση του πολιτικού συστήματος δεν έχει, πλέον, σχέση τόσο με τις ιδεολογίες αλλά με τη μαζική απογοήτευση που προκάλεσαν οι επιλογές των πολιτικών. Ο τρόπος του πολιτεύεσθαι, τα απαξιωμένα στελέχη, οι κυβιστήσεις, τα εκάστοτε τεχνητά δίπολα, οι διευρύνσεις κομμάτων με αποκόμματα, άνοιξαν βαθιές πληγές στο εκλογικό σώμα, που δεν πιστεύει πλέον στην ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης του τόπου, για να υπερβεί την κρίση. Οι πολίτες βαρέθηκαν να ακούνε τους "χορτάτους" να μιλάνε για συνέδρια ανανέωσης, ανασυγκρότησης και σύνθεσης, για αυτοπροτεινόμενους λαϊκούς σωτήρες, για επιστροφές «ασώτων», μεγαλοστομίες, πομπώδεις υποσχέσεις, παρασκηνιακές ζυμώσεις, λόγια χωρίς αντίκρισμα, για ομίλους προβληματισμού, πολιτικά κινήματα, νέα πολιτικά αφηγήματα, για το μέλλον της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς και τα προνόμια των τριακοσίων όπου το ατομικό εγώ τους, δεν συναντιέται με το συλλογικό εμείς, των πολιτών. Κατά τα ειωθότα οι πολίτες θέλουν να ακούσουν για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Κατά τα ειωθότα ή μη, το μαύρο θα πάει σύννεφο στις επόμενες εκλογές. Το μοναδικό κόμμα που αυξάνει τα ποσοστά του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι το κόμμα των πολιτικά "αστέγων"!

Και ειρήσθω εν παρόδω, τα αδιέξοδα και η οικονομική ασφυξία συνεχίζουν να προκαλούν την έντονη αντίδραση των πολιτών, σπρώχνοντας παράλληλα την πολιτική σταθερότητα της χώρας σε αχαρτογράφητα νερά.


Όσον αφορά για τη νέα διανομή ψυχοτρόπων ουσιών για την αντιμετώπιση της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής των πολιτών από τις ατελέσφορες στρατηγικές των κυβερνώντων, θα ξεκινήσει οσονούπω με νέους αεροψεκασμούς. Μια υποθετική απάντηση στην ερώτηση του τίτλου θα μπορεί να είναι «πάω στο άγνωστο, χωρίς βάρκα και ελπίδα»!

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

Δύο χρόνια αυταπάτες, φούμαρα και ψευδαισθήσεις. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Μετά βαΐων και κλάδων πριν από δύο χρόνια οι πολίτες ζητωκραύγαζαν τη νίκη της πρώτης φοράς αριστεράς. Δύο χρόνια μετά, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων είναι στα πρόθυρα της σταύρωσης, μια και η αναμενόμενη ελπίδα αποδείχθηκε φρούδα!
Άτολμοι, φοβικοί, ανέτοιμοι, ανέμπνευστοι νεοσσοί στην πολιτική οι περισσότεροι, παρέμειναν δύο χρόνια τώρα, άκριτα δογματιστές παρά πραγματιστές.
 
Δύο χρόνια πορεύονται την οδό του λαϊκισμού, της καπηλείας και της δημαγωγίας αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αδύνατων κοινωνικών τάξεων, των χαμηλοσυνταξιούχων και πολλών ταλαιπωρημένων και παραπλανημένων ψηφοφόρων.
 
Δύο χρόνια τώρα «μαγειρεύουν» επιστροφές ολοκληρωτικών συστημάτων, και καταστροφές των υγιών δυνάμεων της αγοράς, ενώ «σπρώχνουν» τον λαό στα συσσίτια σωτηρίας, ολοκληρώνοντας το τελικό σχέδιο της φτωχοποίησης και διάλυσης και του τελευταίου υγιούς κυττάρου της ελληνικής οικονομίας.
 
Δύο χρόνια τώρα με μαξιμαλιστικές και μη εφικτές υποσχέσεις προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα ευφορίας, μόνο που κανένας πλέον δεν τους πιστεύει, θύματα και οι ίδιοι των ψευδαισθήσεων που καλλιέργησαν. Η ρητορική της εξουσίας, τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, τα θεσμικά ατοπήματα έχουν τα όρια τους.
 
Δύο χρόνια τώρα ζούμε το νέο μαρτύριο του Σίσυφου που ακούει στο όνομα GREXIT ή NO GREXIT. Πραγματικό ψυχόδραμα, στο οποίο έχουμε καταδικαστεί από τον εσμό των νεόκοπων πολιτικών που επιλέξαμε να μας κυβερνούν.
 
Δύο χρόνια τώρα με ψευδεπίγραφες στροφές στον ρεαλισμό, για κέρδος χρόνου, με νέας κοπής επικοινωνιακά παραφερνάλια και λάσπης στον ανεμιστήρα για τη διατήρηση της «καρέκλας» και αναγωγή της εξουσίας σε αυτοσκοπό. Η πορεία της παρακμής συνεχίζεται και ο άνεμος της χρεοκοπίας βρίσκεται εντός της χώρας με ορατές τις καταστροφικές συνέπειες του.
 
Δύο χρόνια τώρα ζούμε με αυταπάτες, φούμαρα και ψευδαισθήσεις.  Ανήμερα, οι πολιτικοί μας αρχηγοί θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και το πολιτικό θερμόμετρο θα «χτυπήσει» κόκκινο. Κάτι σαν ντέρμπι ποδοσφαιρικών ομάδων. Εμείς, οι πολίτες θα γιορτάσουμε την ημέρα «εν χορώ και οργάνοις» εθνικολαϊκού ρεπερτορίου  ή θα παραστούμε σε επιμνημόσυνη δέηση σιγοψιθυρίζοντας, Ελέησον ημάς!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
- See more at: http://www.ekriti.gr/apopseis/dyo-hronia-aytapates-foymara-kai-pseydaisthiseis-toy-thanasi-papamihail#sthash.yPFvMSoo.dpuf

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Κυριάκο πάρε γόμα και σβήσε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ





Ανθολόγιο υποκρισίας, από αρκετούς «άσωτους» και πολιτικά ξεχασμένους αστέρες, που ζητούν άφεση αμαρτιών σαν βρεγμένες γάτες και μια δεύτερη ευκαιρία ατομικής πολιτικής διάσωσης, από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βλέποντας τη δημοσκοπική του άνοδο. Εκλιπαρούν τη συγχώρεση και τη μεγαθυμία των ιθυνόντων και αναζητούν τον μόσχο τον σιτευτό ήτοι την ψήφο των ψηφοφόρων του κόμματος.
Το τραγικό είναι ότι οι περισσότεροι «άσωτοι» δεν βρίσκονται εκτός αλλά εντός του κόμματος! Όσο για τους μετανοήσαντες ασώτους, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το μοναστήρι να είναι καλά και από καλογέρους άλλο τίποτα!
 
Είναι προφανές και ηλίου φαεινότερον ότι σήμερα που οι πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων στενάζουν κάτω από το βάρος των φορολογικών μέτρων και οι τελευταίες σταγόνες λίπους και ρευστότητας έχουν εξαντληθεί, η «καρέκλα» και το κάθε είδους πολιτικό στασίδι εξουσίας είναι το ζητούμενο με κάθε κόστος κυβίστησης.
 
Απευθύνονται ανερυθρίαστα ως αυτόκλητοι σωτήρες της χώρας προσπαθώντας να πείσουν αφελείς και αδαείς ψηφοφόρους ότι αυτοί βρίσκονται εκτός του κάδρου της ευθύνης της χρεοκοπίας της χώρας.
 
Πετάνε την μπάλα στην εξέδρα και φιλοδοξούν να «μπουκάρουν» όπως παλιά στις τηλεοπτικές οθόνες μας ως πλασιέ ποσοστών τηλεθέασης των πολιτικών εκπομπών. Η αίσθηση του γελοίου σε όλο το μεγαλείο.
 
Όμως, φρέσκο γλυκό με «κλούβια» αυγά δεν γίνεται όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.
 
Η σύγκρουση της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με το παλιό κομματικό κατεστημένο είναι επιβεβλημένη από την κοινωνία που εξέλεξε  την ηγεσία λόγω ανανέωσης και αποστροφής προς τον λαϊκισμό, πριν ένα χρόνο ακριβώς!
 
Ανίκανοι πολιτικάντιδες, νεόκοποι υπερασπιστές της παράταξης που είδαν το φως το αληθινό της εξουσίας, και με ψοφοδεή παρακάλια προσπαθούν να μπουν στο κάδρο των στελεχών που θα χρησιμοποιηθούν την επόμενη μέρα της εξουσίας. Για πολλούς η θέση τους θα ήταν στο περιθώριο της πολιτικής και όχι στα ψηφοδέλτια ενός κόμματος που στοχεύει στην αυτοδυναμία.
 
Μοναδική περίπτωση καθυστέρησης της «εκ βάθρων» περιβόητης ανανέωσης των ψηφοδελτίων του κόμματος, είναι η προσφυγή στις κάλπες εντός δεκαοκταμήνου ήτοι μέχρι τον Μάρτιο ενεστώτος έτους όπου στις λίστες θα φιγουράρουν και πάλι πολλά από τα στελέχη «παλιάς κοπής».
 
Στην περίπτωση αυτή, την ευθύνη της ανανέωσης του πολιτικού δυναμικού που θα εκπροσωπήσει το κόμμα στο Κοινοβούλιο θα την έχουν αποκλειστικά οι ψηφοφόροι του κόμματος. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Ούτε στρατός από «Χουντίνι» δεν μας σώζει… Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Μας ψεκάζουν σίγουρα!. Αλλιώς δεν εξηγείται η αθωότητα των παιδικών μας χρόνων να συνεχίζεται "δια βίου" και να κινδυνεύουμε όλοι μας να φορέσουμε τον ζουρλομανδύα! Με άλλα λόγια, πόσο ηλίθιους μας θεωρούν και μας αντιμετωπίζουν ως Νεάντερταλ! Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα το ένα τοις εκατό του πληθυσμού είναι έξυπνο, και το ενενήντα εννέα είναι στην κλίματα από μέτριο έως ηλίθιο. Στη χώρα μας επιβεβαιώνεται περίτρανα. Γιατί, πόσο ηλίθιους θα πρέπει να μας θεωρούν όταν δηλώνουν στους δανειστές το τρακοσάρι ευρώ ως έκτακτο επίδομα και στους ιθαγενείς ως 13η σύνταξη .που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, και κάποιοι το πιστεύουν! 'Η γιατί, πόσο ηλίθιους θα πρέπει να μας θεωρούν όταν διαφημίζουν προϊόντα με υποθετική αξία άνω των τριακοσίων ευρώ και μας τα προσφέρουν στην μοναδική τιμή των δεκαπέντε ευρώ, και αρκετοί τα αγοράζουν!
Ή ακόμη όταν ακούμε δηλώσεις εξόφθαλμης βλακείας από θεσμικούς παράγοντες και δεν ξεσηκωνόμαστε από τον καναπέ – νιρβάνα! Αμφισβητείται η κοινή λογική, διαπραγματεύεται το αυτονόητο, θεωρείται το παράλογο, νορμάλ, και όλοι μας κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι μας περιμένει στη στροφή του χρόνου. Με ξύλινες, κλισέ ευχές δεν βάφουμε αβγά, ούτε αλλάζουμε ρότα! Ζούμε αυτό που μας αξίζει και ούτε στρατός από "Χουντινι", δεν μας σώζει .
Είναι γνωστό ότι οι βιωματικές εμπειρίες έχουν μεγαλύτερη δύναμη, από την προπαγάνδα, τα «ψεύτικα» λόγια τα μεγάλα και τις κούφιες υποσχέσεις των χαρισματικών πολιτικών και επιτήδειων. Αυτό βέβαια ισχύει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια και τα γεγονότα έχουν δύο χρόνους.
Τον πραγματικό και αυτόν που χρειάζονται για να καταλάβουν αρκετοί συμπολίτες μας. Μια πραγματικότητα που συνηθίζουν να την κλωθογυρίζουν αμήχανα μέχρι να βρεθούν σε αδιέξοδο. Γοητεύονται από «κραυγαλέα» ανόητες υποσχέσεις, από εφήμερες φαντασιώσεις και από επίπλαστες εγγυήσεις, που επιβεβαιώνουν ότι το έξυπνο πουλί. από τη μύτη πιάνεται! Τα παραδείγματα αρκετά. Από το νερό του Καματερού, την Αγία του Αιγάλεω, το λεφτά υπάρχουν, το σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο μέρα μεσημέρι και την εξόφληση χρέους του κράτους και προσωπικών χρεών μας από τα ομόλογα μιας ανύπαρκτης τράπεζας. Και καλά, οι πολιτικοί μας που μοίρασαν απλόχερα έωλες υποσχέσεις, προστατεύονται στον πολιτικό βιότοπο που έχουν φροντίσει με το νόμο περί "μη ευθύνης των Υπουργών" να καλυφτούν, οι υπόλοιποι πως θα γλυτώσουν από την αφιονισμένη μάζα πολιτών που, όταν τους καταλάβουν, θα τους πάρουν φαλάγγι; Ας μη αναρωτιούνται λοιπόν, για την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, την αρνητική εικόνα λειτουργίας των κρατικών θεσμών, την αύξηση των "πολιτικά άστεγων" με το υψηλό δημοσκοπικό ποσοστό, της "αστάθμητης" ψήφου αλλά και την προτίμηση των πολιτών στον «Κανένα» στις δημοσκοπήσεις και με την αποχή στις εκλογές. Δεν ξέρω αν μας ψεκάζουν. Είμαι σίγουρος ομως ότι δεν μας εμπνέουν πλέον και γι αυτό είμαστε εύκολα θύματα στον καθένα επιτηδειο με η χωρίς ονοματεπώνυμο! Ευτυχείτε που θα έλεγε και ο αείμνηστος Άλκης Στέας!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

… και ο Γκόρτσος στην ανεργία; Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Η ανακυττάρωση του πολιτικού δυναμικού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκίνησε με παρέλαση νέων πολιτικών στελεχών που αναμένεται να στελεχώσουν μέρος των ψηφοδελτίων του κόμματος αλλά και θέσεις ευθύνης, σε περίπτωση ανάληψης της εξουσίας
Ένα είδος πολιτικού «κάστινγκ» στα πρότυπα των γνωστών μουσικών «κάστινγκ», που έχουν κατακλύσει τις τηλεοπτικές οθόνες μας. Βαρύγδουπα βιογραφικά, πολύωρες συνεντεύξεις με πρωτοκλασσάτα πολιτικά στελέχη, ακόμη και έλεγχος ποινικού μητρώου.
Τέρμα πια, σε επιλογές από τον κομματικό σωλήνα, από αφισοκολλητές, από οικογενειοκρατία και από άλλους παράγοντες τύπου Γκόρτσου. Αξιοκρατία. Πετυχημένοι σαραντάρηδες-πενηντάρηδες στην κοινωνία. Και επαγγελματικά και κοινωνικά.
Όμως, ένα κόμμα για να κερδίσει τις εκλογές και για να στρατολογήσει νέους ψηφοφόρους, κάποιοι θα πρέπει να τρέχουν από καφενείο σε καφενείο, να κολλάνε αφίσες για τις προεκλογικές εκδηλώσεις να οργανώνουν συγκεντρώσεις, να «εκτεθούν» στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα υποστηρίζοντας τις θέσεις του κόμματος, να «ματώσουν» για το όνομα! Χρειάζεται να έχουν και την πολιτική στο DNA τους εκτός από μεταπτυχιακές περγαμηνές και πτυχία..
Να πιστεύουν σ’ αυτό που καλούνται να υπηρετήσουν. Να έχουν «ζυμωθεί» με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Και τότε πρόσθετα προσόντα να είναι τα πτυχία, η ηλικία, και τα Μητρώα!
Διαφορετικά εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος να μακροημερεύσουν και πάλι όσοι μοιράζουν «μούφα» συντάξεις, υπόσχονται αβέρτα – κουβέρτα όσα θέλουν να ακούσουν ψηφοφόροι που πιστεύουν ότι θα μας σώσει η τράπεζα της Ανατολής. Ένα μέρος των ψηφοφόρων ασπάζεται ακόμη την ευτελή μικροκομματικού επιπέδου επικοινωνιακή λογική, της όποιας πολιτικής απάτης σκαρφίζονται, οι ιδεολόγοι του κόμματος.
 
Είναι γεγονός ότι η ανανέωση του πολιτικού δυναμικού προχωρά με γοργούς ρυθμούς σε όλες τις χώρες. Νέοι πολιτικοί σχηματισμοί εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο προβάλλοντας το «Νέο» και το «Διαφορετικό» προσπαθώντας να κερδίσουν ψηφοφόρους με νέα πρόσωπα και  νέες λύσεις. Τα παραδείγματα πολλά. Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, Ποτάμι στην Ελλάδα, το κόμμα του Απλού Ανθρώπου στην Ινδία. Τόπο στα νιάτα, στροφή στο άφθαρτο κομμάτι της κοινωνίας και στη νεολαία είναι ο μονόδρομος των περισσότερων πολιτικών σχηματισμών. Ανανέωση με όρους αξιοκρατίας και άνοιγμα στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία για την επίτευξη των προεκλογικών εξαγγελιών.
 
Τα κόμματα έχουν ανάγκη από τη φρεσκάδα και την ορμή που θα δώσουν τα νέα πρόσωπα. Οι πολίτες έχουν απογοητευθεί από τα επαναλαμβανόμενα λάθη των πολιτικών και έχουν απαξιώσει την πολιτική εκφράζοντας την περιφρόνηση τους με αποχή από τις εκλογές ή με την επιλογή της «εκδικητικής» ψήφου.
 
Όμως τολμηρό το εγχείρημα να βαδίζεις με νέα πρόσωπα στο δύσκολο πεδίο μιας εκλογικής μάχης. Εκλογές ίσον πόλεμος, η γνωστή ρήση των περισσότερων γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας.
 
Στα ερωτήματα της «αποστράτευσης» των παλιών και του ποσοστού της αναλογίας των νέων στα ψηφοδέλτια καλούνται να απαντήσουν οι εκάστοτε αρχηγοί των κομματικών σχηματισμών.
 
Ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου στην τέχνη του πολέμου σημείωνε ότι «οι στρατηγοί που δεν συμβουλεύονται τοπικούς αρχηγούς, είναι ανίκανοι να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα που τους προσφέρονται». Το μίγμα, δομημένης στρατηγικής ανθρώπινου δυναμικού νέων και παλιών στελεχών, είναι το κομβικό σημείο που εγγυάται την εκλογική νίκη. 
Ο Γκόρτσος είναι και θα είναι πάντα αναγκαίος!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος