Μας ψεκάζουν σίγουρα!. Αλλιώς δεν εξηγείται η αθωότητα των παιδικών μας χρόνων να συνεχίζεται "δια βίου" και να κινδυνεύουμε όλοι μας να φορέσουμε τον ζουρλομανδύα! Με άλλα λόγια, πόσο ηλίθιους μας θεωρούν και μας αντιμετωπίζουν ως Νεάντερταλ! Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα το ένα τοις εκατό του πληθυσμού είναι έξυπνο, και το ενενήντα εννέα είναι στην κλίματα από μέτριο έως ηλίθιο. Στη χώρα μας επιβεβαιώνεται περίτρανα. Γιατί, πόσο ηλίθιους θα πρέπει να μας θεωρούν όταν δηλώνουν στους δανειστές το τρακοσάρι ευρώ ως έκτακτο επίδομα και στους ιθαγενείς ως 13η σύνταξη .που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, και κάποιοι το πιστεύουν! 'Η γιατί, πόσο ηλίθιους θα πρέπει να μας θεωρούν όταν διαφημίζουν προϊόντα με υποθετική αξία άνω των τριακοσίων ευρώ και μας τα προσφέρουν στην μοναδική τιμή των δεκαπέντε ευρώ, και αρκετοί τα αγοράζουν!
Ή ακόμη όταν ακούμε δηλώσεις εξόφθαλμης βλακείας από θεσμικούς παράγοντες και δεν ξεσηκωνόμαστε από τον καναπέ – νιρβάνα! Αμφισβητείται η κοινή λογική, διαπραγματεύεται το αυτονόητο, θεωρείται το παράλογο, νορμάλ, και όλοι μας κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι μας περιμένει στη στροφή του χρόνου. Με ξύλινες, κλισέ ευχές δεν βάφουμε αβγά, ούτε αλλάζουμε ρότα! Ζούμε αυτό που μας αξίζει και ούτε στρατός από "Χουντινι", δεν μας σώζει .
Είναι γνωστό ότι οι βιωματικές εμπειρίες έχουν μεγαλύτερη δύναμη, από την προπαγάνδα, τα «ψεύτικα» λόγια τα μεγάλα και τις κούφιες υποσχέσεις των χαρισματικών πολιτικών και επιτήδειων. Αυτό βέβαια ισχύει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια και τα γεγονότα έχουν δύο χρόνους.
Τον πραγματικό και αυτόν που χρειάζονται για να καταλάβουν αρκετοί συμπολίτες μας. Μια πραγματικότητα που συνηθίζουν να την κλωθογυρίζουν αμήχανα μέχρι να βρεθούν σε αδιέξοδο. Γοητεύονται από «κραυγαλέα» ανόητες υποσχέσεις, από εφήμερες φαντασιώσεις και από επίπλαστες εγγυήσεις, που επιβεβαιώνουν ότι το έξυπνο πουλί. από τη μύτη πιάνεται! Τα παραδείγματα αρκετά. Από το νερό του Καματερού, την Αγία του Αιγάλεω, το λεφτά υπάρχουν, το σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο μέρα μεσημέρι και την εξόφληση χρέους του κράτους και προσωπικών χρεών μας από τα ομόλογα μιας ανύπαρκτης τράπεζας. Και καλά, οι πολιτικοί μας που μοίρασαν απλόχερα έωλες υποσχέσεις, προστατεύονται στον πολιτικό βιότοπο που έχουν φροντίσει με το νόμο περί "μη ευθύνης των Υπουργών" να καλυφτούν, οι υπόλοιποι πως θα γλυτώσουν από την αφιονισμένη μάζα πολιτών που, όταν τους καταλάβουν, θα τους πάρουν φαλάγγι; Ας μη αναρωτιούνται λοιπόν, για την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, την αρνητική εικόνα λειτουργίας των κρατικών θεσμών, την αύξηση των "πολιτικά άστεγων" με το υψηλό δημοσκοπικό ποσοστό, της "αστάθμητης" ψήφου αλλά και την προτίμηση των πολιτών στον «Κανένα» στις δημοσκοπήσεις και με την αποχή στις εκλογές. Δεν ξέρω αν μας ψεκάζουν. Είμαι σίγουρος ομως ότι δεν μας εμπνέουν πλέον και γι αυτό είμαστε εύκολα θύματα στον καθένα επιτηδειο με η χωρίς ονοματεπώνυμο! Ευτυχείτε που θα έλεγε και ο αείμνηστος Άλκης Στέας!
Ή ακόμη όταν ακούμε δηλώσεις εξόφθαλμης βλακείας από θεσμικούς παράγοντες και δεν ξεσηκωνόμαστε από τον καναπέ – νιρβάνα! Αμφισβητείται η κοινή λογική, διαπραγματεύεται το αυτονόητο, θεωρείται το παράλογο, νορμάλ, και όλοι μας κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τι μας περιμένει στη στροφή του χρόνου. Με ξύλινες, κλισέ ευχές δεν βάφουμε αβγά, ούτε αλλάζουμε ρότα! Ζούμε αυτό που μας αξίζει και ούτε στρατός από "Χουντινι", δεν μας σώζει .
Είναι γνωστό ότι οι βιωματικές εμπειρίες έχουν μεγαλύτερη δύναμη, από την προπαγάνδα, τα «ψεύτικα» λόγια τα μεγάλα και τις κούφιες υποσχέσεις των χαρισματικών πολιτικών και επιτήδειων. Αυτό βέβαια ισχύει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μια και τα γεγονότα έχουν δύο χρόνους.
Τον πραγματικό και αυτόν που χρειάζονται για να καταλάβουν αρκετοί συμπολίτες μας. Μια πραγματικότητα που συνηθίζουν να την κλωθογυρίζουν αμήχανα μέχρι να βρεθούν σε αδιέξοδο. Γοητεύονται από «κραυγαλέα» ανόητες υποσχέσεις, από εφήμερες φαντασιώσεις και από επίπλαστες εγγυήσεις, που επιβεβαιώνουν ότι το έξυπνο πουλί. από τη μύτη πιάνεται! Τα παραδείγματα αρκετά. Από το νερό του Καματερού, την Αγία του Αιγάλεω, το λεφτά υπάρχουν, το σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο μέρα μεσημέρι και την εξόφληση χρέους του κράτους και προσωπικών χρεών μας από τα ομόλογα μιας ανύπαρκτης τράπεζας. Και καλά, οι πολιτικοί μας που μοίρασαν απλόχερα έωλες υποσχέσεις, προστατεύονται στον πολιτικό βιότοπο που έχουν φροντίσει με το νόμο περί "μη ευθύνης των Υπουργών" να καλυφτούν, οι υπόλοιποι πως θα γλυτώσουν από την αφιονισμένη μάζα πολιτών που, όταν τους καταλάβουν, θα τους πάρουν φαλάγγι; Ας μη αναρωτιούνται λοιπόν, για την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, την αρνητική εικόνα λειτουργίας των κρατικών θεσμών, την αύξηση των "πολιτικά άστεγων" με το υψηλό δημοσκοπικό ποσοστό, της "αστάθμητης" ψήφου αλλά και την προτίμηση των πολιτών στον «Κανένα» στις δημοσκοπήσεις και με την αποχή στις εκλογές. Δεν ξέρω αν μας ψεκάζουν. Είμαι σίγουρος ομως ότι δεν μας εμπνέουν πλέον και γι αυτό είμαστε εύκολα θύματα στον καθένα επιτηδειο με η χωρίς ονοματεπώνυμο! Ευτυχείτε που θα έλεγε και ο αείμνηστος Άλκης Στέας!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου