Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019

Μπορούμε να δούμε την καρυδόψιχα και όχι το καρύδι ολόκληρο; Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Δάσκαλος και για πολλούς οραματιστής ο Αμερικανός μυθολόγος Τζόζεφ Κάμπελ, έδωσε τη διαφορά μεταξύ απαισιόδοξου και αισιόδοξου, με τον εξής αστείο τρόπο «Ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ο απαισιόδοξος το καρύδι ολόκληρο».
Είναι γεγονός ότι διάγουμε μια από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων δεκαετιών. Και οικονομικά και εθνικά. Με επιδόματα, με κοινωνικά μερίσματα, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Η αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ είναι πολύ αχνή για να ζωντανέψει τη χαμένη ελπίδα, από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες, τις λαϊκίστικες τακτικές, από τη σοσιαλιστική λαίλαπα της κυβέρνησης της «πρώτης φοράς αριστεράς».
Στη μακρόχρονη ελληνική ιστορία το καινούργιο, το ελπιδοφόρο, οι ανατροπές, ξεκίνησαν από τις δύσκολες καταστάσεις. Όμως η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση έχει αφήσει βαθιές πληγές στην κοινωνία μας. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας έχουν στερηθεί παντελώς τους πόρους επιβίωσης και προσπαθούν με αξιοπρέπεια να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες αντιξοότητες της σκληρής πραγματικότητας και τα πολυποίκιλα προβλήματα.
Αλήθεια, μπορούν να δουν με αισιοδοξία, το αύριο της δικής τους ζωής, αλλά και της χώρας με όσα συμβαίνουν με τους «λαίμαργους» γείτονες μας;
Με μοναδικά όπλα τις διαχρονικές αξίες και τα ιδανικά της φυλής μας, όπως οι έννοιες της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας, της ομοψυχίας και με τις κάθε είδους γιορταστικές εκδηλώσεις όπως Θερμοπύλες, Ναυμαχία Σαλαμίνας και ήρωες του  '21, μπορούν να σταθούν όρθιοι απέναντι σε ένα αδηφάγο και γραφειοκρατικό δημόσιο;
Η νέα κυβέρνηση καλά τα πάει μέχρι στιγμής, πράγμα το οποίο αποτυπώνεται και στις πολλαπλές δημοσκοπήσεις. Όμως, τα νέα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει, όπως το μεταναστευτικό και οι μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί, άσυλο και ασφάλεια  των πολιτών, δεν αντιμετωπίζονται με τα καλά λόγια των πολιτικών και τα πλούσια αισθήματα ολίγων πολιτών, αλλά απαιτούνται συγκεκριμένες λύσεις να υιοθετηθούν.
Στην πολιτική ζυγαριά κόστους – οφέλους, δεν συγχωρούνται, αδράνεια και ερασιτεχνισμοί με κυβερνητικές υπογραφές.
Η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας είναι μια δυναμική διαδικασία, καθώς τα δεδομένα αλλάζουν και μεταβάλλονται από απρόβλεπτους εξωγενείς παράγοντες.
Για να μπορέσει η νέα κυβέρνηση να διαχειριστεί με επιτυχία τα δύσκολα θέματα της επικαιρότητας εσωτερικά και εθνικά, και για να μπορέσουν οι πολίτες αυτής της χώρας να δουν την καρυδόψιχα και όχι το καρύδι με το σκληρό κέλυφος, θα πρέπει να μπουν κάποια «φρένα»!
«Φρένο» στις ανόητες κραυγές των λεγόμενων «τουρκοφάγων» και υιοθέτηση των ήπιων τόνων και της λογικής.
«Φρένο» στις κάθε είδους υστερικές κραυγές και απαιτήσεις κομμάτων και συνδικαλιστικών ενώσεων για εξωπραγματικές παροχές.
«Φρένο» στην καθημερινή ταλαιπωρία εμπόρων και πολιτών από τις πορείες και διαδηλώσεις των κάθε είδους μειοψηφιών.
Οι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής πρέπει κάποτε να τελειώσουν και όσοι βαυκαλίζονται  ότι μετρούν περισσότερο από ότι μετρούν να μείνουν στα «κυβικά τους»!
Πρέπει όλοι να ακολουθήσουμε το δρόμο της σύνεσης και της συνεργασίας. Να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια η ενότητα του λαού, γιατί ο διχασμός καιροφυλακτεί και θα φέρει πολλά δεινά, στη ζωή μας και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Φιλανθρωπίες με το αζημίωτο. Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Στις μέρες μας, το θεάρεστο έργο της φιλανθρωπίας εξυπηρετείται από το κράτος, με τα υπερπλεονάσματα του και από τις επιχειρήσεις με τη λεγόμενη εταιρική κοινωνική ευθύνη. Κρατικοί μποναμάδες, καλοί Σαμαρείτες και Αι – Βασίληδες, ευδοκιμούν πάντα με την έλευση της φτώχειας και είναι καλοδεχούμενοι από τους πολίτες. Όμως τι κρύβεται πίσω από την προβολή του φιλανθρωπικού τους έργου; Είναι OPUS DEI, έργο Θεού ή έργο πολιτικού και οικονομικού μάρκετινγκ;
«Ου γνώτο η δεξιά σου, τι ποιεί η αριστερά σου» λέει η εκκλησία και «κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό» λέει ο θυμόσοφος λαός. Όμως οι επικοινωνιολόγοι των κομμάτων, οι διαφημιστές των επιχειρήσεων λένε «ρίχτο στην TV» με τα γνωστά σε όλους μας διαφημιστικά σποτάκια και τις βαρύγδουπες δηλώσεις των πολιτικών.
Και όλα με το αζημίωτο. Οι πολιτικοί κάνουν τον καλό Σαμαρείτη από τα πλεονάσματα της υπερφόρτωσης φορολογικών βαρών των πολιτών, και οι Αι – Βασίληδες των επιχειρήσεων με την αύξηση των πωλήσεων των προϊόντων τους, τη βελτίωση της θετικής εικόνας της επιχείρησης και τα μεγαλύτερα κέρδη. Προωθητικές ενέργειες πολιτικού και επιχειρηματικού μάρκετινγκ κοινωφελών σκοπών, με στόχο την ικανοποίηση μερίδας ψηφοφόρων και διασφάλιση σχέσεων εμπιστοσύνης με ευρύτερα κοινωνικά σύνολα.
Οι κρατικοί μποναμάδες, στις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, είναι ένα έθιμο που κρατάει πολλά χρόνια. Αντίθετα οι  ανιδιοτελείς προσφορές των επιχειρήσεων έχουν ενσκήψει ως λαίλαπα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, στο χώρο της επικοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Αυτή είναι η πραγματικότητα χωρίς τα επικοινωνιακά «φτιασιδώματα». Αντίθετα, τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από την εφαρμογή των δράσεων της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης δεν δημοσιοποιούνται για να τα γνωρίζουμε και να καταλήγουμε σε κάποια πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Άξιζαν τον κόπο, πιάσανε το στόχο τους, έβγαλαν το κόστος των μεγάλων διαφημιστικών κονδυλίων και δαπανήθηκαν;
Αυτά για τις επιχειρήσεις. Όσο για τους κρατικούς μποναμάδες, η αποτελεσματικότητα τους θα φανεί στην πρώτη δημοσκόπηση ή στην κάλπη, αν γίνουν εντός ολίγου χρόνου πρόωρες εκλογές.
Προσωπικά, θα ήθελα μια κοινωνία χωρίς καλούς Σαμαρείτες και κρατικούς μποναμάδες, επιδομάτων πείνας ή κατ’ ευφημισμό 13ης σύνταξης.
Οι επιχειρήσεις είναι υπόλογοι των πράξεων τους και γνωρίζουν το μερίδιο ευθύνης τους, στο περιβάλλον και στις κοινωνικές ανισότητες. Η εταιρική κοινωνική ευθύνη αποτελεί επιχειρηματική ηθική ευθύνη αλλά και μια νέα πρακτική του μάρκετινγκ που αποσκοπεί να αποδώσει ως πρόσθετο εργαλείο βελτίωσης όλων των συστατικών ενός πετυχημένου μείγματος μάρκετινγκ. Από την αύξηση των εσόδων έως την αναβάθμιση της εταιρικής εικόνας.
Όσο για τη συνεχιζόμενη στρατηγική, όλων των κυβερνήσεων, της διανομής μερίσματος που προέρχονται από την υπερφορολόγηση, είναι αντικείμενο πολλών συζητήσεων. Ενόψει των γιορτινών ημερών του χρόνου που σε λίγο θα είναι παρελθόν, ο κρατικός μποναμάς θα δοθεί, γιατί έχουν δοθεί υποσχέσεις.
Με την ίδια συνταγή, η αντιπολίτευση ετοιμάζει την επιστροφή της ενώ η κυβέρνηση την μακροημέρευση της.

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

Καρέκλες εξουσίας «ηλεκτρικές καρέκλες»! Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Η διαχείριση μιας κυβερνητικής καρέκλας, δεν διαφέρει από τη διαχείριση μιας «ηλεκτρικής» καρέκλας και συνοδεύεται, τις περισσότερες φορές, από «πολιτικό θάνατο». Στην πιο ανώδυνη περίπτωση, οικονομική εξόντωση, και κοινωνικό διασυρμό στην πιο επώδυνη.
Είναι μια πολύφερνη νύφη, που ορέγονται πολλοί, και θυσιάζουν πολλές φορές ακόμη και την υστεροφημία τους. Μπορεί να μετατραπεί «εν μία νυκτί» σε φλεγόμενη βάτο, και αντί για τη φωνή της ανώτερης θεϊκής δύναμης, να ακουστεί η φωνή του δημόσιου κατήγορου που θα προτάσσει το «κάτσε στο σκαμνί».
Τα κυβερνητικά αξιώματα στις μέρες μας, κατακτώνται με τις ακόλουθες δεξιότητες. Πίστη προς το κόμμα, υπακοή στον αρχηγό, διορατικότητα, ελιγμοί, καπατσοσύνη, γρήγορα αντανακλαστικά, μεγάλη τύχη, ευλυγισία μέσης και ιδεολογίας. Πρόσθετα προσόντα, όπως  ένσημα σε αφισοκολλήσεις, ακόλουθοι περιοδειών αρχηγού, χειροκροτητές, δεν είναι υποχρεωτικά, αλλά θα εκτιμηθούν σε περίπτωση ισοψηφίας. Φυσικά προηγούνται οι αποτυχημένοι των ψηφοδελτίων, οι γνωστοί σε όλους πολιτευτές!
Συμμετοχή σε διάφορα κομματικά μητρώα, δεν λαμβάνονται σοβαρά στην τελική επιλογή, όπως και συμμετοχή σε κάθε είδους κλαδικά ψηφοδέλτια, εμπορικά επιμελητήρια, συλλόγους μηχανικών, δικηγόρων, ιατρών κλπ. Η επιλογή είναι ενός ανδρός και το πολύ κάποιων μελών της οικογένειας του.
Φυσικά, οι κομματικές ισορροπίες εγγυώνται την μακροημέρευση της κυβέρνησης.
Όμως, αγαπητοί μνηστήρες των διαφόρων κυβερνητικών εδράνων, να διαβάσετε τις πρώτες σειρές του άρθρου με ιδιαίτερη προσοχή. Ζούμε και βιώνουμε καχύποπτους και πονηρούς καιρούς. Ο χώρος της κεντρικής πολιτικής σκηνής θεωρείται από τους πολίτες χώρος διαπλοκής και διαφθοράς.
Προκατάληψη, δυσπιστία σε κάθε οικονομική διαχείριση, συνεχής έλεγχος από την αντιπολίτευση, σε κάθε υπογραφή που μπαίνει σε σχέδια νόμου και κλονισμός της εμπιστοσύνης προς απώτερους στόχους των εχόντων την εξουσία. Η «εθελουσία» έξοδος από τα κυβερνητικά κλιμάκια παραμονεύει.
Μοναδική βάρκα σωτηρίας ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών, που όμως διαφοροποιείται ριζικά και αφήνει ακάλυπτα τα νώτα και τις υπογραφές.
Και δυστυχώς δεν έχει προβλεφθεί, για το χρόνο παραμονής στα υπουργικά έδρανα, αποζημίωση για πολιτική βλάβη, ούτε έχει ενταχθεί ο χρόνος στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα για μεγαλύτερη σύνταξη.
Μπορεί ένα από τα οδόσημα της ζωής ενός πολιτικού να είναι και ένας υπουργικός θώκος, αλλά οι εποχές δεν είναι πλέον κατάλληλες. Μια θέση που δίνει προστιθέμενη αξία στην εικόνα ενός πολιτικού, αλλά που τον φορτώνει με άγχος, νεύρα, πίεση, γκρίνιες, απογοητεύσεις.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που πρωτοκλασσάτοι υπουργοί παύτηκαν εν μία νυκτί, μέσα στο αεροπλάνο, μετά από μια «στραβή» που τους έτυχε στη βάρδια τους. Μοναδικό κέρδος η αναφορά στις προσωπικές τους κάρτες, κάτω από το όνομα, το «τέως υπουργός» και με ψιλά γράμματα !
Σε μια στιγμή από την τάξη των «ελίτ» στην τάξη των «αποτυχημένων» των «αλήτ»!
Σύμφωνα με τα όσα γράφονται στις παραπολιτικές στήλες πολλών εφημερίδων, ο ανασχηματισμός της νέας κυβέρνησης των 6 μηνών, είναι «προ των πυλών», για λόγους βελτίωσης της ταχύτητας του κυβερνητικού έργου, ασυνεννοησίας, αδυναμίας υλοποίησης κυβερνητικών εξαγγελιών, αλλά και αλλαγής προσώπων για κομματικές και ιδεολογικές ισορροπίες.
Αρκετές φορές η Οδύσσεια ενός πολιτικού, ξεκινάει από την προαγωγή του και μετακίνηση του από τα έδρανα της Βουλής, στα υπουργικά.
Αν θέλετε να μείνετε στο απυρόβλητο, να μην χαρακτηριστείτε «μαύρο πρόβατο» και να μην πέσετε τα χέρια αδίστακτων «συκοφαντών», παραμείνετε ασφαλείς στις θέσεις σας. Είναι δύσκολοι οι καιροί για τους μετέχοντες σε κυβερνητικά συμβούλια.
Απαντήστε απλά «Ευχαριστώ για την τιμή, αλλά…».
Ο Θανάση Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Τα προσόντα ενός νέου πολιτικού. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Οι πολιτικοί ενός κράτους είναι ο «καθρέφτης» του λαού, όπως ευφυώς έχει λεχθεί. Πολιτική προίκα, πελατειακές σχέσεις, συγκυρίες, τύχη και άλλα αποτελούν τα βασικά κριτήρια της εκλογής ενός πολιτικού.
Σε μια κρίση ειλικρινούς αφέλειας, κυβερνητικός βουλευτής δήλωσε με στόμφο «είχαμε πει ότι το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα, αλλά δεν είπαμε πως θα το λύσουμε», όταν ρωτήθηκε γιατί πάνε τους μετανάστες στην ενδοχώρα. Και είχε το δίκιο του. Ο λαός ψηφίζει με κλειστά μάτια τον πολιτικό και το κόμμα που τον έχει στο ψηφοδέλτιο του, και όχι το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί την επόμενη των εκλογών. Ο λαός ψηφίζει το ηχείο και όχι το είδος της μουσικής που ακούγεται.
Όμως τα μνημονιακά χρόνια και η οικονομική κρίση έφεραν στο προσκήνιο μια νέα «ελίτ» πολιτικών της νέας εποχής. Ένα νέο brand name του Έλληνα πολιτικού που να αφορά την εικόνα του και τα νέα απαραίτητα προσόντα του. Δεν αρκεί μόνο το νεαρό της ηλικίας, το πόσα ένσημα έχει κολλήσει, και πόσο καλός αφισοκολλητής υπήρξε για τις ανάγκες του κόμματος.
Απαιτούνται πολύ περισσότερα προσόντα, γιατί τα κριτήρια επιλογής των ψηφοφόρων άλλαξαν. Πιο απλά, το εκλογικό σώμα έχει «μπαφιάσει» στην κυριολεξία, από τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς, που μπήκαν στην πολιτική και πήραν σύνταξη!
Σκιαγραφώντας, ο πολιτικός της νέας εποχής, της νέας «κοπής», πρέπει να συνδυάζει τη γνώση, τη μεθοδικότητα, τη σκληρή δουλειά με τα δεδομένα της πολιτικής και να μην υπολογίζει το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Να έχει όραμα και στόχους, να υπερασπίζεται τις θέσεις του με πυγμή και να μην κάνει πίσω στις πρώτες αντιδράσεις μερίδας πολιτών ή συντεχνιών. Να δημιουργεί νέες κοινωνικές δομές με τις τεχνοκρατικές γνώσεις του, σε συνδυασμό με την πολιτική του εμπειρία.
Απαραίτητη προϋπόθεση να ξέρει τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα και να έχει τις αρετές ενός σύγχρονου μάνατζερ.
Ο πολιτικός της νέας εποχής θα πρέπει να αναγνωρίζει τα λάθη και τις παραλήψεις του, να σκέφτεται πριν μιλήσει ιδιαίτερα μπροστά σε εκπροσώπους των Μέσων Ενημέρωσης. Στην περίπτωση που υποπέσει σε παράπτωμα, η παραδοχή του δεν σημαίνει αδυναμία. Το mea culpa το είπανε πολλοί πριν από αυτόν και δεν πάθανε και τίποτα. Οι πολίτες ξέρουν και να συγχωρούν!
Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν βιάζεται, αλλά ούτε αργοπορεί. Τα πάντα στην ώρα τους. Πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες θα είχαν υλοποιηθεί, αν η χρονική στιγμή, το γνωστό timing, ήταν κατάλληλη και δεν ήταν λάθος. Η ανάγνωση των πολιτικών ευκαιριών δεν είναι μόνο οριζόντια, χρειάζεται να μελετάται και πίσω από τις γραμμές. Αλλιώς κινδυνεύει να «καεί» πρώιμα.
Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν γίνεται ούτε μαϊντανός, ούτε γλάστρα, στις προσκλήσεις των media. Πρέπει να ξέρει τα όρια του και το πόσο αδηφάγα είναι, για σκάνδαλα κάθε τύπου, παγίδες και διαστρέβλωση δηλώσεων. Η αφέλεια δεν δικαιολογείται από ένα νέο πολιτικό.
Ο πολιτικός της νέας εποχής πρέπει να ξέρει ότι έχει ημερομηνία λήξης. Οι εξελίξεις, τεχνικές και κοινωνικές, είναι οι μεγάλοι του «εχθροί».
Η «χρυσή εποχή» ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία δράσης και προσφοράς. Αν πιστεύει σε μακροχρόνια άσκηση εξουσίας, τότε πιστεύει στον ίδιο του τον μύθο. Σε μια ψευδαίσθηση.
Σήμερα, στο πολιτικό μας σύστημα οι «φωτεινοί» αστέρες της πολιτικής, είναι πολλοί; Αναρωτηθείτε!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Κόλλησε η βελόνα της αντιπολίτευσης. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



…στην οδυνηρή επιστροφή και παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς.
Κόλλησε η βελόνα, στη δεξιά «κανονικότητα» μέσα στις πρώτες εκατό ημέρες των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Κόλλησε η βελόνα, στις επιθέσεις του κράτους της δεξιάς στις λαϊκές κατακτήσεις, στα ρουσφέτια των «δικών» μας, στην ανυπαρξία ενός σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης.
Κόλλησε η βελόνα,στη μεταφορά της δημόσιας συζήτησης από θέματα μείζονος σημασίας, όπως συμφωνία Πρεσπών, εργατικά δικαιώματα, ανεργία, φτωχοποίηση, σε ήσσονος σημασίας θέματα όπως άσυλο, απλή αναλογική, μείωση φόρων, τάξη και ασφάλεια.
Κόλλησε η βελόνα, στη χρεοκοπία από το παλιό πολιτικό σύστημα, τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, στη δίψα της σκληρής δεξιάς για την εγκαθίδρυση ενός ρεβανσιστικού κράτους.
Κόλλησε η βελόνα, στην υπεροπλία της δεξιάς στο χώρο της ενημέρωσης για τον επηρεασμό της κοινής γνώμης, με πλύση εγκεφάλου που δέχεται καθημερινά για να πιστέψει ότι η αυτοδύναμη κυβέρνηση του Κυριάκου, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί. Τα δώρα πάνε σύννεφο στους ολιγάρχες και μόνο καλά νέα για την κυβέρνηση μεταδίδονται, όπως μείωση ΕΝΦΙΑ, ρύθμιση χρεών και τα συναφή που θεωρούνται σαν χαϊμαλάκια για τους γηγενείς αυτής της χώρας.
Κόλλησε η βελόνα, σε έναν αθεράπευτο αντιπολιτευτικό οίστρο από μια παράταξη που κυβέρνησε κοντά στα πέντε χρόνια, και το μόνο που έχει καταλάβει είναι ότι για να επανέλθει στη «γλυκιά» εξουσία, θα πρέπει να απαξιώνει τα πάντα και συνεχώς.
Κόλλησε η βελόνα, σε ψοφοδεείς κοκορομαχίες για θέματα ερμηνείας των άρθρων του Συντάγματος, αδιαφορώντας για θέματα εσωτερικά και εξωτερικά που «καίνε» και τρέμει το φυλλοκάρδι όλων, μήπως κακοφορμίσουν!
Κόλλησε η βελόνα, στην κυριαρχία ενός «στρατού κατοχής» μετακλητών υπαλλήλων στο Δημόσιο, όταν στην πραγματικότητα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα η τοποθέτηση ούτε των προέδρων κρατικών οργανισμών.
Κόλλησε η βελόνα, στον «μεγάλο ασθενή» των ημερών. Το μεταναστευτικό. Αντί να ζητηθεί η συναίνεση και συνεργασία στο πρόβλημα, που κληρονόμησαν με τις πολιτικές τους, απλά κάνουν κριτική αφ’ υψηλού.
Κόλλησε η βελόνα, και αποδίδουν μόνο εύσημα στον εαυτό τους, όταν ήταν στην εξουσία. Όλα καλά τα έκαναν και γι αυτό ο «αχάριστος» λαός τους τιμώρησε. Κουβέντα δεν γίνεται για το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης το 2015 και τις οικονομικές επιπτώσεις στις πλάτες της ελληνικής κοινωνίας. «Εσαεί υπόλογοι» θα είναι αν και το αποφεύγουν σαν το λιβάνι ο «έξω από εδώ».
Η βελόνα θα πρέπει να ξεκολλήσει από όλα τα «αντί», αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει να κερδίσει τους ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν.
Η όξυνση και ο διχασμός δεν βοηθάνε στην προσπάθεια της αντιπολίτευσης που βγάζει φλας προς το κέντρο, αλλά «μαρσάρει» και ακολουθεί πορεία προς αριστερά. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς , λέει μια λαϊκή παροιμία.
Το να προσπαθεί να μετατρέψει την ανεπάρκεια του σε προτάσεις, με επάρκεια αντιπολιτευτική, δεν θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η γνωστή μέθοδος να κερδίσει κανείς ψήφους «battery system» είναι αναγκαία.

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

«Ε και;». Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Η «φιλοσοφική βίβλος» της πολιτικής επικοινωνίας, γραμμένη από θαυμάσια πολιτικά μυαλά, συμβουλεύει τους πολιτικούς να φορτώνουν τα ανομήματα τους προσωπικά και πολιτικά, σε οτιδήποτε άλλο πλην του εαυτού τους.
Να ξεφορτώνονται τα δικά τους αμαρτήματα φτιάχνοντας εύκολα «αόρατους» εχθρούς, αλλά και αδιαφορώντας ακόμη και για την προσωπική τους ευθύνη. Η πιο συνηθισμένη έκφραση, στην οποία κλίνουν ευλαβικά το γόνυ οι «έξυπνοι» και ετοιμόλογοι πολιτικοί, είναι το «Ε και;». Ε και τι έγινε αν συνέβη αυτό ή εκείνο; Κι αν ακόμη αποδεικνύεται με τη γίδα στην πλάτη. Ας δούμε μερικά από τα πιο γνωστά «Ε και;» που έχουν εκστομίσει οι πολιτικοί ταγοί ή βρίσκεται στα χείλη τους, έτοιμη να βγει.
«Ε και;» ήταν η απάντηση που έδωσε ο αείμνηστος Πρόεδρος της Γαλλίας Μιτεράν, όταν νεαρή δημοσιογράφος προσπάθησε να τον «στριμώξει» πολιτικά, αναφέροντας το εξώγαμο του που είχε ανακαλυφθεί. Σε προσωπικές επιθέσεις είναι η καλύτερη απάντηση.
«Ε και;» φαίνεται ότι απαντά το πολιτικό σύστημα, όταν κατηγορείται ότι έχει διαγράψει τις λέξεις συναίνεση και συνεννόηση. Πάνω από όλα η κομματική ταυτότητα και η επαύριο μιας εκλογικής αναμέτρησης.
«Ε και;» τι έγινε αν συνεχίζονται οι ληστείες, οι κλοπές, οι διαρρήξεις και κάθε είδους παραβατικότητα. Δεν δεσμεύεται κανένας πολιτικός ότι θα κοιμόμαστε πλέον με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες. Τουλάχιστον την πρώτη τετραετία.
«Ε και;» τι έγινε αν συνεχίζεται η ίδια τακτική πρόσληψης των ημετέρων, σε πολιτικές θέσεις. Προσφιλής απάντηση στο ερώτημα, ο αριθμός των προσλήψεων σε σχέση με τους προηγούμενους.
«Ε και;» ποιος νοιάζεται αν οι «προηγούμενοι» πιστεύουν ότι κέρδισαν στις εκλογές, αν και έχασαν την κυβέρνηση. Ο κλασσικός κανόνας στην πολιτική είναι να είσαι ο πρώτος και αυτοδύναμος για να κυβερνήσεις. Μετά από εσένα, τα υπόλοιπα είναι για μικροπολιτική.
«Ε και;» τι έγινε που προεκλογικά είπαμε και κάποιες ανοησίες, δώσαμε υπερβολικές υποσχέσεις, κατηγορήσαμε για καμένη γη, άδεια ταμεία, λαθροχειρίες, καθεστώς και άλλα παρεμφερή. Εκλογές είχαμε και όλα τα επικοινωνιακά όπλα τα ρίξαμε στη μάχη.
«Ε και;» είναι ηλίου φαεινότερο ότι, ό,τι θετικό βλέπουν οι πολίτες είναι δικό μας, για ότι αρνητικό ευθύνονται οι προηγούμενοι.
«Ε και;» εμείς φταίμε που το πολιτικό μας σύστημα δεν ανανεώνεται, και τα ρίχνουμε όλα στον ατελεύτητο βίο πολλών επαγγελματιών της πολιτικής, ή οι πολίτες που ενώ το στηλιτεύουν, στις εκλογές το επιβραβεύουν.
«Ε και;» κάναμε κάποιες άστοχες δηλώσεις, αυτό σημαίνει ότι αγνοούμε την ιστορία; Την επόμενη φορά, αν έχουμε την τύχη να παραμείνουμε στις θέσεις μας, θα τις ανασκευάσουμε. Πολιτικοί είμαστε, εσκεμμένα λάθη κάνουμε.
«Ε και;» οι πρώτοι ή οι τελευταίοι είμαστε. Τόσα mea culpa και αυταπάτες έχουν πει οι προηγούμενοι, εμάς θα πυροβολήσετε;
«Ε και;» απαντάμε σε όσους μας κατηγορούν, ότι ξοδεύουμε τα χρήματα που άφησαν οι προηγούμενοι. Στον τόκο θα τα βάζαμε; Τα μοιράσαμε και αλλάξαμε άρδην το ψυχολογικό κλίμα της αγοράς. Τόσο δύσκολο ήταν να το είχανε σκεφτεί;
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Κατώτερη των περιστάσεων… Του Θανάση Παπαμιχαήλ





το σύνολο της αντιπολίτευσης. Αξιωματική αντιπολίτευση και έλασσον. Διχαστική. Χωρίς όραμα για την επόμενη μέρα, με φθηνές επιθέσεις εναντίον μιας κυβέρνησης τριών μηνών. Απώτερος στόχος η συσπείρωση της σκληρής βάσης. Από αυτοκριτική για τα δικά τους πεπραγμένα, ούτε ίχνος. Όλα καλά καμωμένα.
Ήρθαν δεύτεροι, τρίτοι ή με το ζόρι μπήκαν στη βουλή και έφταιγαν η κακιά στιγμή, το μάτι και η γλωσσοφαγιά. Μόνο αυτοί δεν έφταιγαν!
Καθημερινά δείχνουν το αφτιασίδωτο πρόσωπο τους στις τηλεοράσεις, στη βουλή, στην κοινωνία. Σκληρό και χυδαίο. Μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες της κυβέρνησης, βγάλανε συμπεράσματα, εξοργιστικά. Από υβρίδιο νεοφιλελευθερισμό και ακραίας δεξιάς, από κυβέρνηση συναλλαγής με το κεφάλαιο, μέχρι και χυδαιότητες και κοινωνικές πληγές που άνοιξαν, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της ανάληψης της εξουσίας.
Η νέα κυβέρνηση επανέφερε όλες τις παθογένειες, όπως τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή. Και όλα αυτά μέσα σε ενενήντα μέρες. Ούτε ο μάγος Χουντίνι να ήταν, ο αρχηγός της κυβέρνησης. Καμιά αναφορά στα θετικά, στις πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης. Η δημοσκοπική διαφορά που καταγράφεται από το δεύτερο κόμμα, είναι οφθαλμαπάτη και όχι πραγματικότητα.
Με νέες προσπάθειες ανάδειξης διαχωριστικών γραμμών «Δεξιά – Αριστερά», «Προοδευτικός – Συντηρητικός», προσπαθούν να «θολώσουν» τα νερά, λόγω αδυναμίας άλλου συγκεκριμένου αφηγήματος.
Θέλουν να επικρατήσει η λήθη, να γίνουν οι πολίτες «λωτοφάγοι» και να ξεχάσουν τα τελευταία χρόνια που τους οδήγησαν στην εξαθλίωση.
Φυσικά επιλεκτικά, σύμφωνα με τις δικές τους επιδείξεις και τις ευθύνες που αποποιούνται. Αντί να κοιτάξουν να μαζέψουν τα δικά τους εκλογικά «συντρίμμια» και την πολλή απογοήτευση των στελεχών τους, ασχολούνται με τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής, στις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Ξέχασε, η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας της ως κυβέρνηση, «μπάζωνε φόρους και έχτιζε επιδόματα», με στόχο την ομηρία αναξιοπαθούντων πολιτών.
Φυσικά, οι «καινούργιες» ημέρες που διαλαλεί η κυβέρνηση, μοιάζουν μέχρι στιγμής απελπιστικά με τις παλιές.
Η φυγή προς τα εμπρός και η περιβόητη ανάπτυξη, περιγράφουν ένα ευοίωνο μέλλον, αλλά οι πολίτες ζουν στο παρόν και θέλουν χειροπιαστές αποδείξεις βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους. Η ανεργία δεν φαίνεται να μειώνεται, τα «μυαλά» που έφυγαν δεν προτίθενται να επιστρέψουν στο εγγύς μέλλον, κάποιες οικονομικές ανάσες που δόθηκαν στη μεσαία τάξη σηματοδοτούν τη νέα εποχή που έρχεται, σύμφωνα με τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης.
Από ότι φαίνεται, η νέα κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και καλά θα κάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ασχοληθούν περισσότερο με τα δικά τους προβλήματα, παρά να επιτίθενται καθημερινά στην κυβέρνηση. Υπάρχει φόβος να «καούν» στην προπόνηση.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Πολύς ντόρος για το τίποτα… Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Είμαστε η χώρα που το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, από τη μια στιγμή στην άλλη.
Η ταινία Joker το φώτισε για μια ακόμα φορά. Η ταινία θίγει προβλήματα ταξικά, κοινωνικά και μπούλινγκ, για μια κατηγορία συμπολιτών μας που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. 
Όμως στη χώρα μας το πιο σημαντικό ήταν η καταλληλότητα ή μη, παιδιών έως δεκαοκτώ χρονών, να παρακολουθήσουν την ταινία.
Και ένα ατυχές συμβάν πυροδότησε αντιδράσεις που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα, λόγω της αστυνόμευσης. Ακόμη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην κυβέρνηση, φέρνοντας στη μνήμη την αλήστου εποχή της δικτατορίας και παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς! Η διάπλαση των παίδων, επανέρχεται στην επικαιρότητα των εφημερίδων, των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πάνελ, αλλά και οσονούπω στο Κοινοβούλιο. 
Μέγα το θέμα, για την προστασία των ανηλίκων από μια ταινία, και τις επιπτώσεις που θα έχει στην ψυχική υγεία και κοινωνική συμπεριφορά των εφήβων. Το ότι το έργο αυτό θα μπορούσαν να το κατεβάσουν ανέξοδα και να το δουν στον  υπολογιστή τους, δεν ενδιαφέρει την άρχουσα τάξη. Η ευκαιρία για φθηνή και ανέξοδη αντιπολίτευση, δόθηκε με την παρουσία αστυνομικών στους κινηματογράφους, άγαρμπα και αναίτια. 
Φυσικά, πολιτική ζημιά για την κυβέρνηση δεν προκλήθηκε, απλά είναι ένα πολιτικό παιχνίδι που η αντιπολίτευση προσπάθησε να το κάνει πρώτο θέμα. Ένα από τα παιδαριώδη «επιχειρήματα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην εποχή του λαϊκισμού των social media.
Ως ανήλικοι, έχουμε δει πολλοί από εμάς, αρκετά «ακατάλληλα δι ανηλίκους» έργα, σε χειμερινά σινεμά της εποχής της «τσόντας», όπου είχαμε διακοπή της ταινίας, με καουμπόηδες όταν έπεφτε το «σύρμα», αστυνομία.
Θα λέγαμε ότι ήταν η εποχή της εκπαίδευσης μας στο σεξ. Δεν πάθαμε τίποτα και δεν κινδύνευσε η ηθική μας στο ελάχιστο, από τα σεξουαλικά μηνύματα των ταινιών.
Η ταινία Joker  είναι ένα αριστούργημα. Για ότι συνέβη ευθύνονται όσοι έχουν κάνει σημαία τους το «πνεύμα και ηθική» από την ελληνική ταινία με τον αξέχαστο Αυλωνίτη. Επικράτησε πανικός στην κυβέρνηση από μια ανόητη υπόθεση, που τα ΜΜΕ και τα social media την μεγαλοποίησαν. Κάνανε την «τρίχα, τριχιά». Και δεν είναι η πρώτη φορά. Γιατί δεν είναι μόνο κανάλια τηλεοπτικά, αλλά και αρδευτικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κάνουν πλύση εγκεφάλου με ανόητες ιδεολογικές «μπουγάδες» και τα σουρεάλ απόνερα γεγονότων, όπως του Joker, που μας ποτίζουν!
Ευτυχώς, που ο αρχηγός της κυβέρνησης δεν ασχολήθηκε με τη διαχείριση της κρίσης, πέφτοντας στην παγίδα της αιτιολόγησης και πιθανόν αυτομαστιγώματος του κόμματος του. Υπάρχουν πολλά πιο σοβαρά θέματα που θα πρέπει να απασχολήσουν έναν αρχηγό κράτους, από τη σήμανση καταλληλότητας των κινηματογραφικών ταινιών. 
Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να «ενηλικιωθεί» στο νέο της χώρο. Να ασχοληθεί με τα πλέον σοβαρά ζητήματα που αφορούν τη χώρα και τους πολίτες, μακριά από καφενειακού τύπου αντιπολίτευση. Γιατί αν περιμένει να τους κάτσει ένα «Joker» για να ξανακυβερνήσουν, θα περιμένει πολύ!
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2019

Διακύβευμα ή συναίνεση! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Δημοσκοπικά ο «μήνας του μέλιτος» της Κυβέρνησης, πήρε τρίμηνη και βάλε παράταση, καθώς οι περισσότερες μετρήσεις δείχνουν τεράστιες διαφορές μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος.
Τα ποσοστά της Κυβέρνησης δείχνουν μια εξωπραγματική για τα Ελληνικά δεδομένα άνοδο και οι πρώτες δράσεις της, δείχνουν να είναι ο πυροκροτητής της δημοσκοπικής υπεροχής. Όμως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, είναι η ασυμφωνία χαρακτήρων των δύο μεγάλων κομμάτων και η απουσία συναίνεσης σε μικρά και μεγάλα προβλήματα. Από τον τρόπο επιλογής των δικαιούχων επιδομάτων, μέχρι τα οξυμένα εθνικά θέματα και τις σχέσεις με τους συμμάχους, στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο.
Ο τόπος έχει πληρώσει ακριβά τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, επανειλημμένα. Από την έκβαση των περιβόητων μνημονίων, μια έκβαση που θα ήταν πολύ διαφορετική αν είχε επέλθει στοιχειώδης συνεννόηση, μόλις «έσκασε» στα χέρια του τότε πρωθυπουργού που πήρε μόνος του την απόφαση, αρχή εξαθλίωσης της χώρας και των κατοίκων της.
Στη συνέχεια ακολούθησαν μονομερείς ενέργειες του υποτιθέμενου προγράμματος «διάσωσης» της Ελλάδας, χωρίς την υπευθυνότητα και ωριμότητα που απαιτούσαν οι στιγμές.
Τα αποτελέσματα γνωστά. Λιτότητα, capital controls, κυβερνητικές μεγαλοστομίες για επανάκτηση της κυριαρχίας στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, εξαγγελίες με στίχους από την «Ιθάκη» του Καβάφη και γνωστές φράσεις από λατινομαθείς επικοινωνιολόγους του κυβερνώντος κόμματος και πολλά ακόμη ευτράπελα.
Η γνωστή σε όλους μας «έξοδος από τα μνημόνια», χαρακτηρίστηκε ως κομβική εξέλιξη, ασχέτως αν η χώρα βρίσκεται υπό «ζυγό δανειστών» με μεγάλα ετήσια πλεονάσματα, με «αξιολόγηση» αγορών, με «υποθήκη» των περιουσιακών στοιχείων της για αρκετά χρόνια. Όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό μας σύστημα, ξεχνώντας ότι η κύρια αιτία που μας οδήγησε στα μνημόνια, είναι το έλλειμμα της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, και ο «διχαστικός» λόγος, κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής ζωής.
Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι για την επιστροφή στην κανονικότητα θα πρέπει να καταδικαστούν ενέργειες του λεγόμενου προοδευτικού κόσμου, όπως οι αλήστου μνήμης στιγμές σκαρφαλώματος στα κάγκελα, ξεχαρβάλωμα πεζοδρομίων και «ευτελισμός» του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Νέα «εκκίνηση» ενόψει ενός δύσκολους τριμήνου, κομβικού για το μέλλον της κυβέρνησης, αλλά και της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να εφεύρουν νέα αφηγήματα, να φροντίσουν τη διατήρηση της συνοχής τους και να αλλάξουν τη «φρασεολογία» προσέγγισης των πολιτών.
Συναίνεση και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι να «ακονίζουν τα μαχαίρια» για τον τρόπο εκλογής του, για λόγους κομματικού συμφέροντος.
Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες λογικές, έχουν πλέον ξεπεραστεί. Η νέα πορεία προσαρμογής στην πραγματικότητα, φράση – κλειδί στον κεντρικό σχεδιασμό κάθε πολιτικού κόμματος, θα πρέπει να είναι η συνεργασία και συμπόρευση.
Αυτό οι πολίτες το θέλουν και θα το επιβραβεύσουν, γιατί η αλλαγή σελίδας θα έρθει με τη συναίνεση και όχι με διαγγέλματα.
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019

Πολίτες και πολιτικοί. Δύο ξένοι στην ίδια χώρα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Μπαίνουμε όπως όλα δείχνουν σε έναν θερμό χειμώνα. Το πολιτικό θερμόμετρο, θα φτάσει στα όρια του κόκκινου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις της προθέρμανσης των αντιπάλων. Αν και οι εκλογές έδωσαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, τα σενάρια νέων εκλογών δίνουν και παίρνουν. Πότε με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, πότε με τη Συνταγματική αναθεώρηση και πότε με την ανησυχία του επόμενου εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. 
Οι πολιτικοί αρχηγοί μας διασταυρώνουν καθημερινά τα ξίφη τους στη Βουλή, ζωντανά και μέσα από τους εκπροσώπους τους στα λοιπά μέσα. Εύγε τους! Κάνουν καλά τη δουλειά τους για την οποία πληρώνονται με παχυλούς μισθούς και αρκετά προνόμια. 
Όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν να ασχοληθούν με περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα, από την παραπομπή πολιτικών προσώπων σε ειδικά δικαστήρια, την επιστολική ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και τους καβγάδες αρκετών θερμοκέφαλων μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Προέχουν τα εθνικά θέματα, ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του έθνους, το προσφυγικό για κάποιους, το μεταναστευτικό για άλλους και η δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών. 
Οι εξαγγελίες και οι προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων είναι τις περισσότερες φορές αέρας κοπανιστός και κενές μεγαλοστομίες. 
Ο λαός, οι πολίτες ανησυχούν, στην κυριολεξία κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» και οι πολιτικοί το «χαβά» τους με την επανεκλογή τους.
Ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα, από τις οθόνες των τηλεοράσεων και τους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με φωνασκίες, αντεγκλήσεις, δίνοντας  «τροφή» στα δελτία ειδήσεων, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους ασχολούμενους με τα διάφορα sites.
Παράλληλα, βομβαρδίζουν με τιτιβίσματα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι σαν ντέρμπι ποδοσφαιρικών ομάδων. Αποποίηση και ανεύθυνη μετακύλιση ευθυνών λόγω της πρόσφατης αλλαγής της εξουσίας, απίστευτοι συμψηφισμοί, πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής, αλλά και στους εκατέρωθεν οπαδούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Οι πολιτικοί μας ταγοί, δεν μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας, στήνοντας καθημερινά σκηνικό ακραίας πόλωσης με αλληλοκατηγορίες που αφορούν παρελθόντα χρόνο. Ζουν ανάμεσα μας αλλά στο δικό τους κόσμο.
Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, βιώνει την απόλυτη ακραία φτώχεια, η μεσαία τάξη προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της, αλλά οι φόροι καραδοκούν να την τσακίσουν εκ νέου.
Οι πολιτικές σκιαμαχίες τους αφήνουν αδιάφορους μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το βιός τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Δεν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι χρέος τους είναι να αναδεικνύουν τα αιτήματα των πολιτών και να τα ικανοποιούν. 
Με μια χώρα, σε εύθραυστη περιοχή, με μια κοινωνία να νοιώθει ανασφαλής και ένα κράτος στα όρια της χρεοκοπίας, οι πολιτικοί θα πρέπει να σοβαρευτούν. Ούτε να κονταροχτυπιούνται, ούτε να σηκώνουν «γάντια», ούτε να κάνουν επιλεκτική κριτική. Αυτή την εντολή έχουν πάρει από τους πολίτες που τους ψήφισαν. 

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Πολίτες και πολιτικοί. Δύο ξένοι στην ίδια χώρα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Μπαίνουμε όπως όλα δείχνουν σε έναν θερμό χειμώνα. Το πολιτικό θερμόμετρο, θα φτάσει στα όρια του κόκκινου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις της προθέρμανσης των αντιπάλων. Αν και οι εκλογές έδωσαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, τα σενάρια νέων εκλογών δίνουν και παίρνουν. Πότε με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, πότε με τη Συνταγματική αναθεώρηση και πότε με την ανησυχία του επόμενου εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. 
Οι πολιτικοί αρχηγοί μας διασταυρώνουν καθημερινά τα ξίφη τους στη Βουλή, ζωντανά και μέσα από τους εκπροσώπους τους στα λοιπά μέσα. Εύγε τους! Κάνουν καλά τη δουλειά τους για την οποία πληρώνονται με παχυλούς μισθούς και αρκετά προνόμια. 
Όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν να ασχοληθούν με περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα, από την παραπομπή πολιτικών προσώπων σε ειδικά δικαστήρια, την επιστολική ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και τους καβγάδες αρκετών θερμοκέφαλων μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Προέχουν τα εθνικά θέματα, ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του έθνους, το προσφυγικό για κάποιους, το μεταναστευτικό για άλλους και η δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών. 
Οι εξαγγελίες και οι προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων είναι τις περισσότερες φορές αέρας κοπανιστός και κενές μεγαλοστομίες. 
Ο λαός, οι πολίτες ανησυχούν, στην κυριολεξία κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» και οι πολιτικοί το «χαβά» τους με την επανεκλογή τους.
Ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα, από τις οθόνες των τηλεοράσεων και τους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με φωνασκίες, αντεγκλήσεις, δίνοντας  «τροφή» στα δελτία ειδήσεων, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους ασχολούμενους με τα διάφορα sites.
Παράλληλα, βομβαρδίζουν με τιτιβίσματα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι σαν ντέρμπι ποδοσφαιρικών ομάδων. Αποποίηση και ανεύθυνη μετακύλιση ευθυνών λόγω της πρόσφατης αλλαγής της εξουσίας, απίστευτοι συμψηφισμοί, πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής, αλλά και στους εκατέρωθεν οπαδούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Οι πολιτικοί μας ταγοί, δεν μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας, στήνοντας καθημερινά σκηνικό ακραίας πόλωσης με αλληλοκατηγορίες που αφορούν παρελθόντα χρόνο. Ζουν ανάμεσα μας αλλά στο δικό τους κόσμο.
Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, βιώνει την απόλυτη ακραία φτώχεια, η μεσαία τάξη προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της, αλλά οι φόροι καραδοκούν να την τσακίσουν εκ νέου.
Οι πολιτικές σκιαμαχίες τους αφήνουν αδιάφορους μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το βιός τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Δεν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι χρέος τους είναι να αναδεικνύουν τα αιτήματα των πολιτών και να τα ικανοποιούν. 
Με μια χώρα, σε εύθραυστη περιοχή, με μια κοινωνία να νοιώθει ανασφαλής και ένα κράτος στα όρια της χρεοκοπίας, οι πολιτικοί θα πρέπει να σοβαρευτούν. Ούτε να κονταροχτυπιούνται, ούτε να σηκώνουν «γάντια», ούτε να κάνουν επιλεκτική κριτική. Αυτή την εντολή έχουν πάρει από τους πολίτες που τους ψήφισαν. 
*** Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

…κι αν κάτσει στραβή στη βάρδια σας! Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Πολιτική και σκάνδαλα. Σεξ και πολιτική. Χρήμα και πολιτική. Λέξεις συχνά συνυφασμένες στα εξώφυλλα εφημερίδων, περιοδικών και στους τίτλους των ειδήσεων στα ηλεκτρονικά μέσα. Έκτακτες ειδήσεις στο διαδίκτυο. Τι μπορεί να πάει «στραβά» στην καθημερινότητα ενός πολιτικού; Τα πάντα.
Από απροσεξία, από αμέλεια, από υπέρμετρο εγωισμό, από ατυχία, από, από, από. Από εκατοντάδες αιτίες. Την κάθε είδους αποκάλυψη ακολουθεί ο πανικός και τις περισσότερες φορές η παραίτηση ή η περιθωριοποίηση στα αζήτητα της πολιτικής σκηνής.
Οι απειλές για την εικόνα ενός δημόσιου προσώπου προέρχονται από διάφορα μέτωπα, λασπολογία, ανταγωνισμός ή ακόμα και κάποιος λανθασμένος χειρισμός από την πλευρά του.
Μια κρίση αρνητικής δημοσιότητας, μια «στραβή στη βάρδια», όπως ελέχθη, μπορεί να βλάψει την εικόνα του πολιτικού και να δώσει προβάδισμα στους ανταγωνιστές του, αμηχανία στους υποστηρικτές του και να προκαλέσει το λεγόμενο «boomerang effect», επηρεάζοντας ακόμη και τους ουδέτερους ψηφοφόρους.
Ανεξάρτητα από το τέλος της κρίσης, πλημμύρες, φωτιές, σεισμοί, ροζ και οικονομικά σκάνδαλα, η πρόληψη και η άμεση αντίδραση του δημόσιου προσώπου μπορεί να αποβεί ακόμα και θετική για την εικόνα του. Οι κρίσεις απαιτούν συντονισμό και γρήγορα αντανακλαστικά.
Στις μέρες μας, οι κρίσεις αποτελούν περισσότερο μια πραγματικότητα παρά μια κακή είδηση  ή μια στραβή στη βάρδια.
Αυτό θα πρέπει κάθε δημόσιο πρόσωπο να το ακολουθεί, και να συνειδητοποιήσει ότι με κατάλληλο σχεδιασμό, είναι δυνατόν να μετατρέψει την αρνητική πλευρά της κρίσης, σε θετική. Μια κρίση είναι ένας «κίνδυνος» και μια «ευκαιρία» που πρέπει να συνειδητοποιηθεί από κάθε πολιτικό για να διαφυλάξει την πολιτική του πορεία, από τα διάφορα «πλήγματα» που μπορεί να τσαλακώσουν την εικόνα του.
Η συνήθης αμέλεια των πολιτικών, να βάλουν στο κάδρο της πολιτικής τους πορείας και την πιθανότητα να «σκάσει» πρόβλημα, τους βρίσκει παντελώς απροετοίμαστους.
Πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα, την αρνητική δημοσιότητα, πως θα ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Πελαγοδρομούν ανάμεσα στις προτεινόμενες συμβουλές από φίλους, γνωστούς και γενικά ερασιτέχνες της επικοινωνίας.
Τις περισσότερες φορές τα κάνουν χειρότερα λόγω κακού χειρισμού.
Από την αρχή που αναλαμβάνει ένα δημόσιο αξίωμα θα έπρεπε να γνωρίζει τα πιθανά είδη κρίσεων, που μπορεί να τον πλήξουν. Και θα έπρεπε να είναι έτοιμος να χαράξει την προσωπική επικοινωνιακή του τακτική. Να γνωρίζει, ποια κοινά και με ποια μηνύματα θα πρέπει πρώτα να ενημερωθούν και ποιοι, από την ομάδα του θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της επικοινωνίας και με ποια στρατηγική, αμυντική ή επιθετική, εμποδίζοντας μια άσχημη κατάσταση να γίνει χειρότερη.
Στη συνέχεια ακολουθεί ο δρόμος προς την αποκατάσταση της εικόνας του, ακολουθώντας τις συμβουλές «μπαρουτοκαπνισμένων» σε διαχείριση κρίσεων, συμβούλους επικοινωνίας.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

Επιστροφή στην κανονικότητα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Επιστροφή στην κανονικότητα των Ελλήνων αλλά σε ποια κανονικότητα; Οι απανταχού Έλληνες επέστρεψαν από τις άδειες τους και οδεύουν σιωπηλοί, κατηφείς και μελαγχολικοί προς τις δουλειές τους. Επέστρεψαν στην καθημερινότητα τους.
Επέστρεψαν στις «απανωτές» επαναλήψεις τηλεοπτικών σειρών και εξαγγελίες των νέων τηλεοπτικών προγραμμάτων, ίδιας γεύσης με τα προηγούμενα, και με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Φυσικά σε διαφορετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Επέστρεψαν στην πλειάδα από σαπουνόπερες ελληνικές και τούρκικες, που χαρακτηρίζουν τα τελευταία χρόνια, τη φθινοπωρινή τηλεοπτική οθόνη.
Επέστρεψαν στο μοιρολόι του αποκλεισμού της Εθνικής Μπάσκετ και του αποκλεισμού από το επόμενο EURO του ποδοσφαίρου.
Επέστρεψαν στα άγχη, στα προβλήματα, στα άδεια πορτοφόλια περιμένοντας την ανάπτυξη που θα έρθει από τις αυξήσεις μισθών ή αν θα αυξηθούν για να υπάρξει ανάπτυξη. Όσο για τους μισθούς καθηλωμένοι στα ίδια επίπεδα.
Επέστρεψαν σε ένα φθινόπωρο όπου πριν καλά – καλά μπει, είχαμε αύξηση των τιμών του πετρελαίου.
Επέστρεψαν στις «απανωτές» αυξήσεις και των τιμών των προϊόντων για όσους κρατάνε αρχείο τιμών από τα ΣΜ.
Επέστρεψαν στις τηλεοπτικές αψιμαχίες των πολιτικών αρχηγών, που αν και οι εκλογές τελείωσαν, δεν μπορούν να τις ξεχάσουν. Κυρίαρχος δηλώνει ο νικητής αδικημένος ο ηττημένος, ζαλισμένοι οι πολίτες.
Επέστρεψαν οι αντιπαλότητες για σκάνδαλα και σκευωρίες, εξεταστικές, προανακριτικές, ακόμη και ειδικά δικαστήρια.
Επέστρεψαν και οι «δικοί» μας άνθρωποι, βουλευτές, τοπικοί άρχοντες, οι μόνοι που γνωρίζουν το  μέλλος τους τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Καθαρός ο δρόμος και οι μισθοί εξασφαλισμένοι. Το πολιτικό μας σύστημα έχει βρει την ισορροπία του.
Επέστρεψαν και οι φοιτητές στα πανεπιστήμια τους, ευελπιστώντας ότι οι κάθε είδους συλλογικότητες θα τους επιτρέψουν να κάνουν μαθήματα και ότι το μάτι του νόμου θα αλλάξει όλα όσα τα τελευταία χρόνια συνέβαιναν, λόγω ασύλου.
Επέστρεψαν τα δεκάδες διαφημιστικά σποτάκια σε τηλεοπτικές εκπομπές. Σποτ και σφήνες ξεπερνάνε το εικοσάλεπτο σε κάθε τηλεοπτικό διάλειμμα. Τώρα, αν αποδίδουν ή όχι, το γνωρίζουν οι διαφημιζόμενοι.
Επέστρεψαν τα «μποτιλιαρίσματα» σε κεντρικούς δρόμους και αρτηρίες. Ο νέος ευρωπαϊκός τρόπος ζωής, να πίνεις τον καφέ σου στο αυτοκίνητο, στο μετρό, στο λεωφορείο, μέχρι να φτάσεις στη δουλειά σου, ήρθε και θα μείνει.
Επέστρεψαν τα γνωστά θηρία, που μας είχαν αφήσει ήσυχους λόγω καλοκαιρινής περιόδου, όπως ατομική απομόνωση, κλείσιμο σε 4 τοίχους, φιλικές σχέσεις μέσω πληκτρολογίου, και νέο dress code, φόρμα και παντόφλα!
Επιστροφή σε ένα οικόσιτο τέρας ,με laptop ανά χείρας.
Επιστροφή στην κανονικότητα και στον φρενήρη ρυθμό της νέας κανονικότητας.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2019

Επικοινωνία, ο μετεκλογικός δίαυλος επαφής πολιτικών με τους πολίτες. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Καλή αρχή σε όλους όσοι είχατε την εύνοια των πολιτών και της τύχης, να εκλεγείτε σε βουλευτικά και αυτοδιοικητικά αξιώματα. Η επιτυχία σας στις εκλογές σημαίνει ότι ανοίγεται μπροστά σας μια περίοδος ενδιαφέρουσα και χρήσιμη. Στόχος σας θα πρέπει να είναι η αξιοποίηση της με τον καλύτερο τρόπο. Τα μηνύματα των τελευταίων εκλογών, εθνικών και αυτοδιοικητικών είναι σαφή. Οι πολίτες δεν είναι προβλέψιμοι στην ψήφο τους, οι παραδοσιακές μέθοδοι αναμέτρησης εξασθενούν και δεν υπάρχουν περιθώρια για δεύτερη ευκαιρία σε όσους απέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι δεν την αξίζουν.
Στην αφετηρία κάθε νέας θητείας δημοτικής ή κοινοβουλευτικής θα πρέπει να επιδιώκεται μια πετυχημένη περίοδος με σκοπό την προσφορά προς τους πολίτες αλλά και την επανεκλογή. Το κλειδί της επιτυχίας είναι η σωστή και σε βάθος επικοινωνία με τους πολίτες. Πέραν από την υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων, στον βέλτιστο δυνατό χρόνο, οι πολίτες στην περίοδο ανάμεσα των εκλογών που έγιναν και αυτών που ακολουθούν, βλέπουν με θετικό μάτι την επικοινωνία των πολιτικών μαζί τους.
Οι «έξυπνοι» αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί  θα πρέπει να κρατήσουν ζωντανό τον δίαυλο επικοινωνίας με τους πολίτες, όπως λειτούργησαν και προεκλογικά. Με μπαράζ νέου κύκλου περιοδειών και επαφών με τους πολίτες, ζητώντας τους να γίνουν καθημερινά φορείς, μεταφέροντας τα μηνύματα στην κοινωνία. Τα προβλήματα αλλά και τα επιτεύγματα, πρέπει να αποτελούν είδηση και η διάχυση τους να γίνεται από τους πολίτες και όχι μόνο από δελτία τύπου και ΜΜΕ.
Η επικοινωνία με τους πολίτες είναι η Λυδία λίθος και αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σπουδαιότητα σε περίπτωση που οι εκλεγέντες έχουν ένα συνολικό όραμα για τη διοίκηση του κρατικού μηχανισμού.
Κάθε αυτοδιοικητικό ή πολιτικό στέλεχος θα πρέπει να φροντίσει την καθημερινή επαφή με τους πολίτες, χωρίς κομματικές ομιλίες, αλλά με κουβέντα για την καθημερινότητα τους. Να αναπτύξει παράλληλα, όλες τις πτυχές του προγράμματος του, με προσωπική επαφή και όχι κλεισμένος στο δρύινο γραφείο του.
Η επαφή ενός εκλεγμένου πολιτικού με τους πολίτες, από την επόμενη μέρα των εκλογών, στα μάτια τους δείχνει σαν μια ανατροπή και είναι θετικό πρόσημο για την επανεκλογή του.
«Δεν μας ξέχασε» είναι η γνωστή επωδός των πολιτών.
Ο πολιτικός με τον πολίτη πρέπει να έχει σχέση συναισθηματική, πολλές φορές στα όρια της καρμικής εξάρτησης, διαφορετικά αν δεν τον βλέπει συχνά δίπλα του και όχι μόνο στις τηλεοράσεις, σίγουρα την επόμενη φορά θα τον αγνοήσει.
Οι πολιτικοί των «κλειστών θυρών» πληρώνουν ακριβά την επιλογή τους μακριά από τους πολίτες.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019

Το μεγάλο στοίχημα των Νέων Αυτοδιοικητικών. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Μετά τα συγχαρητήρια και τις αναθέσεις των θέσεων, ξεκίνησαν το ταξίδι της νέας αυτοδιοικητικής πορείας και θα κριθούν μετά από τέσσερα χρόνια.
Με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, με διαφορετικές ιδεολογικές ταυτότητες, με διαφορετικά προεκλογικά προγράμματα, αλλά με ένα κοινό όραμα, ένα μεγάλο στοίχημα να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των τοπικών κοινωνιών. Να κάνουν έργο, αφήνοντας στην άκρη κομματικές ιδεολογικές γραμμές και προσωπικές σκοπιμότητες.
Με την ανάληψη των καθηκόντων, αρχίζει για αρκετούς αυτοδιοικητικούς άρχοντες ένα νέο κεφάλαιο, μια νέα πορεία. Πολύ θα θέλαμε να πούμε ότι ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και όλα μπορούν να λυθούν με σκληρή δουλειά, πίστη και υπομονή. Δυστυχώς όμως τα νέα δεδομένα –αρχής γινομένης από τις συνεχείς τροποποιήσεις του εκλογικού νόμου – προμηνύουν ότι ειδικά αυτή η τετραετία θα είναι ιδιαίτερα απαιτητική, με πολλά εμπόδια και συνεχείς ανατροπές στα μέχρι σήμερα δεδομένα. Η διοίκηση ενός Δήμου, Περιφέρειας, απαιτεί ικανότητες manager αλλά και μαέστρου, καθώς όλοι σας καλείστε να συνθέσετε και να ενορχηστρώσετε την καλύτερη σονάτα της καριέρας σας, με πολλές παραφωνίες να διαχειριστείτε. Το εκλογικό αποτέλεσμα σας έθεσε επικεφαλής στον Δήμο σας, στην Περιφέρεια,  αλλά οι μνηστήρες είναι πολλοί και περισσότερο έτοιμοι από ποτέ να αρπάξουν την «Πηνελόπη» μέσα από τα χέρια σας!
Από την άλλη, οι πολίτες έχουν πολλές απαιτήσεις και μηδαμινά περιθώρια ανοχής σε λάθη και καθυστερήσεις. Το έργο που υποσχεθήκατε περιμένουν να το δουν να υλοποιείται. Γνωρίζετε άλλωστε πολύ καλά, όπως μαρτυρά και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα με τις πολλαπλές ανατροπές των φαβορί, ότι οι ψηφοφόροι «περιμένουν στη γωνία» τον κάθε αυτοδιοικητικό  για να τον τιμωρήσουν σε περίπτωση που αθετήσει τα προεκλογικά λεγόμενά του.
Για να είμαστε ρεαλιστές, προφανώς και οι συγκυρίες δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να εργαστεί και να υλοποιήσει άμεσα όλα όσα θα ήθελε. Αυτό που θα πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας είναι  τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ποιο είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσετε; Ποιος θα είναι ο άσος στο μανίκι σας;
Η πολιτική είναι αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Η εμπιστοσύνη και η εκτίμηση του κόσμου χτίζεται και κερδίζεται καθημερινά. Ο μεγαλύτερος σύμμαχος είναι η ουσιαστική, καθημερινή και ανθρώπινη επαφή. Είναι η χειραψία με τον κάτοικο της γειτονιάς, είναι το χτύπημα στην πλάτη στον μικροεπιχειρηματία που πλήττεται, είναι η παρουσία δίπλα σε όποιον έχει ανάγκη κάθε στιγμή.
Το στοίχημα της υλοποίησης των έργων που υποσχεθήκατε είναι δύσκολο να το κερδίσετε, γι αυτό κοιτάξτε να κερδίσετε τους πολίτες, κρατώντας μια συνεχή επαφή μαζί τους και ενημερώνοντας τους καθημερινά για τα πεπραγμένα.
Επιτυχημένος αυτοδιοικητικός είναι ο αυτοδιοικητικός ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ από τους πολίτες. Είναι ο αυτοδιοικητικός και της επόμενης τετραετίας και όσων θητειών επιθυμεί.
Διαφορετικά πείτε το γνωστό «εις το επανιδείν» δίνοντας τη θέση σας στους μνηστήρες.
Από τον γράφοντα το άρθρο Καλή Αρχή και Καλή Δύναμη σε όλους.
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Ούτε που πέρναγε από το μυαλό πως μπορεί κάποιος νέος πολιτικός να διαχειριστεί την αυτόματη άνοδο του επιπέδου σοβαρότητας στο κοινοβούλιο. Μετά το «στα τέσσερα», το απύθμενο θράσος γνωστών πολιτικών ανδρών, τα τσιτάτα και τους βερμπαλισμούς, ένας σύγχρονος πολιτικός λόγος παίρνει τη θέση στην νέα Βουλή. Αν θα διατηρηθεί η ανανέωση του πολιτικού λόγου, κοντός ψαλμός. 
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι μια νέα κυβέρνηση ολίγων ημερών, θα μπορούσε να ανταπεξέλθει άμεσα σε δύο σημαντικές φυσικές καταστροφές. Στη Χαλκιδική και στον σεισμό που χτύπησε την Αττική. Άψογος συντονισμός με τους αρμόδιους φορείς, αποφυγή δημιουργίας επικοινωνιακού σκηνικού, με πειθαρχία και συγκεκριμένες οδηγίες έφεραν θετικά αποτελέσματα. Αντιμετώπιση των ακραίων φυσικών φαινομένων, χωρίς παρατράγουδα.
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να βρεθεί στο τιμόνι της Κυβέρνησης, ένας που μπορεί επάξια να ανταγωνιστεί στην ταχύτητα τον Σούπερμαν. Κατακαλόκαιρο, η Βουλή ανοιχτή και όλα τα επίμαχα νομοσχέδια κατατίθενται το ένα μετά το άλλο με ταχύτητα φωτός. Από την κατάργηση του ασύλου, μέχρι πλήθος φοροαπαλλαγών. «Το αφεντικό τρελάθηκε», που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. 
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι στη νέα Βουλή θα είναι περισσότεροι οι πρωταγωνιστές της πραγματικής πολιτικής από τους πρωταγωνιστές της παραγωγής μικροπολιτικής. Τα πρώτα δείγματα, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. 
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι η χώρα μας χρειάζεται μια σοβαρή κυβέρνηση και όχι Δεξιά, Αριστερά ή Κεντροαριστερά. Μια σταθερή βάση εξουσίας και όχι σε μια κινούμενη άμμο. Μια κυβέρνηση που λέει τα ίδια, έξω και μέσα. Μιλά δυνατά μπροστά μας και όχι ψιθυριστά πίσω μας. Λέει τη σκάφη, σκάφη και τα σύκα, σύκα.'
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό για να είμαστε και πραγματιστές, ότι η μέχρι χθες κυβέρνηση θα κρατούσε τις δυνάμεις της και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό. Αν θα το διατηρήσει ή όχι θα το δείξει ο χρόνος και ο τρόπος που θα κάνει αντιπολίτευση. Η διαφορά των 8,4 μονάδων, η αδυναμία ελέγχου κρατικού μηχανισμού, τοπικής αυτοδιοίκησης, συνδικαλιστικών ενώσεων, υπολειτουργία κομματικών τοπικών οργανώσεων, αποτελούν αρνητικούς παράγοντες διατήρησης του εκλογικού ποσοστού.
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι η νέα κυβέρνηση θα είχε σε λίγες μέρες, ένα τέτοιο θετικό πρόσημο εντυπώσεων. Η πρώτη μεγάλη μάχη κερδήθηκε. Προς το παρόν η στρατηγική ήττα του αντιπάλου δεν επετεύχθη. Στο κοινοβούλιο υπάρχουν ακόμη εστίες πολιτικού σουρεαλισμού και υμνητές παλαιάς κοπής σοσιαλισμού. Όμως η αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού, μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε στην ανάταξη της χώρας μας. Φτου να μη «ματιάσω»!
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Οι χαμένοι των εκλογών. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



«Η αχαριστία έναντι των μεγάλων ανδρών είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων λαών», δήλωνε πριν από εκατοντάδες χρόνια ο δικός μας Πλούταρχος. Και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το ζούμε. Στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην αυτοδιοίκηση. Μάτσο, οι άνεργοι πολιτικοί στα ύψη το κλίμα δυσθυμίας τους για τους «αχάριστους» πολίτες. 
Πάντα οι πολίτες φταίνε, που δεν κατάλαβαν το λόγο και τα έργα του αποτυχόντος στις εκλογές πολιτικού προσώπου. Μετεκλογικές υστερικές τσιρίδες, από πολιτικούς τεράστιου βεληνεκούς, κατά την άποψη των οικογενειών τους. Πολιτικά πρόσωπα, που έχουν στο τσεπάκι την εύκολή δικαιολογία ότι «στοχοποιούμαι αλλά δεν ευθύνομαι».
Οι «άφρονες ψηφοφόροι» θα μετανιώσουν πικρά επικολυρικές δηλώσεις, φιλοσοφικοί στοχασμοί, ανούσιοι και βαρύγδουποι μελοδραματισμοί. Μια συλλογική τύφλωση αποτυχημένων να εκλεγούν, πολιτικών, που κάποιοι οδηγούνται σε πολιτική απομόνωση, συνταξιοδότηση και μερικοί σε καγκελόφραχτα παράθυρα  όπου θα βλέπουν τον κόσμο ριγέ!
Από τα δρύινα γραφεία, τους παχυλούς μισθούς, τα προνόμια εξουσίας, στη μίζερη καθημερινότητα, στους μπλοκαρισμένους από την κίνηση δρόμους, στην ανωνυμία, στη λήθη.
Μια δύσκολη προσαρμογή, η έλευση του κύκνειου άσματος μιας μακρόχρονης εμπλοκής στα κοινά.. Άτιμο πράγμα η ήττα στην πολιτική . φέρνει τα πάνω κάτω. Τα μέσα, έξω!
Μέγιστο μάθημα. Και η πιο επώδυνη και σκληρή ήττα, μπορεί να γίνει εποικοδομητική, όταν συνοδεύεται από αυτοκριτική, ανάληψη ευθυνών και από το σπάνιο ήθος του πολιτικού. 
Η ζωή ενός πολιτικού μοιάζει με καρδιογράφημα και έχει θεατρικό ενδιαφέρον περισσότερο από τη νίκη ή ήττα.  Ο τρόπος της διαχείρισης της ήττας, θα επηρεάσει και το μελλοντικό come back όποτε αυτό επιχειρηθεί.
Το αξιοπρεπές παρελθόν είναι από τα πιο βασικά υλικά για την οικοδόμηση ενός πετυχημένου μοντέλου πολιτικού στο μέλλον.  Πολιτικοί μη «νυχτωθείτε» σε άλλους δρόμους συνωμοσιολογίας, ραδιουργίας και υπονόμευσης. Μακριά από το μακροβούτι στην εσωστρέφεια. Θα σας πάει πίσω και υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε πάλι.
Αν οι πολίτες σας άφησαν «εκτός», θα πρέπει να τα σκεφτείτε όλα από την αρχή.  Χρειάζεται γερό στομάχι, απέραντη υπομονή και πιθανόν θεαματική αλλαγή πολιτικής πίστας!
Αντίθετα με το πολιτικό ένστικτο επιβίωσης της κοινωνίας, που αργεί βασανιστικά να πάρει μπροστά, εσείς, οι άνεργοι πολιτικοί, θα πρέπει να ανάψετε φουλ τις μηχανές επανεκλογής σας. Οι μνηστήρες των θέσεων εξουσίας πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Βιαστείτε!
*** Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Άρθρο με Νόημα… Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Από αύριο σε πολλά κόμματα ξεκινάει μια πραγματικότητα με δομικά υλικά την ομφαλοσκόπηση, τη μιζέρια, τις εσωτερικές «ισορροπίες», τις ωφέλιμες «συμμαχίες», τα συναδελφικά μαχαιρώματα και τις αμφισβητήσεις των ηγετών των κομμάτων.
Από αύριο κάποιοι θα βγαίνουν στα «παράθυρα» να εξηγούν με απλά επιχειρήματα, τα λάθη της πολιτικής τους, ενώ γνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο λάθος από μια πολιτική «αμαρτία» είναι η δημόσια υπεράσπιση της!
Από αύριο πολλοί θα διολισθήσουν σε κρίσεις αυτολύπησης, σε αυτομαστιγώματα, σε δακρύβρεχτες εκκλήσεις, σε λαϊκισμό, σε συλλογική ενοχοποίηση. Έπεα πτερόεντα.
Από αύριο αρκετοί θα φορέσουν το κοστούμι του παλιού πολιτικού και τα πολιτικάντικα τερτίπια αλλοτινών εποχών. Θα βγουν, στο πολιτικό σεργιάνι, με ανάρριχτο σακάκι, ανασηκωμένα μανίκια, καλά στρωμένο μαλλί και φωτογενή χαμόγελα. Κατάλοιπα μιας άλλη εποχής.
Από αύριο θα πλημμυρίσουμε από μελίρρυτες εξομολογήσεις, βιωματικές αφηγήσεις, άγνωστους κουβεντιαστούς θριάμβους, αναγνώσεις περασμένων επιτυχιών, με κομματικά γυαλιά και  με παράλληλη ανανέωση των «μουχλιασμένων» επικοινωνιακών τσιτάτων.
Από αύριο η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού είναι δεδομένη. Ό,τι δεν είναι χρήσιμο πλέον, ανακυκλώστε το! Το νέο αίμα στην πολιτική εγγυάται το μέλλον. Του λαού και του κόμματος σας!
Το υπάρχον πολιτικό προσωπικό σας «έκανε ταμείο»! Πέντε τέως Πρωθυπουργοί στη Βουλή.
Από αύριο οι σανοθρεμένοι, θα πρέπει να αλλάξουν την τροφή όπως τα κάθε είδους πουλιά.
Αντικαταστήστε την παλιά κουζίνα με τη νέα. Ο κόσμος αλλάζει και τα τετριμμένα πολιτικά στερεότυπα δεν συγκινούν κανέναν, πλην του «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».
Από αύριο τέλος στον ξερολισμό, αλαζονεία, νόσο αυτοθαυμασμού, υπέρμετρη και αβάσιμη αυτοπεποίθηση, διεκδίκηση αλάθητου, παρωχημένες αντιλήψεις. Ο «γυάλινος κόσμος» θρυμματίστηκε και αποκάλυψε τις αδυναμίες του.
Από αύριο θα πρέπει να παραδειγματίζεστε από τον μύθο του Αισώπου. Ο λαγός χάνει από τη χελώνα σε αγώνα ταχύτητας όπως και ο Χαρίλαος Τρικούπης έχασε από έναν άσημο αντίπαλο για μόλις τέσσερις ψήφους και αναφώνησε την κλασσική φράση «Ανθ’ ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!».
Από αύριο σταματήστε να πιστεύετε ότι σύμπασα η ανθρωπότητα οφείλει να είναι στρατευμένη στην εκτόξευση του μεγαλείου της δόξης σας. Όπου πατάτε, δεν είναι δικός σας και ο δρόμος. Πολιτικός είστε όχι εξερευνητής.
Από αύριο δεν θα ξαναβάλετε στοιχήματα όπως «ούτε μία στο εκατομμύριο να βγει ο Χ Πρωθυπουργός». Θα το πληρώσετε ακριβά!
Από αύριο τα λόγια είναι περιττά!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος