Πώς να μιλήσετε για πολιτική στην παραλία χωρίς να μυρίζετε… άρωμα καρύδας! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Καλοκαίρι με 40 βαθμούς υπό σκιά και από το μέτωπο της ξαπλώστρας, με τα κεφτεδάκια στο κλασικό τάπερ, το φρέντο καπουτσίνο στο χέρι κι εσείς να θέλετε να μιλήσετε και να αναλύσετε την πολιτική κατάσταση της χώρας, σκουπίζοντας τον ιδρώτα κάτω από τα τεράστια γυαλιά ηλίου;
Κινδυνεύετε να χαρακτηριστεί είτε stand up – κωμικός η και στην καλύτερη περίπτωση γραφικός influencer.
Αν είστε πολιτικός, δεν πάτε στην παραλία για να πουλήσετε την πολιτική πραμάτεια σας ούτε να κάνετε branding του εαυτού σας. Το πολύ – πολύ να ακούσετε τα "σχολιανά" με τα οποία οι άνθρωποι θα σας "στολίσουν" και απλά θα ψελλίσετε  εξηγήσεις αν χρειαστεί.
Φυσικά, μπορείτε να ξεκινήσετε μία πολιτική κουβέντα είτε βολτάροντας είτε πίνοντας αναψυκτικά στο υπαίθριο μπαρ, με πολλή προσοχή, με τακτ και με δόσεις αυτοσαρκασμού της πολιτικής και διάφορων πολιτικών προσώπων.
Ο κόσμος κουράστηκε από την υπερβολική πολιτική επικάλυψη των πάντων. Θέλει καθαρές κουβέντες, ειλικρίνεια και απεχθάνεται την αποστειρωμένη ξύλινη γλώσσα. Αφήστε την για την επόμενη δημόσια τοποθέτηση σας στην συνέλευση του συλλόγου των  εφαπλωματοποιών που είστε καλεσμένος!
Ο κόσμος ζητάει αυθεντικότητα, μονολεκτική και σκωτσέζικου τύπου επικοινωνία, μία δροσερή πινελιά, κάτω από τον ήλιο της παραλίας και όχι φλυαρία.
Στην παραλία όπως και σε κάθε άλλη κοινωνική εκδήλωση ο κόσμος συναναστρέφεται με ανθρώπους που τον σέβονται, τον ακούνε ακόμη και αν διαφωνούν μαζί του.
Μιλήστε τους σαν άνθρωπος όχι σαν δελτίο Τύπου.

Ακολουθήστε την πλατωνική φιλοσοφία και βάλτε την προσωπική συμμετοχή σας στα δρώμενα. 

Παίξτε μαζί τους από τένις μέχρι beach volley και θα πετύχετε ψυχική συμμετοχή.
Δείξτε ότι καταλαβαίνετε, πως ζει, πως σκέφτεται ακόμη και τι τον κρατάει ξύπνιο τα βράδια.
Έτσι, θα τον κερδίσετε στην παραλία όχι γιατί μυρίζεται άρωμα καρύδας αλλά γιατί "φοράτε" το άρωμα της Αλήθειας!

 

Όλο μέλι, μέλι, και τηγανίτα τίποτα. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Η φράση «όλο μέλι, μέλι, και τηγανίτα τίποτα» περιγράφει εύγλωττα και εύστοχα την απόσταση ανάμεσα στα μεγάλα λόγια και τη μικρή ή ανύπαρκτη πράξη. Η φράση αυτή, τα μεγάλα λόγια, χωρίς αντίκρισμα, περιγράφουν πολιτικούς που υπόσχονται τα πάντα, πριν τις εκλογές και μετά αρχίζουν τις δικαιολογίες γιατί δεν προχώρησαν σε πράξεις.

Ξαφνικά η «τηγανίτα» εξαφανίστηκε και το μόνο που έμεινε από το μέλι είναι το άρωμα. Όσο οι πολίτες συνεχίζουμε να επιβραβεύουμε το μέλι τόσο θα μένουμε νηστικοί. Δεν θα πιστεύουμε σε τίποτα, σε κανέναν. Θα χαθεί η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, θα ενισχυθεί ο λαϊκισμός και θα καλλιεργηθεί η αδιαφορία και η αποχή από τις κάλπες.

Κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές, οι πολιτικοί ως σεφ, θα μας σερβίρουν υποσχέσεις γλυκές και γκουρμέ, αλλά στο τέλος θα καταλήξουμε να τρώμε αέρα κοπανιστό.

Θα χορτάσουμε από εξαγγελίες οράματα, γλυκόλογα, αλλά θα υποχρεωθούμε μετά τις εκλογές σε υποχρεωτική νηστεία!

Το μενού της πολιτικής, το πιάτο της ημέρας των εκλογών είναι γεμάτο από ελπίδα, καραμελωμένες υποσχέσεις και μέλι για να γλιστράνε ευχάριστα στον ουρανίσκο των ψηφοφόρων.

Το εστιατόριο του πολιτικού μας συστήματος, έχει βραβευθεί με πολλά αστέρια χάρη των σεφ που έχουν κερδίσει τις καρδιές των πεινασμένων πελατών τους, που πιστεύουν ότι μπορεί να χορτάσουν από λόγια.

Και για να σοβαρευτούμε. Η πολιτική χρειάζεται λόγο, αλλά και πράξη. Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός να μιλάει ωραία και να πείθει με τα λεγόμενα του.

Όσο όμως ψηφίζουμε με βάση τα λόγια, δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα γιατί θα τρώμε ένα μενού με σάλτσα χωρίς φαγητό!

 

Ο καιρός επηρεάζει την πρόθεση ψήφου στις δημοσκοπήσεις; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

 Έρευνες δείχνουν ότι το περιβάλλον, οι καιρικές συνθήκες στις οποίες απαντά κάποιος σε μία δημοσκόπηση, μπορεί να επηρεάσουν τις απαντήσεις του. 

Φυσικά δεν έχει μελετηθεί ενδελεχώς, η επίδραση του καλού ή κακού καιρού, στις δημοσκοπήσεις και κατ επέκταση η στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική πραγματικότητα. Η λογική λέει ότι η επίδραση του καιρού στις απαντήσεις που δίνονται  στις δημοσκοπικές έρευνες, θα πρέπει να είναι περιορισμένη και επιφανειακή. 

Οι βαθύτερες πολιτικές απόψεις και προθέσεις των πολιτών παραμένουν σε μεγάλα βαθμό ανεπηρέαστες από τα καιρικά φαινόμενα. 

Όμως ,όπως έχει παρατηρηθεί από δημοσκόπους. όταν ο καιρός είναι καλός, οδηγεί τους πολίτες σε  "ήπιες" και λιγότερο πολωμένες απαντήσεις και έτσι δίνουν καλύτερα δημοσκοπικά ποσοστά στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα και δείχνουν λιγότερη αντίδραση σε σημαντικά θέματα και προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά. 

Οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν τη διάθεση των πολιτών και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ειδικά  σε περιπτώσεις όπου οι δημοσκοπικές διαφορές είναι μικρές και η ρευστότητα της κοινής γνώμης μεγάλη. 

Ακόμη, έχει παρατηρηθεί ότι στις δημοσκοπήσεις που ακολουθούν την περίοδο μικρών ή μεγάλων διακοπών των πολιτών, τα αποτελέσματα επηρεάζονται από το βαθμό της ικανοποίησης που είχαν οι πολίτες κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. 

Ο θετικός βαθμός ικανοποίησης, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα ποσοστά για το κυβερνών κόμμα η και το αντίθετο. Οι ηλιόλουστες  ημέρες βελτιώνουν την ψυχολογία των ανθρώπων, αυξάνουν την αισιοδοξία και επηρεάζουν τις απαντήσεις στις δημοσκοπικές έρευνες, θετικά έστω και στο ελάχιστο  βαθμό. 

Οι  πολιτικοί αναλυτές  λαμβάνουν υπόψη τις καιρικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες διενεργήθηκαν  οι έρευνες για τη σωστότερη ερμηνεία των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων. Σε περιόδους ακραίων καιρικών φαινομένων όπως καύσωνες, πλημμύρες, έντονου ψύχους, οι πολίτες επηρεάζονται ψυχολογικά και οι απαντήσεις τους στις δημοσκοπικές ερωτήσεις, είναι  ευθέως ανάλογες της ψυχολογικής τους προσωπικής  διάθεσης. Γι αυτό και καλύτερα να αποφεύγονται! 

Και το μεγάλο ερώτημα. Ο καιρός επηρεάζει την πρόθεση ψήφου σε μια δημοσκόπηση ή η λογική;

Για καλό και για κακό πάρτε μετεωρολογική πρόβλεψη πριν στηθούν οι κάλπες!

 

Μεταρρυθμίσεις πραγματικές, όχι επικοινωνιακές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Μεταρρυθμίσεις με προτεραιότητα και βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, λύσεις σε βασικά προβλήματα της κοινωνίας και σωστή διαχείριση των θεσμικών προβλημάτων, σημαντικών για την επιβίωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Οι εξαγγελίες για τις τακτικές και έκτακτες επισκέψεις του πρωθυπουργού, στα υπουργεία και οι  «ανιαρές» επισκέψεις, υπηρετούν τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης ότι ασχολείται με την καθημερινότητα της κοινωνίας, αλλά μέχρι εκεί. Πρόχειρες λύσεις, με την αλάνθαστη συνταγή να ακολουθεί. Παροχές για κάθε κοινωνική «ασθένεια» από την ακρίβεια στα super markets μέχρι τα εισιτήρια των πλοίων και την επιδότηση ενός ενοικίου. Έκτακτα επιδόματα με «μόνιμο» χαρακτήρα. Τα "καλά" νέα σε πρώτο πλάνο, εξαγγελίες τώρα και χρήματα πολύ αργότερα!

Τα επιδόματα μοιράζονται σαν τα χαρτζιλίκια με τα οποία ξεγελάμε τα μικρά παιδιά, με την πονηριά να φέρουν κάποιες ψήφους τελικά στις κάλπες.

Το σύνολο της αντιπολίτευσης κατακερματισμένο σε πολλά προσωποκεντρικά κόμματα, συμφωνεί με τα επιδόματα, «ψίχουλα» τα αποκαλεί και ακολουθεί  την πεπατημένη πελατειακή λογική.

Προσώρας, λεφτά υπάρχουν και μοιράζονται αφειδώς στους έχοντες χαμηλά εισοδήματα με στόχο να περιοριστούν η οργή και ο θυμός και να προλάβει το χρόνο που απομένει πριν στηθούν οι κάλπες.

Η κορύφωση των  μεταρρυθμίσεων αναμένεται να γίνει στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Ελπίζουμε να αιφνιδιαστούμε θετικά και ευχάριστα με πρακτικές μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν σε ζωτικά θέματα που ταλανίζουν τους πολίτες και ιδιαίτερα τα φτωχότερα στρώματα των συμπολιτών μας.

Πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην ακρίβεια και όχι νέα «καλάθια νοικοκυριού, νονού και κουμπάρου»! Πραγματικές μεταρρυθμίσεις , στο να βρίσκουν σπίτι τα νέα ζευγάρια, να βρίσκουν στέγη όσοι εργάζονται στα νησιά μας, να μπουν κανόνες περιορισμού της «μάστιγας» του Airbnb και όχι επιδότηση του ενός ενοικίου και επιδόματα στα εισιτήρια. Κανόνες παντού. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις, στο δημογραφικό πρόβλημα, στο μεταναστευτικό, στην ερήμωση της περιφέρειας. Το σκηνικό της επίπλαστης βελτίωσης της εικόνας της κοινωνίας, έχει ημερομηνία λήξης, αν θέλει η κυβέρνηση να περάσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό πριν τη λήξη της τετραετίας.

Ο χρόνος τελειώνει όπως και τα χρήματα από την Ευρώπη και οι περικοπές των επιδομάτων, θα φέρουν τα πάνω – κάτω. Μεταρρυθμίσεις πραγματικές, όχι επικοινωνιακές γιατί μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος και να δούμε επαναλήψεις άλλων εποχών που μας γύρισαν πίσω!

 

Γιατί οι γυναίκες, δεν ψηφίζουν γυναίκες στις εκλογές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

  

Οι Ελληνίδες δεν βλέπουν με «καλό μάτι» τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια. Τις ψηφίζουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν τις προτιμούν 

στην κάλπη. Η υποεκπροσώπιση των γυναικών σε όλους τους θεσμούς είναι σε όλους γνωστή. Στον πρώτο βαθμό της αυτοδιοίκησης, στο σύνολο των 334 Δημάρχων, μόνο ένας μικρός αριθμός γυναικών έχουν καταφέρει να εκλεγούν στη θέση  Δημάρχου. 

Το ίδιο συμβαίνει και στον β’ βαθμό της αυτοδιοίκησης αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ο θεσμός της ποσόστωσης των γυναικών στο ψηφοδέλτιο είναι ένα μέσο για μεγαλύτερη συμμετοχή, αλλά όχι αυτοσκοπός. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να «παντρέψει» την πολιτική με τις υποχρεώσεις της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.
Η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός για να μπορέσουν οι γυναίκες να ασχοληθούν με τα κοινά. Από βρεφονηπιακούς σταθμούς, προνοιακές δομές, ολοήμερα σχολεία, ισότητα στις αμοιβές, μέχρι αποδοχή των ανδρών πολιτικών, των γυναικών σε προνομιακές θέσεις εξουσίας.
Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι άνδρες πολιτικοί θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα μοιράζονται τις πρώτες θέσεις με γυναίκες πολιτικούς ακόμη και τη θέση του Πρωθυπουργού!
Παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα παραμένει και για να λυθεί χρειάζεται οι γυναίκες να ψηφίζουν γυναίκες. Στο άρθρο μου αυτό, θα βρείτε μικρές συμβουλές, για να προσεγγίσουν οι γυναίκες- υποψήφιες, το ιδιαίτερο αυτό κοινό και να το πάρουν με το μέρος τους.
Όταν μια γυναίκα παλεύει καθημερινά να τα βγάλει πέρα με το πλήθος των ρόλων της, εργαζόμενη, νοικοκυρά, μητέρα, είναι λογικό να αντιμετωπίζει με καχυποψία και φθόνο το πρότυπο της πετυχημένης γυναίκας που τα προλαβαίνει όλα και να διεκδικεί και μια θέση στα κοινά.
Μια γυναίκα υποψήφια "ενδύεται" τις περισσότερες φορές τη λάθος όψη της «αρρενωπότητας» των συναδέλφων ανδρών υποψηφίων. Κυκλοφορούν οι γυναίκες -υποψήφιες με κοστούμι, επίπεδη σόλα και χαρτοφύλακα. Μιλάνε με τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, παρεμβαίνουν με τραχύτητα και «ευνουχίζουν» το γυναικείο τους προφίλ και τη δική τους πολιτική προοπτική. Η γυναίκα πολιτικός που θέλει να εμφανιστεί αποκλειστικά ως κυνική τεχνοκράτης ή άκαμπτη διαχειρίστρια, έχει χάσει μεγάλο μέρος από την προσωπικότητα της και κάποια από τα ανθρώπινα, γήινα στοιχεία του φύλου της. Ακόμη και η «σιδηρά κυρία» της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ, αναγνώριζε με υψηλή εκτίμηση τη θέση της ως συζύγου.
Πολύ συχνά οι γυναίκες υποψήφιες, πέφτουν στην παγίδα να δημιουργούν υπερβολική οικειότητα με τα ανδρικά μέλη μιας οικογένειας-ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να απειλείται η οικογενειακή γαλήνη, στα μάτια των γυναικών ψηφοφόρων.
Μια υποψήφια πολιτικός θα πρέπει να βρει μια κοινή βάση αναφοράς με τη γυναίκα ψηφοφόρο. Να «μιλήσει» μαζί της και να ταυτιστεί με γυναικεία θέματα από συνταγές μαγειρικής, μόδα, συμβουλές ομορφιάς, και γενικότερα για θέματα καθημερινότητας που θα βοηθήσουν και θα προδώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ «φιλενάδων».
Είστε γυναίκα και μιλάτε σε γυναίκα. Όσο προφανές κι αν είναι αυτό, τονίστε το στη συζήτηση σας. Χρησιμοποιείστε τη φράση «εμείς οι γυναίκες» διαμορφώνοντας την αίσθηση στην ακροάτρια σας ότι ανήκετε στην ίδια ομάδα και ότι σας συνδέουν κοινά προβλήματα και ανησυχίες. Βρείτε το κουμπί της ομάδας που ανήκει η ψηφοφόρος, προσαρμόστε το λόγο και τις προτάσεις σας και πάρτε την με το μέρος σας.
Είναι γεγονός ότι η μικρή συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, προκαλεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα. Οφείλουμε όλοι, πολίτες και πολιτεία να σταθούμε αρωγοί στα προβλήματα των γυναικών. Να ξεπεραστούν οι δισταγμοί της συμμετοχής στην πολιτική. Γιατί όπως είπε και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».

 

Μη μαδάτε τη μαργαρίτα μέχρι τις εκλογές. Πολλές οι ερωτήσεις, λίγες οι απαντήσεις. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Είναι γνωστό ότι μέχρι τις εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν, το πολιτικό σκηνικό θα παρουσιάζει μεγάλη ρευστότητα, με μόνη «σταθερά» την πρώτη θέση κόμματος που κάθε ημέρα που περνάει δείχνει ότι δύσκολα θα απειληθεί, πλην κάποιου «τυχαίου» γεγονότος που μπορεί να φέρει τα πάνω- κάτω.

Το κυβερνών κόμμα αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο έχει πρόσφατα, πολιτικό σύστημα, έχει χαρακτηριστεί από πολιτικό άνδρα ως «κλαμπ-νάνων» και η δεύτερη θέση εναλλάσσεται διαρκώς μετά τις τελευταίες Ευρωεκλογές.

Το πρώτο μεγάλο ερώτημα είναι, αν στις επόμενες εκλογές, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα καταφέρει να κερδίσει την αυτοδυναμία ή θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με άλλο κόμμα ή θα πάει σε δεύτερες εκλογές. Το γεγονός ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δείχνει μια ανοδική δημοσκοπική τάση και σημαντικά περιθώρια συσπείρωσης της εκλογικής της βάσης, τη φέρνουν πιο κοντά στη θέση του «αυτοδύναμου κυρίαρχου κόμματος». Η μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο και μη ύπαρξη εναλλακτικού πόλου διεκδίκησης της εξουσίας, δίνουν θετικό πρόσημο στο πολιτικό αποτύπωμα της αυτοδυναμίας; Κανένα μάδημα μαργαρίτας δεν θα μας δώσει απάντηση στο ερώτημα.

Και προχωράμε στα επόμενα μεγάλα ερωτήματα. Πόσο θα μπορέσει να κρατηθεί η δεύτερη θέση, από ένα πολιτικό κόμμα, που επένδυσε μονοθεματικά στην τραγωδία των Τεμπών και στην οργή και θυμό των πολιτών;

Τα έντονα αντισυστημικά χαρακτηριστικά θα παραμείνουν μέχρι τη στιγμή της κάλπης ή τα νέα διλήμματα της εκλογικής αναμέτρησης και το υφιστάμενο ασταθές οικονομικό και διεθνές περιβάλλον θα αλλάξουν τα εκλογικά δεδομένα; Και εδώ, δεν θα δώσει τις απαντήσεις καμία μαργαρίτα!

Το σκηνικό των πιθανών μετεκλογικών συνεργασιών σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας είναι το άλλο μεγάλο ερώτημα.

Ο σημερινός τρίτος «παίκτης» στις δημοσκοπήσεις έχει κάνει «σημαία» του την αυτόνομη στρατηγική του. Η εμπειρία του παρελθόντος, του έχει διδάξει πολλά και έχει αφήσει το αποτύπωμα της.

Προεκλογικές δηλώσεις για συνεργασία, θα πυροδοτήσουν φυγόκεντρες δυνάμεις και το κόμμα θα «μείνει» από ικανό αριθμό ψηφοφόρων. Μετεκλογικά κι αν τα ποσοστά είναι υψηλά, τότε η συμμετοχή με όρους ισχυρού εταίρου, συζητιέται. Αλλά και πάλι, κανένα μάδημα μαργαρίτας, δεν το απαντά.

Και το τελευταίο ερώτημα, είναι πόσα κόμματα θα «πιάσουν» το πολυπόθητο 3% και ποια θα είναι η σειρά των κομμάτων, που θα εκπροσωπηθούν στο νέο κοινοβούλιο.

Και χωράφι από μαργαρίτες να μαδάγαμε, πάλι δεν θα παίρναμε απαντήσεις!

 

Μήπως οι "αναποφάσιστοι" στις δημοσκοπήσεις, είναι οι "σκεπτόμενοι" πολίτες; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Πλανώνται πλάνην οικτρά όσα πολιτικά κόμματα δίνουν πλέον μεγάλη βαρύτητα σε δημοσκοπικά ευρήματα. Σχεδόν καθημερινά εμφανίζονται δημοσκόποι στα κανάλια, παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις και ερμηνεύοντας τις απαντήσεις των πολιτών, δίκην ερμηνείας των χρησμών της Πυθίας. Σας θυμίζω τη γνωστή της απάντηση όταν ρωτήθηκε για το φύλο ενός παιδιού.  "Άρρεν ου Θήλυ"! Ανάλογα με το που θα βάλετε το κόμμα θα το βρείτε!!!

Με πίνακες, γραφήματα, πίτες και τα συναφή γραφιστικά, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πρώτο κόμμα, δεύτερο κόμμα, τρίτο κόμμα και στο τέλος «πρόθεση ψήφου», «εκτίμηση ψήφου», «μετά την αναγωγή των αναποφάσιστων» και πάει λέγοντας.

Η πρώτη θέση άλλοτε παίζει με «αυτοδυναμία» και άλλοτε εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει η λέξη «συνεργασία»!

Όμως παντού στον Πλανήτη Γη, οι δημοσκοπικές εταιρίες κρατούν έναν κρυφό άσο στο μανίκι τους. Το ποσοστό του στατιστικού λάθους, όταν πέσουν έξω στις προβλέψεις τους. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό το παιχνίδι των πολιτών – ψηφοφόρων στις έρευνες, που παίζουν το «άλλα λέω κι άλλα κάνω» όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.

Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών – ψηφοφόρων, που απαντάνε στις έρευνες, θα προτιμήσουν την ημέρα της κάλπης, να μείνουν στον καναπέ του σπιτιού τους ή να πάνε για καφέ, αν είναι ηλιόλουστη η ημέρα. Και φυσικά δεν το λένε στους δημοσκόπους.

Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές παίζουν περισσότερο προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ κάποιου κόμματος ή ακόμη για να παραλύσουν κάθε διάθεση αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, δημιουργώντας τάσεις αδράνειας των πολιτών. Αντί να καταγράφουν τις τάσεις της κοινωνίας, τις δημιουργούν!

Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, γίνεται πιο εύκολα όταν στηρίζεται και σε δημοσκοπικά ευρήματα. Και η συνεχής επανάληψη των συγκεκριμένων ευρημάτων, μετατρέπει στα μάτια των πολιτών – ψηφοφόρων τις «αδυναμίες» και αστοχίες μιας πολιτικής δύναμης, σε πλεονέκτημα. Άλλωστε, τα ίδια συμβαίνουν παντού, είναι το αφοπλιστικό επιχείρημα!

Οι νέοι απορρίπτουν τους πολιτικούς γιατί δεν παίρνουν απαντήσεις, στα σύγχρονα ερωτήματα τους. Οι συνταγές του παρελθόντος δεν τους ικανοποιούν. Και όλα αυτά, τα δείχνουν οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά το πολιτικό σύστημα μένει μόνο στο γράφημα της πρόθεσης ψήφου!

Και για να κερδίσουμε τις εκλογές ένας τρόπος, ένα αφήγημα υπάρχει. Το «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Οι παροχές κάθε είδους από τους έχοντες την κυβέρνηση και οι μεγάλες και άκριτες υποσχέσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεβάζουν την πρόθεση ψήφου!

Όμως, ένα απρόοπτο γεγονός μπορεί να ανατρέψει ακόμη και δημοσκοπικές διαφορές δέκα μονάδων και κόμματα με μεγάλα ποσοστά πρόθεσης ψήφου,, απόρθητα κάστρα, να χάνουν με μεγάλες διαφορές την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά!

Ακόμη, είναι σύνηθες το φαινόμενο, η αναποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης να μην εισπράττεται από την αξιωματική αντιπολίτευση, για λόγους ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες!

Στις εκλογές, τη νίκη τη δίνει ένα μικρό ποσοστό, όχι μεγαλύτερο του 10%, των πολιτών ψηφοφόρων που δεν ενθουσιάζονται από κόμματα και αρχηγούς, παραμένουν ψύχραιμοι και μελετάνε το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους και δεν ιχνηλατούνται από καμία δημοσκοπική εταιρία. Και δεν είναι οι λεγόμενοι στις έρευνες, «αναποφάσιστοι», είναι οι «σκεπτόμενοι» πολίτες που ανήκουν σε όλα τα κόμματα και δεν εκδηλώνονται σε καμιά έρευνα!!!