Ανασχηματισμοί που “έγραψαν ιστορία”! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ- Επικοινωνιολόγος

 

Είναι γνωστό ότι τους υπουργούς-υφυπουργούς, τους διορίζει ο Πρωθυπουργός. Αυτός τους δίνει το χαρτοφυλάκιο , το “μαύρο αυτοκίνητο”, την πολυπληθή συνοδεία γραμματέων, συμβούλων και ανδρών ασφαλείας. Απαραίτητη προϋπόθεση, να έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού ότι θα επιτελέσουν το έργο που θα τους ανατεθεί, και δεν θα αποκλίνουν της κυβερνητικής πορείας, και δεν θα κάνουν του κεφαλιού τους η και δεν θα πιαστούν με καμία ”γίδα στην πλάτη”!

Ο ίδιος, ο αρχηγός της κυβέρνησης έχει την δυνατότητα να  πάρει πίσω το χαρτοφυλάκιο, όποια στιγμή του κάνει κέφι  και χωρίς προειδοποίηση και τυμπανοκρουσίες. Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, χαρακτηρίστηκε σαν  πρωταθλητής των ανασχηματισμών, καθαιρέσεων, καρατομήσεων και απομακρύνσεων, αρκετών πρωτοκλασάτων υπουργών του.

Σε κάποια περίπτωση “χρύσωσε” και το χάπι της αποπομπής με την ιστορική φράση “έγραψες ιστορία” και στην συνέχεια  τηλεφώνησε να συγχαρεί για το έργο που έκανε ο απερχόμενος υπουργός!

Άλλα παραδείγματα, είναι η απόλυση υπουργού ενώ αυτός ήταν σε αεροπλάνο γυρίζοντας στην Αθήνα και η άμεση τιμωρία υπουργού, για κάποιες δηλώσεις που έκανε σε ραδιόφωνο και μάλιστα έγινε αποπομπή την ίδια μέρα. Στους περισσότερους απολυμένους υπουργούς, έστελνε μια ευχαριστήριο επιστολή και μάλιστα πανομοιότυπη.

Με την ίδια ευθύτητα λόγου και ο μετέπειτα Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ανακοίνωνε προσωπικά ότι δεν θα χρειαστεί άλλο τις υπηρεσίες, διανθίζοντας τη φράση με ευφυολογήματα όπως για να ξεκουραστείς ή το υπουργείο δεν είναι για χόρταση, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής

Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις αποπομπής υπουργού, με φράσεις όπως "με  απογοήτευσες, δεν το περίμενα από εσένα" και πολλές άλλες, με εκφράσεις οργής. Ο εξάψαλμος ξεκινούσε κι όταν  έβαζε κάποιον  στο κυβερνητικό σχήμα. Δεν χάριζε κάστανα.

Η επίσημη λυπητερή της ανακοίνωσης των αποπομπών, γίνεται λίγες ώρες πρiν η και ταυτόχρονα με την ενημέρωση των πολιτών  για τον ανασχηματισμό, δομικό η διορθωτικό.

Οι υπουργοί που φεύγουν, δεν έχουν δικαίωμα να απολογηθούν, παρά μόνο να υποστηρίξουν το έργο της θητείας τους και να ευχηθούν, πικρόχολα πάντα, καλή επιτυχία στον διάδοχο τους. Η μόνιμη επωδός του λόγου τους, στην παράδοση-παραλαβή της υπουργικής καρτέλας είναι , “θα παραμείνω στρατιώτης στο κόμμα”.

Ανασχηματισμός, είναι ένα πολιτικό τέχνασμα των Πρωθυπουργών, να μετακυλίσουν την προσωπική τους ευθύνη, σε υφιστάμενο υπουργό, ο οποίος και “πληρώνει τη νύφη”!

Στη συνέχεια αναλαμβάνει η Ιστορία, να κρίνει το έργο και αρκετές φορές και την πολιτική πορεία του αποταχθέντος υπουργού.

Καλή επιτυχία στους νεοεισερχόμενους στο Υπουργικό τραπέζι και καλή συνέχεια στους αποχωρήσαντες. Στον επόμενο ανασχηματισμό, μπορεί να ξαναέρθει η σειρά τους. Ένας υπουργός, έφυγε τρεις φορές από την κυβέρνηση και ξαναγύρισε.

 

Πολιτικές προβλέψεις για τον Νέο Χρόνο Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ-Επικοινωνιολόγος

 

Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, θα κλειδωθούν πολλά από τα γεγονότα, αρχής γενόμενης από την πανδημία του κορονοϊού και λοιπών προβλημάτων που μας κληροδότησε και συνεχίζει να μας κληροδοτεί, παρά την αρχή του τέλους του, που φαίνεται να έρχεται, με την έλευση των εμβολίων.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να κρατά τα σκήπτρα της πρώτης θέσης, στην προτίμηση των πολιτών, πρωτοφανές για μια κυβέρνηση δέκα οκτώ μηνών, μετά την ανάληψη της εξουσίας και μετά τα δεινά που μας έφερε η οικονομική κρίση, λόγω της πανδημίας και τις εξαλλοσύνης του άρπαγα γείτονα. Στον νέο χρόνο που ξημερώνει το εμβόλιο φαίνεται να είναι μια ένεση τόνωσης, στην πρωτοκαθεδρία της κυβέρνησης, αρκεί όλα να πάνε σύμφωνα με τις προβλέψεις της.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της και την ιδεολογική της ταυτότητα, μετά από παλινδρομήσεις μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας και “καθαρής” αριστεράς. Οι “άστεγοι” πλέον ψηφοφόροι της, είναι κοντά στο ένα τέταρτο των ψηφοφόρων της, στις τελευταίες εκλογές. Ακλόνητος θα παραμείνει στην θέση ο αρχηγός της, μέχρι τις πρόωρες εκλογές, που φημολογούνται ότι θα γίνουν μέσα στο νέο χρόνο. Θα κινδυνεύσει μόνο, αν χάσει την πρώτη θέση και με διαφορά από το πρώτο κόμμα, σε ποσοστό μεγαλύτερο της τελευταίας εκλογικής μάχης. Οψόμεθα για το περαιτέρω.

Για τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν προβλέπονται λαμπρές ημέρες δόξας, αν και για μερικά κόμματα, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις,  η "έξοδος" από το κοινοβούλιο είναι στα όρια.

Αξιοσημείωτο είναι, ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις σταθερά πρώτος στην προτίμηση και στην εμπιστοσύνη των πολιτών, έρχεται ο Πρωθυπουργός της Χώρας και δεύτερος ο ΚΑΝΕΝΑΣ που άλλοτε πρώτευε!. Πρωτόγνωρα πράγματα, για πολλούς. Να δούμε αν αυτό το σερί, ή "ρέντα" , του Πρωθυπουργού θα συνεχιστεί και το επόμενο χρόνο.

 Οι πολίτες περιστρέφονται στον "κυκλώνα", πανδημία, οικονομική ανέχεια και στον “ψυχρό πόλεμο” με τον παράλογο γείτονα!

Σοκ και δέος κυριαρχούν στις προβλέψεις. Φόβος ,αγωνία, κόπωση, δυσπιστία και ψυχικές παρενέργειες αρχίζουν να απειλούν τους ανθρώπους.

 Μοναδικός “οδικός χάρτης” εξόδου από την ομαδική παράκρουση, αναζητείται εναγωνίως στο Θεόσταλτο εμβόλιο, παρά τις ενστάσεις μερίδας πολιτών. 

Στην καρδιά του προβλήματος, όλων όσων αμφισβητούν το εμβόλιο, βρίσκεται ένα μείγμα άγνοιας, ασχετοσύνης, και σίγουρα αντι-επιστημονικότητας και αδιαφορίας, 

αν μας χτυπήσει το νέο χρόνο την πόρτα μας, το σύνδρομο της Ιταλίας. 

Μια ανάλογη τραγωδία και στην χώρα  αφήνει αδιάφορους αρκετούς "αρνητές" του εμβολίου. 

Άρνηση για την άρνηση και για λίγες στιγμές δημοσιότητας. 

Μια ώρα αρχύτερα, εκατοντάδες συνάνθρωποι μας ,να κλείσουν ραντεβού με τον Θεό!

Κανένας δεν αμφισβητεί ότι ο νέος χρόνος δεν θα είναι εύκολος και για πολλούς συνανθρώπους μας, τραγικός. 

Ο κορονοϊός δεν θα εξαφανιστεί από προσώπου γης ούτε τα χιλιάδες προβλήματά μας θα λυθούν “διά μαγείας”

Όμως dum spiro spero, η λατινική πρόταση “όσο ζω ελπίζω” ας είναι ο οδηγός μας για τον νέο χρόνο. 

Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Από καρδιάς,

Καλή χρονιά!!!

 

Τα παραλειπόμενα μιας «μαρτυρικής» χρονιάς! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Υπάρχει μια πολύ ωραία γελοιογραφία στον ξένο τύπο, για τη χρονιά που σε λίγο μας αφήνει χρόνους.

Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι τρεις μάγοι έξω από την καλύβα και ο αγγελιοφόρος βγαίνοντας από την καλύβα, να φωνάζει «Είναι κορίτσι»! Ο τίτλος της γελοιογραφίας είναι «Τι άλλο μπορεί να πάει στραβά το 2020;».

Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα θα μείνουν όλα όσα έγιναν μέχρι σήμερα και έγιναν πάρα πολλά και στην κοινωνία και στην οικονομία και στην πολιτική ζωή του τόπου.

Είχαμε και τι δεν είχαμε και δυστυχώς δεν έχει τελειώσει ακόμη ο χρόνος, για να δούμε τι άλλο θα μας επιφυλάξει. Σίγουρα, η κυβέρνηση, θα έχει συνειδητοποιήσει πόσο «βαριά είναι η καλογερική» με όλα όσα της έτυχαν στο διάβα της. Τόσες «στραβές» που θα αναπολεί το χρόνο που ήταν στην αντιπολίτευση!

Πανδημία κορονοϊού, οικονομική ύφεση που ξεπερνάει κάθε προηγούμενη, πραγματικός εφιάλτης και ένας άπληστος γείτονας που ορέγεται νησιά και υδρογονάνθρακες!

Στην αγορά χιλιάδες επιχειρήσεις κλείνουν κάθε μέρα, άλλες κινδυνεύουν με πτώχευση και όσες ακόμη επιβιώνουν, είναι σε «μηχανική» υποστήριξη, με ελάχιστο οξυγόνο ρευστού χρήματος.

Τα νέα εργαλεία πώλησης, click away, delivery home και άλλα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είναι σταγόνα στον ωκεανό, για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, την ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας.

Το κράτος χρωστάει στους ιδιώτες, οι ιδιώτες παραχρωστάνε στο κράτος, έστω και μεταχρονολογημένα.

Οι βασικοί πυλώνες διαπλοκής και διαφθοράς ζουν και βασιλεύουν ακλόνητοι και οι μεγάλοι παίκτες της αγοράς γίνονται μεγαλύτεροι και οι μικροί, τελειώνουν.

Δεν είναι προβοκατόρικη υπερβολή, είναι σίγουρα μια πιστοποίηση της καθημερινότητας, της πραγματικής ζωής, μετά την γνωστή σε όλους κανονικότητα.

Καταθλιπτική αλλά σίγουρα ρεαλιστική.

Και το ραβδί της Κίρκης, η μεταμόρφωση της εικόνας για μια «ελεύθερη» ζωή, είναι μόνο το εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Έτσι, μπαίνουμε σε λίγες μέρες στον νέο χρόνο, με όλα τα θέματα ανοιχτά. Μια κυβέρνηση που «στροβιλίζεται» ανάμεσα σε τοπικά lock down, σε κυνηγητό των αντιστασιακών της μάσκας και της τήρησης των μέτρων προστασίας στις απαιτήσεις των κοινωνικών ομάδων για ενίσχυση των οικονομικών και στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, που σήκωσε κεφάλι, λόγω πολλαπλών κρουσμάτων και καθημερινής εκατόμβης ανθρώπινων ζωών!

Άντε λοιπόν να βγάλει «τα κάστανα» από τη φωτιά ή να βάλει το χέρι της στον «λάκκο με τα φίδια» που ανοίγει κάθε λίγο ο λαίμαργος γείτονας.

Θετική σκέψη, θα έρθουν τα εμβόλια, θα έρθουν οι καλύτερες μέρες, μέρες «ελευθερίας» και άλλα τέτοια θα ακούσουμε με την έλευση του νέου χρόνου από τους αισιόδοξους με στόχο να κρατήσουν το φρόνημα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα, γιατί καιροφυλακτούν και αυτοχειρίες.

Καλές γιορτές να έχουμε και το «θαύμα» που περιμένουμε, αν το πιστεύουμε θα γίνει!

Προσευχηθείτε, ακόμη και με κλειστές τις εκκλησίες!

Αποπροσανατολισμός! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Πανδημία κορονοϊού, επιδημία παραπληροφόρησης, πολιτικούρες στα καφενεία των κοινωνικών δικτύων, για βίλες, σπίτια εξοχικά και βόλτες χωρίς την χρήση της μάσκας. Αποπροσανατολισμός από τη δύσκολη πραγματικότητα και δυστυχώς αναστολή εργασίας για τους πολιτικούς, δεν έχει εισέτι ψηφιστεί!

Η περίοδος που βιώνουμε δεν προσφέρεται για εύκολους εντυπωσιασμούς, σχοινοτενείς αναλύσεις, φανατικές δοξασίες, παρανοϊκές συμπεριφορές και ανυπόστατες γνώμες. Λοιμωξιολόγοι, παθολόγοι, περαστικοί «επιδημιολόγοι», έχουν ενδυθεί την «τήβεννο» των πολιτικών, των οποίων ο ρόλος είναι να σταθμίζουν τα δεδομένα και να παίρνουν αποφάσεις και τους πήραν την δουλειά.. Με μια λέξη, γίνανε οι ειδικοί, πολιτικοί και οι πολιτικοί, ειδικοί. Άλλο το λογικό και άλλο το σωστό!

Ανήκουστα πράγματα. Το τελευταίο που χρειάζεται η πολιτική ζωή του τόπου είναι ένα κίνημα κατά της λογικής.

Στελέχη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης παρελαύνουν καθημερινά από τις οθόνες των τηλεοράσεων και αντιδικούν για όλα, από την καταλληλότητα των μέτρων, το χρόνο επιβολής των  λοκντάουν, μέχρι και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, που αναμένονται.

Σώνει και καλά να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον λες και είμαστε σε περίοδο κανονικότητας, ενώ έχουμε καθημερινά εκατόμβη θυμάτων.

Από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών σύμφωνα με τις μετρήσεις των εταιριών, αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, τα θεωρεί επικίνδυνα για την υγεία, ξορκίζοντας την άποψη των ειδικών, αν δεν τους κατατάσσει στην κατηγορία των «πληρωμένων» επιστημόνων από διεθνή κέντρα. 

Αντιεπιστημονικές θεωρίες, συνωμοσιολογίες  που θολώνουν την κρίση και την στάση απέναντι στον θανατηφόρο ιό.

Είναι γνωστό ότι στην πολιτική επικρατεί αυτό που κάνει «γκελ» στην κοινωνία. Από κλειδαρότρυπα και οσμές λάσπης, μέχρι γκάφες και παντός είδους ανθρωποφαγία.

Είναι γνωστό επίσης στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι στην πολιτική τα πάντα είναι διαψεύσιμα και η διάρκεια τους στα «μανταλάκια» της επικοινωνίας είναι σύντομη.

Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.

Και για να σοβαρευτεί το πολιτικό μας σύστημα, θα πρέπει να καταλάβει, ότι πολιτικό όφελος από  την πανδημία δεν θα πρέπει να περιμένουν. 

Τα οφέλη της πρώτης περιόδου, για το κυβερνών κόμμα, έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και όταν καθίσει η «σκόνη», περάσει ο κίνδυνος της πανδημίας, τότε η κοινωνία θα κάνει λογαριασμό και θα αξιολογήσει πολιτικά κόμματα και αρχηγούς. Αυτό να το έχουν στο νου τους! 

Όσο κυριαρχούν, ο φόβος και η ανασφάλεια, για την υγεία και την επιβίωση, οι πολίτες αδιαφορούν για τις επικοινωνιακές ευκαιρίες προβολής 

των πολιτικών μας, με στόχο την βελτίωση της προσωπικής τους εικόνας και των δημοσκοπικών ποσοστών τους.

Σήμερα, το μείζον ερώτημα των πολιτών είναι αν τα πολιτικά μας κόμματα μπορούν να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η πανδημία στον τομέα της υγεία και αν αύριο θα μπορέσουν να περιορίσουν τα πρωτοφανή κύματα ανεργίας και οικονομικής ανέχειας και να εμφυσήσουν κλίμα ανάτασης και αισιοδοξίας, χωρίς ευχολόγια και παρελκυστικές τακτικές. Οψόμεθα.

 

Ο Ζήκος και οι μπακάλικοι λογαριασμοί. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στην Ελληνική ταινία, με τους τίτλους «Ο Μπακαλόγατος» ή «Της κακομοίρας», διαφορετικοί τίτλοι, μία η ταινία, λόγω πολλαπλών επαναλήψεων από τα τηλεοπτικά μας κανάλια, απολαμβάνουμε τις «φαρμακερές» ατάκες του Ζήκου, την ώρα που παραδίδει ταμείο στο αφεντικό του. Ακολουθούν μπακάλικοι λογαριασμοί, εφεύρεσης του Ζήκου που κάθε φορά τους ακούμε με χαμόγελο και ευχαρίστηση.

Μπακάλικοί λογαριασμοί «κομμένοι και ραμμένοι» στα μέτρα εκείνου που αποδίδει λογαριασμό. Έτσι γίνεται πάντα και στην πολιτική. Όταν ένας αρχηγός κόμματος, ένας υπουργός, μια κομματική παράταξη, χάνει τον μπούσουλα, οι απαντήσεις τους θυμίζουν τις απαντήσεις του Ζήκου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και γράψτε το όπως το λέμε. Άλλα τους ρωτάς και για άλλα σου απαντάνε. Συχνά οι απαντήσεις μοιάζουν να δίνονται με «πλαστελίνη». Πλάθονται κατά το δοκούν και σερβίρονται από την πλευρά που συμφέρει τον έχοντα την υποχρέωση να απαντήσει.

Ιδιαίτερα, στο χώρο της καταμέτρησης των κρουσμάτων από τον κορονοϊό, τον αριθμό των θυμάτων, τον αριθμό των ΜΕΘ ακόμη και τον αριθμό των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.

Διαφορετικές αναφορές από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, για αριθμούς, στατιστικές και παράπλευρες απώλειες. Ακόμη και τα θύματα από το Μάτι μπαίνουν στον καθημερινό απολογισμό των κομμάτων της εξουσίας.

Συγκρίνουν ανόμοιες καταστάσεις, ενώ «φλέγεται» στην κυριολεξία ο υγειονομικός χώρος.

Σώνει και καλά, να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον, λες και όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης ή της επόμενης δημοσκόπησης, οι πολίτες θα πάρουν τοις μετρητοίς όσα σήμερα ισχυρίζονται οι μονομάχοι της εξουσίας και όχι όσα βιώνουν!

Το τελευταίο που χρειάζεται η πολιτική του τόπου είναι ένα κίνημα διχασμού, και αμφισβήτησης της κοινής λογικής. Η αβεβαιότητα εξέλιξης της πανδημίας δεν προσφέρεται για πολιτική ξύλευση, εκατέρωθεν.

Αντιδικίες, και  εμμονικές προκαταλήψεις φέρνουν ακραία πόλωση, τοξικότητα και ανήκουστα πράγματα.

Εφιάλτες και άσχημα όνειρα, που βγαίνουν κάθε μέρα, στις εντατικές των νοσοκομείων.

Με τέτοιους μπακάλικους τρόπους, η κοινωνία δεν πάει μπροστά. Απλά κυνηγάει την ουρά της, αδιαφορώντας αν οι νίκες των πρωταγωνιστών της εξουσίας, είναι αιματηρές.

Χρειάζεται από όλους σύνεση και συμβιβασμός στην τρέχουσα κατάσταση. Θα έρθει η ώρα του τελικού λογαριασμού και οι πολίτες θα κρίνουν ποιος κράτησε την κοινωνία όρθια και υγιή και ποιος με ψευδείς και επικίνδυνες θεωρίες προέτρεπε σε ανεύθυνες και ανορθολογικές πολιτικές. Οι διαξιφισμοί μεταξύ κεντροδεξιάς ,κεντροαριστεράς και αριστεράς, για την διαχείριση της πανδημίας, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας εκλείπει η κοινή λογική. Θέλει κότσια και... κοχόνες να είσαι λογικός αντί για ιδεοληπτικά φανατικός!

Το επόμενο πεδίο αναμέτρησης των μονομάχων εξουσίας και λοιπών παρατηρητών, θα είναι τα εμβόλια για τον κορονοϊό. Αναμένονται νέοι λογαριασμοί, που θα κάνουν τους λογαριασμούς του Ζήκου να φαίνονται παρωχημένοι. Τροφή για σκέψη  σεναριογράφων, της τηλεόρασης και του θεάτρου! 

 

Απαιτείται δημιουργική αφύπνιση των κομμάτων. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Είναι γεγονός ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας υποτιμήθηκε από τους έχοντες την εξουσία. Δεν το περιμένανε τόσο έντονο, πέσανε έξω στις προβλέψεις μετάδοσης του ιού από την «απείθαρχη» νεολαία και τους ψεκασμένους αρνητές της πανδημίας, άφησαν την υγεία και την κοινωνία ανοχύρωτη, σπατάλησαν τον χρόνο από τον Μάιο μέχρι σήμερα, δεν πήραν τα απαραίτητα μέτρα, υποτίμησαν τον κίνδυνο της διασποράς των κρουσμάτων, δεν μέτρησαν σωστά τα κρεβάτια ΜΕΘ. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της κοινωνικής κατάρρευσης, με αποτελέσματα και ορατά, με το κλείσιμο των επιχειρήσεων και αόρατα με την επιβαρυμένη ψυχική υγεία των πολιτών από την ανασφάλεια του αύριο και από την διάρκεια του lockdown. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι δεδομένες, είτε τις αποδέχεται είτε όχι. Τέλος, ο αυτοθαυμασμός της. Όμως, βρισκόμαστε σε πόλεμο, με την πανδημία του κορονοϊού.

Προέχει η αντιμετώπιση της και όχι η επιθετική αντιπολίτευση από τα κόμματα του κοινοβουλίου. Το δριμύ κατηγορώ για τα λάθη και τις παραλείψεις του κυβερνώντος κόμματος, μπορούν να περιμένουν για την επόμενη μέρα όταν θα έχει ηττηθεί η πανδημία.

Προφανώς όμως για την προπαγάνδα, ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πιο εύκολο να επιτίθεται στην κυβέρνηση, από το να προτείνει λύσεις για να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση της κοινωνίας.

Τώρα η αντιπολίτευση, βρήκε την ευκαιρία να κάνει απολογισμό της δικής της θητείας και των πεπραγμένων της. «Εμείς αφήσαμε τόσα κρεβάτια στις ΜΕΘ, εμείς κάναμε τόσες προσλήψεις σε ιατρικό προσωπικό, εμείς αφήσαμε γεμάτα ταμεία, εμείς, εμείς, εμείς…». Αυτοκριτική δεν έχουμε ακούσει, ούτε από το κυβερνών κόμμα, ούτε από το σύνολο της αντιπολίτευσης.

Όλα, καλώς καμωμένα, από όλους.

«Επακούμβηση», στο γεγονός ότι η πανδημία έχει οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση και ότι το μεγαλύτερο μέρος του «μαξιλαριού» των τριάντα επτά δισεκατομμυρίων ευρών είναι δεσμευμένο για άλλες τρέχουσες υποχρεώσεις του κράτους, δεν λαμβάνονται υπόψη. Φτάσανε ακόμη και σε σημείο η αξιωματική αντιπολίτευση να ζητά μετ’ επιτάσεως από την κυβέρνηση να αφήσει τα ηνία, για να τα πάρουν αυτοί που ξέρουν! Είναι έτοιμοι, να αναλάβουν αύριο κυβερνητικές ευθύνες, με πρόγραμμα απόλυτα κοστολογημένο και ρεαλιστικό. Όπως το άλλοτε πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και για να σοβαρευτούμε. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε δημοσκοπικό κατήφορο, πολιτική παρακμή, ιδεολογική εσωστρέφεια, έχοντας μια άκρως υποκειμενική αντίληψη πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.

Προσπαθούν με λεκτικές ακροβασίες να επικαιροποιήσουν το παρελθόν λόγω αδυναμία να δημιουργήσουν κάτι νέο. Οι πολίτες θα αργήσουν να ξεχάσουν την ιδεοληπτική και αλλοπρόσαλλη διακυβέρνηση τους.

Μαξιμαλιστικές φανφάρες και μηνύματα λέγονται εύκολα όταν είσαι εκτός παιχνιδιού, στην εξέδρα και υλοποιούνται δύσκολα όταν μπεις στο παιχνίδι. Στο πεδίο της μάχης, της καθημερινότητας των πολιτών. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν από την θητεία τους στην κυβέρνηση. Άλλο το επιθυμητό και άλλο το εφικτό, σύμφωνα με ρήση του ηγέτη που έχουν «αγιοποιήσει».

Στις μέρες μας, μια στείρα αντιπολίτευση, σε αστοχίες, λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης, είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η κοινωνία. Είναι ένα κίνημα κατά της λογικής, με καταστροφικά αποτελέσματα.

Ο εχθρός, δεν είναι απέναντι, στο «άλλα» έδρανα της βουλής. Ο εχθρός είναι αόρατος, παραμένει και εκτρέφεται από τον φανατικό λαϊκισμό ακραίων ομάδων, συνωμοσιολόγων, και όσων ορέγονται την εξουσία, αδιαφορώντας για την υπακοή σε νόμους και θεσμούς.

Η αντιπολίτευση πρέπει να σταθεί στο ύψος της. Αυτό θα εκτιμηθεί από τους πολίτες όταν στηθούν οι κάλπες!

Δημιουργική αφύπνιση απαιτείται όλων των πολιτικών μας κομμάτων, για να νικήσουμε τον ιό και να σώσουμε την κοινωνία.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Ποιος θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Κυριάκου, έχοντας απέναντι του τον «άρπαγα» γείτονα να ορέγεται ένα θερμό επεισόδιο, αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα;

Ποιος θα πατήσει πρώτος τη σκανδάλη, και θα πέσει στην παγίδα της έκθεσης στον διεθνή παράγοντα, αλλά και σε μια σύρραξη, με άγνωστα αποτελέσματα;

Ο γείτονας με ανοιχτά πολεμικά θέματα σε ακόμη τέσσερις περιοχές, δεν τον ανησυχεί ιδιαίτερα για την έκβαση της μάχης. Αν κερδίσει, θα ανέβουν τα ποσοστά δημοφιλίας στο εσωτερικό του και θα μας σύρει στη Χάγη, για διαπραγματεύσεις στις οποίες θα φέρει όλα τα θέματα – διεκδικήσεις που κατά καιρούς επιδιώκει. Αν χάσει, θα βρει τρόπο να τα «μπαλώσει» και θα επιτεθεί σε έναν από τους πολλούς στόχους που εποφθαλμιά. Κάποιο νησί μας θα την πληρώσει τη νύφη, της ήττας.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, για την κυβέρνηση, που άλλοτε προβάλλει τα δώδεκα μίλια και άλλοτε τα έξι. Ούτε λάστιχο να ήταν. Στόχος να αποφύγουμε την στρατιωτική εμπλοκή, να ενεργοποιήσουμε τον διεθνή παράγοντα, που φαίνεται να κωφεύει, για τους δικούς του λόγους και να προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο, παίζοντας «κατενάτσιο» στις προκλήσεις του αδηφάγου γείτονα.

Ένα σύστημα πολιτικής στρατηγικής, που δεν έχει πολλά περιθώρια χρόνου όπως το «κατενάτσιο» στο ποδόσφαιρο, που έχει όριο λήξης το ενενήντα. Αν ένα από τα πλοία υπερβεί τα εσκαμμένα των κόκκινων γραμμών, θα πατήσουμε το κουμπί ή θα βρούμε δικαιολογίες που δεν θα πείθουν κανέναν, απλά θα έχει αποφευχθεί μια στρατιωτική σύρραξη και θα συνεχίζουμε τις διπλωματικές πιέσεις.

Χρειάζεται σύνεση, ψυχραιμία και συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Δεν χωράνε διχογνωμίες, διχασμοί και διαιρέσεις σε πατριώτες και μη.

Αν αναγκαστούμε να πατήσουμε το κουμπί, παρά τις προθέσεις μας, θα πρέπει να το πατήσουμε όλοι μαζί, πολιτικά κόμματα και λαός.

Διαφορετικά, θα μιλάμε και θα διαβάζουμε για ένα νέο «ιστορικά ατυχή πόλεμο», μετρώντας αμέτρητες καταστροφές, πιθανή απώλεια εδαφών και  χιλιάδων Ελλήνων πολιτών.

Πολλές φορές, σε δύσκολες αποφάσεις, οι κυβερνήσεις αφουγκράζονται δημοσκοπήσεις ή ακόμη και αναρτήσεις της κοινής γνώμης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως, κυβερνήτης δεν είναι ούτε το twitter ούτε το Facebook. Κυβερνήτης είναι ένας εκλεγμένος ηγέτης, που θα πάρει τις αποφάσεις μελετώντας τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας απέναντι στον φωνακλά Ερντογάν. Με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και σύνεση, «διαβάζοντας» πολύ καλά τις στρατιωτικές  δεξιότητες του αντιπάλου και καταστρώνοντας στρατηγική νίκης, αν υπάρξει ανάγκη.

Φυσικά, ο πατριωτισμός της κοινής γνώμης είναι το «καύσιμο», η ύλη που απαιτείται για την αποτελεσματικότητα κάθε πολεμικού εγχειρήματος. Αρκεί, και στην κοινωνία να επικρατούν οι λογικές φωνές και όχι οι φωνές των πολεμοκάπηλων.

Οι ένδοξες σελίδες του πολεμικού πρόσφατου παρελθόντος μας, γράφτηκαν πάντα με το μελάνι της ενότητας. Αντίθετα οι μαύρες σελίδες είχαν τη σφραγίδα της διχόνοιας και της «άτσαλης» πολεμικής προπαρασκευής.

Σύγκρουση ή συμβιβασμός; Ούτε ψύλλος στο κόρφο του, σε όποιον πέφτει αυτό το δίλημμα. Οι υπερφωταγωγημένες ειδήσεις των Μέσων ενημέρωσης, με τον φακό του άκρατου πατριωτισμού, σβήνουν πολύ γρήγορα όταν έρχονται απέναντι στην ανάγνωση της πραγματικότητας.

Στην τύχη μας είναι να έχουμε γείτονα έναν σουλτάνο, έναν αυτοκράτορα που θέλει να γίνει κατακτητής ως άλλος Μεγάλος Τζεκίνγκ Χαν, ρυθμιστής στην παγκόσμια σκακιέρα, χωρίς όμως ίχνος ηθικής. Πλανάται πλάνην οικτράν…!

 

Ασθένεια, συμπάθεια και εκλογική εκστρατεία. - Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – επικοινωνιολόγου

 

«Σας περιμένω με αγάπη και χωρίς μάσκα, στο Lobby του νοσοκομείου για ένα ποτάκι, κουβέντα και ένα δωρεάν γρήγορο τεστ κορονοϊού». Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια πρόσκληση ενός πολιτικού με στυλ Ντόναλντ Τραμπ, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας του, με την άδεια γιατρών, νοσηλευτών και διάσημων λοιμωξιολόγων. Καθόλου απίθανο να τη δούμε την πρόσκληση, από τον Αμερικανό Ασθενή, υποψήφιο για επανεκλογή στο αξίωμα του Προέδρου.

Μέχρι τώρα, γνωστοί πολιτικοί καλούσαν τους ψηφοφόρους τους σε γεύματα, δείπνα ή για τσάι, με στόχο να κερδίσουν την ψήφο και την εύνοια τους. Προσκλήσεις από παραθαλάσσιες καφετέριες, κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια πολυτελείας, αλλά και μεζεδοπωλεία, ακόμη και παιδικές χαρές. Αυτά ήταν το πολιτικό «τρεντ» της εποχής προ κορονοϊού. Με το ουισκάκι στο χέρι και τη φραπεδιά ή φρέντο αν προτιμάτε.

Σήμερα, τα πράγματα άλλαξαν και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις απαγορεύονται. Ακυρώνονται τα πάντα. Ακόμη και οι παρελάσεις. Τα νούμερα και οι στατιστικές δημιουργούν εφιαλτικό σκηνικό σε εκατομμύρια απεγνωσμένων ανθρώπων. Ένας από τους πιο διάσημους ασθενείς, πολέμιος της μάσκας και αρνητής της ύπαρξης του κορονοϊού την «πάτησε» κατά τα κοινώς λεγόμενα. Αλλά, όπως είδαμε, μυαλό δεν έβαλε και κυκλοφορεί ενώ βρίσκεται σε καραντίνα με αυτοκίνητο, βάζοντας σε κίνδυνο όσους τον συνοδεύουν και φωτογραφίζεται χωρίς μάσκα, δηλώνοντας να μη μας φοβίζει ο κορονοϊός. Βρισκόμαστε στο μέσον μιας πανδημίας, αναλογιζόμενοι το εφιαλτικό σκηνικό του 19^ου αιώνα, με ανθρώπους και ποντίκια να συναγωνίζονται στους λονδρέζικους υπονόμους και ο αθεόφοβος, στους πολυτελείς χώρους του νοσοκομείου, να αδιαφορεί με τα λεγόμενα του ακόμη και για τη Θεία Δίκη, τη Νέμεσις.

Εκτός κι αν η τραγωδία που έπληξε την υγεία του Προέδρου, της συζύγου του και των στενών συνεργατών του, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το γνωστό μας «περί όνου σκιάς». Εκλαϊκευμένα, πολύ κακό για το τίποτα, και στα σύγχρονα, fake news. Μας ταλαιπώρησε ειδησεογραφικά, γιατί το έπαιξε αρνητής της ύπαρξης του ιού, αλλά και ως Πλανητάρχης.

Μετά την ιχνηλάτηση των επαφών, πολιτικοί αναλυτές ξεκίνησαν να αναρωτιούνται, αν η απείθεια του Προέδρου στα μέτρα υγιεινής προστασίας, θα επηρεάσει, θετικά ή αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα, σε λιγότερο από ένα μήνα.

Στην αρχή, σταμάτησαν ακόμη και τα στοιχήματα, μια και η τελευταία δημοσκόπηση του δείχνει να υπολείπεται του αντιπάλου του, πάνω από δέκα μονάδες. Νέες δημοσκοπήσεις δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, για να μετρηθεί πόσο επηρέασε η ασθένεια του, την απόφαση το εκλογικού σώματος.

Συνήθως, η συμπάθεια λόγω  ασθένειας, δίνει εκλογικούς πόντους από λύπηση. Όμως, το περίεργο είναι ότι έγινε γρήγορα καλά, κάνει «τσάρκες» επικοινωνιακές και «μπορεί να ζητήσει ακόμη και το επόμενο ντιμπέϊτ να γίνει στην εντατική μονάδα! Άλλωστε, το κλέος του προεδρικού αξιώματος ,το απαιτεί!!!

Τραμπ είναι αυτός. Ανεξέλεγκτος. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι, ότι στη ζωή, μπορούν να ανταπεξέλθουν σε θέματα υγείας μόνο όσοι έχουν εκατομμύρια δολάρια. Κι αυτός έχει. Στην πλούσια Αμερική, οι φτωχοί που θα αρρωστήσουν θα πάνε σαν το «σκυλί στο αμπέλι». Γιατί οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι τσάμπα. Πληρώνονται και πληρώνονται ακριβά. Το δικό μας ΕΣΥ όσα κι αν του καταλογίζουμε, σώζει ζωές!!!

 Όσο για την πρόσκληση, τσάι και συμπάθεια στη ΜΕΘ, μη γελάτε. Με τον Τραμπ, έχουμε να κάνουμε και με μια προεκλογική εκστρατεία που διχάζει!

 

Διαφήμιση και κορονοϊός. - Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – επικοινωνιολόγου

 

Μεγάλη αναστάτωση και πολιτικές κόντρες, έφερε η απόφαση να δοθούν χρήματα στα κανάλια για την προώθηση ενημέρωσης των πολιτών, για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού, μέσω διαφημιστικών σποτ.

Το σύνολο της αντιπολίτευσης, πρωτοστατούντος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεώρησε ότι το διαφημιστικό κονδύλι, θα πάει «στράφι», θα δοθεί μόνο για λόγους χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ανοίγοντας τη φάμπρικα προπαγάνδας υπέρ της κυβέρνησης. Απώτερος στόχος η δωροδοκία των ΜΜΕ, για να αποκρύπτουν τις αδυναμίες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, τις ελλείψεις στα σχολεία, τον πανικό από την οργή των πολιτών που φουντώνει, και γενικά την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί μείζονες κρίσεις. Και όλα αυτά για δύο εκατομμύρια, που θα δοθούν στα κανάλια εθνικής εμβέλειας, ξεχνώντας ότι «πετάχτηκαν» στον κάλαθο των αχρήστων, εκατομμύρια μαθητικές μάσκες, τριπλάσιας αξίας.

Οι πληρωμένες διαφημίσεις, για την προστασία από τη μάστιγα του κορονοϊού και η ανασφάλεια που κυριεύει καθημερινά την πλειοψηφία των πολιτών, θεωρούνται άσκοπη σπατάλη! Η πρώτη καμπάνια με την εμφάνιση του ιού, έδειξε πόσο απαραίτητη ήταν, τέτοιου είδους εκστρατεία που έσωσε αρκετές ζωές και επηρέασε το σύνολο των πολιτών να τηρήσουν με θρησκευτική ευλάβεια τα μέτρα υγιεινής προστασίας. Τα γνωστά μας πρωτόκολλα υγείας.

Μια εκστρατεία που έγινε από επαγγελματίες της διαφήμισης, και οι νέες συνθήκες της πανδημίας απαιτούν να ξαναγίνει, βασισμένη σε ένα νέο κόνσεπτ, που θα πείθει για την ανάγκη εκ νέου τήρησης των μέτρων και θα απαντά στην αρχέγονη μάχη μεταξύ των ηλιθίων αρνητών της ύπαρξης του ιού και των λογικών πολιτών.

Η ανάγκη αντιπολίτευσης των κομμάτων, επί παντός επιστητού, πήρε «αμπάριζα» και την αναγκαία καμπάνια ενημέρωσης, για ένα θέμα ζωής και θανάτου των πολιτών. Άλλο η κοινωνική πολιτική και άλλο η προβολή μιας καμπάνιας, που σώζει ζωές, όπως οι καμπάνιες για αιμοδοσία, δωρεά οργάνων και άλλες.

Πολλά μηνύματα είναι πιο εύκολο να φτάσουν και να επηρεάσουν τις διάφορες ομάδες του συνόλου του πληθυσμού, όπως τις νέες ηλικίες, όταν έχουν δημιουργικά στοχευμένα μηνύματα, σε εικόνα και λόγο. Ακόμη και μια ράπερ διαφημιστική προσέγγιση, θα κάνει καλύτερη δουλειά, θα επηρεάσει πιο εύκολα τους νέους από το οποιοδήποτε απαγορευτικό μέτρο.

Το κράτος είναι αποτελεσματικό μόνο όταν ακολουθεί τον κανόνα αποφασίζουμε και διατάζουμε, καθολικά μέτρα. Ένα νέο lock down, θα είναι καταστροφικό, αν εφαρμοστεί, και για την οικονομία και για την ψυχολογική υγεία του συνόλου των πολιτών. Αυτό άλλωστε, τόνισε και ο Πρωθυπουργός. Η κοινωνική συμπεριφορά, ομάδων πολιτών, είναι ένα κομβικό σημείο στην αντιμετώπιση της νόσου. Και το βασικότερο εργαλείο ενός κράτους, για τη δημοκρατική αντιμετώπιση, είναι οι δημιουργικά στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης ακόμη κι αν, από πολλούς θεωρούνται πεταμένα χρήματα ή για χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Η κυβέρνηση ψηφίστηκε να κάνει τη δουλειά της, σε κρίσιμα θέματα της κοινωνίας. Σε ακραίες συνθήκες υγειονομικής κρίσης, η διαφημιστική δαπάνη πρόληψης. είναι αδήριτη ανάγκη και υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης. Όταν μια χώρα βιώνει συνθήκες έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία του κορονοϊού, τότε επιστρατεύονται ατομική, συλλογική και κρατική ευθύνη, για την αντιμετώπιση της Και οι καλύτεροι επαγγελματίες της διαφημιστικής αγοράς!!!