Τρέμω στην ιδέα της άρσης των μέτρων! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Στο ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας τους Βαρβάρους» ο ποιητής επιχειρεί την πρώτη του έξοδο από τα μικρά δράματα της έγκλειστης ψυχής προς το κοινωνικό επίπεδο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, διάσημος αρθρογράφος εφημερίδας παγκόσμιας κυκλοφορίας, έγραψε πριν από χρόνια ότι «οι αλυσίδες συνηθειών, είναι πολύ ελαφριές για να τις νοιώσουμε, μέχρι να γίνουν πολύ βαριές για να τις σπάσουμε».

Στα καθ’ ημάς τώρα. Ζούμε εδώ και αρκετό  καιρό σε «καραντίνα» λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Με sms και χαρτάκι, κυκλοφορούμε και πληρώνουμε πρόστιμα, αν παρανομήσουμε. Με την υγεία των πολιτών δεν παίζουμε, είναι το πρόσχημα που επικαλούνται οι δικοί μας «Βάρβαροι». Κι εμείς, το συνηθίσαμε και με γενναιότητα το αντιμετωπίζουμε. Αναγκαίο καλό, σύμφωνα και με το γνωστό σύνθημα πολιτικού κόμματος που συγκυβέρνησε αλλά στη συνέχεια διαλύθηκε.

Στην καθημερινή ενημέρωση μας, ακούμε την ίδια ερώτηση από τους δημοσιογράφους. Πότε θα έχουμε άρση των περιοριστικών μέτρων. Πότε θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα. Πότε θα βγαίνουμε έξω, χωρίς το φόβο του «μπαμπούλα» και άλλα που αφορούν την «επόμενη» μέρα. Μέχρι σήμερα, απαντήσεις δεν παίρνουμε αλλά κάτι μεσοβέζικες δηλώσεις του τύπου, «θα δείξει η καμπύλη του κορωνοϊού», «εξαρτάται από το πόσο πειθαρχημένα παιδιά είμαστε», «θα α ξαναπούμε μόλις περάσουν οι επόμενες κρίσιμες μέρες»!

Στην αγορά των κλισέ υπεκφυγής, υπάρχει υλικό για όλα τα θέματα.

Προσωπικά, τρέμω στην ιδέα της άρσης των περιοριστικών μέτρων, και της επιστροφής στην κανονικότητα για όσα  θα ακολουθήσουν.

Τρέμω στην ιδέα ότι θα μιλάμε για το παρόν, την καθημερινή επιβίωση, τα προβλήματα ατομικών χρεών και αδυναμίες υποχρεωτικών πληρωμών φόρων και υποχρεώσεων. Ούτε κουβέντα για πιθανό ελπιδοφόρο μέλλον.

Τρέμω στην ιδέα ότι θα ξαναγεμίσουν οι τηλεοπτικές οθόνες, με τα πρόσωπα των γνωστών αγνώστων πολιτικών ταγών μας, λέγοντας τα γνωστά τους πολιτικά τροπάρια. Οι μέχρι σήμερα, επιστήμονες γιατροί, ερευνητές και επιδημιολόγοι, που μας κρατούσαν σε ένα υψηλό επίπεδο την ποιότητα των τηλεοπτικών εκπομπών, θα περάσουν στην ιστορία.

Τρέμω στην ιδέα ότι θα ξαναρχίσουν πάλι οι ατελείωτες συζητήσεις των πολιτικών αρχηγών στο Κοινοβούλιο με τις γνωστές αντιπαραθέσεις και κοκορομαχίες. Οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι ρομά και άπαντες οι κατατρεγμένοι της κοινωνίας, θα γίνουν και πάλι εργαλεία φθηνού ανθρωπισμού και ανέξοδης επίδειξης αντιαυταρχισμού.

Τρέμω στην ιδέα ότι η γλώσσα του σώματος, θα πρέπει να επικαιροποιηθεί για τους πολιτικούς. Το βασικό τους όπλο, η χειραψία με τον πολίτη, συνταξιοδοτήθηκε. Με τους αγκώνες η «ζωντανή» επαφή.

Τρέμω στην ιδέα ότι οι καλοκάγαθες προθέσεις και ο άδολος ανθρωπισμός των εχόντων την εξουσία, δεν αρκούν να καθησυχάσουν τα άγχη και αγωνίες των χιλιάδων νέων ανέργων. Ούτε τα κάθε είδους επιδόματα και ενισχύσεις που θα δοθούν.

Τρέμω στην ιδέα ότι θα ξεκινήσουν και πάλι οι κλοπές και οι ληστείες λόγω ύπαρξης οικονομικής δραστηριότητας και θα αποτελούν πλέον, μέρος των καθημερινών ειδήσεων. Με τα «μούτρα» στη δουλειά θα πέσουν οι επαΐοντες του κλάδου.

Τρέμω στην ιδέα ότι το άνοιγμα των μικρών καταστημάτων δεν θα «ανοίξει» και την αγορά. Χρήμα δεν υπάρχει, άνθρωποι θα κυκλοφορούν φοβισμένοι και θα περιορίσουν τις αγορές στα απολύτως αναγκαία.

Τρέμω στην ιδέα ότι και για την πιθανότητα να ξαναπάμε σε εκλογές για δήθεν ανεπαρκή πολιτική νομιμοποίηση ώστε να παρθούν νέα μέτρα, ίσως και μνημόνια, για την αντιμετώπιση της κρίσης. Στο μέσον του ποταμού δεν αλλάζεις άλογο. Ότι σου έλαχε.

Τρέμω στην ιδέα μήπως μετά την άρση των μέτρων εκφράσουμε και πάλι τον τελευταίο στίχο του Κώστα Βάρναλη «Και τώρα τι θα γέννουμε χωρίς τα μέτρα. Η καραντίνα ήταν μια κάποια λύση»!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Ο κορωνοϊός, η καραντίνα και το telemarketing. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το φαινόμενο του κορονοϊού που έπληξε και τη χώρα μας, η καραντίνα που επιβλήθηκε με το κλείσιμο μικρών και μεγάλων καταστημάτων, επηρέασε κάθε πτυχή του επιχειρείν. Το μάρκετινγκ, την επικοινωνία, τα media, το χώρο των εκδηλώσεων και των εκθέσεων. Πρωτόγνωρες καταστάσεις βιώνουν οι άνθρωποι και το εμπόριο, που θυμίζουν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Πολλοί οι «χαμένοι» της αγοράς από τις νέες συνθήκες που επικρατούν. Όμως υπάρχουν και οι κερδισμένοι.

Τα οργανωμένα ηλεκτρονικά καταστήματα πωλήσεων, τα γνωστά μας e-shops, που έχουν τα περισσότερα ξεπουλήσει ή αδυνατούν να παραδώσουν τα προϊόντα τους, λόγω φόρτου παραγγελιών και αδυναμίας εξεύρεσης εργατικού δυναμικού, για κατ’ οίκον παραδόσεις. Ακόμη, και οι οδηγοί TAXI, έχουν επιστρατευτεί και παραδίδουν εμπορεύματα.

Όμως το κανάλι των πωλήσεων που παρουσιάζει μεγάλη άνθιση, είναι το «τσουνάμι» των εκπομπών telemarketing που προβάλλουν καθημερινά, μικρά επαρχιακά αλλά και μεγάλα κανάλια, ακόμη και πανελλήνιας εμβέλειας.

Με παραφαρμακευτικά προϊόντα, βιβλία, χαλιά, πάσης φύσεως ένδυση, κοσμήματα, φίλτρα νερού, μηχανήματα γυμναστικής και ευεξίας, ακόμη και πολιτική μέσα από πληρωμένες εκπομπές telemarketing.

Οι διάφοροι παραγωγοί, τηλεπωλητές αγοράζουν χρόνο για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, κάνοντας χρυσές δουλειές και λόγω καραντίνας.

Πολλάκις μια ζώνη telemarketing, ζώνη διαφήμισης, μετατρέπεται σε ζώνη πολιτικού λόγου, talk show και λίγο πριν το τέλος της εκπομπής παρουσιάζονται τα προς πώληση προϊόντα. Η απουσία ελέγχου, από τα εντεταλμένα όργανα, δίνει τη δυνατότητα να «παντρεύεται» ο πολιτικός λόγος με τα πλεονεκτήματα των προς πώληση προϊόντων. Με ένα σπάρο δύο τρυγόνια. Και πολύ πιο οικονομικά. Η παραβίαση της νομοθεσίας, βλάπτει σοβαρά τα έσοδα του κράτους. Αποφυγή του συγκεκριμένου φόρου διαφήμισης, διαφορετική τιμολόγηση του χρόνου διάρκειας του telemarketing, από την κανονική τιμολόγηση των διαφημιστικών ταινιών.

Κυβέρνηση, ΕΣΡ και ΕΟΦ, θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά και να αποκλείσουν από την προβολή μέσα από το telemarketing, προϊόντα που υπόσχονται θεραπείες, λύσεις σε μακροχρόνια προβλήματα,με ψευδή ιατρική πληροφόρηση ως αληθή και ανύπαρκτες ιδιότητες σε προϊόντα, για να γίνουν πωλήσεις!

Ο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, η πιθανή  φοροαποφυγή των διαφόρων επιχειρήσεων telemarketing θα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τους έχοντες την ευθύνη.

Στο εξωτερικό, οι ανωτέρω παρενέργειες, έχουν εξαλειφθεί σχεδόν εντελώς. Τα μεγάλα πρόστιμα που επιβάλλονται σε επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν «δόλιες» μεθόδους για να εξασφαλίσουν τη ζήτηση των προϊόντων τους, οι συνεχείς έλεγχοι ποιότητας και ο σεβασμός στον καταναλωτή, το γνωστό μας «πελατοκεντρικό» σύστημα πωλήσεων, έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη αγορά μέσα από το telemarketing. Άλλωστε υπάρχουν και ειδικά κανάλια με 24 ώρες telemarketing.

Θανάσης παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Και τώρα τι κάνουμε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Η κοινωνική πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη. Απαγόρευση κυκλοφορίας, ο κορονοϊός είναι πάρα πολύ ύπουλος, τα μικρόβια μεταφέρονται ακόμη και από τα καρότσια του σούπερ μάρκετ, θα έρθει δεύτερο κύμα του ιού και πότε θα μας επισκεφθεί, θα βρεθεί το εμβόλιο, θα αποδοθούν ευθύνες και σε ποιους για τη διάχυση του ιού. Αυτά και άλλα πολλά μας απασχολούν ως κοινωνία.

Η πολιτική πραγματικότητα, επαναλαμβάνεται. Μετά τις πρώτες ημέρες της συναίνεσης, περάσαμε στο «μετά θα λογαριαστούμε» και στην πλειοδοσία των παροχών για τις οικονομικά ασθενείς ομάδες των συμπολιτών μας. Πρόγραμμα, είκοσι επτά δις ο ένας, περίπου όπως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το γνωστό σε όλους «λεφτά υπάρχουν».

Ο πήχης μπήκε και θα πρέπει ο άλλος να περάσει πάνω ή κάτω από αυτόν τον πήχη.

Επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά, ότι οι πολιτικοί έχουν το παραμύθι, σαν καραμέλα, πιστεύοντας ότι οι πολίτες λατρεύουν τα παραμύθια και συγχωρούν τις αυταπάτες.

Οι πολιτικοί μας παίζουν σε έναν γυάλινο πύργο, στη Βουλή, πιστεύοντας ότι όλοι εμείς παρακολουθούμε τις κονταρομαχίες τους, τους χειροκροτούμε σήμερα και αύριο θα τους ψηφίσουμε. Κούνια που τους κούναγε. Οι πολίτες, μετά την πανδημία και την αβεβαιότητα για  την επόμενη μέρα θα επανεξετάσουν τις πολιτικές τους επιλογές.Αυτό προβλέπω!

Θα επιβραβεύσουν τους πολιτικούς της πράξης, της ουσίας των έργων και όχι των λόγων και των άκριτων υποσχέσεων. Με τις επιλογές τους, θα γυρίσουν σελίδα αποβλέποντας σε εναλλακτικές λύσεις, αξιόπιστες.

Στην παγκόσμια πραγματικότητα οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, φάνηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Η καθημερινότητα αποτυπώνει εύγλωττα, την τραγική κατάσταση των πολιτών.

Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες κρούσματα, πολλά τα ερωτήματα, για τον απίστευτο τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Αρχηγοί κρατών αποδείχθηκαν ανίκανοι να διοικήσουν την πιο «απάχη» εταιρία, με μηδέν υπαλλήλους.

Όσον αφορά, για τα σενάρια συνωμοσίας, φουντώνουν καθημερινά, κακοκαρδίζοντας εναλλάξ,  ύποπτες χώρες και εργαστήρια.

Στην εκκλησιαστική πραγματικότητα. Αμφισημία, μεταξύ πιστών αλλά και του κλήρου. Απλού και υψηλά ιστάμενου κλήρου. Φρένο στις επισκέψεις σε ναούς, αποχή από τη Θεία Κοινωνία, το Άγιο Φως στο σπίτι από τους Δήμους με κούριερ, νέα ημερομηνία Ανάστασης…

Φυσικά, η χάρη και η ενέργεια του Θεού μεταφέρεται και χωρίς να ακολουθήσουμε τις παραδοσιακές λειτουργικές πρακτικές της Εκκλησίας.

Στη μιντιακή πραγματικότητα, επανάληψη των ίδιων. Τα επικοινωνιακά εργαλεία των πολιτικών μας κομμάτων,τα μέσα, συνεχίζουν να υπηρετούν με το ίδιο σθένος όλα όσα και πριν την κρίση, υπηρετούσαν. Απλά, διαφοροποιήθηκαν τα μέτρα και οι εξαγγελίες.

Όσο για τα κανάλια, σερβίρουν στο αποκλεισμένο τηλεοπτικό κοινό, ό,τι κονσέρβα προγραμμάτων, έχει παιχτεί λιγότερο από είκοσι φορές σε επανάληψη.

Παράλληλα, έχουν επιστρατευθεί, όλο το ιατρικό προσωπικό της χώρας, αλλά και από ξένες χώρες, για να μας ενημερώσουν, για το πόσο γρήγορα υπάρχει ο κίνδυνος να δούμε τα ραδίκια ανάποδα!

Και τώρα τι κάνουμε; Μια φράση, μια πρόταση που είναι αληθινή και κατάλληλη για όλους τους καιρούς και περιστάσεις. Είναι 4 λέξεις: «Κι αυτό θα περάσει».

Πόσο παρήγορη φράση, στις μέρες μας. Σοφή κουβέντα!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Μετά θα λογαριαστούμε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Και φυσικά, «όταν γυρίσω θα σας γ…σω», σύμφωνα με την αντιπολίτευση. Μνησικακία, κόμπλεξ, ανοησία, λιποβαρή μόρφωση, γραφικότητα, ανεπάρκεια, εμπάθεια ή όποιο άλλο επίθετο θέλετε, μπορείτε να το προσθέσετε.

Βλέπουν ότι χάνουν ημέρα με την ημέρα, δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν μια μείζονα κρίση και τρελαίνονται όταν ακούν τους πολίτες να εγκωμιάζουν την κυβέρνηση, και τις δημοσκοπήσεις να τους δίνουν είκοσι μονάδες πίσω.

Ρέπουν προς ακατάσχετη λαθολογία, αυτομαστίγωμα, κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων, ανθρωποφαγία, δολοφονία χαρακτήρων. Κάνουν κριτική των πάντων, πλην αυτοκριτικής των ολίγων πεπραγμένων τους. Πεζοδρομιακή αντιμετώπιση, ενός προβλήματος ζωής και θανάτου. Αρέσκονται στη λάμψη των προβολέων και αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν τα «ζέοντα» προβλήματα της κοινωνίας. Τις πραγματικές φλόγες. Θα έπρεπε να μιλάνε λιγότερο, και ποτέ εκτός διδακτέας αντιπολιτευτικής ύλης. Αλόγιστο ξόδεμα λόγου.

Απαξιώνουν τους πάντες και όλα όσα δεν συνηγορούν στην ιδεολογία τους. Στην αριστεία που είναι ρετσινιά. Στους λαθρομετανάστες που λιάζονται. Στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων.

Ένας λαϊκιστικός λόγος, που αφήνει αδιάφορους τους πολίτες, την ώρα που τους «καίει» τη ζωή τους ο κορονοϊός. Αδυνατούν, οι spin doctors της αντιπολίτευσης, να εφεύρουν ένα νέο αντιπολιτευτικό αφήγημα, βασισμένο στο αύριο της ζωής των πολιτών και όχι μεμψιμοιρώντας για το σήμερα.

Μια πειστική πρόταση που θα «πουλήσει» την επόμενη μέρα της πανδημίας, την ελπίδα της ανάτασης στην κοινή γνώμη. Η ανακύκλωση της μιζέριας, η πόλωση, η διχόνοια και οι τυφλές συγκρούσεις περιθωριοποιούν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Προσθέτουν τοξίνες, στο ήδη τοξικό περιβάλλον που το σύνολο του πολιτικού προσωπικού βιώνει.

Κάποτε θα τελειώσει η πανδημία, και τότε πραγματικά θα λογαριαστούνε τα πολιτικά κόμματα και θα δούμε ποιος θα «γ…σει» τον άλλον.

Θα δούμε, πως θα διαμορφωθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί και με ποιο πολιτικό αφήγημα θα πορευθεί το κάθε κόμμα.

Τότε θα παίξει σημαντικό ρόλο η κανονικότητα των πολιτών, ως αφήγημα. Πως τη θέλουν οι πολίτες και πως την προβάλλουν οι πολιτικές δυνάμεις.

Σήμερα, το κυβερνών κόμμα, κεφαλαιοποιεί και τη στάση του στην «εισβολή» των λαθρομεταναστών και την έγκαιρη διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης στην υγεία των πολιτών.

Παράδειγμα προς μίμηση, θετικό σημείο αναφοράς, γίναμε για πρώτη φορά μετά τα «φώτα» που δώσαμε σε όλον τον κόσμο.

Τα ερείπια που άφησε ο κορονοϊός, θα πρέπει να τα διαχειριστεί μια κυβέρνηση, που θα έχει καθολική αποδοχή.

Τότε πραγματικά, οι πολιτικές δυνάμεις θα λογαριαστούν. Στο αύριο της ανασυγκρότησης της χώρας, με πρωτοβουλίες και μέτρα. Χωρίς να παρασυρθούν από πλειοδοσία παροχών, υπερπατριωτικές κραυγές, έρμαια των ακραία δεξιών και αριστερών λαϊκιστών.

Τότε θα λογαριαστούν, επί τη βάσει, ικανών προσώπων να διαχειριστούν τις τύχες των πολιτών, με αποδεδειγμένες τις δεξιότητες της στόφας ηγέτη.

Τότε θα λογαριαστούν, οι ψύχραιμες πειστικές φωνές απέναντι στις περιθωριακές φωνές ανοησίας.

Για πρώτη φορά, οι Έλληνες νοιώθουμε ένα αίσθημα περηφάνιας, απέναντι σε γείτονες πιο πλούσιους, πιο οργανωμένους, πιο υπεύθυνους. Με αυτούς να λογαριαστούμε που μας «έσερναν» τα μύρια όσα. Όχι μεταξύ μας!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος