Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Πρόωρες εκλογές. Μπαμπούλας, Βατερλώ ή διέξοδος;






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Το γεγονός ότι η χώρα τον τελευταίο χρόνο μετεωρίζεται στο χείλος της αβύσσου είναι γνωστό σε φίλους μας, αλλά και σε εχθρούς. Δεκάδες κεκτημένα αγώνων ανατράπηκαν, αυτονόητα κατέρρευσαν, ελπίδες και προσδοκίες διαψεύστηκαν. Ζοφερό το παρόν και άδηλο το μέλλος για πολίτες, πολιτικούς, ακόμη και καταξιωμένους αστρολόγους.

Τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί μας, με λόγια ασήμαντα και υποσχέσεις έωλες, ενώ στην αρχή φάνταζαν μεγαλοπρεπείς, στο τέλος πολτοποιήθηκαν στη δίνη των μνημονίων. Τρία στη σειρά αλλά θα έρθει και τέταρτο, ίσως και πέμπτο μια και αξιολογήσεις και προαπαιτούμενα δεν επιτρέπουν να παραμείνουν οι κυβερνήσεις για πολύ χρόνο στο τιμόνι  του κράτους.

Ξορκίζουν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, ίσως και κάποια της αντιπολίτευσης, τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών, που αναδύονται στην επιφάνεια με αφορμή τις αγεφύρωτες διαφωνίες στο ασφαλιστικό, αγροτικό νομοσχέδιο που οδήγησαν σε τραγελαφικές καταστάσεις, όπως το κλείσιμο των δρόμων, διαδηλωτές της γραβάτας, και  ρηγμάτωση της κυβερνητικής συνοχής από αρκετούς βουλευτές που βλέπουν τον προσωπικό πολιτικό τους όλεθρο να έρχεται.

Παρόλαυτα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με νέο αρχηγό αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τη μεγάλη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα από την κεντρώα φυσική δεξαμενή άντλησης ψήφων.

Με δημοσκοπικές «φυματικές» διαφορές της τάξεως των 1,5 έως 3 μονάδων και με ποσοστό αναποφάσιστων πάνω από είκοσι τοις εκατό, ασφαλή πρόβλεψη του νικητή των πιθανών πρόωρων εκλογών, μόνο το παραβάν της κάλπης μπορεί να δώσει.

Στην παρούσα φάση οι πρόωρες εκλογές είναι πιθανό να μη βρίσκονται στην ατζέντα κανενός από τα δύο βασικά κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά το κλίμα απαισιοδοξίας που έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες κοινωνικές ομάδες δεν ανατρέπεται από τις νέες υποσχέσεις για ανάπτυξη της χώρας και από την άλλη μεριά, ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως φάνηκε κι από την πρώτη ομιλία του στη Βουλή, οργανώνεται για δομική αντιπολίτευση και για μια δυναμική προεκλογική κούρσα πρόωρων εκλογών, ρίχνοντας τη δική του ποσότητα λαϊκισμού στο βασικό καύσιμο των media. Ανασταλτικός παράγοντας στην απόφαση για πρόωρες εκλογές είναι η πρόσφατη εμπειρία του παρελθόντος ότι πρόωρες εκλογές – εν μέσω μνημονίων – δεν αποτελούν ασφαλή επιλογή για κανέναν.

Τα περιθώρια όμως για την κυβέρνηση στενεύουν και δεν θα μπορεί σε λίγο να συνεχίσει την αριστερή ρητορεία, τη διαχείριση των μεταρρυθμίσεων αλά καρτ και το μελλοντικό σχεδιασμό της χώρας με το γνωστό σύστημα αλαλούμ, ή όσα πάνε κι όσα έρθουν. Ούτως ή άλλως οι άλλοι φταίνε!

Η μέχρι σήμερα διγλωσσία της που της εξασφάλισε την πολιτική της επιβίωση, δεν έχει άλλα περιθώρια να δουλέψει, όσο ο ταχυδρόμος φέρνει χαράτσια και όχι γράμματα και όσο ακόμη πιστεύουν ότι σύμπασα η ανθρωπότητα, ελληνική και ευρωπαϊκή οφείλει να είναι στρατευμένη στην εκτόξευση του μεγαλείου της αριστερής δόξας που πρεσβεύουν!


Η απάντηση στην ερώτηση αν οι πρόωρες εκλογές, είναι Μπαμπούλας, Βατερλώ ή διέξοδος, είναι απλή. Ότι εγγυάται πρωτογενές πλεόνασμα οικογενειακού εισοδήματος. Άρα, διέξοδος αλλά με πιο σωστή επιλογή ψήφου, αυτή τη φορά!

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Πολιτικοί πανελίστες. H νέα φυλή των media.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Βραδινές ενημερωτικές εκπομπές, αλλά και πρωινές με αρκετά πολιτικά, οικονομικά και οικογενειακά τηλεοπτικά θέματα συζητούν ακατάπαυστα για την πορεία της καθημερινότητας μας. Πότε  θα βγούμε, αν θα βγούμε από την κρίση και τι μέλλει γενέσθαι για εμάς και τα παιδιά μας. Σε κάθε πάνελ, πασίδηλο είναι, ο ένας να υποστηρίζει τα κυβερνητικά δρώμενα και οι υπόλοιποι να αντιπολιτεύονται. Ο δημοσκοπικός καλπασμός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως είχα προβλέψει στο προηγούμενο άρθρο μου έχει πολλαπλασιάσει τηλεοπτικές συζητήσεις και αναλύσεις για το νέο διαφαινόμενο πολιτικό σκηνικό από παλιούς και νέους πανελίστες. Επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, κομματικά στελέχη ακόμη και επώνυμους από τον καλλιτεχνικό χώρο.

Ζούμε σε μια τηλεοπτική δημοκρατία όπου ενδημεί ένας τεράστιος αριθμός ειδικών που κατακλύζουν τα σαλόνια μας και φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στις τελευταίες σκέψεις πριν κοιμηθούμε. Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες οι προσκεκλημένοι σε πολιτικές τηλεοπτικές συζητήσεις έχουν και αμοιβή, αντίθετα στα δικά μας Μέσα βάζεις μέσον για να βγεις στο γυαλί. Θεωρείται εφαλτήριο ανέλιξης για όσους επιζητούν πολιτική καριέρα.

Κάποιοι από τους «παραθυράτους» είναι μορφωμένοι, ευγενείς και τηλεοπτικά ευπαρουσίαστοι, και γίνονται συζητήσεις σε ήρεμους τόνους, άλλοι φωνασκούν συνεχώς, διακόπτουν αγενώς και δυναμιτίζουν την όποια συζήτηση αρχίζει. Εδώ, ο νοήμων τηλεθεατής κάνει ζάπινγκ και πάει σε πιο ήρεμα κανάλια για να αποφύγει χρήση αναλγητικών.

Στις μέρες μας, με τις ξαφνικές αλλαγές που έχουν γίνει στο πολιτικό μας στερέωμα έχουν παρουσιαστεί νέα τηλεοπτικά «φρούτα» που κατακεραυνώνουν τους νέους εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας για ετεροχρονισμένες δράσεις κατηγορώντας τους για παντός είδους παρανομίες.

Διεκδικούν τον τίτλο του τιμητή των πάντων και εκμεταλλευόμενοι τη γενικότερη κρίση στην κοινωνία την πολιτική και τις αξίες της, θέλουν να επηρεάσουν με τη λαϊκίστικη ρητορική τους ένα σημαντικό αλλά κυρίως απογοητευμένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που τους ακούει και τους παρακολουθεί, θεωρώντας τους, όπως πιστεύουν, ότι είναι οι ίδιοι αμόλυντοι και αδιάφθοροι.

Κόπτονται σήμερα για την ένδεια των ασφαλιστικών ταμείων και για τη φοροδιαφυγή αλλά πολλοί από αυτούς δεν πλήρωσαν ποτέ ένα ευρώ στην εφορία, ούτε ένσημα σε ασφαλιστικά ταμεία κλείνοντας τις επιχειρήσεις τους εν μια νυκτί.

Χρεοκόπησαν οι εταιρίες που διοικούσαν αλλά κράτησαν το «πορτοφόλι» και τώρα φοράνε τον μανδύα του επαναστάτη και κατήγορου.

Απομεινάρια ενός χρεοκοπημένου πολιτικού και μιντιακού συστήματος εξίσου υπεύθυνο για τη σημερινή κατάντια μας. Παιδιά του λαού με βίλες και πισίνες δίπλα στον άνεργο, στον απροστάτευτο στον κατατρεγμένο.

Ζούμε σε μια εποχή όπου κοσμογονικές αλλαγές δημιουργούν ένα ρευστό σκηνικό και κανένας δεν ξέρει που θα κάτσει η μπίλια. Βρισκόμαστε στο τέλος των ιδεολογιών και τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να επαναπροσεγγίσουν τα «χαμένα» ακροατήρια τους με νέους όρους και τρόπους.

Νέα φλερτ θα αναβιώσουν και οι μέχρι τώρα ιδεολογικές γραμμές θα δώσουν τη θέση τους σε νέες αφετηρίες από τις οποίες θα θελήσουν να επωφεληθούν όλοι οι πολιτικοί συνδυασμοί.

Ας είναι λοιπόν προσεκτικοί οι οπαδοί – πανελίστες των μεγαλύτερων κομμάτων μας που χωρίς κανένα μέτρο εκτοξεύουν ρητορικές βολές εκατέρωθεν και με φρασεολογία που δεν συνάδει στον πολιτικό πολιτισμό που επικαλούνται. Να μην ξεκατινιάζονται για ανούσια ζητήματα, στα οποία δεν τους πέφτει και ο λόγος τις περισσότερες φορές.

Αφήστε που μπορεί να διαψευστούν την άλλη στιγμή, μια και οι κομματικές υπερβολές και τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια! Άλλωστε, ποιος εμπιστεύεται  πλέον τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς των κομμάτων και πολλών Μέσων όταν η παραπληροφόρηση τους αποδεικνύεται καθημερινά.


Σταματήστε  λοιπόν τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς λεονταρισμούς, ρίχνοντας νερό στο μύλο της τηλεθέασης των Μέσων, γιατί κανείς δεν σας ακούει! 

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Τα δύσκολα για τον Κυριάκο είναι μπροστά!






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Δεν θα αργήσουν να ξεκινήσουν τα όργανα «ροκανίσματος» του νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας με στόχο το ποιος θα κάνει «κουμάντο» στην καινούργια παράταξη. «Αόρατα χέρια» της αμφισβήτησης θα προσπαθήσουν να φτιάξουν ένα νέο αντίβαρο και αντίπαλο δέος για να έχουν λόγο στα νέα δρώμενα του κόμματος.

Θα το δείτε, δειλά – δειλά θα αρχίσουν να βλέπουν το φώς της δημοσιότητας πιθανές υποψηφιότητες που όμως δεν καρποφόρησαν στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές. Ανάμεσα τους πρόσωπα με υψηλή δημοφιλία, ηλικιακή φρεσκάδα και απήχηση σε ευρύτερα ακροατήρια. Νέοι πρώιμοι μνηστήρες που θα καιροφυλακτούν σε κάθε στραβοπάτημα του νέου Προέδρου.

Παράλληλα ξεκίνησε ο βρόμικος πόλεμος λάσπης για τους λεγόμενους στενούς συνεργάτες του προέδρου που η τεχνοκρατική τους αντίληψη στην επικοινωνία συνέβαλλε στον εκλογικό θρίαμβο του προέδρου. Δεν τους συγχωρούν την επιτυχία. Τους «χαλάσανε» τη σούπα που θα σέρβιραν!

Υπάρχουν βέβαια και όσοι βιάζονται να «πάνε ταμείο» όπως λέμε και στο στοίχημα. Να εξασφαλίσουν μια θεσούλα στη νέα διανομή «καρεκλών» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και τους είδαμε το βράδυ της νίκης να συνωστίζονται στο εκλογικό κέντρο και να στριμώχνονται στα γραφεία του κόμματος αναμένοντας τους πολιτικούς καρπούς της προσπάθειας τους. Χαμαιλέοντες που υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όλα τα κόμματα.

Τώρα «πήραμε το μαγαζί» καιρός  να αποκατασταθούμε. Άθλιες συναλλαγές που εγκυμονούν πάντα τον κίνδυνο να είναι το ταμείο μείον, στο τέλος! Και καλά όσοι είχαν εκδηλωθεί, οι άλλοι οι «σιγανοπαπαδιές» πάλι σε πρώτο πλάνο. Αναξιοπρεπείς και χωρίς ίχνος ντροπής κάποιοι χειροκροτητές του νέου Προέδρου!

Όσο για τα Μέσα, συστημικά, αντισυστημικά, έντυπα, ηλεκτρονικά, που όλα πέσανε από τα σύννεφα με την εκλογή του Κυριάκου αλλά ξεκίνησαν άμεσα την «αγιοποίηση» παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος του νέου αρχηγού!
Να δείτε τι έχει να γίνει μόλις η πρώτη δημοσκόπηση δίνει προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό θα γίνει όπως γίνεται κάθε φορά που ένα κόμμα αλλάζει αρχηγό. Θα τον αποθεώσουν. Αναμενόμενο θα πείτε στις πρώτες μέρες της πολιτικής ηγεμονίας του νέου προέδρου. Άλλωστε είναι και οι αδύνατοι κρίκοι στο νομοσχέδιο για την αδειοδότηση των Μέσων. Θέλουν συμμάχους.

Σε καθημερινή ανάγνωση σε τύπο και θέαση σε ηλεκτρονικά μέσα, έχουμε τις δυσκολίες που έχει να διαχειριστεί ο νέος Πρόεδρος από γνωστούς αρθρογράφους και πανελίστες πολιτικών εκπομπών. Τι είδους αντιπολίτευση θα κάνει, θα ψηφίσει τα νομοσχέδια ασφαλιστικό, αγροτικό και πως θα διαχειριστεί την ενότητα του κόμματος που πιθανόν να αρχίσει να «χλομιάζει» μετά από την απροσδόκητη επικράτηση στην κούρσα διαδοχής του νέου αρχηγού. Και δεν είναι και προβλέψιμος ο νέος αρχηγός στις πρακτικές που θα ακολουθήσει.

Άφησα στο τέλος, το τέλος του Καραμανλισμού, γιατί αυτό μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Οι ιδέες και οι αξίες του Καραμανλισμού δεν πεθαίνουν ποτέ. Για τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας στην απόφαση ψήφου βάρυναν δύο πράγματα. Η ανανέωση του κόμματος και ο νικητής στην επόμενη εκλογική μάχη με τον Αλέξη. Ούτε ο Καραμανλισμός, ούτε άλλα κουραφέξαλα!

Και ο νέος αρχηγός είχε δύο στα δύο. Είναι νέος, πολύ μορφωμένος, με καθαρές θέσεις. Ένας πραγματικός Ηγέτης. Γι αυτό και ξεκίνησαν να «τρολάρουν» κάποιοι εναντίον του. Είναι ορατός ο κίνδυνος να πάρει δημοσκοπικό «κεφάλι» σε πρώτη φάση η Νέα Δημοκρατία και θα είναι δύσκολο να ανακοπεί η πρωτιά της στις επόμενες εκλογές. 

Ο Σουν Τζου και τα χαρακτηριστικά του νικητή της Κυριακής





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Ήδη βρισκόμαστε στο παρά πέντε πριν ανοίξουν οι κάλπες της δεύτερης Κυριακής για την εκλογή του Προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είμαστε στην τελική ευθεία προς τη νίκη ενός εκ των δύο μονομάχων.

Ο πιο έμπειρος στρατηγός, σύμφωνα με τον κινέζο στρατηγός Σουν Τζου έχει καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας χαράξει και έχει ακολουθήσει με συνέπεια τη στρατηγική που θα του αποφέρει το ποθητό αποτέλεσμα τη ΝΙΚΗ και σύμφωνα με τον Σουν Τζου τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να χαρακτηρίζουν το νικητή της Κυριακής είναι τα ακόλουθα:

  • Πρώτον θα νικήσει ο υποψήφιος που καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας δεν αναλώθηκε σε αρνητικές επιθέσεις ενάντια στον αντίπαλο του. Ιδιαίτερα αν είχε με το μέρος του ευνοϊκά τα δημοσκοπικά ευρήματα. Ακολουθούσε τη δική του προσωπική στρατηγική.

  • Δεύτερον θα νικήσει εκείνος ο υποψήφιος που κατάφερε να εκμεταλλευθεί τουλάχιστον ένα λάθος του αντιπάλου του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.  Μια ατυχής δήλωση, ένα στραβοπάτημα, μια κρυμμένη αποκάλυψη από το παρελθόν, είναι δυνατά χαρτιά για τη μεγιστοποίηση των ωφελειών ενός μονομάχου, χρησιμοποιώντας τα σε κατάλληλες στιγμές. Άλλωστε ευνοϊκές συγκυρίες αναφοράς του λάθους πάντα υπάρχουν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Σύμφωνα δε με την αμερικανική σχολή πολιτικής επικοινωνίας get away strategy, η αρνητική επίθεση κορυφώνεται λίγες μέρες ή και ώρες πριν την τελική μάχη.

  • Τρίτο χαρακτηριστικό του νικητή είναι η δημιουργία «συμμαχιών» και ο χειρισμός τους από τον επικεφαλής μονομάχο. Η πληθώρα συνεργασιών δεν εξασφαλίζει τη νίκη, αλλά απαιτείται ο αποτελεσματικός συντονισμός με στόχο να δουλεύουν όλοι για ένα κοινό στόχο. Θα νικήσει μόνο αν όλο το επιτελείο του υποψήφιου διακατέχεται από το ίδιο πνεύμα σε όλα του τα επίπεδα.

Και μερικά ακόμη τελευταία χαρακτηριστικά, που έχει δείξει ο υποψήφιος καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο, σύμφωνα με τον Σουν Τζου, είναι, το ηγετικό προφίλ, οι διοικητικές ικανότητες, η αποφασιστικότητα και η σθεναρή του θέση απέναντι σε κενού περιεχομένου παρεμβάσεις από επίδοξους αυλικούς και κολλητούς.

Από Δευτέρα αθρογράφοι και ειδικοί της πολιτικής επικοινωνίας θα μας «πήξουν» με τις βαθυστόχαστες και εμπεριστατωμένες αναλύσεις τους για τα αίτια της νίκης του ενός και της ήττας του άλλου.

Επίθετα, ετικέτες, εξηγήσεις περί κεντροδεξιάς, και μεσαίου χώρου. Εκλογές ίσον πόλεμος και οι ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις έχουν σταματήσει προ πολλού να ισχύουν. Οι κοινωνίες άλλαξαν, οι ψηφοφόροι είναι απρόβλεπτοι. Έτσι, «πας προφήτης μετά Χριστόν εστί…».

Θα δούμε αν θα επιβεβαιωθούν και τα χαρακτηριστικά του  νικητή όπως τα έχει γράψει πριν από δυόμιση χιλιάδες χρόνια ο κινέζος στρατηγός Σουν Τζου.

Κυριακή κοντή γιορτή!