Τρίτη 30 Απριλίου 2019

Πώς να κερδίσετε σε ένα Ντιμπέϊτ! Tου Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου



Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν τα γνωστά μας Ντιμπέϊτ, με στόχο να διευκολύνουν τους πολίτες να φτάσουν στην αλήθεια μέσα από μια δημόσια αντιπαράθεση και να ψηφίσουν τον καλύτερο.
Τηλεοπτικά Ντιμπέϊτ, ραδιοφωνικά, έντυπα και πλήθος ιντερνετικών, για να βοηθήσουν τους πολίτες να αντιπαραβάλλουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τις ιδέες τους. Η εποχή των Ντιμπέϊτ, έχει καθιερωθεί σε κάθε προεκλογική μάχη.
Όμως, λίγοι πολιτικοί είναι πραγματικά καλοί. Για τους περισσότερους το Ντιμπέϊτ είναι αφύσικο, δύσκολο να το κατανοήσουν και πηγή άγχους και φόβου. Φοβούνται ότι στερούνται την πολιτική δεινότητα που απαιτείται για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και την υποστήριξη ενός ακροατηρίου. Οι περισσότεροι δεν είναι καλοί στη διατύπωση των επιχειρημάτων τους ούτε ικανοί να συμπυκνώσουν δύσκολα ζητήματα, σε μια κατανοητή πρόταση.
Πολλοί αντιμετωπίζουν ένα Ντιμπέϊτ, ως μια μίνι ομιλία, αγνοώντας τελείως τους φραστικούς διαξιφισμούς, μιας ευθείας σύγκρουσης ιδεών και πεπραγμένων. Υπεροπτικά και εσφαλμένα πιστεύουν ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να εμφανιστούν, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, αφού η προσωπικότητα τους και η παρουσία τους θα τους οδηγήσουν να κερδίσουν το ακροατήριο και θα τους οδηγήσουν στην νίκη. Σε αυτή την περίπτωση, το Βατερλώ του πολιτικού είναι αναμενόμενο και είναι καλύτερα να αποφύγει να εμπλακεί σε Ντιμπέϊτ.
Με σωστή στρατηγική προετοιμασία και δεξιοτεχνική συμμετοχή μπορούν να ξεπεραστούν, πολλά εμπόδια, κερδίζοντας τους αντιπάλους με επιχειρήματα που ενισχύουν τις θέσεις σας.
Αρκεί να είστε, πειστικοί, ψύχραιμοι, ευχάριστοι, διδακτικοί και προσεκτικά ψυχαγωγικοί. Χιούμορ με το μέτρο και αρκετά προσεκτικά.
Να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας, τις εκφράσεις και τις κινήσεις σας. Σωστός χειρισμός των χεριών, της γλώσσας του σώματος και αποφυγή έντονων και μορφασμών που «τορπιλίζουν» την αξιοπιστία και σας κάνουν αντιπαθή. Ιδιαίτερα αποφύγετε τα ειρωνικά σχόλια.
Ο πρώην Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτικών Al Gote έχασε από τον George W. Bush το 2000 εξαιτίας των αλαζονικών, υπονομευτικών για τον ίδιο εκφράσεων και κινήσεων του στο προεδρικό τους Ντιμπέϊτ. Με ειρωνικά κουνήματα κεφαλιού και υπερβολικούς μορφασμούς που τελικά του κόστισαν τη νίκη στις εκλογές.
Η σοβαρή, ευλαβική στάση όταν μιλάνε οι αντίπαλοι σας, εκτιμάται από τους θεατές. Μη ξεχνάτε ότι η κάμερα σας δείχνει όταν μιλάτε, αλλά και όταν δεν μιλάτε. Παραμονεύει να σας πιάσει εσάς ή κάποιους από τους άλλους παρευρισκόμενους, σε στάση που θα συζητηθεί στο δεύτερο Ντιμπέϊτ, αυτό με τους δημοσιογράφους μετά την τηλεοπτική σας εμφάνιση.
Ακολουθείστε τη στρατηγική, που έχετε στο μυαλό σας και μην ξεφύγετε ούτε σπιθαμή από αυτή. Να αναπτύσσετε τα επιχειρήματα σας, χωρίς να σας γίνεται έμμονη ιδέα ο αντίπαλος σας.
Και προπάντων, μην παίζετε στο «γήπεδο» του. Μείνετε στην άποψη σας και επιλέξτε το δυνατότερο ρητορικό «γήπεδο» για τη θέση σας. Θέσεις που θα πρέπει να προβάλλετε με την επιλογή και άρθρωση κατάλληλων λέξεων, αποφεύγοντας βαρύγδουπες εκφράσεις, τετριμμένα κλισέ, υποβάθμιση της νοημοσύνης των ακροατών.
Χρησιμοποιείστε λέξεις, που θα κάνουν τη δουλειά τους και μετά το Ντιμπέϊτ. Θα «δουλέψουν» για εσάς. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος αποτυχίας σε ένα Ντιμπέϊτ είναι μία ή περισσότερες στιγμιαίες απερισκεψίες. Όταν προσπαθείτε να φανείτε αστείος, χαριτωμένος, καταδεκτικός ή σέξι. Όταν σας κυριεύει ο θυμός και γίνεστε αγενής, επιθετικός, υβριστής. Όταν παίρνετε περιττά, επικίνδυνα φίσκα που εγκυμονούν κινδύνους για την εικόνα σας.
Αλλά, επειδή τα λάθη είναι ανθρώπινα, μη δείξετε στο ακροατήριο σας, πόσο απογοητευμένος νοιώθετε από κάποιο λάθος ή λεκτική αστοχία.
Δείξτε αυτοπεποίθηση, στέλνοντας ένα θετικό σήμα σε όσους διάκεινται ευμενώς, στην υποψηφιότητα σας.

Με τα χίλια ζόρια! Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Με τα χίλια ζόρια, προσπάθειες δημοσιογράφων μήπως ξεφύγει από το «έρκος οδόντων» του Πρωθυπουργού η λέξη πρόωρες εκλογές. Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου, κρατάει το στόμα του ερμητικά κλειστό. Αν δεν κλείσει η ψαλίδα των δημοσκοπήσεων, θα περιμένουμε  μέχρι την τελευταία μέρα της τετραετίας. Θα κρατήσει την εξουσία με νύχια και με «πρόθυμους»!
Με τα χίλια ζόρια τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις δημοσκοπήσεις να προσπαθούν να σπάσουν το χαμηλότερο όριο της αυτοδυναμίας. Η αποχή των ψηφοφόρων και η ψήφος κατά του συστήματος, η λεγόμενη αντισυστημική ψήφος, προβληματίζουν όχι μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά και τους δημοσκόπους, μήπως πέσουν και πάλι έξω από τις προβλέψεις τους.
Με τα χίλια ζόρια θα κλείσουν οι λίστες των υποψηφίων του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας για τις βουλευτικές εκλογές. Πολλοί οι υποψήφιοι, λίγες οι θέσεις σε πολλές περιοχές. Στόχος η ανανέωση του έμψυχου δυναμικού και επιδιωκόμενη νέα εικόνα του κόμματος. Όσοι περισσέψουν, θα οδηγηθούν σε άλλα κόμματα;
Με τα χίλια ζόρια ο κάθε νοήμων πολίτης και ιδιαίτερα όσοι συνεντευξιάζονται στις λαϊκές αγορές, μπορούν να καταλάβουν το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα της φράσης ολιγαρκής αφθονία που ακούστηκε από επίσημα κυβερνητικά χείλη. Φράση «κομμένη και ραμμένη» για κατόχους μεταπτυχιακού φιλοσοφικών σπουδών.
Με τα χίλια ζόρια θα κλείσουν, αν κλείσουν ποτέ, τα τρία μεγάλα θέματα, που δύσκολα οι κυβερνήσεις θα τολμήσουν να βάλουν χέρι. Τα τρία αυτά θέματα είναι Εξάρχεια, Πανεπιστήμια, τάγματα εφόδου των γνωστών μας συλλογικοτήτων. Και πολιτική βούληση να υπάρξει, τα προβλήματα είναι πολλά και οι πληγές που θα ανοίξουν μεγάλες.
Με τα χίλια ζόρια αυτοδιοικητικοί, επικεφαλείς συνδυασμών, θα κλείσουν ψηφοδέλτια. Δεκάδες οι υποψήφιοι δημοτικοί συνδυασμοί σε κάθε δήμο, με εκατοντάδες υποψήφιους δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους.
Με τα χίλια ζόρια να βρεθούν και να πειστούν να «κατέβουν» στις εκλογές. Με τα χίλια ζόρια και η στελέχωση των ψηφοδελτίων με την ποσόστωση του σαράντα τοις εκατό των γυναικών. Έχουν επιστρατευθεί σύζυγοι, πεθερές, ανιψιές, ακόμη και οικιακές βοηθοί! Εδώ «φταίει ο Νόμος της απλής αναλογικής»!
Με τα χίλια ζόρια βγάζουν τον μήνα, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων. Μισθός, σύνταξη, εξανεμίζονται μέχρι τις μισές μέρες του μήνα. Αυτό πιθανόν να λέγεται ολιγαρκής αφθονία ή υπερεπαρκής ανέχεια. Από μεγαλοστομίες χορτάσαμε, το πασχαλινό τραπέζι πως θα το γεμίσουμε είναι το πρόβλημα. 
***Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος.

Τα όρια στην πολιτική κριτική. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Το δικαίωμα και τα όρια στην πολιτική κριτική και αντιπαράθεση, μέσα στα πλαίσια του πολιτικού πολιτισμού, αποτέλεσε τη βάση μιας ημερίδας, που έγινε πριν από λίγες μέρες από αυτοδιοικητικούς φορείς.
Με πολύ απλά λόγια, τα κύρια θέματα που απασχόλησαν την ημερίδα ήταν τα γνωστά σε όλους μας, fake news, χτυπήματα κάτω από τη μέση, σκάνδαλα, λάσπη, ανθρωποφαγία και τα συναφή.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες έκνομων συμπεριφορών από πολιτικά κόμματα, πολιτικά πρόσωπα και αργυρώνητους δημοσιογράφους. Φυσικά, οι τελευταίοι παίζουν πάντα το ρόλο του διαμεσολαβητή και το ηχείο της διάχυσης της συκοφαντίας. Με το αζημίωτο βέβαια.
Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική ζωή του τόπου μας δηλητηριάζονται από κάθε είδους σκιωδών συμπεριφορών, αδιαφορώντας για  το λεγόμενο συμβόλαιο πολιτικού πολιτισμού, με στόχο την τήρηση των κανόνων της πολιτικής δεοντολογίας και του fair play μεταξύ των πολιτικών προσώπων.
Ιδιαίτερα στις προεκλογικές περιόδους η λάσπη στον ανεμιστήρα πάει σύννεφο. Περισσότερο οι πολιτικοί και λιγότερο οι αυτοδιοικητικοί καθημερινά κατακρεουργούνται από κακόπιστους πολίτες, πληρωμένους κονδυλοφόρους και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που επιδίδονται σε αποστολές δολοφονίας χαρακτήρων.
Στόχος η άμεση βλάβη πολιτικού προσώπου με πηγαίους τηλεοπτικούς και έντυπους τίτλους, αδιαφορώντας για την πραγματική υπόσταση της κατηγορίας.
Όταν μετά από κάποια χρόνια, το πολιτικό πρόσωπο θα κριθεί αθώο από τα δικαστήρια, τότε η είδηση θα καταχωρηθεί μονόστηλο στον Τύπο και θα περάσει απαρατήρητη από όλα τα άλλα Μέσα.
Αποτέλεσμα, η απειλή διασυρμού και απαξίωσης ενός πολιτικού προσώπου, να εμποδίζει σοβαρούς και αξιόλογους να ασχοληθούν με την πολιτική και την αυτοδιοίκηση. Θα πρέπει, ο κάθε εχέφρων άνθρωπος που θέλει να μπει στον πολιτικό στίβο να αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν είναι κλέφτης, λαμόγιο, ακόμη και ελέφαντας. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει, πιθανούς επαγγελματίες εκβιαστές με όπλα έντυπα, ηλεκτρονικά και κοινωνικής δικτύωσης και να διαφυλάξει την προσωπικότητα του και της οικογενείας του από άρρωστα μυαλά που αμαυρώνουν εικόνες, δολοφονούν χαρακτήρες και σπιλώνουν ονόματα μέχρι τρίτης γενεάς.
Υπάρχει λοιπόν ελεύθερος επαγγελματίας, πετυχημένος κοινωνικά, να ρισκάρει την επαγγελματική και κοινωνική του θέση για να γίνει αιρετός, στην κεντρική πολιτική σκηνή ή στην αυτοδιοίκηση;
Σήμερα, που η απαξία των πολιτών προς τους πολιτικούς και γενικά προς την πολιτική, εκδηλώνεται με τους γνωστούς «πεζοδρομιακούς» τρόπους λεκτικούς αλλά και με τη γλώσσα του σώματος, θα υπάρξουν πραγματικοί «σωτήρες» για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας;
Σήμερα, που οι μονταζιέρες των κομμάτων παράγουν αναρίθμητα τρολς και η λάσπη θολώνει την εικόνα κάθε πολιτικού προσώπου, θα γλυτώσει κανείς από τη σπίλωση;
Ποιος μπορεί να βάλει τα όρια στην πολιτική αντιπαράθεση, όταν οι έχοντες τη δύναμη να τα επιβάλλουν είναι οι πρώτοι που τα καταστρατηγούν;
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
 

Τρίτη 9 Απριλίου 2019

Σημεία και τέρατα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Σημεία και τέρατα στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη. Η πολιτική ορθότητα καταποντίζεται από τον άκρατο λαϊκισμό και από τους ερασιτέχνες της πολιτικής. Αναζητούνται ,νέος πολιτικός λόγος, νέες ιδέες ακόμη και νέες ιδεολογίες που να αντιμετωπίζουν το ώριμο αίτημα κάθε κοινωνίας.
Σημεία και τέρατα αναμένονται να συμβούν την επόμενη των αυτοδιοικητικών εκλογών με τον νέο νόμο της απλής αναλογικής. Πλέει σε αχαρτογράφητα νερά το μέλλον όλων των αυτοδιοικητικών και των πολιτών. Η αυτοδιοίκηση, ο ουσιαστικότερος μοχλός ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών, πνέει τα λοίσθια!
Σημεία και τέρατα με τις καθημερινές αποκαλύψεις εκατέρωθεν των κομμάτων εξουσίας για σκάνδαλα, οικονομικές ατασθαλίες αξιωματούχων, μεταφορείς βαλιτσών όπως τα κουτιά με pampers, υπερτιμολογήσεις, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. Η Βουλή τελικά για πλυντήριο καθαρισμού βρώμικου χρήματος μοιάζει. Τελευταία έχουμε και ροζ σκάνδαλα, με πρωταγωνίστριες ωραίες στριπτιζέζ!
Σημεία και τέρατα θα δούμε στις εθνικές εκλογές. Ανταλλαγές ψήφων με επιδόματα, αυξήσεις μισθών και έκτακτες επιχορηγήσεις σε συνταξιούχους. Ψήφος με το αζημίωτο χωρίς να υπολογίζεται η μετέπειτα ζημιά που ελλοχεύει στην οικονομία, στην κοινωνία αλλά και στην ίδια την τσέπη μας. Δος  υμίν σήμερον, είναι το διαχρονικό σύνθημα όπως και ότι το τάξιμο δεν έβλαψε κανέναν. Η υλοποίηση του ταξίματος βλάπτει.
Σημεία και τέρατα παραμονεύουν να κάνουν την εμφάνιση τους γιατί η κοινωνία αρέσκεται να ζει με αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Πάντα περιμένει τη σωτηρία του από τον «από μηχανής Θεό» που υπόσχεται να πληρώσει όλα τα χρέη του. Μια μόνιμη επωδός, με ανακυκλούμενα τα ονόματα των Μεσσιών!
Σημεία και τέρατα θα ξαναδούμε, αν στις εκλογές αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές, εθνικές εκλογές, το ίδιο πολιτικό δυναμικό και η πολυθρύλητη πολιτική κυτταρική ανανέωση γίνει με τα παλιά υλικά, πελατειακά, κομματικού σωλήνα, life style. Θα είμαστε και πάλι ως εκλογικό σώμα για κλάματα και μας λείπει και ο Χαράλαμπος!
Σημεία και τέρατα θα συμβούν αν οι πολίτες ακολουθήσουν την εκλογική στρατηγική της τιμωρητικής ψήφου.  Τσουνάμι αποτυχιών για δημοσκόπους, δημοσιολόγους πολιτικούς αναλυτές, επικοινωνιολόγους και άλλους αναλυτές του «γλυκού νερού» της επικοινωνίας. Αν η αντιπαγκοσμιοποίηση κερδίσει την παγκοσμιοποίηση κατά κράτος. Αν το καρκίνωμα του λαϊκισμού πλημμυρίσει όλη την Ευρώπη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Αν και πάλι τα πολιτικά τσιτάτα, κερδίσουν την ουσία της πολιτικής. Και όλα αυτά δεν θα είναι μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία». Θα είναι μια επώδυνη πραγματικότητα και για τους πολίτες, το δημοκρατικό πολίτευμα και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. 
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Τρίτη 2 Απριλίου 2019

Από σόι, από τζάκι, από μαγκάλι, από κομματικό σωλήνα ή από μεταγραφή



Σημασία για τη μελλοντική πορεία της χώρας, δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί ιδεολογικοί πόλοι, που είναι απαραίτητοι, στο διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης που ζούμε, αλλά οι άνθρωποι που καλούνται να την υπηρετήσουν. Και δεν μιλάμε για τις προθέσεις να την υπηρετήσουν, αλλά για τις δεξιότητες τους να υπηρετήσουν τις ανάγκες της πορείας του καραβιού που έχουν, την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Νεποτισμός, οικογενειοκρατία, κομματικές επετηρίδες, μεταγραφικά συμβόλαια, ευδοκιμούν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, προς το συμφέρον της αντίστοιχης δυναστείας. Αποτέλεσμα, να έχουν την εξουσία και γενικότερα να αποφασίζουν για την τύχη όλων μας και της χώρας, ό,τι το ανυπόληπτο και γελοίο «παρεπιδημεί» στην πολιτική κονίστρα.
Μια μοναδική Ελληνική «ιδιαιτερότητα» επινόηση ισχυρών πολιτικών προσώπων είτε για την επαγγελματική αποκατάσταση των γόνων, είτε για λόγους ψηφοθηρίας, είτε για συμβόλαια μετακινήσεων στελεχών από την μια παράταξη στην άλλη.
Επαγγελματίες πολιτικοί με μυαλά στη φορμόλη και ερασιτέχνες της συμφοράς, στην καλύτερη περίπτωση, αν δεν μοιάζουν με Μέδουσες που ζουν χωρίς εγκέφαλο. Με αξίωμα και πολιτικό τους πιστεύω ότι οι πολίτες έχουν ως μέτρο των πραγμάτων την προσωπική τους άποψη και, έτσι θα προσχωρήσουν σ’ αυτή.
Ανάμεσα σε αυτό το σύνολο των υποψηφιοτήτων οι πολίτες – ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ένα γνωστό οικογενειακό όνομα πολιτικής δυναστείας ή το έργο που έχει αφήσει κάποιος από το γενεαλογικό του δέντρο, πιστεύοντας ότι ο επίγονος του είναι ικανός συνεχιστής.
Όμως τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Ο ψηφοφόρος δεν θέλει κλειστά κομματικά κλαμπ, ούτε φυτώρια «γόνων» και «επιγόνων».
Γιατί ο ψηφοφόρος έχει πλέον την ωριμότητα, να κρίνει τον ταγό του από το όραμα, τις γνώσεις και τις ικανότητες του για να τον βγάλει από το τέλμα. Φυσικά αρκετές επιλογές του είναι και πάλι λανθασμένες, ψηφίζοντας από τον σωρό του life style και από υποψήφιους που δεν είναι ικανοί ούτε για να διοικήσουν περίπτερο, όχι υπουργείο.
Όπως υπάρχουν και περιπτώσεις που κληρονόμοι μεγάλων ονομάτων μεγαλούργησαν προς δόξα των προγόνων τους, αλλά είναι  μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι περισσότεροι είναι υπερεκτιμημένοι στον πολιτικό χώρο.
Σε λίγες μέρες έχουμε ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές, ιδιαίτερα κρίσιμες για την εξέλιξη και το μέλλον του τόπου μας. Την ψήφο μας ζητούν απεγνωσμένα όλων των ειδών υποψήφιοι. Από «γόνους» και επιγόνους, μέχρι ινδάλματα του life style.  
Τα κριτήρια επιλογής από τους πολίτες θα πρέπει να είναι η ικανότητα του υποψήφιου, η προσωπικότητα του και το κοινωνικό του έργο και όχι ο νεποτισμός και οι οικογενειοκρατία που αποτελούν τα ισχυρότερα συμπτώματα της νόσου του πολιτικού μας συστήματος.
Από λόγια και άκριτες υποσχέσεις, οι πολίτες έχουν χορτάσει.
Καιρός για αλήθειες και έργα!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος