Κι εσύ Βρούτε; Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Η πολιτική ζωή μας έχει θεατρικό ενδιαφέρον. Οι πολιτικές ειδήσεις ανακοινώνονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σαν ρεπορτάζ τροχαίου ατυχήματος, αιματηρής ληστείας και απεχθούς εγκλήματος. Σαν θέαμα, στην κυριολεξία.
Το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με σοβαρούς εκπροσώπους από όλα τα κόμματα, έχουν μοναδική καθημερινή ενασχόληση να πιάνουν στασίδι σε εκπομπές λόγου και διαλόγου, να ξιφουλκούν εναντίον όλων, να συνωμοσιολογούν ακόμη και να ραδιουργούν.
Ο διχασμός που επέφερε στα πολιτικά κόμματα η συμφωνία των Πρεσπώνέχει περισσότερη προστιθέμενη συναισθηματική αξία στα μάτια των πολιτών, παρά ουσιαστική χρησιμότητα. Λείπουν το όραμα του πραγματικού με την καθαρή ματιά του ρεαλιστικού. Αφήνεται στους ιστορικούς και αναλυτές του μέλλοντος να κρίνουν και να αποφανθούν για το ποιες είναι οι περιπτώσεις που συνιστούν πράγματι πολιτική προδοσία και ποιες υπεύθυνη  πολιτική πράξη.
Σ’ αυτό συνηγορεί και η προσήλωση των πολιτών να ανακαλύπτουν «ανθέλληνες» και να βλέπουν παντού Εφιάλτες.
Ο αντίλογος, η άλλη άποψη, η διαφωνία, το τίμημα της μαζικής άλλης γνώμης, είναι ασήκωτα βάρη και οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο.
Ροκανίζουν καρέκλες αρχηγών πολιτικών κομμάτων, διαλύουν κομματικούς συνασπισμούς, η παντοδυναμία των μέχρι χθες ηγετών αμφισβητείται, με αποτέλεσμα ο πιο ασήμαντος πολιτικός παράγων να έχει άποψη και να δημοσιοποιείται μαζικά.
Ζούμε στην εποχή της απόλυτης προσωπικής «πολιτικής αναρχίας» και οδηγούμαστε σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα. Έφτασε το τέλος της κομματικής ομοιογένειας, όπως την ξέραμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ανομοιογενής πολιτική πανσπερμία, παλεύει να επιβιώσει και να προφυλαχτεί από φίλια και εχθρικά μαχαιρώματα.
Οι τέσσερις πρόθυμοι. Οι τρεις συσκέπτονται, οι δύο διαψεύδουν. Ο ένας επέλεξε την ανατροπή. Οι μετοχές των πολιτικών, του συνόλου του πολιτικού κόσμου, πέφτουν καθημερινά στο χρηματιστήριο της αξιοπιστίας των πολιτών.
Αίμα, όλων των κομματικών αποχρώσεων, ρέει σαν ορμητικός χείμαρρος και πλημμυρίζει τα πάντα. Γεμίσαμε από μαύρες πλερέζες, κομματικές κηδείες και πάσης φύσεως «Ορφανά» που γυρεύουν εναγωνίως ανάδοχη οικογένεια.
Και το σήριαλ συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και ποσοστά υψηλής τηλεθέασης.
Στα δελτία πολιτικού καιρού καταγράφονται καθημερινά έκτακτες θύελλες,καταιγίδες ανακοινώσεων των διαφωνούντων, και βοριάδες που παγώνουν τις κομματικές θερμοκρασίες.
Στην προσπάθεια ερμηνείας των ανερμήνευτων στη μαγική πολιτική γυάλινη εικόνα, χωράει μόνο μια ερμηνεία. Η προσωπική πολιτική επιβίωση. Από εδώ και πέρα, κάθε μέρα η ίδια φράση.
Κι εσύ Βρούτε;

Κάλπη-κη επικοινωνία. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ο ακαδημαϊκός και λογοτέχνης Άγγελος Τερζάκης, πριν από εξήντα πέντε χρόνια, προείδε ευφυώς ότι «Η επικοινωνία στο μέλλον θα αντικαταστήσει την πολιτική και αντί οι πολιτικοί να κυνηγούν τις λύσεις, θα κυνηγούν τη συμπάθεια».
Και μετά από τόσα χρόνια, είναι σήμερα τόσο επίκαιρο.
Ζούμε σε μια εποχή, όπου η ιχνηλάτηση των ορίων ανάμεσα στην πολιτική και την επικοινωνία είναι δύσκολη, αν δεν είναι αδύνατη. Το επικοινωνείν απασχολεί καθημερινά όλα τα πολιτικά κόμματα. Πιστεύουν ότι οι πολιτικές μάχες κερδίζονται με επικοινωνιακούς μηχανισμούς και όχι στο πεδίο της πολιτικής. Τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα εντελώς κούφια τις περισσότερες φορές, χρησιμοποιούνται για αλλαγή πολιτικής ατζέντας, κουκούλωμα πραγματικότητας, μεταστροφή του εις βάρος τους κλίμα, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.
Απαραίτητος σύμμαχος, του διαρκούς επικοινωνιακού πολέμου τα ετοιμοπόλεμα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δελτία ειδήσεων των ραδιοφώνων και τηλεοράσεων.
Βαφτίζουν τις πληροφορίες «εκτιμήσεις» και μεγαλοποιούν τις πιο ασήμαντες ειδήσεις παραβιάζοντας χωρίς αιδώ την κοινή λογική. Αυτοδιαψεύδονται τις περισσότερες φορές αδιαφορώντας για την εικόνα τους. Οι  κωλοτούμπεςέχουν γίνει καθημερινή συνήθεια, σαν ένα αναφαίρετο δικαίωμα που δεν μπορεί να τους στερήσει κανείς.
Στην κρισιμότερη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων ετών τα σκήπτρα θα δοθούν και πάλι στην κάλπη-κη επικοινωνία.
Με υποσχέσεις και σχεδιασμούς που μέσα σε ελάχιστο διάστημα, μετά τις εκλογές, θα διαψευστούν. Κάλπη-κες υποσχέσεις από πολιτικά κόμματα σε αποδρομή, αδιέξοδο, εκτός πραγματικότητας.
Αντί να αναμένουν να επιστρέψουν τα πράγματα σε αξιοπρεπή επίπεδα, με μείωση της φορολογίας, της ανεργίας και της φτώχειας, συνεχίζουν το γνωστό τροπάρι – δίπολο αριστεράς, δεξιάς, του λαϊκισμού, της παροχολογίας και με το μοιρολατρικό μότο «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Πρώτοι διδάξαντες οι αριστεροί κυβερνώντες και ακολουθούν το ίδιο μότο, οι ερχόμενοι στην κυβέρνηση.
Τα επικοινωνιακά συνθήματα στο προσκήνιο και ο διάλογος, η συνεργασία, η σύγκλιση θέσεων στα παρασκήνια σε συνθήκες κρυφού σχολειού.
Το θετικό μέλλον της χώρας, οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται, η τήρηση των δημοκρατικών θεσμών, οι εθνικές εντάσεις, θα πρέπει να είναι μέρος της προεκλογικής επικοινωνίας και όχι οι ανούσιες αντεγκλήσεις και τα πολιτικά ξεκατινιάσματα. Φυσικά, μια επικοινωνιακή μάχη δεν μπορεί να κερδηθεί χωρίς τα επικοινωνιακά μηνύματα και εργαλεία πολιτικής επικοινωνίας.
Ο λαός θα πρέπει να απαιτεί να αναλάβουν την τύχη του ηγέτες που δεν λαϊκίζουν, δεν μοιράζουν φρούδες ελπίδες και κάλπη-κες υποσχέσεις. Πολιτικοί που κρύβουν κάτω από το χαλί τις δύσκολες πολιτικές που απαιτούνται για το μέλλον του τόπου, δεν έχουν θέση στις επιλογές ψήφου των πολιτών.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Θεέ μου, τι θα δούμε… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

«Θεέ μου τι σου κάναμε» είναι ο τίτλος μιας γαλλικής κινηματογραφικής κωμικής ταινίας, που έσπασε ρεκόρ εισπράξεων τον περασμένο χρόνο. Το θέμα της ταινίας γνωστό. Ένας πατέρας παντρεύει τις κόρες του με «ξένους» γαμπρούς.
Στα καθ’ ημάς, μια παράφραση του τίτλου της ταινίας σε «Θεέ μου τι θα δούμε…» και τη νέα χρονιά.
«Θεέ μου τι θα δούμε…» συμμετέχοντες, νυν βουλευτές του συγκυβερνώντος κόμματος, να προσχωρούν στον έτερο συγκυβερνήτη με στόχο τη στήριξη του και παράλληλα τη δική τους στήριξη, μέσα από τα ψηφοδέλτια του, ως υποψήφιοι βουλευτές;
Αποστασία, πολιτική επιβίωση, ρεζίλια της πολιτικής ουδόλως τους ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί που ακούγονται. Άπαντες όλοι, που θα έλεγε και ο Αλέφαντος, ξεγραμμένοι δεδομένου ότι η εκλογή τους αδύνατη και ο ρόλος τους ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» τελειωμένος.
Αποδυναμωμένοι, δακτυλοδεικτούμενοι και στιγματισμένοι, θα πεταχτούν οσονούπω στον Καιάδα της πολιτικής.
«Θεέ μου τι θα δούμε…» μια «πλειοψηφία τσέπης» να ψηφίζει, κατά δήλωση της,  μια εθνικά επωφελή συμφωνία και επικύρωση της, και οι λοιπές αντιπολιτευτικές δυνάμεις να απέχουν; Τόσα χρόνια, τόσοι πρωθυπουργοί δεν την είδαν να την φέρουν για ψήφιση, και τώρα «άρον – άρον» να ψηφιστεί από «συρραφή» οριακού αριθμού βουλευτών;
Γνωρίζουν οι υπογράφοντες τη συμφωνία, ότι θα μείνουν στην ιστορία;
«Θεέ μου τι θα δούμε…» προϊόντος του εκλογικού χρόνου, στην παρουσίαση των ειδήσεων από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης. Ο κώδικας δημοσιογραφικής δεοντολογίας θα ακολουθηθεί κατά το δοκούν. Η τρίχα θα γίνεται τριχιά, οι κατσαρίδες και τα ράντζα στα νοσοκομεία θα επανέλθουν στις οθόνες των τηλεοράσεων και οι «αβανταδόροι» κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα πιάνουν καθημερινά στασίδι στα πρωινάδικα και βραδινά πολιτικά σόου.
Δικαστικές διώξεις, γίδες στις πλάτες πολιτικών θα ακούσουμε και θα δούμε σε όλα τα δελτία των ειδήσεων.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το ξεκατίνιασμα θα πιάσει κόκκινο και οι τιμές κάθε τρολ θα κυμαίνονται από 0,60 έως διορισμό στο δημόσιο! Θα γεμίσουμε από κουκουλοφόρους μάρτυρες ενώ για τους «προστατευόμενους» πολίτες καμία μέριμνα!
«Θεέ μου τι θα δούμε…» στην Αυτοδιοίκηση με το νέο εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Δήμαρχοι μειοψηφίας και αντιπολιτεύσεις πλειοψηφίας. Παραιτήσεις εκλεγμένων τοπικών αρχόντων, λόγω αδυναμίας ψήφισης και του πιο απλού δημοτικού έργου, αναμένονται από το τέλος του νέου χρόνου. Πολλοί διαισθάνονται ότι δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα από τα ευτράπελα που θα ζήσουμε στη νέα αυτοδιοικητική περίοδο. Η αποδρομή που ξεκίνησε με τις αναρίθμητες γραφικές υποψηφιότητες.
«Θεέ μου τι θα δούμε…» με τη στοχοπροσήλωση των πολιτικών μας κομμάτων στον λαϊκισμό, στην εμμονή της κατοχής της εξουσίας, στην αδυναμία υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων και στη διανομή φρούδων ελπίδων στους πολίτες.
«Θεέ μου τι θα δούμε…» με τις επιλογές, από το εκλογικό σώμα, αξιωματούχων για τη Βουλή, Ευρωβουλή και Αυτοδιοίκηση. Θα κυριαρχήσουν πάλι οι αστρολόγοι, οι αστέρες της τηλεόρασης και του life style, οι ασόβαροι που  υπόσχονται τα πάντα και ενδιαφέρονται για «καρέκλες» και άλλα παρόμοια;
«Θεέ μου τι θα δούμε…» τη νέα εκλογική χρονιά που διανύουμε!
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

«Συ είπας». Του Θανάση Παπαμιχαήλ

«Συ είπας» και ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων ψηφοφόρων, τα αποδέχτηκαν και χωρίς καμία ειρωνική διάθεση, τα ξαναθυμίζουμε.
«Συ είπας» ότι θα μας έβγαζες με ένα νόμο από τα μνημόνια, από τη λιτότητα, θα πήγαινες τον κατώτατο μισθό ψηλά, πολύ ψηλά, θα καταργούσες τον παράλογο φόρο, αλλά πέρασαν κοντά 4 χρόνια μέσα σε σύννεφα από αυταπάτες. Κι εγώ σε πίστεψα.
«Συ είπας» ότι η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις, θέσεις εργασίας, μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων, σπάσιμο αυγών και κόψιμο κεφαλών. Τα ξέχασες στο βωμό ιδεοληψιών και αγκυλώσεων. Κι εγώ τα πλήρωσα.
«Συ είπας» ότι έφερες τη χώρα στην κανονικότητα. Ποια κανονικότητα εννοείς, όταν επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, το ένα τρίτο των πολιτών ζουν με επιδόματα, οι νέοι ονειρεύονται να ξενιτευτούν, οι επενδυτές είναι είδος προς εξαφάνιση και μεγάλες πολυεθνικές την κάνουν για κοντινές μας χώρες με σταθερό φορολογικό σύστημα. Κάποιος από τους δύο μας δεν ζει στην κανονικότητα, και αυτός δεν είμαι εγώ!
«Συ είπας» ότι θα έλυνες με μιας τα προβλήματα του τόπου, με το μαγικό ραβδάκι, με τους άσπιλους σταυροφόρους της ηθικής που σε συνόδευαν. Αντ’ αυτού κουκούλωσες την πραγματικότητα, συντήρησες την αυταπάτη, συκοφάντησες, βόλεψες με επιδόματα, και παίζεις την παρτιτούρα του λαϊκισμού για ένα νέο εφαλτήριο θριάμβου του κόμματος σου. Πόσο αφελής νομίζεις ότι είμαι;
«Συ είπας» ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι για τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών, η αριστεία είναι ρετσινιά και η καριέρα χολέρα. Τα χιλιάδες ευρώ που πληρώνουν οι γονείς στα φροντιστήρια για να μπουν τα παιδιά τους στα υποβαθμισμένα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και Σχολές παραγωγής ανέργων, είναι παιδιά πλουσίων; Κι εγώ τώρα να «διαρρήξω τα ιμάτια μου»;
«Συ είπας» ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί εθνική λύση. Σωστή ή λάθος η απόφαση σου, βάλτην σε δημοψήφισμα. Πρόσεξε όμως, εδώ δεν χωράει «κωλοτούμπα» στο τελικό αποτέλεσμα, ούτε «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Θα το πιείς μέχρι τέλους. Αυτό στο εγγυώμαι.
«Συ είπας», αλλά με δούλεψες «ψιλό γαζί». Περίμεναν χιλιάδες ευρώ τα αναδρομικά, αλλά πήραν κάτι ψίχουλα. Ψαλιδισμένος ο «μποναμάς» των Χριστουγέννων για τα ειδικά μισθολόγια. Οι μνημονιακές παρακρατήσεις έβαλαν το χέρι τους, ενώ τα μνημόνια έφυγαν. Κουτσουρεμένη θα είναι και η προτίμηση στο πρόσωπο σου.
«Συ είπας» τα ανωτέρω και άλλα πολλά. Προεκλογικά και μετεκλογικά. Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσω κι εγώ! Και δεν θα σου αρέσει.
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος