Τα πολιτικά «παυσίπονα»! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Πρόκειται για τα συνηθισμένα πολιτικά «παυσίπονα» που βρίσκονται σε εντελώς ξεχωριστά σημεία από τα γνωστά παυσίπονα για τον βήχα, τον πυρετό και άλλες ιώσεις.

Τα πολιτικά «παυσίπονα» βρίσκονται στις ειδήσεις των τηλεοράσεων, ραδιοφώνων, στις σελίδες των εφημερίδων και χορηγούνται χωρίς συνταγή ιατρού αλλά κατόπιν δήλωσης ενός κυβερνητικού ή κομματικού εκπροσώπου για τον κατευνασμό κοινωνικών απαιτήσεων, αποπροσανατολισμό από τα ζέοντα προβλήματα ακόμη και για την εικονική «θεραπεία» κοινωνικά ευπαθών ομάδων.

Δυστυχώς οι περισσότεροι εξ ημών, δεν γνωρίζουμε πως πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε, προκειμένου να αποφεύγουμε πιθανές από τις ανωτέρω παρενέργειες.

Πολιτικά αναλγητικά που στόχο έχουν να καταπραΰνουν, να καλύπτουν κάθε πολιτική αβελτηρία, βήμα προς βήμα. Με μια δήλωση του εκπροσώπου της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, διεγείρονται τα αντανακλαστικά των πολιτών προς την επιθυμητή στόχευση.

Αντίθετα με τα κοινά παυσίπονα, η κατάχρηση των πολιτικών «παυσίπονων», δεν προκαλούν εξάρτηση, εθισμό, έχουν πάντα «άμεση δράση» και η επίδραση τους υποχωρεί αμέσως μετά τη λύση του προβλήματος. Φυσικά αν γίνει υπέρβαση της συνιστώμενης δοσολογία, ένα πολιτικό «παυσίπονο» για κάθε πρόβλημα, υπάρχουν παρενέργειες όπως η έλλειψη εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας από τους πολίτες προς τον χορηγούντα το πολιτικό «παυσίπονο», πολιτικό φορέα.

Τα πολιτικά «παυσίπονα» είναι μονόδρομος, για κάθε πολιτικό φορέα, που επιδιώκει τη μακροημέρευση του. Είναι γνωστό ότι το εφικτό από έναν πολιτικό φορέα δεν ταυτίζεται με το επιθυμητό των πολιτών, αρκετές φορές και οι γνωστές προεκλογικές δεσμεύσεις, επινοήματα, ευφυολογήματα χωρίς αντίκρισμα, δεν μπορούν να καταπολεμηθούν στη συνέχεια, χωρίς τα κατάλληλα αναλγητικά.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι όταν οι πολίτες, λόγω υπερβολικής χρήσης και μεγάλης δοσολογίας πολιτικών «παυσίπονων», να έχουν αναπτύξει αντισώματα και να απορρίπτουν το δικό μας «παυσίπονο», με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται το πρόβλημα.

Είναι σημαντικό, πριν δώσουμε την πολιτική φαρμακευτική αγωγή, να συμβουλευόμαστε τους ειδικούς επιστήμονες όπως επικοινωνιολόγους, ψυχολόγους, πολιτικούς αναλυτές, για το είδος του πολιτικού «παυσίπονου» και την ακριβή δοσολογία, για να αποφευχθούν περαιτέρω παρενέργειες απόρριψης και για να μπορέσει να «δράσει» αποτελεσματικά!

Στην πολιτική, τα πολιτικά «παυσίπονα» δεν μπορούν να αγνοηθούν τελείως. Σίγουρα θα υπάρξουν περιπτώσεις «πόνου» λόγω αφόρητων πιέσεων από εξωγενείς παράγοντες. Με φειδώ, παροχή προς τους πολίτες των πολιτικών «παυσίπονων». Κίνδυνος «στρεβλώσεων»! Πρόσκαιρα ανακουφίζουν, αλλά το «χάπι» κάνει τον κύκλο του και το πρόβλημα επανέρχεται και απαιτείται άμεση αντιμετώπιση.

Η πολιτική «ίαση» θα επιτευχθεί όταν ο ιός καταπολεμηθεί από τη ρίζα του.

Το πολιτικό «παυσίπονο» για την ίαση κάθε πολιτικού προβλήματος, είναι η ανάληψη ευθύνης και πολιτικού κόστους. Είναι το πολιτικό «παυσίπονο» με έξτρα δόση αναλγητικού.

Θανάσης Παμαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τα δικά μας «Παράσιτα»! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Απόλυτη ανατροπή της βραδιάς απονομής των Όσκαρ, από την ταινία τα «Παράσιτα». Κέρδισαν τις ακριβές χολιγουντιανές παραγωγές βγαίνοντας από τους «υπονόμους» της ζωής και σάρωσαν, με τέσσερα βραβεία. Μια ταινία από την Νότια Κορέα, κατατρόπωσε το φημισμένο Χόλυγουντ.

Στη χώρα μας, όπου τα «παράσιτα» αφθονούν, έχει προβλεφθεί διαγωνιστικός θεσμός να αποδώσει τα αντίστοιχα αγαλματίδια των Όσκαρ; Ο ανταγωνισμός θα ήταν πολύ σκληρός μια και θα έπαιρναν μέρος χιλιάδες συμμετέχοντες. Πραγματικά «παράσιτα»!

«Παράσιτα» που καλλιεργούνται πολύ στα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης, και εμφανίζονται κυρίως σε πάσης φύσεως μεταμεσονύκτιες συζητήσεις, αλλά και σε έρευνες, ρεπορτάζ και συνεντεύξεις καφενειακού και πεζοδρομιακού τύπου. Τα «Παράσιτα» γίνονται από αγγελιοφόροι, μηνύματα και επηρεάζουν ιδιαίτερα τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες

«Παράσιτα» που «ευδοκιμούν» σε θερμά κλίματα των ποδοσφαιρικών σωματείων έχοντας πολύμορφες διακλαδώσεις με άλλου τύπου «παράσιτα» που φύονται σε έντονες κοινωνικές εξάρσεις και ακούν στο όνομα «συλλογικότητες»!

«Παράσιτα» με ρίζες μακρόβιες, στα δημοσιοϋπαλληλικά εδάφη και διαβιούν τρώγοντας τις σάρκες των υγιών φορολογούμενων πολιτών. Εμφανίζονται και εφορμούν ως οι ακρίδες, κάθε φορά που υπάρχει αλλαγή κυβερνητικής εξουσίας. Πραγματικά «τσουνάμι παρασίτων» που οδηγούν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.

«Παράσιτα» προσωπικοτήτων στο κοινωνικό γίγνεσθαι από «ανώνυμους» που επιδιώκουν να πραγματώσουν μια μύχια επιθυμία τους, να γίνουν «επώνυμοι». Τα «ανώνυμα παράσιτα» υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, δεξιώσεις, γκαλά, γάμους, βαπτίσεις αλλά και κηδείες «επωνύμων». Καλλιεργούν στενές σχέσεις με υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων, εκδηλώσεων, αλλά και φωτογράφους, που θα αποτυπώσουν μ ια φωτογραφική σχέση του «ανώνυμου» με τον «επώνυμο»!

«Παράσιτα» της πολιτικής και δημοσιογραφικής ζωής του τόπου μας. Λαϊκίζοντα μικρόφωνα κομματικών παρατάξεων, φερέφωνα, παλαιοκομματικοί που έχουν αναγάγει την πολιτική και τη δημοσιογραφία ως επαγγελματική ανέλιξη, αντί του γνωστού λειτουργήματος. Κατά καιρούς, νοιώθουν την ανάγκη του ρετουσαρίσματος και του εκσυγχρονισμού της εικόνας τους, αλλά μέχρι εκεί. Μέχρι τη διαπίστωση της ανάγκης!

«Παράσιτα» εξ ανάγκης, οι ολοένα και αυξανόμενοι σε αριθμό, συνάνθρωποι μας που πεινάνε και ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Ο τραγέλαφος είναι ότι θεωρούνται αποδιοπομπαίοι από τα «παράσιτα» της πολιτικής που τους έφεραν στην ανέχεια, με πλειστηριασμούς κατοικιών, εξαντλητικές φορολογίες, μειώσει μισθών και αύξηση ανεργίας. Αυτά τα «παράσιτα» εξ ανάγκης είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές μια αληθινής ταινίας. Σε αυτούς πρέπει να δοθούν πολλά Όσκαρ!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Η Οδύσσεια ενός κράτους. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το σκηνικό της ακραίας πόλωσης που συνεχίζει να διαμορφώνεται ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, ουδόλως ενδιαφέρει τον πολίτη που ασφυκτιά να τα φέρει βόλτα, ούτε οι βαρείς χαρακτηρισμοί για επιστροφή σε «μαύρες» ημέρες παρακολούθησης των πολιτών, καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία και πάσης φύσεως κατηγορίες για συστήματα διαπλοκής στο παρελθόντα χρόνο.

Μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα από όλους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Με μια κοινωνία σε κατάσταση πανικού, για την επιβίωση της, με μια οικονομία στα όρια εμφράγματος, με ανασφάλεια να κυριαρχεί καθημερινά στη ζωή των πολιτών και με ένα κράτος να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του εν μέσω, προσφυγικών ροών και τουρκικών προκλήσεων.

Όσον  αφορά για τους πολιτικούς ταγούς μας, αυτοί περί των ποδοσφαιρικών τυρβάζουν!

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν έχουν καταλάβει, ότι χρέος τους είναι να αναδεικνύουν και να ικανοποιούν τις ανάγκες και τα αιτήματα των πολιτών και όχι τον τρόπο για να επανεκλεγούν.

Αν πιστεύουν ότι θα επανεκλεγούν, αν κονταροχτυπιούνται στο κοινοβούλιο και στα τηλεοπτικά παράθυρα, ή σηκώνουν «τα γάντια» των προκλήσεων, πλανώνται πλάνην οικτρά! Οι παλιές καλές ημέρες, όπου ο άκρατος λαϊκισμός χωρίς αναστολές, ένα ελκυστικό σύνθημα και ένα «διαφορετικό» επικοινωνιακό κόνσεπτ, αρκούσαν για να κερδίσουν  το ενδιαφέρον των πολιτών, πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Σήμερα οι πολίτες θέλουν πολιτικές, που δίνουν απαντήσεις στα καθημερινά τους προβλήματα. Τους φόρους που τους τσακίζουν, τον κίνδυνο να χάσουν το σπίτι τους, την απώλεια της θέσης εργασίας τους, που με τόσο κόπο και θυσίες εξασφάλισαν, το βιός τους που απέκτησαν ή κληρονόμησαν. Ακόμη και για την κλιματική αλλαγή αδιαφορούν, σε μεγάλο βαθμό, και ανησυχούν περισσότερο για τη δική τους αλλαγή επιβίωσης.

Είμαστε μια χώρα απίθανων πολιτικών και πολιτών. Ένας συνδυασμός ατόμων με απίστευτη αλαζονεία, παντελή άγνοια και ποινικοποίηση κάθε αποκλίνουσας άποψης από τη δική τους, και σε μεγάλο βαθμό κατάφορη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Και για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στην καθημερινότητα. Άλλοτε για γέλια και άλλοτε για κάματα. Ένας θορυβώδης χαρτοπόλεμος ειδήσεων, μας κατακλύζει. Πολιτικοί καβγάδες, ανακύκλωση διαπλοκής, αντεγκλήσεις, φωνασκίες, απίστευτοι συμψηφισμοί, πεζοδρομιακοί διάλογοι, λεξιπενία ταγών, για ψύλλου πήδημα, θεριό ανήμερο η κοινωνία! Η οικονομική κρίση της δεκαετίας, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της. Άφησε ένα βαθύ ρήγμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών.

Η σχέση των δύο αυτών μερών είναι ένα «νόμισμα στο αέρα». Να δούμε που θα κάτσει, αν και οι πολίτες αδιαφορούν για την έκβαση και οι πολιτικοί αδυνατούν να σφυγμομετρήσουν την κοινωνία.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η μοναδική στρατηγική διοίκησης του κράτους, από τους μέχρι σήμερα πολιτικούς μας, είναι η στρατηγική του «βλέποντας και κάνοντας». Βλέπουμε τις δημοσκοπήσεις και διορθώνουμε ότι δεν αρέσει τους πολίτες – ψηφοφόρους μας. Χωρίς όραμα, με τετριμμένα συνθήματα περί ισότιμης ανάπτυξης, «συμβόλαια» με το λαό. Συμβόλαιο εξόδου από την πολιτική, πολλών πολιτικών που έφεραν τη χώρα, στα σημερινά χάλια, χρειάζεται!

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Όλα ρολόι… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Αμ’ έπος, αμ’ έργον, μετά από το σάλο που ξέσπασε και τα ομαδικά πυρά κατά της κυβέρνησης για τα γεγονότα στον αθλητισμό και την «επανάσταση» που ήταν έτοιμη να γίνει από μερίδα οπαδών των θιγόμενων ποδοσφαιρικών συλλόγων.

Πάνω από όλα η κοινωνική συνοχή και άμεσα τα αντανακλαστικά από τον Κυριάκο με νομοθετικές πρωτοβουλίες και διαγραφές.

Το γνωστό μας «dura lex sed lex», δεν χρειαζόταν να εφαρμοστεί στις ημέρες μας, με ανοιχτά τα εξωτερικά μας θέματα και με τις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης να φέρει την οικονομία σε «ίσα βάρκα, ίσα πανιά» και την κοινωνία στην κανονικότητα, μακριά από την παραμονεύουσα αντιπολίτευση που ξαναυπόσχεται να οδηγήσει τους πολίτες στη γη της επαγγελίας!

Μια πολιτική κρίση που αντιμετωπίστηκε σύμφωνα με τους κανόνες της πολιτικής επικοινωνίας. Άμεση αναγνώριση του προβλήματος και άμεση λύση. Διαφορετικά, θα είχαμε οπαδούς – Ταλιμπάν στα κεραμίδια, στους δρόμους και πολιτικά στελέχη του κόμματος να πρωταγωνιστούν στις εκδηλώσεις εναντίον του επάρατου «κράτους των Αθηνών», κραδαίνοντας την απειλή της παραίτησης από το Κοινοβούλιο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κόμμα.

Με μια απλή κίνηση, κλείσανε τα στόματα όλων και η κυβέρνηση απέδειξε ότι δεν εκβιάζεται από κανέναν. Όλα κύλησαν ρολόι και ούτε γάτα, ούτε ζημιά!

Η κυβέρνηση διάλεξε τον καλύτερο τρόπο. Κάποιοι χάνουν το πρωτάθλημα, λόγω μείωσης των βαθμών και κάποιοι άλλοι διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει κράτος δικαίου. Όσο για το πρωτάθλημα, όλα τα χρόνια «πέτσινο» και «πουλημένο» το ανεβοκατέβαζαν. Η άκρως εκβιαστική θέση του «κάπτεν» της Εθνικής ομάδας του 2004 δεν έμεινε αναπάντητη από τον Κυριάκο.

Όλα ρολόι κύλησαν, σε μια χώρα όπου η πολιτική είναι άμεσα συνυφασμένη με το ποδόσφαιρο και αρκετές φορές αιχμαλωτίζεται από το θυμικό των τοπικών κοινωνιών, που θεωρούν την ποδοσφαιρική τους ομάδα, θρησκεία. Να μην ξεχνάμε πόσοι πολιτικοί έχουν κάνει καριέρα λόγω ενασχόλησης τους με τις ομάδες, θρησκείες για πολλούς. Και δεν είναι μόνο ελληνική ιδιαιτερότητα. Παντού υπάρχουν στρατοί ψηφοφόρων και από τις λεγόμενες ευρωπαϊκές ιστορικές ομάδες.

Μόνο που εκεί τα ποδοσφαιρικά προβλήματα λύνονται από το αυτοδιοικητικό του αθλήματος και όχι από τα κράτη. Όταν ξεφύγουν τα πράγματα τα «άλλα» κράτη εφαρμόζουν το «dura lex sed lex». Αλλά είπαμε, αυτό αφορά τα «άλλα» κράτη!

Στα καθ’ ημάς, «οι λόγοι κοινωνικής συνοχής» μας υποχρεώνουν να απευθυνόμαστε με το «σεις και το σας», στους οπαδούς και στις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες και να τους «χαϊδεύουμε»!

Κρίνοντας τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης που ανέκυψε, από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, θα βάζαμε «άριστα δέκα» και για τη διαγραφή και για την νομοθετική ρύθμιση.

Μπορείτε να φανταστείτε, μέσα στα τόσα προβλήματα που ταλανίζουν την κυβέρνηση από το μεταναστευτικό μέχρι το rebranding της χώρας, να έσκαγε στα χέρια της και ένα πρόβλημα από το πουθενά;

Η τακτική του «Πόντιου Πιλάτου» και της καθυστέρησης, θα ήταν εγκληματική για την επιβίωση της κυβέρνησης.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Για πρώτη φορά. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Για πρώτη φορά, γένους θηλυκού Πρόεδρος Δημοκρατίας με σημειολογία που έχει αναλυθεί εκτενέστερα όλες αυτές τις ημέρες, που ακολούθησαν, του σήριαλ της ονοματολογίας. Με ομιλία by heart, από καρδιάς, και όχι by the book, η νέα Πρόεδρος, μετρημένη, σοβαρή, στιβαρή και με πολύ καλή ευφράδεια λόγου. Ακολούθησαν selfies, με την Πρόεδρο. Καλή επιτυχία της ευχόμαστε.

Για πρώτη φορά ήρθαν σε καθημερινή παρέλαση στα κανάλια, οι νέοι σταρ. Οι μετεωρολόγοι. Στα κατά τα αλλά, μαύρα μαντάτα των δελτίων ειδήσεων, ήρθαν να προστεθούν τα καιροτρομολαγνικά ρεπορτάζ για κακοκαιρίες με ονόματα by the past. Το ότι είναι χειμώνας και πιθανόν να είναι φυσιολογικό και να βρέξει και να χιονίσει, δεν παίζει ρόλο. Είναι το νέο πολικό ψύχος, που άλλοτε έρχεται από την Ουκρανία, άλλοτε από την Ιταλία και πάντα φέρνει αναστάτωση και τηλεθέαση στα κανάλια.

Για πρώτη φορά σε έρευνα κοινής γνώμης, οι ερωτώμενοι πολίτες «βλέπουν» θερμό επεισόδιο με τη γείτονα χώρα, σε ποσοστό άνω του πενήντα τοις εκατό και δεν τρέχουν στα σούπερ μάρκετ να αδειάσουν τα ράφια από το χαρτί υγείας. Αλλοτινές εποχές, μια απλή αναφορά αρκούσε να αδειάσει τα ράφια από κονσέρβες, ζάχαρη και χαρτί υγείας. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Για πρώτη φορά η «κοπή της πίτας» κόστισε ακριβά στους πολιτικούς μας. Η Διαύγεια, ο σύγχρονος Αρτέμης Μάτσας, βγάζει στη φόρα τα ποσά που πρόκειται να δαπανηθούν για κάθε δαπάνη ακόμη και γιαι την κοπή πίτας. Πάει και αυτό το πανηγυράκι!!!

Για πρώτη φορά είχαμε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, τόσο μεγάλη προσέλευση υποψηφίων. Εβδομήντα χιλιάδες υποψήφιοι Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι και οκτώ χιλιάδες υποψήφιοι Περιφερειάρχες και Περιφερειακοί Σύμβουλοι. Όλοι αυτοί είδαν στην τοπική αυτοδιοίκηση κενό πολιτικής ή η απλή αναλογική, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, τους άνοιξε την όρεξη;

Για πρώτη φορά ευρήματα από δημοσκοπικές έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών «σκέπτονται εξ ιδίων» δηλαδή συλλογιέται με το δικό του μυαλό, και όχι από την προπαγάνδα των άλλων. Αποτέλεσμα, οι πολίτες αναλαμβάνουν το ρίσκο να ακολουθήσουν αυτά που οι ίδιοι και όχι όσα ΜΜΕ και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί τους προσφέρουν.

Για πρώτη φορά σε καθημερινή βάση έχουμε τόσες κλοπές, ληστείες σε καταστήματα, εμπρησμούς σε τράπεζες και εταιρίες, ακόμη και εκτελέσεις τύπου μαφίας. Ένα καθημερινό εκρηκτικό σκηνικό που μαζί με τις καταλήψεις και ανακαταλήψεις κτιρίων, τρομοκρατούν τους πολίτες και το αίσθημα της ανασφάλειας χτυπάει κόκκινο!

Για πρώτη φορά ένα ολόκληρο έθνος παρακολουθεί σε λεπτομέρεια, τις διπλωματικές εξελίξεις για τα εθνικά θέματα. Συμμετέχουμε στα δρώμενα, δίνουμε προσωπικές «λύσεις» σε ακανθώδη προβλήματα που χρειάζονται γνώσεις, εμπειρία, χρόνο και λεπτό χειρισμό και αφαιρούμε από τους επαγγελματίες να κάνουν τη δουλειά τους. Γίναμε οικονομολόγοι, διπλωμάτες, πολιτικοί του καναπέ. Είμαστε στην κερκίδα και κάνουμε τον προπονητή, τον σχολιαστή, τον ειδικό. Τα προβλήματα είναι δύσκολα, ας μην τα δυσκολεύουμε περισσότερο από την κερκίδα!

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος