Χαλινάρι στη γλώσσα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Πολιτική με «γαλλικά» και χωρίς ίχνος αιδούς από αρκετά μεγάλη μερίδα του πολιτικού μας κόσμου, αναμένεται με τη νέα χρονιά, λόγω επικείμενων πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων. 
Εκρήξεις, προσβλητικές και υβριστικές δηλώσεις, «γαλλικές» εκφράσεις, λαϊκά καντήλια, σεξουαλικά υπονοούμενα, θα αποτελέσουν ένα απάνθισμα της νεοελληνικής κακογουστιάς, από εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου. Αυτοδιοικητικούς και της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Στόχος να αναπαραχθούν, να «γράψουν» σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και τηλεοπτικών ειδήσεων. Κάτι σαν αλατοπίπερο στην ύλη του τηλεοπτικού και έντυπου προγράμματος των μέσων ενημέρωσης. 
Πιθανώς χειροδικίες, αναμενόμενες αλλά και μη ενταγμένες στον πολιτικό πολιτισμό μας, σε αντίθεση με αθυροστομίες, ειρωνείες, φωνασκίες, αγριάδες και βίαιες αποχωρήσεις από τα πάνελ των πολιτικών συζητήσεων. Κυνηγάνε τον αδηφάγο φακό της δημοσιότητας για να κλέψουν λεπτά δημοσιότητας σε τηλεοπτικά προγράμματα και στις παραπολιτικές στήλες των εντύπων.
Και όλα αυτά για το ευ αγωνίζεσθαι στην πολιτική και αυτοδιοικητική σκακιέρα. Ιδιαίτερα «γαλλικά» θα ακουστούν και στις τοπικές κοινωνίες, λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών που έχουν χαρακτηριστεί ως εκλογές με υψηλή κινητικότητα στελεχών σε θέσεις ευθύνης, χάριν του νέου εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. 
Φυσικά δεν μιλάμε για το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν και σοβαροί εκπρόσωποι απ’ όλα τα κόμματα που «μιλάνε» με επιχειρήματα, ορθό πολιτικό λόγο και δεν έχουν στο καθημερινό τους λεξιλόγιο ατάκες, φράσεις εντυπωσιασμού, και ύβρεις.
Υπάρχει κίνδυνος, στη νέα εκλογική χρονιά, να μετεξελιχθεί ο δημόσιος λόγος σε απόλυτη ισοπέδωση, σε αρένα κακογουστιάς με «γαλλικά» ακόμη και με υπονοούμενα διαφθοράς, σεξιστικά, προσβλητικά. Αποτέλεσμα επιζήμιο για την εικόνα των πολιτικών και ιδιαίτερα  με εικόνα που δεν θα λέγαμε ότι είναι και η καλύτερη στους πολίτες. 
Μεγάλο μέρος ευθύνης έχουν και τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά που προβάλλουν ανελλιπώς και σε περίοπτο θέση τον κακόγουστο λόγο, τις υβριστικές ατάκες, για να κερδίσουν την εύνοια των αναγνωστών και επισκεπτών τους. Για ψίχουλα τηλεθέασης και πώλησης εντύπων, αδιαφορώντας για την αμετροέπεια, την θρασύτητα, και τον χλευασμό που εκπέμπουν, απαξιώνοντας το πολιτικό προσωπικό που είναι και πελάτες τους. 
Μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς, οι πολίτες, που μας αρέσουν οι θεϊκές ή φονικές ατάκες ενός πολιτικού, ακόμη κι αν είναι αυτοσαρκασμού.
Μια εξυπνακίστικη ατάκα μπορεί να μας οδηγήσει να βάλουμε σταυρό στον πολιτικό, αδιαφορώντας για το παραγόμενο, ή μη έργο του στην κοινωνία. 
Ακόμη, εκλιπαρούμε για μια selfie φωτογραφία μαζί του και νοιώθουμε υπερηφάνεια όταν την ποστάρουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 
Στις επικείμενες, εντός του νέου έτους, τετραπλές εκλογές, εκτός από τα «θα» των υποψηφίων, θα κυριαρχήσουν έντονοι διάλογοι, πολιτικές κόντρες και φαρμακερές ατάκες.
Ας ελπίσουμε να μπει χαλινάρι στη γλώσσα πολλών πολιτικών που στοχεύουν σταυρό προτίμησης από τους πολίτες. 
Είναι αναγκαία η καλλιέργεια πολιτικού ήθους και επιμόρφωσης. 

***Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Τον ψηφίζουμε χωρίς να τον γνωρίζουμε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Στον κύριο… ΚΑΝΕΝΑ φαίνεται να παγιώνεται η εναπόθεση της ελπίδας των Ελλήνων πολιτών για ένα καλύτερο αύριο, όπως επιβεβαιώνεται σε τακτική βάση από δημοσκοπικά ευρήματα.
Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δηλώνει απογοητευμένη, τόσο από τον Πρωθυπουργό όσο και από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, και ψηφίζει ως καταλληλότερο τον κύριο ΚΑΝΕΝΑ.
Εκφράζει ένα μεγάλο ποσοστό, την αγωνία του ότι , κανένας δεν είναι ικανός να λύσει τα προβλήματα και ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
Το ποσοστό είναι συντριπτικό και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το ποσοστό της αποχής των τελευταίων εθνικών εκλογών.
Η ατμόσφαιρα που επικρατεί στην κοινωνία παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, είναι απαισιοδοξίας και εντείνεται από την εικόνα που κυριαρχεί στην αγορά με τα καταστήματα να βάζουν λουκέτο καθημερινά, τις θέσεις εργασίας να «εξανεμίζονται» μαζικά, με μόνες θέσεις που αυξάνονται να είναι οι λεγόμενες «όρθιες θέσεις» και ελαστικών ωραρίων. Παράλληλα η εξαέρωση του κοινωνικού ιστού από φόρους, πολιτικές λιτότητας, πορείες , κοινωνικές εντάσεις, ανασφάλειες, δεν επιτρέπουν ελπίδες ανάτασης της κοινωνίας. Στο βωμό των μνημονίων και παρά τις μεγαλόσχημες δηλώσεις περί καθαρής εξόδου, η ταφόπλακα παραμένει αμετακίνητη. Δεν υπάρχει η ψυχολογία που θα αλλάξει τη ρότα του πλοίου που ακούει στο όνομα «Τιτανικός».
Ακόμα και το τελευταίο οχυρό που λέγεται εργασιακά δικαιώματα, με τους ίδιους τους ταγούς του συνδικαλιστικού κινήματος να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, έχει αλωθεί. Άλλωστε οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εξασφαλίσει θέσεις υπουργικές, βουλευτικές, ή έχουν εξασφαλίσει ένα σίγουρο μέλλον στις παρυφές ή στα ενδότερα των κομμάτων τους.
Την ίδια ώρα, μεσούσης μιας πρωτόγνωρης εθνικής κρίσης με αλυτρωτικές διαθέσεις των γειτόνων μας και πλειοψηφίες - κουρελού, αναδεικνύεται μια νέα «συμμαχία» πολιτικών προσώπων που δηλώνουν διατεθειμένοι να ψηφίσουν alacart τα εθνικά μας θέματα και την παραμονή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην κυβέρνηση. Διαφορετικές συμμαχίες προθύμων για κάθε ψηφοφορία.
Σε κάθε περίπτωση, ο αμείλικτος κριτής, ο λαός θα ψηφίζει στις δημοσκοπήσεις τον ΚΑΝΕΝΑ, μέχρι αυτός να πάρει σάρκα και οστά.
Ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, τον αναζητεί εσπευσμένα. Η κοινωνία πάντα θα αναζητά ανατροπή του μοντέλου αντιπροσώπευσης, ρήξη με το σύστημα και τη δομή διακυβέρνησης και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση προσδοκά το «πρόσωπο» που θα διεμβολίσει τους υπάρχοντες πολιτικούς φορείς.
Φυσικά το κριτήριο των πολιτών δεν αποτελεί πάντα τεκμήριο σωφροσύνης και επίγνωσης , με αποτέλεσμα τις λανθασμένες επιλογές, που δίνουν για άλλη μια φορά το δημοσκοπικό προβάδισμα στον ΚΑΝΕΝΑ!
Μια χώρα παραδομένη σε ακραίους, άφρονες, οπορτουνιστές, ημιμαθείς, παρτάκηδες, επαγγελματίες πολιτικούς, με ψυχώσεις αυτοθαυμασμού, έχει εναποθέσει τις ελπίδες επιβίωσης της, σε ένα φανταστικό ουρανόσταλτο πρόσωπο που ακούει στο όνομα ΚΑΝΕΝΑΣ. Παρασυρμένοι από τη σαγήνη της δημοσκοπικής εικόνας του ΚΑΝΕΝΑ αρκετοί από εμάς θα θέλαμε να οικειοποιηθούμε το όνομα ΚΑΝΕΝΑΣ!
Η επιτυχία στις εκλογές σίγουρη, εφικτή ακόμη και η αυτοδυναμία!

Από κόσκινο… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Από κόσκινο θα περάσουν οι πολίτες τους υποψήφιους όλων των θεσμικών βαθμίδων από υποψήφιους βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους, ακόμη και συμβούλους.
Όλες οι αμαρτίες του κόσμου, τους χρεώνονται καθημερινά. Τα προνόμια, οι ασυλίες και η γενικότερη απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Την πρωτοκαθεδρία την έχει το Kοινοβούλιο και πολύ λιγότερο η Αυτοδιοίκηση.
Στις προσεχείς εκλογές αναμένονται δύο σημαντικές κινήσεις των ψηφοφόρων που προβληματίζουν όλα τα κομματικά επιτελεία και πολιτικά πρόσωπα. Η αποχή από την κάλπη, που αναμένεται να ξεπεράσει και τα τελευταία ποσοστά των προηγούμενων εκλογών και το ποσοστό ανανέωσης των πολιτικών προσώπων.
Είναι γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων θα εκδηλώσει τη δυσαρέσκεια του, επιλέγοντας πρωτοεμφανιζόμενους υποψήφιους. Θα δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό η επανεκλογή παλαιών  υποψηφίων, λόγω της συνεχούς παρουσίας και παραμονής στις θέσεις εξουσίας. Πολλοί από αυτούς θεωρούνται από τους πολίτες μέρος του οικονομικού προβλήματος που βιώνουν.
Τα κόμματα εξουσίας θα νοιώσουν εκλογικά τους κραδασμούς, από τις πολιτικές επιλογές που οι πολίτες τους χρεώνουν. Περισσότερους εκλογικούς κραδασμούς, θα αισθανθούν όσοι έχουν συμμετάσχει ενεργά στη διακυβέρνηση. Οι πολίτες τους θεωρούν υπαίτιους, όλων των πληγών που έχουν δεχτεί. Το μόνο που θα κυριαρχήσει είναι, «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» και ότι η δική τους μεμονωμένη περίπτωση αξίζει μιας θετικής αντιμετώπισης ως προς τα ατομικά πολιτικά χαρακτηριστικά που παρουσιάζει.
Από κόσκινο θα τους περάσουν οι πολίτες, στην κυριολεξία, πριν αποφασίσουν να δώσουν την ψήφο τους.
Οι μέχρι τώρα τεχνικές της λιανικής ψηφοθηρίας «τρέχοντας σε γάμους, βαφτίσια, κηδείες, πανηγύρια και φιέστες δεν αρκούν, αφήστε που για πολλούς υποψήφιους χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνες αποστολές. Μπορεί να κινδυνεύσει ακόμη και η σωματική τους ακεραιότητα. Το «γιουχάισμα» είναι ελαφράς μορφής απαξίωση. Συνεπώς, αρκετά πολιτικά πρόσωπα θα κληθούν να δώσουν αγώνα πολιτικής επιβίωσης, εμπιστευόμενοι την εμπειρία τους και βασιζόμενοι στο ένστικτο αυτοπροστασίας, που θα τους βοηθήσει να ανταποκριθούν με επιτυχία στην κρίσιμη πρόκληση των προσεχών εκλογών, εθνικών και αυτοδιοικητικών. Για να μην ισχύσει η γνωστή παραδοχή «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής»!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Δημοσκοπικά οι «μήνες του μέλιτος»  για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Οι περισσότερες έρευνες δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να κυμαίνεται στο 18-22%, ενώ τους ΑΝΕΛ να είναι κάτω και από τις 2 ποσοστιαίες μονάδες. Ακόμη και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ βρίσκεται από πάνω. Οι περισσότεροι δείκτες των κυβερνητικών πολιτικών έχουν μειωθεί. Εσωστρέφεια, γκρίνια, ανορθόδοξα χτυπήματα, ανασφάλεια πολιτών, στοιχεία διαφθοράς στο μεταναστευτικό, αμφισιμία σε συμφωνίες εθνικών θεμάτων, κόπωση προσώπων συμπληρώνουν το παζλ της κυβερνητικής φθοράς.
Τα κυβερνητικά λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο , οι μετεκλογικές τους αντιφάσεις διογκώνονται συνεχώς και η αγωνία για την έξοδο στις αγορές και την κατάληξη της συμφωνίας των Πρεσπών έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Ωστόσο, ο Πρωθυπουργός παραμένει το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, ο τροφοδότης λογαριασμός των δημοσκοπικών ευρημάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Η φθορά φαίνεται να τον αγγίζει λιγότερο παρότι δεν «ευνοείται» από ανέφελη κριτική των Μέσων Ενημέρωσης. Σε πλέον επώδυνες κυβερνητικές επιλογές όπως μείωση των συντάξεων, διαμάχες υπουργών, παραλήρημα φραστικών και άλλων ατοπημάτων πρωτοκλασάτων Υπουργών του, δεν παίρνει θέση και τους αφήνει να βγάζουν το φίδι από την τρύπα, μόνοι τους.
Το παίζει σοβαρός και απόμακρος από τη σκληρή καθημερινότητα. Άλλωστε, μόνο αυτός είναι ισόβιος και οι «λοιποί» αναλώσιμοι. Και δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό. Μόνος του κρατάει όλη την ομάδα στο γήπεδο της πολιτικής και «παίζει» να κερδίσει και το παιχνίδι.
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. 
Μοιάζει με τον μαέστρο που θέλει να διευθύνει μια ορχήστρα, στην οποία ο κάθε μουσικός παίζει τον δικό του ρυθμό και φαλτσάρει διαρκώς.
Παρόλα αυτά, να βαράνε τα νταούλια ασυντόνιστα ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων ψηφοφόρων χορεύει στον ρυθμό του ζουρνά των ξένων φίλων μας.
Φυσικά, η αποτυχία της ορχήστρας είναι δεδομένη και όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών, θα στείλει τον λογαριασμό στον μαέστρο, έστω κι αν εκείνος έκανε τα πάντα για να φέρει σε πέρας την παράσταση.
Η ημερομηνία λήξης της αρχηγίας του από κυβέρνηση και από το κόμμα είναι προδιαγεγραμμένη.
Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τη χώρα, με την απρόσμενη συνέχεια της, θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τα κριτήρια επιλογής των πολιτικών από τους πολίτες. Το νοσηρό πολιτικό κλίμα που ζούμε μεταπολιτικά και οι παρενέργειες του, νομοτελειακά θα εκλείψουν, διαφορετικά θα εκλείψει η χώρα.
Νέα πολιτικά κύτταρα υγιή και απαλλαγμένα από τις παθογένειες του σημερινού πολιτικού συστήματος,  θα αποτελέσουν το αντιβιοτικό για την ίαση της κοινωνίας μας.
Οι πολίτες θα στραφούν σε πρόσωπα που προσφέρουν «λογικές και συναισθηματικές διασφαλίσεις».
Οι νέοι πολιτικοί μας πρέπει να «ξανά επικοινωνήσουν» με τους πολίτες, να χτίσουν νέες σχέσεις εμπιστοσύνης, με νέο, πιο ξεκάθαρο positioning , με νέες καινοτόμες ιδέες και πειστικές απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας.
Κάτω από τις σημερινές συνθήκες η «επανεκκίνηση» της εικόνας του σύγχρονου πολιτικού, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Γιατί, ένας νέος «Αλέξης» καιροφυλακτεί και εγκυμονεί νέους κινδύνους.
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Ο Θεός να μας φυλάει! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ένας ακήρυχτος πόλεμος στους κόλπους της συγκυβέρνησης με δηλώσεις, παρεμβάσεις, φήμες, διαρροές, χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο, αλλά και γλυκόλογα, ευγένεια, χαμόγελα, λίγο πριν την τελική εξόντωση, στην τελική σύγκρουση.
Οι θρονιασμένοι στους υπουργικούς θρόνους θα εξοβελιστούν, όταν θα έρθει η ώρα και τη θέση τους θα πάρουν νέοι, επίδοξοι συμπορευτές της εθνικής συμφωνίας των Πρεσπών. Χρυσόσκονη πολιτικών διεργασιών στον αέρα, που θα καθίσει οσονούπω. Μέχρι να έρθει η περιβόητη συμφωνία στη Βουλή για να ψηφιστεί από ένα ετερόκλητο πλήθος διαφορετικής ιδεολογικής προέλευσης βουλευτών. Για να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, να μην περάσει η πρόταση μομφής, αν κατατεθεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ψηφιστούν τα ευνοϊκά για την κυβέρνηση οικονομικά αντίμετρα και να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο η αντίστροφη μέτρηση για τις εθνικές εκλογές. Κάθε λίγο έχουμε να αναζωπυρώνονται οι «φωτιές» από εσωτερικές κυβερνητικές αντεγκλήσεις και ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να τις «σβήσει» εν τη γεννέση τους. Υπεύθυνος εμπρηστής πάντα, ο ίδιος όμως δεν συλλαμβάνεται, ούτε αποπέμπεται. Μέχρι στιγμής μετράμε δύο θύματα. Πρωτοκλασάτους υπουργούς που βρέθηκαν στο δρόμο του. Τους έκαψε πάραυτα.
Στις μέρες μας η ανάγκη προσωπικής επιβίωσης, είναι ισχυρότερη από ιδεολογίες και σκουριασμένες πολιτικές επετηρίδες. «Πονάνε» περισσότερο για την προσωπική τους εικόνα, παρά για την εικόνα της παράταξης. Δεν τους προβληματίζει το «μπάχαλο» της ασυνεννοησίας, η διακωμώδηση των ανέφικτων υποσχέσεων τους από τους πολίτες, απλά ανησυχούν για την επόμενη μέρα και το ρόλο που θα έχουν.
Ενδιαφέρονται περισσότερο για τον εαυτό τους, παρά για τη δουλειά που έχουν επιλεγεί από τους πολίτες, να κάνουν. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες είναι στην κυριολεξία στα κάγκελα, αλλά έχοντας πάρει αρκετή δόση ψεκασμού ύπνωσης, οραματίζονται επιδόματα, συσσίτια και εράνους, κάθε είδους. Για τους πολιτικούς είναι αριθμοί προς ανάγνωση ανεργίας, κόκκινων δανείων, οφειλετών δημοσίου και κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Νομοτελειακά, η έκρηξη δεν θα αργήσει, θα έρθει και τότε θα μετράμε «θύματα». Από ιδεολογίες μέχρι εθνικές καταστροφές.
Όταν παίρνεις την μπουκιά από το στόμα πεινασμένου θηρίου, να είσαι σίγουρος ότι θα σε δαγκώσει. Κι αυτό δεν είναι προβοκατόρικη υπερβολή, είναι σίγουρα μια πιστοποίηση ίσως ανατριχιαστική, αλλά σίγουρα ρεαλιστική. Το ραβδί της Κίρκης δεν βρίσκεται πλέον στα χέρια των πολιτικών για να μεταμορφώσουν, για να αλλάξουν την εικόνα για μια καλύτερη ζωή των πολιτών. Πρόλαβαν και άλλαξαν μόνο τη δική τους ζωή, πριν τους το πάρουν από τα χέρια. Οι διαχειριστές της χώρας και επονομαζόμενοι «ξένοι ευεργέτες» για το καλό μας!
Στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τα πάντα είναι αίολα, βαριά και ασήκωτα. Στο ύψος των περιστάσεων, ο μόνος που μπορεί να σταθεί είναι ο αλήστου μνήμης των δημοσκοπήσεων ΚΑΝΕΝΑΣ.
Οι βασικοί πυλώνες της διαφθοράς ζουν και βασιλεύουν ακλόνητοι και ένας μεγάλος αριθμός «κομματικών συμμοριών» έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν το κράτος με αντικαταστάσεις του διοικητικού προσωπικού.
Στην οικονομία χιλιάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν και παραδίνουν καθημερινά τα κλειδιά, ενώ όσες ακόμη επιβιώνουν είναι με «μηχανική» υποστήριξη στην εντατική τραπεζών με ελάχιστο οξυγόνο ρευστού χρήματος.
Θα πάμε με αυτούς καπεταναίους, με τη βάρκα της ελπίδας και το νέο χρόνο. Ο Θεός να μας φυλάει!

Θανάσης Παπαμιιχαήλ, Επικοινωνιολόγος