Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Ποιοι θα γιορτάσουν την Εργατική Πρωτομαγιά; Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Για άλλη μια φορά θα βρεθούμε στο ίδιο έργο θεατές. Σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο, αυτό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Σε μια χώρα με δύο εκατομμύρια ανέργους, εξαθλιωμένους από τις μειώσεις συνταξιούχους, φτωχομεσαία αγροτιά, αγανακτισμένους αυτοαπασχολούμενους, νέοι και νέες με το ένα πόδι στο εξωτερικό και χιλιάδες ανέστιους πολίτες χωρίς καμία βοήθεια πλην των συσσιτίων των Δήμων, της Εκκλησίας, και των φιλανθρωπικών σωματίων.
 
Πιστεύετε όλοι εσείς οι διοργανωτές της ετήσιας φιέστας ότι θα είναι μαζί σας για να γιορτάσει την Εργατική Πρωτομαγιά η άνεργη Ζωή, η σε τετράωρη απασχόληση Μυρτώ, ο πενηντάρης άνεργος πατέρας δύο παιδιών Κώστας, ο υπερχρεωμένος νοικοκύρης Νικηφόρος, το ζεύγος των συνταξιούχων που τους έχουν μειώσει δώδεκα φορές τη σύνταξη τους στα μνημονιακά χρόνια, η Στέλλα και ο Νίκος με «βαριά» μεταπτυχιακά που απασχολούνται ως σερβιτόροι και ντελίβερι ή οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αγανακτισμένοι και γονατισμένοι από τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη για να πιαστούν τα πλεονάσματα και να τελειώσει η αξιολόγηση; Για όλους αυτούς αλλά και για άλλες κατηγορίες εξαθλιωμένων πολιτών, το μαχαίρι έχει φτάσει μέχρι το κόκαλο. Στο δικό τους κόκαλο και όχι στο κόκαλο όλων όσων θα το δηλώσουν στη γιορτή στο λόγο τους. γιατί για όλα φταίνε οι άλλοι, ποτέ οι ίδιοι!
 
Urbi et Orbi, στην πόλη και στην Οικουμένη, η Εργατική Πρωτομαγιά θα γιορταστεί με συγκεντρώσεις, συναυλίες, διαδηλώσεις, και με μελίρρυτες δηλώσεις για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και άγριο «μάτωμα» της εργατικής τάξης για το κέρδος των ολίγων!
 
Η κορύφωση του εορτασμού θα γίνει σε ανοιχτούς χώρους σε όλες τις μεγάλες πόλεις, και από τα μεγάφωνα των εργατικών κέντρων θα ακούγονται εργατικά τραγούδια στη διαπασών. Και μετά, την επόμενη μέρα σιωπή! Ο καθένας στο καβούκι του σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση. Η διατήρηση της εξουσίας σε όλη την οικουμένη, είναι αυτοσκοπός και η ανακολουθία όσων υποσχέσεων έδωσαν χθες με όσα θα κάνουν σήμερα είναι η αγαπημένη τακτική ακόμη και των μεγαλύτερων πολιτικών στον κόσμο, κάνοντας τους Έλληνες πολιτικούς να φαίνονται «μειράκια» μπροστά τους. Τελευταίο παράδειγμα η αιφνιδιαστική απόφαση της «σιδηράς κυρίας» της Βρετανίας να προκηρύξει εκλογές αναιρώντας πρόσφατες δηλώσεις της.
 
Στη χώρα μας, η Πρωτομαγιά κινδυνεύει να χαρακτηριστεί από τους περισσότερους σαν μέρα αργίας και όχι απεργίας. Είναι μια μέρα του χρόνου αφιερωμένη στους αγώνες των εργαζομένων για καλύτερες εργασιακές συνθήκες.
 
Αλλά για να γιορτάζεται δυναμικά η Πρωτομαγιά και για να βρει ανταπόκριση το διαχρονικό μήνυμα της θα πρέπει οι πολιτικοί ταγοί να μεριμνήσουν πρώτιστα για τα δύο εκατομμύρια των ανέργων του ιδιωτικού τομέα και μετά  για τους συμβασιούχους του Δημοσίου, έστω κι αν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Έξω από τα Δόντια… Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Βιώνουμε ήδη μια σοβιετοποιημένη οικονομία και οδεύουμε στην πλήρη κολεκτιβοποίηση της όχι διά της βίας, αλλά δια της πλήρους φτωχοποίησης και εξαθλίωσης των πολιτών, κύρια του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή πέραν του μισού πληθυσμού της Ελλάδας. Κλείσανε τις τράπεζες, επιβάλλανε κεφαλαιουχικούς ελέγχους, υπερφορολογούνε και αναγκάζουν για υποθήκευση όλα τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών, απαξιώνουν δημοκρατικούς θεσμούς με απώτερο στόχο την εξυπηρέτηση προσφιλών στόχων, όπως η παραμονή τους στην εξουσία και η πλήρης εξάρτηση των πολιτών από τα ψίχουλα που θα μοιράζει η νέα άρχουσα τάξη.
 
Δουλεύουν με σχέδιο όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχουν γνώσεις οικονομίας, δυτικής διπλωματίας και τη στοιχειώδη προνοητικότητα για το που οδηγείται το σκάφος της οικονομίας. Ούτε θα πρέπει να τρώμε το κουτόχορτο και το παραμύθι περί εθνικών συναινέσεων και Οικονομικής κυβέρνησης ως σανίδα σωτηρίας από την οικονομική κρίση. Η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά τα έχει απαρνηθεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Αν τα ζητήσουν, κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα. Ψάξτε το!
 
Το άλλοτε ηθικό πλεονέκτημα της πρώτης φοράς αριστεράς, απέχει παρασάγγας σήμερα από το να είναι δημοφιλές και αρεστό στους πολίτες και στη νέα πολιτική πραγματικότητα. Πάλιωσε κι αυτό μαζί με τις διαψεύσεις των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν προεκλογικά.
 
Αυτάρεσκα και ομφαλοσκοπικά οδηγούν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να έχει «συνέταιρο» το κράτος ή για να ακριβολογούμε «μεγάλο συνέταιρο» λόγω της αυταρχικής υπερφορολόγησης.
 
Έχουν την πλήρη εικόνα για την πορεία της οικονομίας, καθυστερούν το κλείσιμο της αξιολόγησης για λόγους ιδεοληπτικούς, αδιαφορούν για το πρόσθετο κόστος, αναβάλλουν συστηματικά τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, εφευρίσκουν «αόρατους» εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, συνεχίζουν να καλύπτουν τα λάθη τους χαρακτηρίζοντας τα αυταπάτες, εξακολουθούν να φοράνε την λεοντή του ασυμβίβαστου επαναστάτη, ψεύδονται ασυστόλως χωρίς αιδώ, περιμένοντας το γύρισμα της νέας σελίδας για τη χώρα στον «άλλο κόσμο» που υποσχέθηκαν προεκλογικά.
 
Το είπαν τότε και το εννοούν και σήμερα., μετά από δύο χρόνια. Όμως ο νέος τους κόσμος από εφικτός γίνεται φρικτός για όσους αναγκάζονται να τον ακολουθήσουν.
 
Οι παληκαρισμοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης εξαντλούνται σε ρητορείες για τη μη καταλληλότητα των κυβερνώντων και τις ραθυμίες στον οικονομικό τομέα χωρίς να ψάχνουν για τις κρυμμένες μεταβλητές των πράξεων των κυβερνώντων. Επαναπαυόμενοι σε ευμετάβλητες δημοσκοπικές τάσεις δεν έχουν το θάρρος να συγκρουστούν «μετωπικά» όχι μόνο για τον τερματισμό της λιτότητας αλλά και για τις πολιτικές στοχεύσεις της πρώτης φοράς αριστεράς. Αν πιστεύουν ότι θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, θα περιμένουν πολύ ακόμη!
 
Στους ελιγμούς, στις μεθοδεύσεις και στη προπαγάνδα υστερείτε κύριοι της αντιπολίτευσης. Έχετε πολλά επικοινωνιακά μυαλά, αλλά τα περισσότερα είναι άγονα! (thanasis.papamichail@yahoo.gr)
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Οι πρόσκοποι, οι άσωτοι και τα κόκκινα αυγά! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Στην πολύ αγαπημένη για τους περισσότερους τηλεθεατές ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», ο υπουργός Μαυρογιαλούρος μεγαλόφωνα μονολογεί «εδώ υπάρχει κάτι σάπιο και όπου υπάρχει σαπίλα υπάρχουν και σκουλήκια». Ένα φραστικό μαστίγωμα στις εκάστοτε πολιτικές μαφίες που διαφεντεύουν τις τύχες των πολιτών. Το βαθύ κράτος πολιτικών, συνδικαλιστών και κομματαρχών αεναώς κινούν τα νήματα τις διαφθοράς, ερεθίζουν τις συμπεριφορές των πολιτών και κάνουν τη λαϊκή οργή να ξεχειλίζει. Αποτέλεσμα, όλο και περισσότεροι πολίτες να επιλέγουν το δρόμο της αποχής από τις εκλογές και δυναμικές μειοψηφίες να αναλαμβάνουν τα ηνία της εξουσίας επαναλαμβάνοντας το ίδιο έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.   Κυριολεκτικά στη σφαίρα της απάθειας, εκτός από τα συμβαίνοντα στο survivor, κινείται η πλειονότητα του πληθυσμού της χώρας. Συντάξεις κόβονται, όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση ανεβαίνουν, η πλειοδοσία των κυβερνώντων σε "φρούδες" ελπίδες αυξάνεται, οι αυταπάτες πολλαπλασιάζονται, συμφέροντα αντιμάχονται, αλλά μύτη δεν ανοίγει και φυσικά ούτε λόγος για πρόωρες εκλογές. Οι Έλληνες πάθαμε μιθριδατισμό. Παίρνουμε όπως ο βασιλιάς του Πόντου, μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου βαθμιαία αυξανόμενες, αρχής γενομένης από το πρώτο Μνημόνιο! Πλήρης ανοσία ,σε κοινωνικούς και οικονομικούς κραδασμούς. Τελικά, το πιο δυνατό όπλο και από τα όπλα τελευταίας τεχνολογίας, είναι η απάθεια των πολιτών. Σήμερα πιότερο ενδιαφέρει τους περισσότερους, ποιος θα φύγει την άλλη εβδομάδα από την ομάδα των μαχητών του survivor, από το αν θα κλείσει η αξιολόγηση! Κι αυτό το ξέρουν οι κυβερνώντες και μας περιποιούνται καθημερινά αναλόγως! Όλοι μας έχουμε απαυδήσει!   Όσο λοιπόν τα «φωτεινά» μυαλά που μας κυβερνούν θεωρούν ως  ιστορική αναγκαιότητα, παλλαϊκό αίτημα την κατάργηση από τους ελέγχους των μαθητών τη σημείωση «διαγωγή κοσμία» και όχι την κατά συρροή εξαπάτηση των πολιτών, η αποχή θα μεγαλώνει και οι προπηλακισμοί των πολιτικών θα είναι καθημερινό φαινόμενο. Όπως οι μούντζες και τα αβγά των «αγανακτισμένων» πριν λίγα χρόνια!   Βέβαια, οι «Πρόσκοποι» στην πολιτική είναι σήμερα εξ ορισμού μειοψηφία, δεδομένου ότι η ισοπέδωση των αξιών είναι η αυθεντικότερη στρατηγική του λαϊκισμού, που παρεισφρέει στο πολιτικό στερέωμα τα τελευταία χρόνια. Το εκλογικό σώμα, όσο ψηφίζει ακόμα, σε αρκετά μεγάλο ποσοστό επιβραβεύει, ανάξιους, δημαγωγούς, γραφικούς, απατεώνες ακόμη και ηλίθιους! Ίσως εκεί να οφείλεται και το γεγονός του μεγάλου ποσοστού της αποχής από τις κάλπες. Στις δημοσκοπήσεις «ακούμε» για τον "Κανένα" και τα ποσοστά «Δεν ξέρω- Δεν απαντώ». Και μέχρι εκεί... Δεν θα ήταν όμως εξίσου ενδιαφέρον να βλέπαμε σε μια δημοσκοπική έρευνα, τι ακριβώς θέλουν οι «χαμένοι» ψηφοφόροι από εκλογές σε εκλογές, σε «τι πολιτικό πιστεύουν» για να επιστρέψουν στις κάλπες; Αν το ζητούμενο τους είναι να αυξηθούν οι «πρόσκοποι» στην πολιτική, θα αργήσουμε πολύ να δούμε την επιστροφή των "ασώτων"! Δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το είδος, λόγω βλαβερών παρασίτων.   Στο καθημερινό θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται και με την επερχόμενη λαίλαπα των νέων μέτρων, θα πρέπει το σύνολο του πολιτικού κόσμου να μη θεωρεί δεδομένη μόνο την παραίτηση των πολιτών από την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος και τα εν χορώ συνθήματα στις πλατείες αλλά ότι ελλοχεύει ο κίνδυνο από την εξαγριωμένη μίζα για τσουγκρίσματα με κόκκινα αυγά! Και ο νοών νοείτω!. (thanasis.papamichail@yahoo.gr)   Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Μονάδες και Νομάδες στην πολιτική. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Είναι θεμιτό να επιδιώκεται η αναστύλωση παλαιών «ένδοξων» πολιτικών προσώπων αληθινών ή πλαστικών δημιουργημάτων των ΜΜΕ. Στην εποχή της ακραίας επιβεβαίωσης του ξεπεσμού του πολιτικού συστήματος, οι πολιτικοί γυρολόγοι ως περιπλανώμενες μονάδες ή νομάδες, σε μια μεγαλειώδη έξαρση της εικόνας τους επιδιώκουν την πολιτική επιβίωση, με πλασάρισμα στο νέο πολιτικό σύστημα που φαίνεται να διαμορφώνεται ως η λύση στην κρίση!
 
Σώγαμπροι, μουσαφίρηδες, επισκέπτες σε γνωστούς πολιτικούς σχηματισμούς ή δημιουργοί μονοπρόσωπων πολιτικών κομμάτων που ευελπιστούν να κάνουν πάταγο με το τεράστιο «εγώ» τους και με μοναδικούς οπαδούς, την οικογένεια και ολίγους φίλους τους. Μονάδες και Νομάδες στην πολιτική.
 
Όμως, φλύκταινες βγάζει και ο πιο ενεργός πολίτης όταν βλέπει να προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης πολιτικά πρόσωπα που ευθύνονται για την πολυετή του «κάθειρξη» στην ανέχεια και εξαθλίωση. Η αναβάθμιση του επιπέδου του πολιτικού δυναμικού θα προέλθει μόνο από την είσοδο στον πολιτικό στίβο νέων και αξιόλογων στελεχών, δοκιμασμένων είτε σε θέσεις ευθύνης, είτε στον ιδιωτικό τομέα, αντί της ανακύκλωσης των παλαιών πολιτικών, των απίθανων κομματικών επιλογών, των «γραφικών» προσωπικοτήτων της τηλεόρασης, ή ακόμη και από τον συρφετό των ανεπάγγελτων πολιτικάντηδων και πάσης φύσεως πολιτικών απατεώνων, που αποβλέπουν σε δημόσια σίτιση και εύκολο πλουτισμό. Διαφορετικά στις επόμενες εθνικές εκλογές το ποσοστό της αποχής θα ξεπεράσει το προηγούμενο του Σεπτεμβρίου του 2015 που ήταν 42,5%.... Το rethink politics προϋποθέτει αυστηρή αξιολόγηση όσων περνάνε στην πολιτική κονίστρα ανεξαρτήτως βαθμίδας. Οι πολίτες διψούν για αληθινούς πολιτικούς που θα παλέψουν για το αύριο της κοινωνίας και όχι των ίδιων.
 
Ιδιαίτερα προσεκτικά θα πρέπει να είναι τα «μπετοναρισμένα» κόμματα στις μεταγραφές πολιτικών «προσωρινής» απασχόλησης όσο υπάρχουν, λεία και λάφυρα κρατισμού. Και κόμματα «μπετόν αρμέ» θεωρούνται, ανεξάρτητα από τα εκλογικά ποσοστά τους, εκείνα τα κόμματα που έχουν ιδεολογικά δικούς τους, πιστούς ψηφοφόρους και όχι κόμματα – κουρελού, με ψηφοφόρους ευκαιριακούς!
 
Ένα πιθανό άνοιγμα τους χωρίς όρια στην προσέλκυση και υποδοχή πολιτικών στελεχών από άλλους κομματικούς χώρους μπορεί να θεωρηθεί είτε ανάρμοστη σχέση, είτε πρόπλασμα νέου πολιτικού σχηματισμού που δεν θα αρέσει στα υπάρχοντα μέλη. Δίνοντας στέγη σε πολιτικά «αστέγους» έστω και «διάσημους», και με αναμενόμενα τα φαινόμενα ξε-σπιτώματος των οικείων έστω και «άσημων» μαχητών, εγκυμονούνται κίνδυνοι να κερδίζονται μονάδες και να χάνονται ομάδες, από κομματική ανυπακοή. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος εξόδου , πολλών πιστών στελεχών. προερχόμενα ιδιαίτερα από τα «πέτρινα» χρόνια του κόμματος, παρακολουθώντας την αθρόα εισροή "ενοίκων", και μη αποδεχόμενοι την υιοθέτηση και αποδοχή της ιδεολογικής στροφής αλλά τους εξόφθαλμους λόγους της πολιτικής επιβίωσης των "ξένων"!
Κυριολεκτικά, τους ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και σίγουρα δεν αναφωνούν το γνωστό «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» και πόσο μάλλον, έτοιμοι να βγάλουν και ομαδική σέλφι! Οι μεταγραφές πολιτικών αντιπάλων στα κόμματα είναι ελεύθερες και αναγκαίες αλλά μετά από συναίνεση των θεσμοθετημένων οργάνων και των προέδρων. Ιδιαίτερα όταν είναι κόμματα εξουσίας και όχι ουραγοί!. Η συμπόρευση με πρόσωπα, με βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν στα μάτια των πολιτών μπορεί να αποβεί ολέθρια και καταστροφική στρατηγική επιλογή. Και θα φανεί του λόγου το αληθές στην κάλπη και στα αναιμικά ποσοστά που θα ακολουθήσουν! (thanasis.papamichail@yahoo.gr)
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος 

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Προς «Βλαχοδήμαρχους» και «Πασάδες στα Γιάννενα» επιστολή. Του Θανάση Παπαμιχαήλ


Ο κύκλος των σκληρών χαρακτηρισμών, της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, των κινδύνων ακυβερνησίας και της ταφόπλακας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση άνοιξε και ακούει στο όνομα νέα μεταρρύθμιση Καλλικράτη. Ήδη, τα πρώτα δείγματα έχουν σταλεί με τις εκατέρωθεν αντεγκλήσεις μεταξύ των θεσμοθετημένων οργάνων της Αυτοδιοίκησης και των κυβερνητικών παραγόντων. Με πρόφαση την καλύτερη λειτουργία των Δήμων, η Κεντρική εξουσία θέλει να πάρει τη «ρεβάνς», στη μάχη της απλής αναλογικής, που έχασε στη βουλή για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Στην Αυτοδιοίκηση μπορεί να την επιβάλλει. Έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, μόνο που κινδυνεύει να «κοπεί» ανεπανόρθωτα, αν δεν προσέξει!
 
Το σύστημα της ανάδειξης των τοπικών αρχόντων έχει αναδειχθεί από την κυβέρνηση σε κυρίαρχο ζήτημα. Ιδεοληψία, μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα, που ταλανίζουν την αυτοδιοίκηση, όπως οικονομική αυτοτέλεια, φορολογική αποκέντρωση, έλλειψη χρημάτων, επικάλυψη αρμοδιοτήτων και άλλων μεγάλων προβλημάτων.
 
Από την άλλη πλευρά η εμπιστοσύνη που δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στα πρόσωπα των αιρετών της αυτοδιοίκησης, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την απαξία πολλών προσώπων της κεντρικής πολιτικής σκηνής, δίνοντας την αίσθηση ότι κάποιοι φοβούνται τον δυναμικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην κοινωνία, και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον επιδαψιλεύουν. Στην ψυχολογία ο ακριβής όρος είναι «ψυχαναγκαστική τυραννία» όταν χρησιμοποιείται η δύναμη του ανώτερου μη εποικοδομητικά.
 
Η κρίση στη χώρα μας φαίνεται ότι δοκιμάζει όλους τους πυλώνες του πολιτικού συστήματος και φυσικά και το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι γνωστό ότι οι Δήμοι μάχονται για να λάβουν αυτά που τους αναλογούν και οι περισσότεροι Δήμαρχοι γίνονται «διαδρομιστές» σε κάθε προθάλαμο υπουργικών γραφείων ακόμη και για ένα μικρό κονδύλι χρηματοδότησης.
 
Οι σχέσεις των υψηλόβαθμων και μη, παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την εκτελεστική εξουσία γίνονται όλο και πιο δύσκολες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υποβόσκει κι ένας «προσωπικός» ανταγωνισμός που συνήθως, αν όχι πάντα, την πληρώνουν οι δημότες.
 
Η φτώχια φέρνει γκρίνια, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, και αφενός η παράταση της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης του τόπου θα λειτουργεί καταλυτικά εις βάρος των Δήμων και Περιφερειών, και αφετέρου οι προωθούμενες αλλαγές στο πρόγραμμα Καλλικράτη θα πρέπει να «αφυπνίσουν» το σύνολο της Αυτοδιοίκησης, ακόμη και τους αρεστούς του κομματικού μηχανισμού. Είναι επιβεβλημένη η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «άθροιση» των αυτοδιοικητικών δυνάμεων, πριν μπει η «ταφόπλακα»!
 
Ωστόσο τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω και είναι διάχυτος η άποψη πολλών αυτοδιοικητικών παραγόντων ότι έφτασε η στιγμή η Τοπική Αυτοδιοίκηση να αρθρώσει τον  πολιτικό λόγο και να αναλάβει τον κοινωνικό ρόλο που της αναλογεί διεκδικώντας όσα δικαιωματικά της ανήκουν, κάνοντας τα γνωστά και στον ελληνικό λαό μέσα από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου. Να γεννηθεί δηλαδή ένα ακομμάτιστο κίνημα από νέα και ικανά στελέχη που να εκπροσωπούν το χώρο της αυτοδιοίκησης στην πηγή των αποφάσεων, στην ελληνική Βουλή, προκειμένου να αποτελέσουν τη γέφυρα μεταξύ της κεντρικής διοίκησης και της περιφερειακής εξουσίας.
 
Άλλωστε, ποιος γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα του τόπου του από κάποιον που ήδη ασχολείται με τα κοινά, που έχει ήδη ασκήσει μια μορφής διοίκηση και μπορεί αυτό να το διαθέσει ως προίκα στη βουλή. Αυτή η νέα προσπάθεια θα μπορούσε να αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό να στρατευθούν άνθρωποι που έχουν δοκιμαστεί σε αρμοδιότητες στελεχών δήμων ή και περιφερειών, οι οποίοι θα εκλεγούν στη Βουλή με σκοπό να εκπροσωπήσουν όσο πιο αποτελεσματικά τους δήμους και τις περιφέρειες τους με πολλούς τρόπους. Ο κυριότερος, η συμμετοχή στη σύναψη νομοθετημάτων που θα βοηθήσουν την αυτοδιοίκηση να ενδυναμωθεί και να σταθεί στα πόδια της, χωρίς οι τοπικοί άρχοντες να πρέπει να πέφτουν κάθε φορά στην ανάγκη του εκλεγμένου βουλευτή της περιφέρειας τους για να «περάσει» στου βουλή συνήθως το αυτονόητο.
 
Εξάλλου, η εμπειρία πολλών στελεχών που έχουν δοκιμαστεί σε θέσεις κλειδιά δήμων ή περιφερειών θα αναβαθμίσει και το επίπεδο της ελληνικής βουλής, και θα μειώσει το ποσοστό της αποχής των πολιτών, με την είσοδο νέων δοκιμασμένων μελών αντί της ανακύκλωσης των παλαιών ή των απίθανων  κομματικών επιλογών, ή γραφικές προσωπικότητες της τηλεόρασης. Μια βουλή που πολλές φορές εκπροσωπείται από ανθρώπους που δεν έχουν διοικήσει – όπως συχνά λέμε- ούτε περίπτερο. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος