Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Ο Αλέξης φεύγει, ο Κυριάκος έρχεται…





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Η θριαμβευτική επαναλαμβανόμενη άνοδος στην εξουσία και από το «ωσαννά ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου» που εύκολα μπορεί να μετατραπεί στο «άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν» από τον ίδιο όχλο. Διαχρονικό και επίκαιρο.

Σε καθημερινή βάση η κυβέρνηση, εδώ και ενάμιση χρόνο, αγωνίζεται για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας, να αποφύγει την μοιραία σύγκρουση με τα βράχια και με την οδύνη της κατάρρευσης. Με την ψυχή στο στόμα, περιμένουμε καθημερινά τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται εντός και εκτός της χώρας.

Αλλεπάλληλες δηλώσεις αξιωματούχων σε τηλεοπτικές συγκρούσεις με αντιπάλους, προκαλούν μεγαλύτερη αναστάτωση για τι μέλλει γενέσθαι απαξιώνοντας και υπονομεύοντας τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Προσπαθούν να πείσουν ότι παλεύουν για τα λαϊκά συμφέροντα, ενώ έχουν ξεχάσει ότι στην πολιτική σημασία έχουν τα αποτελέσματα και όχι οι προθέσεις.

Πρόκειται για μια κοντόφθαλμη τακτική που μπορεί να φέρει πρόσκαιρη δημοσιότητα αλλά δεν μπορεί να πείσει πλέον και τον πιο καλοπροαίρετο και ευκολόπιστο πολίτη.

Η αναπαραγωγή παθογενειών του παρελθόντος από πολλά κυβερνητικά στελέχη και η γνωστή τους ανέξοδη κριτική του καφενείου βλάπτουν σοβαρά την εικόνα του αρχηγού τους. Υποστέλλουν τη σημαία τους, το λεγόμενο ηθικό τους πλεονέκτημα.

Μια εικόνα αρχηγού που κάποτε ήταν το «βαρύ χαρτί» που κέρδιζε την παρτίδα και σήμερα έχει «θαμπώσει»! Για Τρίτη κατά σειρά το «φωτοστέφανο» του μάρτυρα δεν μπορεί να το ξαναφορέσει. Τα νέα επώδυνα μέτρα φέρνουν την προσωπική σφραγίδα του.

Νέα δεδομένα έχουν διαμορφωθεί και στην παραμονή μας στο ευρωπαϊκό σύστημα έστω και με αμφισβητούμενες «ανθρώπινες» προϋποθέσεις, αλλά και στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Για πρώτη φορά ο Αλέξης έχει υπολογίσιμο αντίπαλο.
Ο Κυριάκος προηγείται ήδη και στην παράσταση νίκης του κόμματος του και στην καταλληλότητα ως Πρωθυπουργός, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Πήρε «κεφάλι» όπως λέμε. Προηγείται σε όλα τα προσωπικά ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Καθαρά και χωρίς αμφίσημες ερμηνείες καταφέρνοντας και να περάσει στην κοινωνία μηνύματα ανανέωσης, διεύρυνσης αλλά και επικοινωνιακής αυτοβελτίωσης του. Αυτό φάνηκε και στην τελευταία προ ημερήσιας ομιλία του στη Βουλή. Θεαματική η επικοινωνιακή βελτίωση του. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας απέκτησε πλέον ένα «γερό χαρτί», έναν σοβαρό αντίπαλο που μπορεί να παίξει στα «ίσια» το μέχρι τώρα ανίκητο αρχηγό της πρώτης φοράς αριστερά. Αρκεί να εφεύρει και το εκλογικό αφήγημα που θα πείσει τους πολίτες για τις αναγκαίες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που πρεσβεύει.

Οι πρώτες δυναμικές του κινήσεις, όπως η εκ νέου δημιουργία της νεολαίας του κόμματος και οι αλλαγές στο καταστατικό αποδεικνύουν ότι είναι από τους δυνατούς παίκτες στην πολιτική. Και παρά το γεγονός ότι προέρχεται από παραδοσιακή πολιτική δυναστεία της χώρας και βίωσε την πολιτική από τα γενοφάσκια του, παραμένει η αυθεντικότερη και πιο σύγχρονη έκφραση όσων πολιτών πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και θεωρούν την παρουσία του την πιο αξιόπιστη εναλλακτική απέναντι στο επικίνδυνο πείραμα της σύγκρουσης με την Ευρώπη από την σημερινή κυβέρνηση.


Στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, θα δούμε αν ο πολίτης θα προχωρήσει στην ανάγνωση του τρίτου κεφαλαίου του βιβλίου της αριστεράς ή θα αλλάξει ανάγνωσμα!

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Ζητείται ιντερνετικός πολιτισμός.








Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Σε tweets, σε διαδικτυακούς τοίχους, σε sites γνωστοί και άγνωστοι φίλοι μας, αναρτούν καθημερινά ότι υβριστικότερο  υπάρχει.

Ζητείται άμεσα ιντερνετικός πολιτισμός για να μας γλυτώσει από ψευτιές, ξεκατινιάσματα, ύβρεις και κάθε είδους χυδαιότητα που διαβάζουμε καθημερινά στο διαδίκτυο. Με ψεύτικα προφίλ «φορτώνουν» τους  διαδικτυακούς τοίχους με ανυπόστατες ειδήσεις και ρυπαρά δημοσιεύματα και στη συνέχεια συγκρίνουν τον αριθμό όσων συμφώνησαν μαζί τους. Σπάνια αναγνωρίζουν ότι έχουν παρεκτραπεί και ακόμα σπανιότερα να ζητήσουν συγνώμη. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι απολαμβάνουν το χαμό που δημιούργησαν, όπως ο φαρσέρ που τηλεφωνεί για ανύπαρκτη βόμβα σε αεροπλάνο, για να απολαύσει το θέαμα των τρομοκρατημένων επιβατών ή για τη δημοσιότητα της βλακώδους είδησης.

Ένα μεγάλο μέρος όλων όσων «ξεφεύγουν» με λέξεις και συμπεριφορές στα social media ανήκει στο «πολιτισμένο» πολιτικό προσωπικό μας. Με ύβρεις και ακατονόμαστες φράσεις επιτίθενται στους πολιτικούς τους αντιπάλους με την αφοπλιστική αιτιολογία, ότι πολεμούν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή την αγωνιστική τους δράση. Τις περισσότερες φορές είναι για να γίνουν είδηση του ενός λεπτού στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Ιντερνετικές ατάκες, χυδαία τσιτάτα που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα των δημιουργών.

Φυσικά είναι εύκολο να περάσει κάποιος τις κόκκινες γραμμές, να ξεχάσει την αστική ευγένεια και να βγάλει τις μύχιες πλευρές του. Ειδικά όταν γράφει ανώνυμα ή ανήκει στην ομάδα των πληρωμένων κονδυλοφόρων, μέσων κοινωνικής εκδήλωσης. Είναι κι αυτό ένα σύγχρονο επάγγελμα, όπως του αφισοκολλητή τα προηγούμενα χρόνια.

Και ο ευτελισμός καλά κρατεί σε καθημερινή βάση, αν κάποιος παρακολουθεί διαδικτυακούς τοίχους και παράθυρα.

Απ’ όλα έχει ο «μπαξές». Ερωτικά ξεκατινιάσματα, θυελλώδη πάθη σε tweets,απίστευτοι καβγάδες γνωστών καλλιτεχνών σε τοίχους και sites με προσωπικές κατηγορίες.

Τελικά θα πρέπει μέχρι να μπει κάποια τάξη, κάποιες αρχές ιντερνετικού πολιτισμού, να μη δίνουμε σημασία και να μην παίρνουμε σοβαρά ειδήσεις χωρίς να τις διασταυρώνουμε.

Ακόμη και «ψεύτικους» θανάτους ανακοινώνουν οι αθεόφοβοι χωρίς να υπολογίζουν το ψυχολογικό κόστος των οικείων του «θανόντος» μέχρι να διαπιστώσουν ότι ήταν ψεύτικη η ανακοίνωση. Μυαλά διεστραμμένα, άνθρωποι – απάνθρωποι.


Έπεα πτερόεντα στο χάος του διαδικτύου θα σκεφτείτε. Όμως το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας με θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες. Μια από τις αρνητικές είναι και η καταπάτηση των προσωπικών δεδομένων μας. Ολέθριες αν πέσουν σε χέρια επιτήδειων, γι αυτό ζητείται άμεσα ινερνετικός πολιτισμός και ασφάλεια. Χρήση με σύνεση και μέτρο. 

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Με την ψυχή στο στόμα και πάλι!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Προ των πυλών για άλλη μια φορά ο κίνδυνος κατάρρευσης της χώρας και μιας εθνικής καταστροφής με ευθύνη όλων μας. Μια χώρα έρμαια ενός εσμού ανίκανων πολιτικών, επαγγελματιών συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων.

Μια χώρα που φλερτάρει με τα βράχια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση. Και το δράμα της έχει γίνει θέαμα για όλο τον κόσμο που το παρακολουθεί σιωπηρά από τα θεωρεία. Με την ψυχή στο στόμα κάθε μέρα ένα χρόνο και πλέον για όλα όσα για πολλά χρόνια είχαμε δεδομένα.

Τη μια «πρόσω ολοταχώς», την άλλη «όπισθεν ολοταχώς» από όσους ξέρουν, βλέπουν τι έρχεται και παίζουν κάποιο ρόλο στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που βράζει στην κυριολεξία μέσα στην αγανάκτηση, οργή αλλά και απογοήτευση για το μέλλον που έρχεται.

Χωρίς εναλλακτική, δηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί την απαξίωση της στο πολιτικό σύστημα στο σύνολο του. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει πάψει προ πολλού να εκφράζει το μεγαλύτερο ποσοστό των συμπολιτών μας. Αυτό άλλωστε καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις που επαναλαμβάνεται το ίδιο πολιτικό εύρημα των τελευταίων χρόνων. Πέφτουν τα δημοσκοπικά ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος, βγαίνει κερδισμένο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακόμη και χωρίς να εισπράττει τη φθορά του πρώτου. Η φιλοσοφία του μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον και στην πολιτική.

Ένα πράγμα όπως είναι βέβαιο. Ζούμε ιστορικές στιγμές, στην προσπάθεια μας να διασχίσουμε μια απέραντη κινούμενη άμμο, νοιώθοντας ενδόμυχα ότι βουλιάζουμε σε κάθε βήμα. Και το μοιραίο δεν θα αργήσει να έρθει αν και αφήσαμε να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας, τα δικό μας και των παιδιών μας, οι διάφορες μειοψηφίες! Η διαιώνιση ενός πολιτικού λάθους από απλούς πολίτες!

Απόδειξη το ποσοστό της αποχής των πολιτών στις εθνικές εκλογές που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Το απολιτίκ έγινε μόδα! Αλλά αρκετά επισφαλές για το κοινό μας μέλλον. Για να δούμε θα μας κρατήσει το σχοινί για άλλη μια φορά;

Η αναγέννηση της χώρας μας ακούει μόνο στην ύπαρξη πολιτικής βούλησης για δομικές αλλαγές στο δημόσιο τομέα και στην κοινωνία. Μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται να γίνουν, πέραν των απολύσεων και μειώσεις μισθών, και που δεν έγιναν λόγω του πολικού κόστους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της χώρας μας ο κόσμος στενάζει και βροντοφωνάζει ότι δεν αντέχει άλλο. Και οι έχοντες την εξουσία θα πρέπει να πάρουν παράδειγμα από την ιστορία όπου αρκετές φορές η ατομική δράση το απλού πολίτη μπορεί να επιφέρει συλλογική κοσμογονική αλλαγή.

Εκτός αν στο DNA του Έλληνα υπάρχει το σύνδρομο αδράνειας και αυτοκαταστροφής.


Όσο για τους «κοψοχέρηδες», γεμίσαμε. Δεν υπάρχει χρόνος για νέα πειράματα! Όσο για την ψυχή στο στόμα κάθε μέρα όλοι εμείς φταίμε με τις επιλογές μας.