Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Το Νέο brand name του Έλληνα Πολιτικού.






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Σε μια κρίση ειλικρινούς αφέλειας κυβερνητικός βουλευτής, τέως αγανακτισμένος δήλωσε με στόμφο «ήξεραν τι τους περιμένει πριν μας ψηφίσουν, τώρα γιατί διαμαρτύρονται;». Και είχε το δίκιο του όπως και ο λαός που τον ψήφισε. Άλλωστε, οι πολιτικοί ενός κράτους είναι ο «καθρέφτης» του λαού όπως ευφυώς έχει λεχθεί. Πολιτική προίκα, πελατειακές σχέσεις, συγκυρίες, τύχη και άλλα αποτελούσαν, και σε έναν βαθμό ακόμη αποτελούν, τα βασικά προσόντα ενός πολιτικού.

Όμως η οικονομική κρίση έφερε στο προσκήνιο την πολιτική κρίση και την αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας νέας «ελίτ» πολιτικών της νέας εποχής. Ένα νέο brand name του Έλληνα πολιτικού, που να αφορά την εικόνα και τα νέα απαραίτητα προσόντα που πρέπει να έχει. Δεν αρκεί μόνο το νεαρό της ηλικίας ή πόσα ένσημα έχει κολλήσει, στη νέα εποχή που βιώνουμε. Απαιτούνται πολύ περισσότερα προσόντα.

Σκιαγραφώντας τα θα λέγαμε ο πολιτικός της νέας εποχής, της νέας «κοπής» πρέπει να συνδυάζει την γνώση, την μεθοδικότητα, την σκληρή δουλειά με τα δεδομένα της πολιτικής και να μην υπολογίζει το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Να  έχει όραμα, στόχους, και να τα υπερασπίζεται με πυγμή. Να μην κάνει πίσω στις πρώτες αντιδράσεις μερίδας πολιτών ή συντεχνιών. Με τις τεχνοκρατικές του γνώσεις σε συνδυασμό με την πολιτική του εμπειρία να δημιουργεί νέες κοινωνικές δομές. Να έχει όλες τις αρετές ενός σύγχρονου μάνατζερ και να είναι γνώστης τουλάχιστον μίας ξένης γλώσσας!.

Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν βιάζεται αλλά ούτε αργοπορεί. Τα πάντα σωστά και στην ώρα τους. Πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί, αν η χρονική στιγμή ήταν η κατάλληλη και δεν ήταν λάθος.

Ο πολιτικός της νέας εποχής πρέπει να αντιμετωπίζει τις κρίσεις με επιδέξιο και ψύχραιμο τρόπο και δεν φοβάται να χάσει κάποιες μάχες κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Άλλωστε είναι γνωστή η Ιαπωνική παροιμία «Στην πολιτική πέσε 7 φορές σήκω 8». Να γνωρίζει τη μεγάλη δύναμη των media, το πόσο αδηφάγα είναι για σκάνδαλα κάθε τύπου και να μην πέφτει σε παγίδες. Η αφέλεια δεν δικαιολογείται σε έναν πολιτικό της νέας εποχής.

Ο πολιτικός της νέας εποχής να αναγνωρίζει τα λάθη και τις παραλείψεις του και το κυριότερο να σκέφτεται τι να πει πριν το πει, ιδιαίτερα μπροστά σε εκπροσώπους των Μέσων ενημέρωσης. Η παραδοχή αστοχίας και λάθους δε σημαίνει αδυναμία. Αντίθετα, η δημόσια υπεράσπιση ενός «αποδεδειγμένου» λάθους μπορεί να επιφέρει επικρίσεις από πολλά μέρη. Οι πολίτες απαιτούν άμεσες και ξεκάθαρες απαντήσεις. «Χόρτασαν» από θεωρίες και υποσχέσεις.

Ο σωστός πολιτικός της νέας εποχής πρέπει να ξέρει πόθε θα αποσυρθεί, πριν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Τεχνολογικές και κοινωνικές.
Η «χρυσή εποχή» ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία δράσης και προσφοράς. Πιστεύοντας σε μια μακροχρόνια  άσκηση εξουσίας πιστεύει στον ίδιο του τον μύθο. Σε μια ψευδαίσθηση!


Αλήθεια, πόσους από τους πολιτικούς που έχουμε ψηφίσει συμπληρώνουν αυτά τα προσόντα; Πόσους «φωτεινούς αστέρες» έχουμε επιλέξει; Αναρωτηθείτε!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Ο πονοκέφαλος των ψηφοφόρων «βάσης»!




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Παρασυρόμενοι από την αγωνία τους να επικρατήσουν των αντιπάλων τους στη μάχη της διαδοχής για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, όλοι οι βασικοί διεκδικητές κάνουν ότι είναι δυνατό για να κόψουν το νήμα της εκλογής από τη «βάση». Αγνοούν όμως τα πλέον αυτονόητα γεγονότα αναφορικά με το πώς νοιώθει η «βάση» και πολύ περισσότερο για ποια «βάση» μιλάμε και ποιοι πολίτες θα ψηφίσουν.
Στην εξίσωση για την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει ένας άγνωστος παράγοντας και αυτός είναι ταυτότητα της «βάσης» που θα ψηφίσει την ημέρα των εκλογών.

Ο θεσμός που υιοθετήθηκε από το ΠΑΣΟΚ με εκλογές «βάσης» αλλά δεν ακολουθήθηκε από κανένα αριστερό κόμμα, δεν έφερε και τα καλύτερα αποτελέσματα ανάδειξης αρχηγού, όποτε εφαρμόστηκε. Οι εκλεγμένοι αρχηγοί «βάσης» ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, δεν μακροημέρευσαν! Και η παράδοση εκλογής από τη «βάση» συνεχίζεται. Η τραυματική εσωστρέφεια και η απώλεια ψυχραιμίας κάποιων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας μετά από την τριπλή εκλογική ήττα, έφερε μια βεβιασμένη προώθηση των διαδικασιών, και τέσσερις επίδοξοι αρχηγοί ξεκίνησαν προεκλογικό αγώνα απροετοίμαστοι με κύριο αφήγημα το πολιτικό τους προφίλ, την προσωπικότητα τους, αγνοώντας πολλά ακόμη, όπως τον επανακαθορισμό της ταυτότητας του κόμματος που θέλουν να ηγηθούν. Μια ταυτότητα κόμματος που θα είχε συζητηθεί και συμφωνηθεί από όλα τα μέλη του κόμματος, αν είχε προηγηθεί ένα τακτικό συνέδριο αρχών.

Αγνοούν οι υποψήφιοι ότι οι πολίτες που θα ψηφίσουν δεν νοιάζονται για το ποιος θα καθίσει στην καρέκλα του αρχηγού αλλά για το πώς το κόμμα τους, η Νέα Δημοκρατία θα σταθεί ως αντιπολίτευση σήμερα και ποιο είναι το αφήγημα της ως Κυβέρνηση στο μέλλον.

Αγνοούν οι υποψήφιοι ότι μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων βάσης της Νέας Δημοκρατίας έχουν μεταλλαχθεί από «αγανακτισμένοι» σε «απελπισμένοι» πολίτες. Η καταιγίδα των φόρων, η διάψευση των τελευταίων προεκλογικών υποσχέσεων της Κυβέρνησης, η συνεχής επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου, και η αδυναμία των υποψηφίων να ξεχωρίσουν στη βάση μιας ξεχωριστής πολιτικής επιχειρηματολογίας και η ανάγκη να επωμίζονται την αναπαραγωγή μιας κομματικής εσωστρέφειας ή μιας νέας λαϊκιστικής αντιμνημονιακής πολιτικής και κομματικών στρατοπέδων, έχουν φέρει πολλούς ψηφοφόρους της βάσης του κόμματος να αδιαφορούν για το ποιος θα κερδίσει.

Αγνοούν ότι οι πολίτες έχουν παύσει να θέλγονται από τις σκιαμαχίες με το παρελθόν, απεχθάνονται τα ντιρέκτ ή κάτω από τη ζώνη χτυπήματα στην εικόνα των αντιπάλων υποψηφίων αντιδρούν με την ψήφο τους σε συνειδητή χειραγώγηση από τα Μέσα υπέρ υποψηφίου, και αξιολογούν συνολικά και όχι κατά περίπτωση τις θέσεις των υποψηφίων.

Αγνοούν ότι πρέπει να απευθυνθούν στο συναίσθημα του ψηφοφόρου που ενδιαφέρεται περισσότερο για την αυριανή Νέα Δημοκρατία και όχι σε μια υπερφίαλη ανάλυση των δεξιοτήττων τους απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.

Αγνοούν ότι οι σύγχρονες επαναστάσεις των λαών δεν χρειάζονται πολεμοχαρείς ηγέτες, παρά μόνο δυνατά social media.


Απομένουν λίγες ακόμη μέρες για να πείσουν τους ψηφοφόρους της βάσης να δώσουν ψήφο προσωπικής εκτίμησης προς το πρόσωπο τους. Κι αυτό θα επιτευχθεί αν στο λόγο τους κυριαρχήσει η ενότητα του κόμματος ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της κάλπης.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Μπορείτε να φανταστείτε μια μεγάλη «πίστα», όπως λέγεται, ένα μεγάλης χωρητικότητας νυχτερινό κέντρο να κρατάει τέσσερις δεκαετίες τα ίδια πρώτα ονόματα στη μαρκίζα του μαγαζιού και στις διαφημιστικές της αφίσες κάθε σεζόν;
Θα είχε καμία ελπίδα να γεμίσει το μαγαζί; Καμία ελπίδα. Θα είχε κατεβάσει ρολά και πρωταγωνιστές προ πολλού. Αντίθετα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις τελευταίες εκλογές, παρά την αναχρονιστική «καμαρίλα» την οποία αναδύει και που τη συνοδεύει χρόνια, κατάφερε να συγκρατήσει το ποσοστό της και να το αυξήσει οριακά, παρά το μεγάλο πρόβλημα του σαράντα τέσσερα τοις εκατό της αποχής.

Κι αυτό κάτι σημαίνει. Σημαίνει ή ότι έχει ένα πιστό κοινό που την ακολουθεί «γηράσκοντας» μαζί της ή τα άλλα νεανικά σχήματα προκαλούν ανησυχίες με τη διάσταση λόγων και έργων τους στη σκηνή!

Όμως, η ηγεμονική κυριαρχία, του κατ’ ευφημισμό λεγόμενου κόμματος της αριστεράς λόγω αποδοχής του πιο σκληρού μνημονίου, είναι δεδομένη και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο βιρτουόζος αρχηγός του, μέρος της λύσης και όχι της κρίσης, σύμφωνα με την καγκελάριο της Γερμανίας, θα κρατάει τα σκήπτρα, θα έχει τον πρώτο ρόλο για αρκετά χρόνια, όσα μνημόνια σκληρά και επονείδιστα κι αν υπογράψει, όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αργεί να πάρει το μήνυμα της ανανέωσης της «μαρκίζας»! Του καινούργιου έναντι του παλιού. Ναι, να την «κατεβάσει»!

Και όσο ακόμα εξακολουθεί να βάζει κάτω από το χαλί παθογένειες ετών, κομματικές επετηρίδες, φατρίες, τζάκια, προσωπικές φιλοδοξίες, φεουδαρχικά συστήματα και αδυναμίες ανανέωσης σε ιδεολογικοπολιτικές θέσεις και σε νέα, φρέσκα πρόσωπα. Οι φωτογραφίες και τα ονόματα στη μαρκίζα πρέπει να αλλάζουν όλα. Οι ψηφοφόροι στις τελευταίες εκλογές διάλεξαν το «καινούργιο» αποδεχόμενοι ακόμη και αρκετές παραφωνίες. Είναι μια νέα πολιτική πραγματικότητα, η βαθειά απόρριψη του «παλιού» πολιτικού συστήματος και η ανάγκη για νέο πολιτικό αφήγημα. Κι αυτό είναι το μήνυμα. Μια πρώτη απόδειξη ότι το μήνυμα των εκλογών παρελήφθη, θα ήταν στο ψηφοδέλτιο με τα ονόματα των τεσσάρων ανθυποψηφίων να υπάρχει και η επιλογή «άλλος», αν δεν υπάρχει η επιλογή του λευκού. Είναι δίκαιο και δημοκρατικό όταν υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν «πάνε» κανέναν από τους τέσσερις να έχουν εναλλακτική πρόταση αντί της αποχής.  Η επανεκκίνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα επιτευχθεί κι αν ακόμη με μαγικό τρόπο βρεθεί ο αντί – Τσίπρας στο τιμόνι της.


Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπους για να αλλάξουν όλα και όλοι. Πρώτα, να αλλάξει το κάδρο. Μετά να γίνουν νέα πράγματα στην «για πρώτη φορά κεντροδεξιά»! Αυτό είναι το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη. Διαφορετικά θα πρέπει να περιμένει πάρα πολύ καιρό για να ωριμάσει το «φρούτο» της δεύτερης, τρίτης, τέταρτης… φοράς αριστεράς και να πέσει!

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Αλέξη, ποιος να συγκριθεί μαζί σου!







Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Εάν δεχθούμε τη ρήση του Αϊνστάιν ότι «τα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε» τότε η απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι  ότι θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιος διαφορετικός από τους σημερινούς υποψήφιους διεκδικητές της αρχηγίας. Και αυτό γιατί μερικά από τα βασικότερα αίτια της τριπλής ήττας μέσα στο χρόνο ήταν η ψευτιά, ο λαϊκισμός, η υποσχεσιολογία, η ασυνέπεια, η εξαπάτηση, ο επικίνδυνος πειραματισμός που επέδειξε ο νικητής των τριών εκλογικών αναμετρήσεων. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πλειοδοτήσει και να τον κερδίσει;

Το ότι προσπάθησε να μάθει πειραματιζόμενος στου «κασίδη το κεφάλι» προσμετρήθηκε ως πλεονέκτημα εκπαιδευόμενου Πρωθυπουργού! Ποιος από τους εν δυνάμει υποψήφιους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να τον ανταγωνιστεί επάξια προβάλλοντας ως κεντρικό πολιτικό αφήγημα την ανευθυνότητα απέναντι στους ψηφοφόρους και την ανικανότητα να βγάλει τη χώρα από την κρίση με ουσιαστικό έργο και όχι γενικόλογες εκφράσεις παλιάς κοπής.

Ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι από την εσωκομματική κάλπη της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να ξεπεταχτεί ο αντι – Τσίπρας. Το πιο πιθανό είναι να δούμε μια μάχη διαδοχής μεταξύ του παλιού, με το πολύ γνωστό από τις τελευταίες εκλογές, «νέο», με ανανέωση ηλικιακή, προσώπων και σε πολύ μικρές δόσεις ανανέωση ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας.

Για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το παρόν δεν διαγράφεται φωτεινό η πολιτική ξηρασία θα συνεχιστεί και το μέλλον παραμένει άδηλο αν εξακολουθήσει να πορεύεται με όρους του παρελθόντος. Είναι καταστροφικό να προσδιορίζεται ακόμη από το παρελθόν της, όσο ένδοξο κι αν αυτό μνημονεύεται. Θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και οι ανορθόδοξες φωνές που ζητούν την αυτοκατάργηση και την αναγέννηση της με βάση τα νέα δεδομένα. Για να ταξιδέψεις σε άγνωστες θάλασσες, χρειάζονται νέα σκαριά και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι σήμερα συμβατό με το αναγκαίο πλειοψηφικό ρεύμα των ψηφοφόρων και τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί.


Η τελική έκβαση της μάχης διαδοχής, θα φέρει μερικά «απόνερα» στην παράταξη τα οποία γρήγορα θα διαλυθούν και όλοι θα παραμείνουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους. Απλά, η κομματική κατατονία θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό. Σε πραγματικό ψυχόδραμα τείνει να εξελιχθεί η εσωκομματική εκλογική διαδικασία στη ΝΔ ενώ αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ όλοι αναφωνούν στο άκουσμα Αλέξη, το Χαίρε Καίσαρα!