Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Ο φόβος του άλλου...

Άρθρο της Στέλλας Παπαμιχαήλ - Δημοσιογράφου/ O φόβος του άλλου, του διαφορετικού, αυτού που δεν το νιώθουμε ως δικού μας και το πολεμάμε άλλοτε λεκτικά, άλλοτε με εχθρικές συμπεριφορές, άλλοτε με ρουκέτες, όπως στην πολύπαθη Μέση Ανατολή στοιχειώνει το φετινό καλοκαίρι. Εδώ η ρήση του Ζαν Πολ Σαρτρ «Κόλαση είναι οι άλλοι άνθρωποι» βρίσκει σάρκα και οστά, συνθλίβοντας παράλληλα την ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης παρά τη διαφορετικότητα στην θρησκεία, τις ιδέες, την κουλούρα, την αποδοχή. Την εμμονή της εναντίωσης στον ξένο, τον αλλότριο και τον διαφορετικό τη συναντάμε φυσικά και στις δυτικές κοινωνίες, που επαίρονται για τον πολιτισμένο τρόπο συμπεριφοράς τους. Εδώ οι εχθρικές συμπεριφορές δεν εκφράζονται, βεβαίως, με πόλεμο και με εκτόξευση ρουκετών αλλά με ρατσιστικούς νόμους, ρατσιστικές συμπεριφορές και σχόλια που στόχο έχουν να προσβάλουν και να υποτιμήσουν το διαφορετικό. Ο άλλος δεν είναι καλοδεχούμενος γιατί απλά δεν μας μοιάζει εξωτερικά, είναι μαύρος ή κίτρινος, δεν είναι καθολικός ή ορθόδοξος, δεν τρώει γαλοπούλα κατά τον προσφιλή τρόπο που την μαγειρεύουμε εμείς τα Χριστούγεννα και δεν θα γίνει ποτέ άξιος να συνυπάρξει ως σύζυγος για τον γιο ή την κόρη μας. Αυτό το τελευταίο «αξίωμα» πραγματεύεται η γαλλική κωμωδία με τον χαρακτηριστικότατο τίτλο «Θεέ μου τι σου κάναμε», που προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους, αφού έχει σημειώσει τη μεγαλύτερη φετινή εισπρακτική επιτυχία στην Γαλλία. Με βασική ιδέα τον φόβο του ξένου, η ταινία μέσα από ένα πνευματώδες και σπαρταριστό χιούμορ, που κακά τα ψέματα δεν μπορεί να βγάλει το ίδιο καλά ο αμερικανικός κινηματογράφος, αναδεικνύει ανάγλυφα το πώς όλοι μας συνειδητά η ασυνείδητα προβάλλουμε ένα τείχος προστασίας απέναντι στο καινούργιο και διαφορετικό, υιοθετώντας ρατσιστικά συνήθως σχόλια και πως, τελικά, ο μόνος τρόπος να το ξεπεράσουμε είναι να το παραδεχθούμε! Να αναγνωρίσουμε, δηλαδή, ότι εκούσια ή ακούσια είμαστε όλοι, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής ή θρησκεύματος, ρατσιστές… Μια συντηρητική μεγαλοαστική γαλλική οικογένεια πρέπει ξαφνικά να αποδεχθεί στους κόλπους της, τους εκλεκτούς γαμπρούς που επέλεξαν οι κόρες τους, έναν Κινέζο, έναν Εβραίο, έναν μουσουλμάνο και έναν έγχρωμο από την ακτή Ελεφαντοστού… Ταινία με έξοχους χαρακτήρες, δυνατή ερμηνεία ρόλων που βασίζονται στην εύστοχη ατάκα, χωρίς γνωστό καστ αλλά με συμπαθέστατους ηθοποιούς κερδίζει από την αρχή το ακροατήριο. Νομίζω ότι είχα πολύ καιρό να γελάσω αλλά και να προβληματιστώ τόσο, όσο βεβαίως επιτρέπουν οι συνθήκες μέσα από ένα δίωρο έργο σε θερινό σινεμά της Αθήνας, μεσούντος ενός αλλόκοτου Ιουλίου…

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

… και του θανάτου μου γενέθλια θα κάνω!

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Το γνωστό σουξέ, του δημοφιλούς αοιδού το ξέρετε ή τουλάχιστον ξέρετε μια στροφή από το ρεφραίν του σουξέ. Εκείνο που δεν ξέρετε και ίσως σας φανεί παράξενο είναι ότι γίνονται «γενέθλια θανάτου» αλλά ονομάζονται γενέθλια στο facebook! Ναι, δεν διαβάσατε λάθος. Αν κάποιος πεθάνει ενώ διατηρεί σελίδα στο facebook, αυτός θα κείτεται στο χώμα αλλά η σελίδα θα είναι όρθια, με τα τελευταία posts in action! Φαντάζεστε την ανείπωτη θλίψη της οικογένειας του εκλιπόντος να τον βλέπει καθημερινά να φιγουράρει μέσα από φωτό και βίντεο, παλαιότερων ευτυχισμένων στιγμών! Δεν γνωρίζω αν έχει εγερθεί ζήτημα διαχείρισης των ηλεκτρονικών σελίδων εκλιπόντων μελών ενός κοινωνικού ιστότοπου. Ποιος έχει την ευθύνη αν θα παραμείνει η σελίδα ή αν θα κατέβει; Και ποιος θα δώσει την εντολή; Οι κληρονόμοι ή τα δικαστήρια; Ο ίδιος ο εκλιπών έχει τη δυνατότητα να αφήσει σε διαθήκη τους κληρονόμους της σελίδας του; Κι αν η σελίδα έχει ανέκδοτα ποιήματα ή πίνακες του εκλιπόντος ποιος κληρονομεί; Σας θυμίζω ότι διάσημος ζωγράφος άφησε το μπλοκ της ζωγραφικής του με έργα που δεν είχαν εκτεθεί και ο κληρονόμος του το πούλησε πανάκριβα. Φυσικά, το νεαρό της ηλικίας του δικτυακού αρχείου σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας των χρηστών του, δεν έχει δώσει το χρόνο για νομοθετική ρύθμιση του θέματος. Οσονούπω αναμένεται να «φακελώνεται» και στον κυβερνοχώρο κάθε αλληλογραφία σε στικάκια! Μακάβριο το θέμα αλλά υπαρκτό! Δεν συμφωνείτε;

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Ωραιοπάθειες…

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Η Αλίκη, ο Γιάννης, η Δήμητρα και εκατοντάδες ακόμη μέλη του γνωστού μας facebook, άλλαξαν την εικόνα του προφίλ τους για χιλιοστή εκατοστή τρίτη φορά μέσα στους τελευταίους έξι μήνες. Πότε αν φας, πότε προφίλ, πότε με μαγιό, πότε καβάλα στο γάιδαρο και πάει λέγοντας. Τι κι αν ο αρχικός σχεδιασμός του εφευρέτη της γνωστής ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης ήταν να βρίσκουμε τους παλιούς γνωστούς και φίλους, να ανταλλάσουμε απόψεις και να μοιραζόμαστε παντός είδους συναισθήματα χαράς, λύπης, και πολλών άλλων καθημερινών μας ασχολιών. Η κεντρική φωτογραφία του προφίλ στη σελίδα του καθενός είναι ο καθρέφτης στον οποίο βλέπουμε το είδωλο μας και θέλουμε να το θαυμάζουν και οι άλλοι. «Στον καθρέφτη σου κοιτιέσαι και από μόνη σου αγαπιέσαι» λέει ένα παλιό σουξέ, πριν ακόμη ανακαλυφθεί η σελίδα στο facebook. Ωραιοπάθειες και καρδιοπάθειες από πολλές προφίλ – φωτό. Βέβαια υπάρχουν και τα «σούργελα» κάτι όψιμες σαρανταπεντάρες που «βουγιουκλονεανίζουν» ναζιάρικα στις φωτό του προφίλ τους. Το πιο τρελό είναι ότι διαβάζεις από κάτω σχόλια, όπως κουκλάρα, τέλεια, σούπερ, μοντέλο και άλλα τέτοια υποκοριστικά που δεν έχουν καμία σχέση με τη φωτό που έχει αναρτηθεί. Προσωπικά τρελαίνομαι και κάνω πάντα like σε αυτοφωτογραφιζόμενες (selfie) που ατενίζουν σοβαρά, με απλανές βλέμμα το Υπερπέραν! Από το AD BUSINESS

Άρτος και θεάματα.

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Είναι γνωστές οι δέκα τεχνικές της χειραγώγησης της κοινής γνώμης από τον Αμερικανό ακαδημαϊκό και στοχαστή Ναόμ Τσόμσκι. Η πρώτη τεχνική, είναι η τεχνική της διασκέδασης, όπου η κοινή γνώμη στρέφει την προσοχή της πέρα από τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα σε θέματα που τον διασκεδάζουν σημαντικά ή ασήμαντα, όπως αθλητικά, μουσικά, ακόμη και θεατρικά γεγονότα. Μια τεχνική χειραγώγησης της κοινής γνώμης γνωστή σε όλους όσους στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από φλέγοντα ζητήματα, αλλά και αναγκαία πολλές φορές για την ψυχολογική τόνωση μιας κοινωνίας που τα βλέπει όλα μαύρα. Ένας καταλύτης των δυσκολιών που περνάει και μια μικρή αχτίδα ελπίδας. Στην τεχνική της διασκέδασης συμπεριλαμβάνονται από τις γνωστές μας Ρωμαϊκές φιέστες στο Κολοσσιαίο μέχρι το σύγχρονο μουσικό γεγονός της Eurovision αλλά και η πληθώρα των ποδοσφαιρικών γεγονότων εθνικών ομάδων, όπως Euro και Μουντιάλ. Αγαπημένη τεχνική και όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Είναι γνωστό το «άρτος και θεάματα» θέλει ο λαός! Στη χώρα μας για λίγες μέρες ξεχάστηκαν τα πάντα. Ούτε τα πρόσθετα χαράτσια, ούτε τα πιθανά νέα μνημόνια μπόρεσαν να κυριαρχήσουν στη ζωή μας. Μόνο οι αγώνες της Εθνικής μας ομάδας είχαν ενδιαφέρον. Και όσο μας γέμιζαν χαρά, τόσο ξεχνάγαμε τα προβλήματα. Δυστυχώς, ενώ το Μουντιάλ συνεχίζεται, η αισιοδοξία μας σταμάτησε. Η ποδοσφαιρική παραλλαγή του γνωστού μας Καβαφικού ερωτήματος «και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς … μουντιάλ» αντικατοπτρίζει πλήρως τη θλιβερή επιστροφή στην πραγματικότητα. Γιατί και το Μουντιάλ, ήταν μια λύση απέναντι στην κρίση!