Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Τα μπάνια του λαού. Η αναγκαία αξιολόγηση! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Το γεγονός ότι η χώρα τα τελευταία χρόνια, τα λεγόμενα μνημονιακά, μετεωρίζεται στο χείλος της αβύσσου, είναι σε όλους γνωστό. Κεκτημένα ανατράπηκαν, αυτονόητα κατέρρευσαν, προσδοκίες διαψεύστηκαν. Το παρόν είναι ζοφερό και το μέλλον άδηλο. Οι πολιτικοί μας ακόμη και με ενάμιση εκατομμύριο άνεργους, με λόγια ασήμαντα,  κοινότυπα και απλές υποσχέσεις, πιστεύουν ότι μπορούν να φαντάζουν μεγαλοπρεπείς στα μάτια των πολιτών. Και φυσικά προτιμούν την υμνολογία των φίλιων μέσων και οπαδών τους, ενώ παράλληλα κατακεραυνώνουν τους πολιτικούς εχθρούς τους, ως υποχείρια των ξένων δυνάμεων!
Κυβερνητικοί ή άλλοι κομματικοί «εξωμότες» δεν φαίνονται στον ορίζοντα, πλην μιας γραβάτας με γεννητικά όργανα, σχεδιασμένη από τον μάστερ της αλαζονείας και κυνισμού.
Βιτριολική προειδοποίηση ή αυτάρεσκη μεγαλομανία. Δυστυχώς, λίπασμα για άγονα μυαλά δεν υπάρχει, και για φαινόμενα διανοητικής αναπηρίας. Γκρίνια στο  καφενείο της βουλής, στρατιωτική πειθαρχία στα έδρανα. Πειθήνια όργανα σε ομοτράπεζη σίτιση, γκουρμέ!
Προς τα Μέσα, ανερμάτιστες θριαμβολογίες προς τα έξω, πολυπρισματικές οι αναγνώσεις των δηλώσεων τους. Κυβερνητική κατατονία. Αδυναμία ενσυναίσθησης, ήτοι αντίληψη της κατάστασης του δοκιμαζόμενου πολίτη και δυνατότητα να καταλάβει το δράμα του. 
Άγραφος νόμος. Οι δάφνες για τους λίγους, τους εκλεκτούς, οι πικροδάφνες για τους πολλούς, το πόπολο που διαμαρτύρεται μέσα από το πληκτρολόγιο του ηλεκτρονικού υπολογιστή, τάμπλετ ή νέας τεχνολογίας κινητό, στο καφενείο του facebook και με ατέρμονες αερολογίες και ηλίθιες αντιπαραθέσεις. 
Μόνιμη επωδός, η ρετσινιά απασχόλησης με την πολιτική και διεφθαρμένοι άπαντες οι ασχολούμενοι με τα κοινά όλων των βαθμίδων. Από Δήμαρχοι και πάνω. 
Αυτή είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή του εκλογικού σώματος, και το μεγαλύτερο ποσοστό  επιβραβεύει τους δημαγωγούς, τους μέτριους και την πανηγυρική ισοπέδωση άξιων και ανάξιων, και των εχόντων διαπρέψει στο κομματικό ακτιβισμό και αφισοκόλληση. Στις δημοσκοπικές έρευνες καταγράφεται η ανάγκη για εθνική και υπεύθυνη συμπεριφορά πολιτικών και πολιτών. 
Να γίνουν όλοι μια γροθιά, να στηριχτούν οι αναγκαίες τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν την εικόνα της χώρας. Θα την εκσυγχρονίσουν. Η Βαβέλ όμως της βουλής και του πολιτικού μας συστήματος, έχει άλλη γνώμη. Συντεχνιακά, ιδεοληπτικά, ατομικιστικά κατάλοιπα, οδηγούν τη χώρα στην εξαθλίωση, στη μιζέρια, στην οπισθοδρόμηση και μακριά από τον δρόμο της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. 
Κατά τα λοιπά και σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές των πρωινάδικων εκπομπών, οι πρόωρες εκλογές αποφεύχθηκαν, ισχύουν τα συμφωνηθέντα πλεονάσματα, θα μας «στραγγίξουν» κι άλλο, το σύνηθες πολιτικό διάγγελμα παραμένει σε πρώτη ζήτηση, οι βουλευτές μας θα κάνουν ολιγοήμερες , αλλά χωρίς το άγχος των εκλογών, διακοπές, το τέλος της ψευδαίσθησης για γύρισμα σελίδας φτάνει, και ότι απέμεινε από τις αυταπάτες θα εξοβελιστεί στο «πυρ το εξώτερον», στις επόμενες εκλογές. 
Προηγούνται τα μπάνια του λαού, σύμφωνα με τη ρήση του αείμνηστου Ανδρέα. 
*** Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Αλέξη, τα mea culpa που δεν είπες ποτέ! Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Η εικόνα ενός πολιτικού και δη Πρωθυπουργού, δεν φιλοτεχνείται μόνο όταν εκείνος κατέχει τα ηνία της εξουσίας και τον τρόπο του τη διαχειρίζεται, συνδιαμορφώνεται και από την συμπεριφορά που επιδεικνύει προϊόντος του χρόνου στον δημόσιο βίο και λόγο.
 
Ο Αλέξης είναι ο πρώτος, κατά δήλωση, αριστερός Πρωθυπουργός της Ελλάδας, με στόχο να αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του στην πρώτη του περίοδο με τη «δημιουργική ασάφεια» του αλήστου μνήμης Γιάνη, αλλά και της αναγνώρισης της «αυταπάτης» στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του και φυσικά αποσιωπώντας προκλητικά σε κάθε ομιλία του, τις δικές του ευθύνες ζητώντας από τους πολιτικούς του αντιπάλους να μιλήσουν «με ειλικρίνεια στον Ελληνικό λαό» δίνοντας κάθε φορά το περί αντιθέτου παράδειγμα.
 
Ειδικά η λέξη αυτοκριτική, δεν είναι από τα δυνατά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Στα πολλαπλά λάθη του ή θα έχει προσβληθεί από αφωνία ή θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο από τα ξένα κέντρα. Ούτε λόγος για το λατινικό «mea culpa» ο μόνος που το ψέλλισε ήταν το 1998 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Για να οξύνουμε τη μνήμη του Πρωθυπουργού, θα του θυμίσουμε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, το σκίσιμο του μνημονίου με ένα νόμο, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, και γενικά τα φαραωνικά ερείπια που έχει δημιουργήσει η πολιτική των κυβερνήσεων του, σε νοικοκυραίους πολίτες που βλέπουν το βιός τους να ξεπουλιέται για πληρωμή τοκοχρεολυσίων!
 
Αλέξη, βρίσκεσαι σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Με το κόμμα ή με την πραγματικότητα της κοινωνίας. Πρόσεξε, γιατί τα νεκρά κόμματα δεν παράγουν «ζωντανή» πολιτική. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Πρέπει να αποδράσεις από την ασύλληπτη κοινοτυπία του ξύλινου λόγου, του φθηνού λεονταρισμού και τις κρυφές κρίσεις πανικού. Κοινή απαίτηση όλων των πολιτών είναι η ανάληψη ευθύνης και όχι η ψευδοεπαναστατικότητα για τη συγκάλυψη λαθών και παραλείψεων.
 
Η κομματική προπαγάνδα όσο δυνατή και πειστική κι αν φαίνεται, δεν «πιάνει» σε λιμοκτονούντες εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους και εξαθλιωμένους νοικοκυραίους.
 
Καμιάς μορφής πελατειακός κρατισμός δεν διέσωσε ηγεσίες. Είναι αλλεργιογόνο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών και δημιουργεί διαλυτικά φαινόμενα με την παύση του.
 
Ρουσφέτια, συντεχνιακά προνόμια, παράλογα επιδόματα από θερμόαιμους, ασυγκράτητους, γραφικούς λαϊκιστές, μια δράκα ολίγων, αυξάνουν την ταχύτητα της ελεύθερης πτώσης της χώρας, στη χρεοκοπία. Κι αυτό είναι δικό σου mea culpa Αλέξη.
 
Γιατί δυστυχώς στην πολιτική, δεν υπάρχει η συλλογική μετάνοια, παρά μόνο η ατομική. Είναι ενός ανδρός Αρχή, όπως και η Πρωθυπουργική μετάνοια. Και είναι προτιμότερο να γίνεται έγκαιρα, πριν μη αναστρέψιμες ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017


Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Η κληρονομιά Δελαπατρίδη. Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Σφίγγουμε τα δόντια και κάνουμε υπομονή στις εξαγγελίες των νέων πρόσθετων μέτρων και δυσβάσταχτων φόρων. Παρακολουθούμε τις ασύλληπτες κοινοτυπίες του ξύλινου λόγου των υπεύθυνων, με τους φθηνούς λεονταρισμούς έναντι των δανειστών και τη τρομακτική τους ανεπάρκεια στην ανάληψη ευθυνών. Υφιστάμεθα τα πιο ισχυρά σοκ, όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια. Βιώνουμε όλη την γκάμα των ψυχολογικών διακυμάνσεων σαν πειραματόζωα σε εργαστήρια.
Δείχνουμε καρτερικότητα σε στρεβλώσεις και αδιέξοδα αλλά και παθητικότητα στην αντιμετώπιση των μαξιμαλιστικών απαιτήσεων που συχνά – πυκνά μας βομβαρδίζουν. Σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον η προβολή στο μέλλον, είναι επισφαλής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κοινωνία, άθυρμα στα χέρια των πολιτικών, ερωτοτροπεί με την αποχή και το άκυρο -λευκό στις επόμενες εκλογές, δίνοντας παράλληλα, προβάδισμα Πρωθυπουργικής καταλληλότητας, στον πιο γνωστό- άγνωστο πολιτικό ΚΑΝΕΝΑ!!!
 
Ιδεοληπτικοί αλλά και φιλόδοξοι, ιδιοτελείς πολιτικοί που ευδοκιμούν στα βαλτώδη νερά της ασάφειας, απάτης και αυταπάτης, ανίδεοι ταξιθέτες να διαχειριστούν τις  δυσκολίες, προτιμούν να εναγκαλίζονται τις ηδονές της εξουσίας ή να απολαμβάνουν με άνεση την ασφάλεια της αντιπολίτευσης μέσα από τα φαφλατάδικα κομματικά σχήματα. Μικρά ανθρωπάκια, σε μεγάλες θέσεις ευθύνης!
 
Χρόνια τώρα συμβιβαζόμαστε στη μετριότητα και ανεπάρκεια του απολιθωμένου πολιτικού προσωπικού, των τηλεπερσόνων, και πολιτικών τεμπέληδων, ανεπάγγελτων, ανίκανων να διαχειριστούν περίπτερο σε συνοικιακή πλατεία. Πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», έωλες υποσχέσεις, και το «απραγματοποίητο» όραμα ενός νέου παραδείσου. Ενός παραδείσου της μη ατομικής ευθύνης, της ήσσονος προσπάθειας, του συνεχούς δανεισμού, αλλά και της απόδοσης των ευθυνών σε ξένα σκοτεινά κέντρα που μας επιβουλεύονται και μας ψεκάζουν!
 
Απόλυτη αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, οδηγεί σε πλήρη ανυποληψία της χώρας στο εξωτερικό, και σε επαχθέστερους όρους δανεισμού με μνημόνια και εκταμιεύσεις δόσεων με το σταγονόμετρο.
 
Νέοι, πιθανοί σαλτιμπαγκισμοί θα επιβεβαιώσουν την επιχειρηματολογία των «σκληρών» χωρών της Ευρώπης που εύχονται την αποπομπή μας από το ευρώ.
 
Τώρα είναι η ώρα των πολιτών να αξιολογήσουν με σοβαρότητα τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις και να στηρίξουν όσες το αξίζουν και όχι όποιες δίνουν υποσχέσεις. Καιρός να ανοίξει ο δρόμος σε νέες  πολιτικές και σε νέους ανθρώπους. Αλλιώς θα συνεχίσουμε να έχουμε ανεύθυνους πολιτικούς που θα πειραματίζονται, θα τα κάνουν θάλασσα, ο λαός θα πληρώνει τα λάθη τους και η κοινωνία αντί να θάλλει, θα φυτοζωεί!
 
Διαφορετικά για άλλη μια φορά θα δικαιωθεί ο Αρμάνδο Δελαπατρίδης, ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τους ανισόρροπους πολιτικούς, από όσους απλώς παρουσιάζουν τα πράγματα με ανισόρροπο μορφή. Ανήκεστος βλάβη!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Αλέξης - Κυριάκος στη «σκιά» του ΚΑΝΕΝΑ! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Ο μόνος  πολιτικά ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ σ’ αυτόν τον τόπο είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ των δημοσκοπήσεων. Με κατάλληλο υπόστρωμα, τη μεγάλη απογοήτευση των πολιτών από αποκλίνουσες συμπεριφορές, με ροπή στον παράνομο πλουτισμό αρκετών πολιτικών ταγών μας, «ρίχνει» σε ποσοστά καταλληλότητας όλου στους αρχηγούς των κομμάτων της κεντροδεξιάς αλλά και των της αυτάρεσκης Αριστεράς και των υπολοίπων συναφών κομματικών σχηματισμών.
 
Τα σκάνδαλα πολλαπλασιάζονται, η πεποίθηση ότι όλοι είναι ίδιοι και το μόνο ενδιαφέρον τους είναι να εκλεγούν για τις δελεαστικές αμοιβές και παροχές, ενώ οι προεκλογικές τους υποσχέσεις μένουν στις καλένδες και οι συνθήκες ζωής των πολιτών συνεχώς επιδεινώνονται. Κι αυτό αντικατοπτρίζεται στις δημοσκοπήσεις δίνοντας την προτίμηση τους στον ΚΑΝΕΝΑ τον οποίο και αναδεικνύουν δημοφιλέστερο πολιτικό.
 
Ο ΚΑΝΕΝΑΣ ενεφανίσθη στην πολιτική ζωή του τόπου μας τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα και λίγο πριν την οικονομική κρίση που έφερε τα πάνω – κάτω στη χώρα μας καταγράφοντας σαρωτικό το προβάδισμα της πρωθυπουργικής καταλληλότητας του.
 
Ένας «άγνωστος» κερδίζει τους πλέον γνωστούς πολιτικούς. Στη μνημονιακή εποχή, αρχής γενομένης από το 2010 οι πολιτικοί ηγέτες μας αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, επαληθεύοντας τις χειρότερες πολιτικές παραδόσεις, από ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Διχόνοια αντί για συνεννόηση, και ενότητα μπροστά στον κίνδυνο.
 
Αντί για συμπόνια, αλληλοκαρφώματα εντός και εκτός συνόρων. Δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα και στο μόνο που συμπλέουν είναι οι μικροσχεδιασμοί για την επίτευξη των εξουσιαστικών επιδιώξεων τους. Όσο συνεχίζουν να «σκοτώνονται» για την καρέκλα της εξουσίας, ο ΚΑΝΕΝΑΣ θα κυριαρχεί. Θα τους κερδίζει σε όλες τις δημοσκοπήσεις .
 
Σήμερα περισσότερο ζαλισμένοι και μπερδεμένοι σε σχέση με τα πρώτα μνημονιακά χρόνια δεν γνωρίζουμε σε τι δρόμους περπατάμε κι αν ο όλεθρος της δαμόκλειας σπάθης μπορεί να αποφευχθεί. Κι αν η λύση του καταλληλότερου ΚΑΝΕΝΑ είναι η ιδανική να «ακούσει» τα προβλήματα της κοινωνίας και να δώσει τις λύσεις. Πολύ φοβάμαι αν ο ΚΑΝΕΝΑΣ έπαιρνε σάρκα και οστά και ονοματεπώνυμο και ζητούσε την ψήφο μας, θα έχανε από τον ΝΕΟ ΚΑΝΕΝΑ! Γιατί ο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι παρά μόνο η συσσωρευμένη οργή και θυμός μας απέναντι στο πολιτικό σύστημα που διαφεντεύει τη ζωή μας. Και δεν είναι μακριά η στιγμή που ο ΚΑΝΕΝΑΣ θα εκραγεί. Το πολιτικό μας σύστημα θα πρέπει να λάβει τα μέτρα του και να μην εκπλαγεί όταν θα συμβεί.
 
Όσο για την κοινωνία, άθυρμα στα χέρια των πολιτικών, ερωτοτροπεί σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση με την αποχή και το άκυρο – λευκό. Οι πόρτες στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν ανοίξει διάπλατα και αναμένουν τον ΚΑΝΕΝΑ. Ο «πνιγμένος» λαός, ακόμη κι από τον φανταστικό ΚΑΝΕΝΑ «πιάνεται» για να γλυτώσει!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος