Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Αλέξη, τα mea culpa που δεν είπες ποτέ! Του Θανάση Παπαμιχαήλ




Η εικόνα ενός πολιτικού και δη Πρωθυπουργού, δεν φιλοτεχνείται μόνο όταν εκείνος κατέχει τα ηνία της εξουσίας και τον τρόπο του τη διαχειρίζεται, συνδιαμορφώνεται και από την συμπεριφορά που επιδεικνύει προϊόντος του χρόνου στον δημόσιο βίο και λόγο.
 
Ο Αλέξης είναι ο πρώτος, κατά δήλωση, αριστερός Πρωθυπουργός της Ελλάδας, με στόχο να αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του στην πρώτη του περίοδο με τη «δημιουργική ασάφεια» του αλήστου μνήμης Γιάνη, αλλά και της αναγνώρισης της «αυταπάτης» στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του και φυσικά αποσιωπώντας προκλητικά σε κάθε ομιλία του, τις δικές του ευθύνες ζητώντας από τους πολιτικούς του αντιπάλους να μιλήσουν «με ειλικρίνεια στον Ελληνικό λαό» δίνοντας κάθε φορά το περί αντιθέτου παράδειγμα.
 
Ειδικά η λέξη αυτοκριτική, δεν είναι από τα δυνατά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Στα πολλαπλά λάθη του ή θα έχει προσβληθεί από αφωνία ή θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο από τα ξένα κέντρα. Ούτε λόγος για το λατινικό «mea culpa» ο μόνος που το ψέλλισε ήταν το 1998 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Για να οξύνουμε τη μνήμη του Πρωθυπουργού, θα του θυμίσουμε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, το σκίσιμο του μνημονίου με ένα νόμο, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, και γενικά τα φαραωνικά ερείπια που έχει δημιουργήσει η πολιτική των κυβερνήσεων του, σε νοικοκυραίους πολίτες που βλέπουν το βιός τους να ξεπουλιέται για πληρωμή τοκοχρεολυσίων!
 
Αλέξη, βρίσκεσαι σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Με το κόμμα ή με την πραγματικότητα της κοινωνίας. Πρόσεξε, γιατί τα νεκρά κόμματα δεν παράγουν «ζωντανή» πολιτική. Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Πρέπει να αποδράσεις από την ασύλληπτη κοινοτυπία του ξύλινου λόγου, του φθηνού λεονταρισμού και τις κρυφές κρίσεις πανικού. Κοινή απαίτηση όλων των πολιτών είναι η ανάληψη ευθύνης και όχι η ψευδοεπαναστατικότητα για τη συγκάλυψη λαθών και παραλείψεων.
 
Η κομματική προπαγάνδα όσο δυνατή και πειστική κι αν φαίνεται, δεν «πιάνει» σε λιμοκτονούντες εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους και εξαθλιωμένους νοικοκυραίους.
 
Καμιάς μορφής πελατειακός κρατισμός δεν διέσωσε ηγεσίες. Είναι αλλεργιογόνο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών και δημιουργεί διαλυτικά φαινόμενα με την παύση του.
 
Ρουσφέτια, συντεχνιακά προνόμια, παράλογα επιδόματα από θερμόαιμους, ασυγκράτητους, γραφικούς λαϊκιστές, μια δράκα ολίγων, αυξάνουν την ταχύτητα της ελεύθερης πτώσης της χώρας, στη χρεοκοπία. Κι αυτό είναι δικό σου mea culpa Αλέξη.
 
Γιατί δυστυχώς στην πολιτική, δεν υπάρχει η συλλογική μετάνοια, παρά μόνο η ατομική. Είναι ενός ανδρός Αρχή, όπως και η Πρωθυπουργική μετάνοια. Και είναι προτιμότερο να γίνεται έγκαιρα, πριν μη αναστρέψιμες ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια: