Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Το αρνί, το μαντρί και ο κακός λύκος.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Ένας ακήρυχτος πόλεμος στην εσωκομματική μάχη της ΝΔ με φήμες, παρεμβάσεις, δημόσιες δηλώσεις, διαρροές, χτυπήματα ύπουλα, υπόγεια και κάτω από τη μέση θα διακοπεί για λίγο λόγω των ημιτελικών εκλογής των μονομάχων και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής εξόντωσης στην τελική σύγκρουση.

Και όλα αυτά κάτω από τις «σκιές» επιφανών πολιτικών ανδρών που «μιλάνε» με κολλητούς και κύκλους.

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα επισημάνει ότι η παράταξη της ΝΔ με το ειδικό βάρος που διαθέτουν τα προβεβλημένα στελέχη της δεν μπορεί να έχει κοινά αποδεκτή ηγεσία. Η μόνη εφεδρεία που διαθέτει, το μόνο κεφάλαιο της παράταξης όπως διατυμπανίζεται από τους γνωστούς αγνώστους κύκλους ως ο φυσικός ηγέτης του χώρου δε δείχνει να ενδιαφέρεται για την ώρα, ίσως να περιμένει το τέλος, τη διάλυση της παράταξης για να την επανασυνθέσει. Μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα είναι παγιδευμένος ο μικρόκοσμος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κρίση στην οποία έχει περιέλθει είναι σύνθετη και δεν θα δοθεί λύση ακόμη κι αν βρεθεί η πιο επιφανής προσωπικότητα για να ηγηθεί

Η ΝΔ έχει αποκοπεί από τη ζώσα πραγματικότητα, οι πολίτες θέλουν να εκφραστούν από το νέο απορρίπτοντας κάθε τι που θυμίζει το παλιό και παραδοσιακό, ούτε να το ακούν, ούτε και να το βλέπουν.

Η εκλογή νέου αρχηγού δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν η παράταξη ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, περιοριζόμενη σε μια μάχη χαρακωμάτων για τη διαφύλαξη της δεύτερης θέσης και επαναλαμβάνοντας τις τετριμμένες θέσεις και προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών.

Στις μέρες μας η ανάγκη της προσωπικής και συλλογικής επιβίωσης είναι ισχυρότερη από τις ιδεολογίες και από τις σκουριασμένες πολιτικές επετηρίδες.

Οι πολίτες στην κυριολεξία είναι στα κάγκελα και ενώ για πολλούς πολιτικούς τα ποσοστά ανεργίας ή τα κόκκινα δάνεια είναι μόνο αριθμοί προς ανάγνωση, για τους πολίτες είναι εφιάλτης, δάκρυα και πόνος.

Όσο για το «μπάχαλο» ασυνεννοησίας που επικρατεί μεταξύ του κουαρτέτου των υποψηφίων, αρκεί να σημειωθεί η άρνηση υποψηφίου για ντιμπέιτ ή ακόμη και μια κοινή τους φωτογράφιση με ένα μήνυμα ενότητας. Λέτε να «πονάνε» περισσότερο για την εικόνα της παράταξης ή για την προσωπική τους;


Όσοι την ενότητα την επικαλούνται μόνο στις ομιλίες τους γιατί έχουν άλλα σχέδια για την επόμενη μέρα, καλό θα είναι όμως να θυμηθούν την γνωστή φράση, με το αρνί και το μαντρί. Όσο για το λύκο, όλοι τον ξέρουμε.  

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Τα παραλειπόμενα μιας χρονιάς.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα θα μείνουν όλα όσα έγιναν τη χρονιά που μας πέρασε και έγιναν πάρα πολλά και στην πολιτική και στην οικονομία και στην κοινωνία.

Στην πολιτική είχαμε πρώτη φορά αλλά και δεύτερη αριστερά στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας. Είχαμε δημοψήφισμα στο οποίο οι κάλπες «γέννησαν» ΟΧΙ, αλλά στο νεογέννητο δόθηκε το όνομα ΝΑΙ. Είχαμε capital controls των τραπεζών μετά από ένα ευχάριστο chicken game. Είχαμε μειώσεις μισθών, συντάξεων αλλά και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την τιμή των «συνδικαλιστικών» όπλων. Είχαμε ακόμη και τρίτο επάρατο μνημόνιο. Είχαμε και τι δεν είχαμε από την κυβέρνηση της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστεράς και δυστυχώς δεν έχει τελειώσει ακόμη ο χρόνος για να δούμε τι άλλο θα μας επιφυλάξει!

Σίγουρα η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά θα έχει συνειδητοποιήσει πόσο «βαριά είναι η καλογερική» όπως λέει μια παροιμία, σε αντίθεση με αυτό που έλεγε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Μια εποχή με υποσχέσεις για μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, με κατάργηση όλων των φόρων, με «σκίσιμο» των μνημονίων και όχι των πορτοφολιών μας, όπως γίνεται ένα χρόνο τώρα.

Στην κυριολεξία η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά μας «παίρνει κάθε μπουκιά από το στόμα» αφήνοντας μας νηστικούς και άφωνους. Σε συνεργασία φυσικά με το άλλοτε κραταιό κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης που έχει βάλει στόχο τη θέση της ελάσσονος!
Στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση τα πάντα είναι αίολα, βαριά και ασήκωτα. Στο ύψος των περιστάσεων ο μόνος που μπορεί να σταθεί είναι ο αλήστου μνήμης των δημοσκοπήσεων ΚΑΝΕΝΑΣ.

Στην οικονομία χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, πτώχευσαν και όσες ακόμη επιβιώνουν, είναι σε «μηχανική» υποστήριξη με ελάχιστο το οξυγόνο  ρευστού χρήματος.

Το κράτος χρωστάει σε ιδιώτες, οι ιδιώτες χρωστάνε στο κράτος και τανάπαλιν. Οι βασικοί πυλώνες διαπλοκής και διαφθοράς ζουν και βασιλεύουν ακλόνητοι και «κομματικές συμμορίες» έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν το κράτος με αντικαταστάσεις του διοικητικού στελεχιακού δυναμικού.

Δεν είναι προβοκατόρικη υπερβολή είναι σίγουρα μια πιστοποίηση ίσως καταθλιπτική αλλά σίγουρα ρεαλιστική. Και δυστυχώς το ραβδί της Κίρκης δεν το έχουν οι πολιτικοί μας για να μεταμορφώσουν, να αλλάξουν την εικόνα για μια καλύτερη ζωή.


Θα πάμε στο νέο χρόνο με βάρκα την ελπίδα σε «άγνωστα και επικίνδυνα» νερά. Ο Θεός να μας φυλάει!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Οι Αισιόδοξοι, οι Απαισιόδοξοι και οι Ρεαλιστές, του Νέου Χρόνου!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στη χρονιά που φτάνει στο τέλος και μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, φάνηκε ξεκάθαρα η απαξίωση που έδειξαν οι πολίτες στους πολιτικούς με την επιλογή των «εκλεκτών» τους για την εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο.

Η λογική της «ψήφου-χαβαλέ» της «αντισυστημικής» ή της «απολιτίκ – ψήφου» έπιασε τόπο και σίγουρα θα μας κατατρέχει και στις επόμενες εκλογές, εθνικές, αυτοδιοικητικές ή ακόμη και εσωκομματικές αλλά με τη νέα μορφή ψήφου, την «ψήφο Τσιπροανατροπής» μια και οι τέσσερις υποψήφιοι κομπορρημονούν ότι θα το καταφέρουν!

Φυσικά πρόωρες εκλογές στην παρούσα φάση είναι το πιο πιθανό να μην βρίσκονται στην ατζέντα κανενός κόμματος, μια και εκλογές εν μέσω τρίτου μνημονίου δεν αποτελούν ασφαλή επιλογή για την πορεία της χώρας την επόμενη χρονιά.

Έτσι, μπαίνουμε σε λίγο στο νέο χρόνο με μια κυβέρνηση που «παραπαίει», δεν θα αντέξει λένε οι απαισιόδοξοι να βγάλει τα «κάστανα» του ασφαλιστικού από τη φωτιά. Ούτε να βάλει το χέρι της στο «λάκκο με τα φίδια» του αγροτικού. Όσο για το grexit, αυτό περιμένει ανυπόμονα να μας έρθει με τη νέα χρονιά! Και με μια αντιπολίτευση εγκλωβισμένη στον «μικρόκοσμο» της, στις παθογένειες της, σε μια γαλάζια παρασκηνιακή καμαρίλα.

Θετική σκέψη, θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα γυρίσει ο τροχός και άλλα τέτοια θα ακούσουμε με την έλευση του νέου χρόνου από τους αισιόδοξους με στόχο να κρατήσουν το φρόνημα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα γιατί καιροφυλακτούν αυτοχειρίες, αν και σε προσωπικό επίπεδο λίγοι πιστεύουν το αληθές του αξιώματος.

Άλλωστε η διαφορά μεταξύ αισιόδοξου και απαισιόδοξου, σύμφωνα με αμερικανό μυθολόγο, είναι «ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ο απαισιόδοξος το σκληρό καρύδι ολόκληρο».

Όμως εκτός από τους αισιόδοξους και απαισιόδοξους, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Είναι οι ρεαλιστές. Όλοι όσοι βλέπουν ότι η ζυγαριά κλείνει προς την απαισιόδοξη μεριά και θα αλλάξει ρότα όχι με το «θαύμα» που περιμένουν οι αισιόδοξοι, ούτε με τη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά με άσκηση μιας πολιτικής με όραμα και στόχους που λείπει τα τελευταία χρόνια. Μπορεί και να έχουν δίκιο γιατί με τα νέα οικονομικά μέτρα που μπαίνουν στη ζωή μας το νέο χρόνο, μόνο τρόφιμος φρενοκομείου θα τον έβλεπε με αισιοδοξία.

Όσοι «φλύαρα» αισιοδοξούν για τη νέα χρονιά είναι ή οι πολιτικοί μας με τους παχυλούς μισθούς και επιδόματα ή οι «λίγοι» βολεμένοι λόγω ειδικών συνθηκών. Όλοι τους ζουν σε άλλο κόσμο, σε άλλη χώρα!

Η δε αλληλεγγύη που πρόσφατα ανακαλύφθηκε, λόγω ανυπαρξίας της κρατικής αρωγής, είναι η ελπίδα της ανθρωπιάς που έλειπε ή είναι ο φόβος ότι ίσως γρήγορα βρεθούμε στην ίδια θέση…;

Αν πραγματικά τόσα χρόνια η κρίση μας έκανε περισσότερο ανθρώπους και στους πολλούς υπάρχει πλέον το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ, θα το δούμε στη διαφάνεια των νέων φορολογικών μας δηλώσεων και όχι στη φιλανθρωπία μεταχειρισμένων ρούχων και κλινοσκεπασμάτων που μας πιάνουν χώρο…

Εύχομαι το τέλος της νέα χρονιάς του 2016 να μη φύγει με «κατάρες» όπως φεύγει και ο παλιός χρόνος το 2015. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε!


Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Η Νέα Δημοκρατία κινδυνεύει να πάει αδιάβαστη!




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου



Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Τι κρύβει η κουρτίνα 2 της ΝΔ» είχα επισημάνει τη πιθανότητα διάσπασης του κόμματος της ΝΔ είτε από ατύχημα, είτε από προσχεδιασμένο σχέδιο. Και αυτό θα το βλέπαμε μόλις άνοιγε η κουρτίνα 2 την επόμενη των εκλογών. Ατύχημα έγινε, εκλογές δεν έγιναν αλλά απάντηση δε δόθηκε αν ήταν τυχαίο το ατύχημα ή προσχεδιασμένο. Μαλλιά κουβάρια γίνανε οι ιθύνοντες της εκλογικής διαδικασίας, όμως πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμη τις κρυφές προθέσεις πολλών πρωταγωνιστών και κομπάρσων της εκλογικής μάχης για την ανάδειξη του Προέδρου του κόμματος. Η ΝΔ έκανε ένα μεγάλο άλμα, αλλά το έκανε στο κενό και κινδυνεύει να πάει αδιάβαστη! Στη συνέχεια θα δούμε αν ήταν ένα άλμα προσχεδιασμένο ή από ασχετοσύνη και ανικανότητα αντίληψης των επιπτώσεων του.

Σε πολιτική ανυπαρξία έχει περιέλθει πλέον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μάτια των μόνιμων ψηφοφόρων αλλά και των περιστασιακών ψηφοφόρων της.

Σαράντα ένα χρόνια πρωταγωνίστησε στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου περισσότερο ως διαχειριστής των δικών της προβλημάτων και όχι της κοινωνίας, εξαιρουμένης της περιόδου διακυβέρνησης του τόπου από τον αείμνηστο ιδρυτή της και την ένταξη της χώρας στην ευρωπαϊκή πορεία. Αυτό επικαλείται συνεχώς σαράντα ένα χρόνια αλλά δεν συγκινεί πλέον.

Σαράντα ένα χρόνια μετά, κινδυνεύει να πάει αδιάβαστη. Νομοτελειακά ζυγώνει η ώρα της διάσπασης της σε ένα, δύο ή και περισσότερα μικρά κόμματα. Στα ήδη αρκετά κόμματα της λεγόμενης κεντροδεξιάς, αναμένεται να προστεθεί ένας νέος ακόμη πολιτικός φορέας που να καλύπτει το χώρο από τη δεξιά της ΝΔ μέχρι αριστερά της Χ.Α. Ένας πολιτικός χώρος που κάλυπτε το ΛΑΟΣ σε μεγάλο βαθμό πριν από τη συρρίκνωση τους.

Φυσικά οι εσωκομματικές αναταράξεις της ΝΔ αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στα απαξιωτικά επίθετα με τα οποία χαρακτήριζαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως κόμμα διαπλοκής, αδιαφάνειας, βαρονιών, φατριών και άλλων παρεμφερών προστέθηκε και αυτό της ανικανότητας. Άραγε ποιος θα την εμπιστευθεί να κυβερνήσει όταν δεν μπορεί να κάνει ούτε εσωκομματικές εκλογές. Μια μομφή αποτυχίας που θα ακολουθεί για πολύ το κόμμα της ΝΔ ιδιαίτερα αν δεν καταφέρει να την ανατρέψει κάνοντας υποδειγματικές τις νέες εκλογές αρχηγού, όποτε κι αν γίνουν!

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη δυσχερή θέση στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα της ΝΔ αλλά και για το ζοφερό μέλλον που την περιμένει, έχουν όλοι οι υποψήφιοι μνηστήρες του προεδρικού της θώκου. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, αλλά όλοι έχουν ευθύνη.

Η κοινωνία βρίσκεται στα κάγκελα λόγω των δύσκολων οικονομικών μέτρων και οι υποψήφιοι αρχηγοί και οι αυλές τους «ξεκατινιάζονται» μέσα από τα τηλεοπτικά παράθυρα προς τέρψη των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων και ιδιαίτερα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που αφέθηκε να παίζει μπάλα μόνη της στο γήπεδο.

Η ΝΔ μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι που πλέει στο άγνωστο και με σφοδρή καταιγίδα. Αυτονόητο είναι, αν δεν αλλάξει ρότα, έστω και την τελευταία στιγμή, να βυθιστεί όπως ο Τιτανικός ή το καλύτερο να πέσει σε ξέρα και να χάσει ένα μέρος του πλοίου και αρκετούς επιβάτες. Το τοπίο είναι θολό και ή ομίχλη πυκνή. Το καράβι ακυβέρνητο και ο καπετάνιος αναζητείται. Τεκτονικές παγκόσμιες αλλαγές απειλούν την ειρήνη και σταθερότητα της Ευρώπης αλλά και άλλων κρατών. Το να μείνουμε ως χώρα στο απυρόβλητο δεν είναι ούτε αυτονόητο, ούτε εύκολο. Αν μπούμε κι εμείς στο μάτι του κυκλώνα, αν πέσουμε στο γκρεμό, τότε κάθε εμφύλιος εσωκομματικός ή πολιτικές μάχες για την διατήρηση της εξουσίας, θα εξηγούνται με όρους ψυχιατρικής.


Κάτι που θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όλοι όσου έχουν την ευθύνη να παραμείνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αξιωματική Αντιπολίτευση και όχι ελάσσονος!

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Τι κρύβει η «κουρτίνα 2» την Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας;






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Είναι πασίδηλη η ανάγκη της ύπαρξης μιας μεγάλης κεντροδεξιάς αντιπολίτευση και ο ηγέτης της που θα αναδειχθεί από την κάλπη, να έχει την αποδοχή της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των μελών, των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος αλλά και των «περαστικών» που είδαν «ανοιχτή» κάλπη και μπήκαν! Διαφορετικά ο κίνδυνος της διάσπασης είναι μεγάλος και η δυνατότητα του κόμματος να συνεχίσει ενωμένη την επόμενη μέρα, τίθεται «εν αμφιβόλω»!

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα γράψει ότι ο Έλληνας πολιτικός είναι ένα ισχυρό brand name. Κάθε κομματικός συνδυασμός για να προχωρήσει και να πετύχει τους στόχους του βασίζεται πάντα στις ικανότητες του αρχηγού του. Βέβαια και ο αρχηγός του κόμματος είναι ο «καθρέφτης» των μελών του, όπως, ότι και ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.

Πρέπει να «ταυτίζεται» μαζί τους. Με το προφίλ των ψηφοφόρων που θέλει να εκπροσωπήσει.
Όμως στη σημερινή δεινή οικονομική αλλά και πολιτική κατάσταση της χώρας μας, σε συνδυασμό με τις νέες θεωρήσεις των ψηφοφόρων για την εικόνα και τα νέα προσόντα των πολιτικών της νέας εποχής, η αναγκαιότητα μιας νέας «ελίτ» πολιτικών είναι πολύ μεγάλη.

Στο σύνολο τους οι υποψήφιοι «μνηστήρες» της ΝΔ διαγκωνίζονται κατά κύριο λόγο στο πεδίο της καταλληλότητας απέναντι στον μέχρι στιγμής ανίκητο «αντίπαλο» τους τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Προσδιορίζονται οι ίδιοι από την ταυτότητα του αντιπάλου τους. Αστείος λόγος για να ψηφίσει κάποιος, κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ετεροπροσδιοριζόμενος!

Από την άλλη μεριά, μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι στα «κάγκελα», δεν εμπιστεύεται κανένα θεσμό, καθημερινά απαξιώνει πολιτικά πρόσωπα, δεν επηρεάζεται από καμιά πηγή πληροφόρησης και ιδιαίτερα από τα λεγόμενα συστημικά μέσα και αδιαφορεί σε μεγάλο βαθμό για τα ηγετικά προβλήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι αρκετοί παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ δεν θεωρούν απαραίτητη τη συμμετοχή τους στις εσωκομματικές εκλογές, με φυσικό επακόλουθο η τελική έκβαση της μάχης να κριθεί και από «περαστικούς» ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Μερικοί από αυτούς ίσως κάποτε να είχαν ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία, αλλά με το να ψηφίσουν τον νέο αρχηγό της, δε σημαίνει ότι επαναπατρίστηκαν! Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της εκλογής αρχηγού από τη «βάση» όταν δεν ξέρουμε τη «βάση»!

Στη φάση που βρίσκεται η ΝΔ θα έπρεπε να κάνει το μεγάλο άλμα. Να ξαναγράψει ιστορία με επιφανή ηγετική προσωπικότητα για αρχηγό για να αφυπνίσει με δυναμική την παράταξη και τους ψηφοφόρους της. Να κυριαρχήσει το Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν, και όχι το ο καθένας για την «πάρτη» του όπως και θα φανεί από την επόμενη των εκλογών λόγω συμμαχιών, ισορροπιών, και δεσμεύσεων των υποψηφίων αρχηγών.

Προς το παρόν αυτό που πρέπει να επιτευχθεί, είναι η ενότητα του κόμματος και η παραμονή του στη δεύτερη θέση. Και τα δύο, δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε αυτονόητα! Τη Δευτέρα θα ανοίξει η «κουρτίνα 2»!

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Unfair εκλογικό παιχνίδι, ο μεγάλος κίνδυνος για την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Αυξάνονται και πληθύνονται, σε καθημερινή βάση και μέχρι να φτάσουμε στην κρίσιμη Κυριακή εκλογής του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας θα πολλαπλασιαστούν, οι υποστηρικτές και οι αρνητές των τεσσάρων ανθυποψηφίων.

Θα επιχειρήσουν να καταστήσουν ευκρινέστερο το στίγμα της διαφοροποίησής τους ως προς την προτίμησή τους για νέο αρχηγό του κόμματός τους, χρησιμοποιώντας ιδεολογικούς όρους, πολιτικά επιχειρήματα και ενδιαφέρουσες σκέψεις αναφορικά με το πώς υποχρεούται ή δύναται να ασκήσει η ΝΔ το αντιπολιτευτικό της ρόλο από εδώ και εμπρός, καθώς και ποια πρέπει να είναι η τοποθέτηση του κόμματος στον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Μέχρι στιγμής, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, η προεκλογική εκστρατεία όλων των ανθυποψηφίων έχει κρατηθεί σε ήρεμους τόνους και κύρια μέριμνα τους ήταν να διαφημίσουν τα χαρακτηριστικά της υποψηφιότητας τους και όχι να δυσφημίσουν τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων.

Φυσικά δεν έλειψαν οι διάφοροι «μεχμετζίκ» των υποψηφίων να ανταλλάσσουν πολιτικές μομφές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, σε site, σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να επιχειρούν με δημοσκοπήσεις αμφιβόλου αξιοπιστίας να αποδομήσουν την προσωπικότητα των άλλων ανθυποψηφίων ακόμη και με προσωπικές εξόφθαλμες διαβολές.

Φυσικά, την επόμενη μέρα το πρόβλημα θα το έχουν οι υποψήφιοι της προτίμησής τους, διότι θα έχουν συγκεντρώσει πάνω τους τόση λάσπη, που ούτε οι καταρράκτες του Νιαγάρα δε θα μπορούσαν να ξεπλύνουν, αλλά και οι ίδιοι, διότι ενδέχεται να βρεθούν στο δίλημμα είτε να δοξάσουν τον αρχηγό που προηγουμένως λοιδορούσαν ως υποψήφιο, είτε να εγκαταλείψουν τη ΝΔ, ενδεχομένως και την ίδια την πολιτική και να πάνε σπίτια τους. Επιπλέον, αναλαμβάνουν το ρίσκο να προκαλέσουν τον ψηφοφόρο της ΝΔ να σκεφτεί ότι δικαίως τους μαύρισε, ή αδίκως τους ψήφισε στις τελευταίες εκλογές.

Γενικά τα ήθη και οι συμπεριφορές που επικρατούν σε αυτή την αντιπαράθεση, στη μέχρι τώρα εξέλιξη της, μπορεί να εκληφθεί ως μια μετριοπαθής έκφραση του τι πρεσβεύει ο καθένας στην υπόθεση της διαδοχής του τελευταίου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του κ. Σαμαρά.

Θα πρέπει να κρατηθεί σε επίπεδο πολιτικού πολιτισμού για να μην εξοργιστεί ή βάση της ΝΔ και αντιδράσει με αποχή από τα εσωκομματικά δρώμενα.

Η μέχρι τώρα στρατηγική επικοινωνίας που έχουν ακολουθήσει οι «μνηστήρες», μπορεί να έχει προκαλέσει εντυπώσεις, να έχει διαμορφώσει εκτιμήσεις, να έχει κερδίσει συμπάθειες, σίγουρα όμως δεν είναι τόσο αποτελεσματική ώστε να σηκώσει σε λίγες μέρες τον ψηφοφόρο από την πολυθρόνα του ή να θυσιάσει την εκδρομή του να πάει να ψηφίσει. Αφήστε που η σκληρή καθημερινότητα των πολιτών βάζει την εκλογή προέδρου της ΝΔ σε υποδεέστερη προτεραιότητα.

Λίγες ημέρες πριν από τις κάλπες, η προεκλογική προσπάθεια των υποψηφίων θα επικεντρωθεί στα ΜΜΕ ρίχνοντας και τα τελευταία όπλα της πολιτικής τους επικοινωνίας στη μάχη.

Όμως, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί να μη στιγματιστεί η τελευταία τους επικοινωνιακή προσπάθεια από αίσθηση αμετροέπειας!

Unfair εκλογικό παιχνίδι, είναι μεγάλος κίνδυνος για την ενότητα της παράταξης.



Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Ηγεσία από σόι, από τζάκι, από κομματική επετηρίδα ή από μεταγραφή!






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Νεποτισμός, οικογενειοκρατία, φαινόμενα μεσαιωνικά, κομματικές επετηρίδες, μεταγραφικά δικαιώματα, ευδοκιμούν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, πάντα προς το συμφέρον της αντίστοιχης δυναστείας.

Μια μοναδική Ελληνική «ιδιαιτερότητα» επινόηση ισχυρών προσώπων πολιτικής προς επαγγελματική αποκατάσταση των γόνων και προώθησης τους σε ανώτερα αξιώματα, βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων, και άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακόμη έχουμε μετακινήσεις – κωλοτούμπες στελεχών από τη μία παράταξη στην άλλη, άλλοτε για λόγους πολιτικής επιβίωσης και άλλοτε για ταχύτατη ανέλιξης τους σε θέσεις εξουσίας.

Ανάμεσα σε αυτό το σύνολο υποψηφίων καλούνται οι ψηφοφόροι βάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκλέξουν τον αρχηγό τους. Για κάποιους από τους υποψήφιους αρχηγούς το δυνατό τους «όπλο» είναι το γνωστό οικογενειακό όνομα ή κάποιο έργο που μπορεί να έχει αφήσει κάποιος από το γενεαλογικό του δέντρο με τα πλούσια πολιτικά φυλλώματα του και για κάποιους «αδιευκρίνιστους λόγους» ο ψηφοφόρος πρέπει να πιστέψει πως ο επίγονος του, είναι ικανός συνεχιστής.

Το κριτήριο δεν είναι η ικανότητα αλλά η αναγνωσιμότητα, ελέω οικογενείας ή τζακιού. Μικρή αξία έχει σε αυτές τις περιπτώσεις η προσωπικότητα, γιατί στην οικογενειοκρατία οι « επίγονοι» περιμένουν  να λάβουν τα σκήπτρα των αξιωμάτων σχεδόν νομοτελειακά. Σε όλες τις περιπτώσεις το οικογενειακό όνομα ανοίγει τον πολιτικό δρόμο πιο εύκολα στον κληρονόμο, αλλά για κάποιους στη συνέχεια αποδεικνύεται βαρίδι.

Εις το όνομα του όποιου πατρός, θα ψηφιστεί ο υιός, είναι ένα από τα ερωτήματα που θα απαντηθούν σε λίγες μέρες, έστω κι αν αρκετοί πολίτες έχουν την άποψη ότι η οικογενειοκρατία και ο νεποτισμός αποτελούν δυστυχώς ένα από τα ισχυρότερα συμπτώματα της γενικότερης νόσου του πολιτικού μας συστήματος και πολλές φορές συνδέθηκαν με το φαινόμενο της ανάπτυξης της διαφθοράς στην πολιτική.

Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις που κληρονόμοι μεγάλων ονομάτων, μεγαλούργησαν προς δόξα των προγόνων τους. αλλά είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Στην άλλη πλευρά έχουμε έναν υποψήφιο αρχηγό με κομματικές ρίζες μακρόβιες. Ένας συνασπισμός ηρεμίας και ήπιου λόγου με έντονο ευρωπαϊκό χαρακτήρα, κατάλληλος για πρώτος καπετάνιος αλλά σε «γνωστά» νερά. Έχει την τύχη να έχει την αμέριστη συμπαράσταση του μεγαλύτερου μέρους του κομματικού μηχανισμού, αλλά την ατυχία να ψηφίζει η βάση. Μια βάση που δεν ξέρει κανένας ποια θα είναι, τι μέγεθος θα έχει και αν θα ψηφίσει το «αυτόν ξέρουμε, αυτός εμπιστευόμαστε»!

Όμως τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Ο ψηφοφόρος δεν θέλει πια κλειστά κομματικά κλαμπ να παίρνουν αποφάσεις για τη ζωή του ούτε φυτώρια «γόνων» και «επιγόνων».

Γιατί ο ψηφοφόρος σήμερα έχει πια την ωριμότητα,  ώστε να κρίνει τον ταγό του, όχι από τις γνωριμίες, τις υποσχέσεις και το όνομα, αλλά από το όραμα, τις γνώσεις και τις ικανότητες του για να τον βγάλει από το τέλμα. Αδιαφορεί πλήρως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων για το χώρο προέλευσης και πολιτικού DNA του επόμενου αρχηγού της. Ζητά απεγνωσμένα να δει αποτελέσματα. Χόρτασε από λόγια! Ισχύει και για την επιλογή του αρχηγού η γνωστή ρήση «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια»!




Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Το Νέο brand name του Έλληνα Πολιτικού.






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Σε μια κρίση ειλικρινούς αφέλειας κυβερνητικός βουλευτής, τέως αγανακτισμένος δήλωσε με στόμφο «ήξεραν τι τους περιμένει πριν μας ψηφίσουν, τώρα γιατί διαμαρτύρονται;». Και είχε το δίκιο του όπως και ο λαός που τον ψήφισε. Άλλωστε, οι πολιτικοί ενός κράτους είναι ο «καθρέφτης» του λαού όπως ευφυώς έχει λεχθεί. Πολιτική προίκα, πελατειακές σχέσεις, συγκυρίες, τύχη και άλλα αποτελούσαν, και σε έναν βαθμό ακόμη αποτελούν, τα βασικά προσόντα ενός πολιτικού.

Όμως η οικονομική κρίση έφερε στο προσκήνιο την πολιτική κρίση και την αναγκαιότητα της ύπαρξης μιας νέας «ελίτ» πολιτικών της νέας εποχής. Ένα νέο brand name του Έλληνα πολιτικού, που να αφορά την εικόνα και τα νέα απαραίτητα προσόντα που πρέπει να έχει. Δεν αρκεί μόνο το νεαρό της ηλικίας ή πόσα ένσημα έχει κολλήσει, στη νέα εποχή που βιώνουμε. Απαιτούνται πολύ περισσότερα προσόντα.

Σκιαγραφώντας τα θα λέγαμε ο πολιτικός της νέας εποχής, της νέας «κοπής» πρέπει να συνδυάζει την γνώση, την μεθοδικότητα, την σκληρή δουλειά με τα δεδομένα της πολιτικής και να μην υπολογίζει το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Να  έχει όραμα, στόχους, και να τα υπερασπίζεται με πυγμή. Να μην κάνει πίσω στις πρώτες αντιδράσεις μερίδας πολιτών ή συντεχνιών. Με τις τεχνοκρατικές του γνώσεις σε συνδυασμό με την πολιτική του εμπειρία να δημιουργεί νέες κοινωνικές δομές. Να έχει όλες τις αρετές ενός σύγχρονου μάνατζερ και να είναι γνώστης τουλάχιστον μίας ξένης γλώσσας!.

Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν βιάζεται αλλά ούτε αργοπορεί. Τα πάντα σωστά και στην ώρα τους. Πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί, αν η χρονική στιγμή ήταν η κατάλληλη και δεν ήταν λάθος.

Ο πολιτικός της νέας εποχής πρέπει να αντιμετωπίζει τις κρίσεις με επιδέξιο και ψύχραιμο τρόπο και δεν φοβάται να χάσει κάποιες μάχες κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Άλλωστε είναι γνωστή η Ιαπωνική παροιμία «Στην πολιτική πέσε 7 φορές σήκω 8». Να γνωρίζει τη μεγάλη δύναμη των media, το πόσο αδηφάγα είναι για σκάνδαλα κάθε τύπου και να μην πέφτει σε παγίδες. Η αφέλεια δεν δικαιολογείται σε έναν πολιτικό της νέας εποχής.

Ο πολιτικός της νέας εποχής να αναγνωρίζει τα λάθη και τις παραλείψεις του και το κυριότερο να σκέφτεται τι να πει πριν το πει, ιδιαίτερα μπροστά σε εκπροσώπους των Μέσων ενημέρωσης. Η παραδοχή αστοχίας και λάθους δε σημαίνει αδυναμία. Αντίθετα, η δημόσια υπεράσπιση ενός «αποδεδειγμένου» λάθους μπορεί να επιφέρει επικρίσεις από πολλά μέρη. Οι πολίτες απαιτούν άμεσες και ξεκάθαρες απαντήσεις. «Χόρτασαν» από θεωρίες και υποσχέσεις.

Ο σωστός πολιτικός της νέας εποχής πρέπει να ξέρει πόθε θα αποσυρθεί, πριν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Τεχνολογικές και κοινωνικές.
Η «χρυσή εποχή» ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία δράσης και προσφοράς. Πιστεύοντας σε μια μακροχρόνια  άσκηση εξουσίας πιστεύει στον ίδιο του τον μύθο. Σε μια ψευδαίσθηση!


Αλήθεια, πόσους από τους πολιτικούς που έχουμε ψηφίσει συμπληρώνουν αυτά τα προσόντα; Πόσους «φωτεινούς αστέρες» έχουμε επιλέξει; Αναρωτηθείτε!

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Ο πονοκέφαλος των ψηφοφόρων «βάσης»!




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Παρασυρόμενοι από την αγωνία τους να επικρατήσουν των αντιπάλων τους στη μάχη της διαδοχής για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, όλοι οι βασικοί διεκδικητές κάνουν ότι είναι δυνατό για να κόψουν το νήμα της εκλογής από τη «βάση». Αγνοούν όμως τα πλέον αυτονόητα γεγονότα αναφορικά με το πώς νοιώθει η «βάση» και πολύ περισσότερο για ποια «βάση» μιλάμε και ποιοι πολίτες θα ψηφίσουν.
Στην εξίσωση για την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει ένας άγνωστος παράγοντας και αυτός είναι ταυτότητα της «βάσης» που θα ψηφίσει την ημέρα των εκλογών.

Ο θεσμός που υιοθετήθηκε από το ΠΑΣΟΚ με εκλογές «βάσης» αλλά δεν ακολουθήθηκε από κανένα αριστερό κόμμα, δεν έφερε και τα καλύτερα αποτελέσματα ανάδειξης αρχηγού, όποτε εφαρμόστηκε. Οι εκλεγμένοι αρχηγοί «βάσης» ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, δεν μακροημέρευσαν! Και η παράδοση εκλογής από τη «βάση» συνεχίζεται. Η τραυματική εσωστρέφεια και η απώλεια ψυχραιμίας κάποιων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας μετά από την τριπλή εκλογική ήττα, έφερε μια βεβιασμένη προώθηση των διαδικασιών, και τέσσερις επίδοξοι αρχηγοί ξεκίνησαν προεκλογικό αγώνα απροετοίμαστοι με κύριο αφήγημα το πολιτικό τους προφίλ, την προσωπικότητα τους, αγνοώντας πολλά ακόμη, όπως τον επανακαθορισμό της ταυτότητας του κόμματος που θέλουν να ηγηθούν. Μια ταυτότητα κόμματος που θα είχε συζητηθεί και συμφωνηθεί από όλα τα μέλη του κόμματος, αν είχε προηγηθεί ένα τακτικό συνέδριο αρχών.

Αγνοούν οι υποψήφιοι ότι οι πολίτες που θα ψηφίσουν δεν νοιάζονται για το ποιος θα καθίσει στην καρέκλα του αρχηγού αλλά για το πώς το κόμμα τους, η Νέα Δημοκρατία θα σταθεί ως αντιπολίτευση σήμερα και ποιο είναι το αφήγημα της ως Κυβέρνηση στο μέλλον.

Αγνοούν οι υποψήφιοι ότι μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων βάσης της Νέας Δημοκρατίας έχουν μεταλλαχθεί από «αγανακτισμένοι» σε «απελπισμένοι» πολίτες. Η καταιγίδα των φόρων, η διάψευση των τελευταίων προεκλογικών υποσχέσεων της Κυβέρνησης, η συνεχής επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου, και η αδυναμία των υποψηφίων να ξεχωρίσουν στη βάση μιας ξεχωριστής πολιτικής επιχειρηματολογίας και η ανάγκη να επωμίζονται την αναπαραγωγή μιας κομματικής εσωστρέφειας ή μιας νέας λαϊκιστικής αντιμνημονιακής πολιτικής και κομματικών στρατοπέδων, έχουν φέρει πολλούς ψηφοφόρους της βάσης του κόμματος να αδιαφορούν για το ποιος θα κερδίσει.

Αγνοούν ότι οι πολίτες έχουν παύσει να θέλγονται από τις σκιαμαχίες με το παρελθόν, απεχθάνονται τα ντιρέκτ ή κάτω από τη ζώνη χτυπήματα στην εικόνα των αντιπάλων υποψηφίων αντιδρούν με την ψήφο τους σε συνειδητή χειραγώγηση από τα Μέσα υπέρ υποψηφίου, και αξιολογούν συνολικά και όχι κατά περίπτωση τις θέσεις των υποψηφίων.

Αγνοούν ότι πρέπει να απευθυνθούν στο συναίσθημα του ψηφοφόρου που ενδιαφέρεται περισσότερο για την αυριανή Νέα Δημοκρατία και όχι σε μια υπερφίαλη ανάλυση των δεξιοτήττων τους απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.

Αγνοούν ότι οι σύγχρονες επαναστάσεις των λαών δεν χρειάζονται πολεμοχαρείς ηγέτες, παρά μόνο δυνατά social media.


Απομένουν λίγες ακόμη μέρες για να πείσουν τους ψηφοφόρους της βάσης να δώσουν ψήφο προσωπικής εκτίμησης προς το πρόσωπο τους. Κι αυτό θα επιτευχθεί αν στο λόγο τους κυριαρχήσει η ενότητα του κόμματος ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της κάλπης.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Μπορείτε να φανταστείτε μια μεγάλη «πίστα», όπως λέγεται, ένα μεγάλης χωρητικότητας νυχτερινό κέντρο να κρατάει τέσσερις δεκαετίες τα ίδια πρώτα ονόματα στη μαρκίζα του μαγαζιού και στις διαφημιστικές της αφίσες κάθε σεζόν;
Θα είχε καμία ελπίδα να γεμίσει το μαγαζί; Καμία ελπίδα. Θα είχε κατεβάσει ρολά και πρωταγωνιστές προ πολλού. Αντίθετα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις τελευταίες εκλογές, παρά την αναχρονιστική «καμαρίλα» την οποία αναδύει και που τη συνοδεύει χρόνια, κατάφερε να συγκρατήσει το ποσοστό της και να το αυξήσει οριακά, παρά το μεγάλο πρόβλημα του σαράντα τέσσερα τοις εκατό της αποχής.

Κι αυτό κάτι σημαίνει. Σημαίνει ή ότι έχει ένα πιστό κοινό που την ακολουθεί «γηράσκοντας» μαζί της ή τα άλλα νεανικά σχήματα προκαλούν ανησυχίες με τη διάσταση λόγων και έργων τους στη σκηνή!

Όμως, η ηγεμονική κυριαρχία, του κατ’ ευφημισμό λεγόμενου κόμματος της αριστεράς λόγω αποδοχής του πιο σκληρού μνημονίου, είναι δεδομένη και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο βιρτουόζος αρχηγός του, μέρος της λύσης και όχι της κρίσης, σύμφωνα με την καγκελάριο της Γερμανίας, θα κρατάει τα σκήπτρα, θα έχει τον πρώτο ρόλο για αρκετά χρόνια, όσα μνημόνια σκληρά και επονείδιστα κι αν υπογράψει, όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αργεί να πάρει το μήνυμα της ανανέωσης της «μαρκίζας»! Του καινούργιου έναντι του παλιού. Ναι, να την «κατεβάσει»!

Και όσο ακόμα εξακολουθεί να βάζει κάτω από το χαλί παθογένειες ετών, κομματικές επετηρίδες, φατρίες, τζάκια, προσωπικές φιλοδοξίες, φεουδαρχικά συστήματα και αδυναμίες ανανέωσης σε ιδεολογικοπολιτικές θέσεις και σε νέα, φρέσκα πρόσωπα. Οι φωτογραφίες και τα ονόματα στη μαρκίζα πρέπει να αλλάζουν όλα. Οι ψηφοφόροι στις τελευταίες εκλογές διάλεξαν το «καινούργιο» αποδεχόμενοι ακόμη και αρκετές παραφωνίες. Είναι μια νέα πολιτική πραγματικότητα, η βαθειά απόρριψη του «παλιού» πολιτικού συστήματος και η ανάγκη για νέο πολιτικό αφήγημα. Κι αυτό είναι το μήνυμα. Μια πρώτη απόδειξη ότι το μήνυμα των εκλογών παρελήφθη, θα ήταν στο ψηφοδέλτιο με τα ονόματα των τεσσάρων ανθυποψηφίων να υπάρχει και η επιλογή «άλλος», αν δεν υπάρχει η επιλογή του λευκού. Είναι δίκαιο και δημοκρατικό όταν υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν «πάνε» κανέναν από τους τέσσερις να έχουν εναλλακτική πρόταση αντί της αποχής.  Η επανεκκίνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα επιτευχθεί κι αν ακόμη με μαγικό τρόπο βρεθεί ο αντί – Τσίπρας στο τιμόνι της.


Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπους για να αλλάξουν όλα και όλοι. Πρώτα, να αλλάξει το κάδρο. Μετά να γίνουν νέα πράγματα στην «για πρώτη φορά κεντροδεξιά»! Αυτό είναι το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη. Διαφορετικά θα πρέπει να περιμένει πάρα πολύ καιρό για να ωριμάσει το «φρούτο» της δεύτερης, τρίτης, τέταρτης… φοράς αριστεράς και να πέσει!

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Αλέξη, ποιος να συγκριθεί μαζί σου!







Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Εάν δεχθούμε τη ρήση του Αϊνστάιν ότι «τα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε» τότε η απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι  ότι θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιος διαφορετικός από τους σημερινούς υποψήφιους διεκδικητές της αρχηγίας. Και αυτό γιατί μερικά από τα βασικότερα αίτια της τριπλής ήττας μέσα στο χρόνο ήταν η ψευτιά, ο λαϊκισμός, η υποσχεσιολογία, η ασυνέπεια, η εξαπάτηση, ο επικίνδυνος πειραματισμός που επέδειξε ο νικητής των τριών εκλογικών αναμετρήσεων. Αλήθεια, ποιος μπορεί να πλειοδοτήσει και να τον κερδίσει;

Το ότι προσπάθησε να μάθει πειραματιζόμενος στου «κασίδη το κεφάλι» προσμετρήθηκε ως πλεονέκτημα εκπαιδευόμενου Πρωθυπουργού! Ποιος από τους εν δυνάμει υποψήφιους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να τον ανταγωνιστεί επάξια προβάλλοντας ως κεντρικό πολιτικό αφήγημα την ανευθυνότητα απέναντι στους ψηφοφόρους και την ανικανότητα να βγάλει τη χώρα από την κρίση με ουσιαστικό έργο και όχι γενικόλογες εκφράσεις παλιάς κοπής.

Ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι από την εσωκομματική κάλπη της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να ξεπεταχτεί ο αντι – Τσίπρας. Το πιο πιθανό είναι να δούμε μια μάχη διαδοχής μεταξύ του παλιού, με το πολύ γνωστό από τις τελευταίες εκλογές, «νέο», με ανανέωση ηλικιακή, προσώπων και σε πολύ μικρές δόσεις ανανέωση ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας.

Για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας το παρόν δεν διαγράφεται φωτεινό η πολιτική ξηρασία θα συνεχιστεί και το μέλλον παραμένει άδηλο αν εξακολουθήσει να πορεύεται με όρους του παρελθόντος. Είναι καταστροφικό να προσδιορίζεται ακόμη από το παρελθόν της, όσο ένδοξο κι αν αυτό μνημονεύεται. Θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και οι ανορθόδοξες φωνές που ζητούν την αυτοκατάργηση και την αναγέννηση της με βάση τα νέα δεδομένα. Για να ταξιδέψεις σε άγνωστες θάλασσες, χρειάζονται νέα σκαριά και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι σήμερα συμβατό με το αναγκαίο πλειοψηφικό ρεύμα των ψηφοφόρων και τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί.


Η τελική έκβαση της μάχης διαδοχής, θα φέρει μερικά «απόνερα» στην παράταξη τα οποία γρήγορα θα διαλυθούν και όλοι θα παραμείνουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους. Απλά, η κομματική κατατονία θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό. Σε πραγματικό ψυχόδραμα τείνει να εξελιχθεί η εσωκομματική εκλογική διαδικασία στη ΝΔ ενώ αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ όλοι αναφωνούν στο άκουσμα Αλέξη, το Χαίρε Καίσαρα!

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Γαλάζιοι εναντίον Γαλάζιων.






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Η μάχη ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησε. Οι επίδοξοι μνηστήρες μπαίνουν ένας – ένας στην αρένα και ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις των υποψηφίων, οι εσωτερικές διαιρέσεις στελεχών αλλά και ψηφοφόρων χωρίς να έχουν αποφευχθεί αρκετά «συναδελφικά» μαχαιρώματα. Αν η διασφάλιση της ενότητας της παράταξης επιτευχθεί θα μάθουμε λίγες μέρες μετά την τελική έκβαση της ψηφοφορίας. Δύσκολο πάντως φαίνεται ο υποψήφιος που θα εκλεγεί να είναι αρχηγός μακράς πνοής. Άλλωστε αρκετοί προεξοφλούν ακόμη και τον επόμενο πρόεδρο και με όνομα.

Η εσωκομματική αυτή διαδικασία εξελίσσεται στο πρώτο της ημίχρονο, κατάθεσης των υποψηφιοτήτων, σε θρίλερ. Κάθε μέρα και από ένας διεκδικητής της αρχηγίας υποκινούμενος είτε από προσωπικές φιλοδοξίες, είτε από αναζήτηση δωρεάν προβολής από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας. Η συγκέντρωση των υπογραφών στήριξης είναι το μεγάλο αγκάθι για αρκετούς υποψήφιους γιατί οι εκλέκτορες, όσοι δηλαδή έχουν δικαίωμα υπογραφής δεν παίρνουν θέση, είτε για να μην εκτεθούν, είτε γιατί θέλουν από την αρχή να είναι με τον νικητή της κούρσας.

Η καθυστέρηση ανακοίνωσης από τον εν δυνάμει πρώτο διεκδικητή της μάχης έδωσε τη δυνατότητα σε μια πλειάδα πρωτοκλασάτων και τριτοκλασάτων φιλόδοξων στελεχών να ανακοινώσουν την υποψηφιότητα τους. Θέλει να «μετρήσει» τους εσωκομματικούς σχεδιασμούς, περιμένει το «πράσινο φως» από πολιτικές παράγκες και διάφορα αρχηγικά κέντρα, «δειλιάζει» μπροστά στη δυναμική που αναπτύσσεται στους κόλπους της παράταξης για την εξεύρεση «γαλάζιου» Τσίπρα, θέλει χρόνο να προετοιμαστεί για την παρουσίαση της πολιτικής πλατφόρμας μετεξέλιξης της ΝΔ με ξεκάθαρο ιδεολογικό προφίλ; Μένει να αποδειχθεί τελικά αν η υποψηφιότητα του είναι ενωτική και πολυσυλλεκτική ή η επόμενη μέρα θα βρει την παράταξη σε πολλά κομμάτια. Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα για το μέλλον της ελληνικής κεντροδεξιάς και θα απαντηθεί σε ένα μήνα από σήμερα.

Θα πρέπει οι έχοντες την ευθύνη επικοινωνίας της προεκλογικής κούρσας διαδοχής, να προσέξουν πολύ. Τα κριτήρια επιλογής υποψήφιου από τους ψηφοφόρους βάσης, έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά. Ακολουθούν κανόνες αντισυστημικής επιλογής της στρατηγικής και της έμμεσης χρησιμοποίησης μέσων από τους υποψήφιους.

Έχει αποδειχθεί ακόμη ότι δεν ακολουθούν «γραμμές υπόδειξης» από τους λεγόμενους διαμορφωτές κοινής γνώμης. Ηχηρά μηνύματα καθοδηγητών, απαξιωτικός λόγος και προσπάθειες αποδόμησης υποψήφιου έχει αποδειχθεί ότι φέρνει αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Οι ψηφοφόροι βάσης είναι αρκετές φορές «πονόψυχοι» και παίρνουν το μέρος του «αδύναμου». Ειδικά στις μέρες μας, και για λόγους καχυποψίας.


Οι φίλοι της παράταξης της ΝΔ που θα κληθούν να ψηφίσουν, θέλουν νέα ηγεσία με όραμα για να τους εμπνεύσει και να τους καθοδηγήσει στη νέα εποχή. Λύσεις ανάγκης ή προσωρινή στέγαση «βολικών κολλητών» δεν ταιριάζουν στην παράταξη που ίδρυσε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Μπραντ Πητ κερδίζει Όσκαρ και όχι εκλογές!






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

«Είναι τα πρόσωπα ηλίθιε», ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου που δημοσιεύθηκε με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Έγραφα μεταξύ άλλων «Τα φθαρμένα πολιτικά και ηθικά στο χρόνο γνωστά πρόσωπα της κεντροδεξιάς αποτελούν την μόνιμη τροχοπέδη της ανόδου της. Στις πρόωρες εκλογές που έρχονται στα κριτήρια επιλογής ψήφου θα παίξει σημαντικό ρόλο το ταξικό πρόσημο των προσώπων που θα κοσμούν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.». Οι εκλογές το επιβεβαίωσαν.

Για πρώτη φορά αρχηγός κόμματος κερδίζει τις εκλογές στην κυριολεξία μόνος του και με μεγάλη διαφορά, παρόλο που απώλεσε πρωτοκλασάτα στελέχη από το κόμμα του, δέχθηκε μύρια όσα μαχαιρώματα εσωκομματικά και μη, τσαλάκωσε την υπερηφάνεια των Ελλήνων με τις ουρές στις τράπεζες, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, άνοιξε την πόρτα της χώρας, έφερε δυσβάσταχτο τρίτο μνημόνιο με βροχή νέων φόρων μετά από ατελείωτες διαπραγματεύσεις που λίγο έλειψε να μας πάνε στον γκρεμό.

Τελικά γιατί κέρδισε ο Αλέξης….; Γιατί έχει όμορφο νεανικό πρόσωπο, λαμπερό χαμόγελο, ευφράδεια ή μήπως κατάφερε να μαγέψει τους ψηφοφόρους κάνοντας για δεύτερη φορά αριστερά μαγικά; Δηλαδή αν ένα κόμμα είχε για αρχηγό ένα συνδυασμό εμφάνισης Μπραντ Πητ, ρητορικής Ομπάμα και γοητείας Ρίτσαρντ Γκηρ, θα κέρδιζε τον Αλέξη; Εκλογές είχαμε και όχι καλλιστεία! Σίγουρα ένα νέο, φρέσκο νέας γενιάς πρόσωπο βοηθάει στην επίτευξη κάθε προεκλογικού στόχου αλλά τη νίκη σε κάθε εκλογική διαδικασία τη δίνει η πολιτική στρατηγική που θα χαράξει το κόμμα. Ποιό διακύβευμα θα προβάλλει, ποιο δίλημμα θα θέσει στους ψηφοφόρους του. Ακόμη πρέπει να είναι γνωστό, σε όλους όσους ασχολούνται με την πολιτική επικοινωνία ότι τα ποσοστά της κεντροδεξιάς ανέρχονται στην Ελλάδα σε 30%-35% και της κεντροαριστεράς σε 60%-65%.
Όσες φορές η κεντροδεξιά κατάφερε να κερδίσει την εξουσία ήταν γιατί είχε να προβάλλει ένα ισχυρό δίλημμα. Θυμίζω το «Καραμανλής ή τανκς», την «κάθαρση» το 1990 και την «επανίδρυση του Κράτους» το 2004. Κλασσικός κανόνας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, το Διακύβευμα.

Και ο Αλέξης το είχε, « Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο». Με ψυχολογία νικητή, την τελευταία εβδομάδα, το πέρασε στους ψηφοφόρους και πήρε άνετα τη νίκη. Αντίθετα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προφανώς βασιζόμενο σε δημοσκοπικά ευρήματα, προέβαλλε τη συναίνεση ως επικοινωνιακή προεκλογική στρατηγική και σε συνδυασμό με την έλλειψη φρέσκων, νέας γενιάς πολιτικών προσώπων, τιμωρήθηκε για τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες από το εκλογικό σώμα. Δεν ήξεραν, δε ρώταγαν…;

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, όταν το αξίζει!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Οι κύριες εκτιμήσεις και επισημάνσεις δημοσκόπων και πολιτικών αναλυτών από την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου είναι πρώτον ότι οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι θα κάνουν πάλι το θαύμα τους και θα βγάλουν τον νικητή πάνω από την κάλπη, και ότι αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής αυτών των εκλογών είναι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Ξεκίνησε ως «μεταβατικός» πριν από δύο μήνες και έχει «μπετοναριστεί» ως ο επόμενος αρχηγός είτε χάσει είτε κερδίσει τις εκλογές.
Ξεκίνησε ως «αουτσάϊντερ» και «χτυπάει» στα ίσα το υπερόπλο του αντίπαλου κόμματος και με πολλές πιθανότητες να το κερδίσει.

Ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός νεοδημοκράτης δεν περίμενε στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου τη μετάλλαξη ενός κατά τα άλλα συμπαθούς στελέχους του κόμματος, σε έναν δυναμικό αρχηγό, σε μια πραγματική αποκάλυψη ενός νέου είδους πολιτικού. Πολύ περισσότερο πρέπει να εξεπλάγησαν από την μεταμόρφωση του, εκείνοι που τον επέλεξαν, αν δεν το μετάνιωσαν!
Η επιτυχημένη προεκλογική του πορεία, μέχρι σήμερα, τον επιβεβαιώνει για τον αδιαφιλονίκητο αρχηγό του κόμματος του, είτε χάσει είτε κερδίσει στις εκλογές της Κυριακής. Ποιος θα τον αμφισβητήσει στις εσωκομματικές εκλογές, όποτε και να γίνουν;

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πέρασε από πολλές συμπληγάδες, απέφυγε παγίδες, πεπονόφλουδες, αυτογκόλ, έπαιξε την καλύτερη άμυνα, αποδείχθηκε ενωτικά χρήσιμος για το κόμμα του και τις ακραίες «φυλές» του, έκανε στοχευμένες επιθέσεις και το κυριότερο αποτέλεσε αρχηγός με θετικό πρόσημο για επαναπατρισμό ψηφοφόρων χωρίς ιδεολογικές ταυτίσεις, από άλλα κόμματα.
Κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων, πέραν του κόμματος του, ότι είναι ο καταλληλότερος για να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης. Σε καμιά περίπτωση μια πιθανή ήττα πρωτιάς της Κυριακή, δεν θα πρέπει να του χρεωθεί.

Στη συνείδηση των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων πάλεψε δυνατά και είναι νικητής. Ο φόβος αποσυσπείρωσης των ψηφοφόρων του κόμματος διαλύθηκε και η ελπίδα αναγέννησης του κόμματος έγινε πλέον ορατή.

Λίγες ώρες μείνανε για να αποδειχθεί αν η εμπειρία και ο ρεαλισμός του «παλιού» θα αποκλείσει την πρώτη θέση από τη δημιουργική ασάφεια του «νέου».


Το μόνο σίγουρο για σήμερα, είναι η εδραίωση του κ. Μεϊμαράκη στην καρέκλα του Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας μέχρι της επόμενες εκλογές. 

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Επιτυχημένες στρατηγικές για debates




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Αυτό που σήμερα λέμε debate γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Άνθισε εκεί όταν η υπόλοιπη Ευρώπη βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία. Η Αρχαία Ελλάδα πάντα ενέπνεε την ευγενή πολιτική ρητορική αλλά και την πεποίθηση ότι ένα debate μπορεί να διευκολύνει τους πολίτες να φτάσουν στην αλήθεια σε μια δημόσια αντιπαράθεση. Από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων το debate χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τους πολίτες να συγκρίνουν και να αντιπαραβάλλουν τους πολιτικούς αντιπάλους και τις ιδέες τους. Αυτό καθαυτό το debate δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε προσεκτικά εναλλακτικές προτάσεις μέσα από τη σύγκρουση των ιδεών. Και πίσω από τις ιδέες στέκουν οι υποστηρικτές τους, που αποκαλύπτουν την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα τους μέσα από αυτή την προφορική μάχη. Το debate αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δώρα της Αρχαίας Ελλάδας στον κόσμο – θεμελιώδες για την ίδια τη δημοκρατία. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ρητορικής και της ιστορίας προέρχονται από debates μεταξύ του μεγάλου Δημοσθένη και των αντιπάλων του, μεταξύ υπερασπιστών του Κικέρωνα και του Καίσαρα στη Ρωμαϊκή Γερουσία, μεταξύ του Lincoln και του Douglas στην Αμερική του 19ου αιώνα, μεταξύ του Kennedy και του Nixon με τον ερχομό της εποχής της τηλεόρασης.
Σήμερα, debates μεταδίδονται τηλεοπτικά παγκοσμίως από πολλά κοινοβούλια. Το «Question Time» στο Βρετανικό House of Commons είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ανά τον κόσμο, προβάλλοντας ερωτήσεις που τίθενται στον Πρωθυπουργό και τις ομιλίες του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης ή άλλων μελών του Κοινοβουλίου. Πλέον στην εποχή μας, τα debates έχουν καθιερωθεί σε κάθε προεκλογική μάχη.
Δεδομένης της σημασίας τους, η απόκτηση δεξιοτεχνίας στα debates αποτελεί απαραίτητο κομμάτι της πολιτικής εξάσκησης. Αυτοί που διαπρέπουν σε αυτά, όπως ο πρώην Βρετανός Πρωθυπουργός Tony Blair, το μέλος του Ισραηλινού Κοινοβουλίου Natan Sharansky, ο Γάλλος Πρόεδρος Nicholas Sarkozy, o βουλευτής της Ρωσικής Δούμας Alexander Lebedev, ο Γερουσιαστής της Νέας Υόρκης Chuck Schumer, είναι συναρπαστικοί να τους παρακολουθείς, ασυναγώνιστοι στην ικανότητά τους να κερδίζουν τους αντιπάλους τους και παρουσιάζουν επιχειρήματα που ενισχύουν τις απόψεις τους. Είναι πειστικοί, διδακτικοί, ψυχαγωγικοί, χαλαροί και ευχάριστοι.
Περιέργως, λίγοι πολιτικοί είναι στην πραγματικότητα καλοί στα debates. Για τους περισσότερους τα debates είναι αφύσικα, δύσκολα να τα κατανοήσουν, πηγή άγχους και φόβου. Στερούνται, πολλοί πολιτικοί, την ρητορική δεινότητα που απαιτείται για να κερδίσουν την υποστήριξη ενός ακροατηρίου. Οι περισσότεροι δεν είναι καλοί στη διατύπωση των επιχειρημάτων τους ούτε ικανοί να συμπυκνώσουν δύσκολα ζητήματα σε μια κατανοητή πρόταση. Πολλοί θεωρούν ότι τα debates δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από εκδηλώσεις για προετοιμασμένες μίνι ομιλίες, αγνοώντας τελείως τους φραστικούς διαξιφισμούς μιας ευθείας σύγκρουσης ιδεών. Δυστυχώς, πολλοί δεν έχουν ιδέα πώς να προετοιμαστούν για ένα debate. Κάποιοι άλλοι προετοιμάζονται υπερβολικά και χάνονται στις λεπτομέρειες. Και κάποιοι υπεροπτικά και εσφαλμένα πιστεύουν ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να εμφανιστούν, ότι προετοιμασία δεν χρειάζεται αφού η προσωπικότητά τους και η παρουσία τους θα τους οδηγήσουν στη νίκη. Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, και άλλων, πολλοί πολιτικοί διαπιστώνουν ότι είναι ακατάλληλοι για debates και προσέχουν να μην εμπλακούν σε αυτά.
Αλλά αυτές οι έγνοιες μπορούν να ξεπεραστούν με μια σωστή στρατηγική προετοιμασίας και δεξιοτεχνική συμμετοχή. Τα παρακάτω μπορούν να βοηθήσουν:

1. Να ξέρετε το «στήσιμο» του debate
Ξεκινήστε μαθαίνοντας όσα περισσότερα μπορείτε για την εκδήλωση. Να είστε περιεκτικός. Οι λεπτομέρειες έχουν ζωτική σημασία. Ποιο είναι το «στήσιμο»; Τι ξέρετε για την αίθουσα και το βήμα; Τι είδους μικρόφωνο θα χρησιμοποιηθεί; Τι ξέρετε για τον φωτισμό και την ακουστική; Ποιοι είναι οι άλλοι συμμετέχοντες; Τι ξέρετε γι’ αυτούς; Ποιες είναι οι θέσεις τους πάνω στα τρέχοντα ζητήματα; Ποιος θα συντονίζει;  Τι ξέρετε για τον συντονιστή; Έχει ο συντονιστής κάποιον ευνοούμενο; Δείχνει ο συντονιστής προτίμηση σε ένα κόμμα έναντι ενός άλλου; Τι μέσα μαζικής ενημέρωσης θα είναι παρόντα; Πού θα είναι οι τηλεοπτικές κάμερες; Ποιοι θα είναι στο ακροατήριο; Πού θα κάθονται οι υποστηρικτές σας; Μπορεί το ακροατήριο να συμμετέχει; Θα μπορεί να θέσει και ερωτήματα; Αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι ούτε ασήμαντες ούτε άσκοπες. Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα καθορίσουν την επιτυχία σας. Γι’ αυτό και στις προεδρικές προεκλογικές καμπάνιες στις Ηνωμένες Πολιτείες οι διαπραγματεύσεις γύρω από τα debates κρατάνε πολύ και συχνά περιλαμβάνουν πρώην διπλωμάτες. Κάθε πλευρά επιδίδεται σε ένα κυνήγι γνώσεων, αλλά προσπαθεί να κερδίσει και πλεονεκτήματα στo πώς θα γίνει το «στήσιμο» του debate ή στην επιλογή του τόπου διεξαγωγής του.

2. Προετοιμαστείτε κατάλληλα
Θέλετε να είστε προετοιμασμένοι.  Και η καλή προετοιμασία περιλαμβάνει πολλά. Υπάρχει όμως ένας σωστός και ένας λάθος τρόπος να προετοιμαστείτε. Ο λάθος τρόπος είναι να κολλήσετε υπερβολικά στις μικρές λεπτομέρειες και να χάσετε το σύνολο.
Μια καλή απάντηση σε ένα debate ξεκινά με μια γενική δήλωση της πολιτικής σας πρότασης, όπως: «Έχω δεσμευτεί να μειώσω την ανεργία τα επόμενα 2 χρόνια». Ξεκινάτε έτσι διότι θέλετε το κοινό να σκεφτεί για ένα ζήτημα με έναν προκαθορισμένο τρόπο. Αυτή η πρώτη δήλωση της θέσης σας στενεύει τη σκέψη του κοινού αμέσως, επιτρέποντάς σας να κατευθύνετε τη σκέψη του προς το επιθυμητό συμπέρασμα.
Μετά την αρχική γενική δήλωση συνεχίζετε με μια μικρή παράθεση στοιχείων που ενισχύουν την άποψή σας.
Στη συνέχεια παρουσιάζετε την πρότασή σας και δείχνετε γιατί θα φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Δώστε ένα παράδειγμα ενός πραγματικού ανθρώπου που θα ωφεληθεί από το σχέδιό σας. 
Ακολούθως συγκρίνετε το σχέδιό σας με αυτά των αντιπάλων σας, δείχνοντας πώς ο ίδιος άνθρωπος του παραδείγματος δεν θα ωφελούνταν, και ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι όπως αυτός που θα θιγούν από τα σχέδια των αντιπάλων σας.
Εφόσον οι περισσότερες απαντήσεις σε debates περιορίζονται χρονικά, θα έπρεπε να δείτε την απάντησή σας ως μια δίλεπτη ή τρίλεπτη ομιλία που πρέπει να συμπυκνώσει κάποια δύσκολα προβλήματα και προτάσεις σε κατανοητές, συνοπτικές και αξιομνημόνευτες δηλώσεις. Αυτό είναι μέρος του τεχνάσματος για τα debates: να βρείτε τρόπο να μετατρέψετε περίπλοκες συζητήσεις σε σαφή και πειστικά σχόλια. 
Ξεκινήστε αντιγράφοντας κάθε πιθανή ερώτηση, από τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν μέχρι προσωπικές προτιμήσεις. Κάποιοι συμμετέχοντες σε debates βάζουν κάθε ερώτηση σε μια ξεχωριστή σελίδα και στη συνέχεια τις καταχωρούν σε ευρετήριο και τις αρχειοθετούν για να τις βρίσκουν εύκολα. Στη συνέχεια, καθώς προετοιμάζετε κάθε απάντηση, ξεκινήστε με μια ξεκάθαρη, μεστή δήλωση της άποψής σας. 
Μετά την ερώτηση, αντιγράψτε την απάντηση ακολουθώντας τα παραπάνω βήματα. Να επιμελείστε, να ξαναδουλεύετε, να συμπυκνώνετε και να απομνημονεύετε τις απαντήσεις σας. Και το κυριότερο, απομνημονεύστε την αρχική δήλωση της θέσης σας. Είναι η πιο σημαντική πρόταση της απάντησής σας.

3. Να ακολουθείτε στρατηγική
Να μη σας γίνει έμμονη ιδέα ο αντίπαλός σας ή το τι λέει. Να μείνετε στην άποψή σας. Να αναπτύσσετε τα επιχειρήματά σας. Να εξακολουθείτε να μιλάτε από τη δική σας σκοπιά. Μην παρασυρθείτε στο «γήπεδο» του αντιπάλου σας. Αυτό είναι παλιό κόλπο… να παρασύρεται κάποιος να μιλήσει για ένα ζήτημα από άλλη σκοπιά, προτιμότερη για τον αντίπαλό του απ’ ό, τι για τον ίδιο. Ο Ισαίος, ο δάσκαλος του Δημοσθένη, κάποτε ξεκίνησε ένα debate λέγοντας: «Θα ξεκινήσω από το σημείο που ξεκίνησαν οι αντίπαλοί μου, και από εκεί θα σας κατατοπίσω για τα γεγονότα». Αποφύγετε τέτοιου είδους στρατηγικές. Υπάρχει μια παροιμία στα debates: «Αν μετακινηθείτε στο ‘γήπεδο’ του αντιπάλου σας, θα χάσετε το debate. Αν μείνετε στην άποψή σας, θα κερδίσετε».
Σκεφτείτε το από στρατηγικής άποψης. Θα έπρεπε να επιλέξετε το δυνατότερο ρητορικό «γήπεδο» για τη θέση σας. «Δυνατότερο» σημαίνει αυτό που βάζει τον αντίπαλό σας σε δύσκολο έδαφος αν υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα. Για παράδειγμα, λέτε: «Υπάρχει επιζήμια ατμοσφαιρική ρύπανση στην Αθήνα». Το ακριβώς αντίθετο θα ήταν να το αρνηθεί, το οποίο θα φαινόταν απίστευτο σε κάθε ακροατήριο, ή να υποστηρίξει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι καλή, πράγμα εξίσου απίστευτο. Έτσι, ένας αντίπαλος πιθανότατα θα μεταθέσει τη συζήτηση, για να υποστηρίξει ότι δεν ξέρετε για τι μιλάτε ή ότι είστε ο χειρότερος ρυπαντής όλων ή ότι η ρύπανση στην πραγματικότητα έρχεται από τη Βουλγαρία ή την Τουρκία. Μην μετακινηθείτε από τη θέση σας. Να την επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά και να δείξετε πως ο αντίπαλός σας δεν ανταποκρίνεται, ότι εσείς είστε ο σοβαρός μεταξύ των δυο που θα μειώσετε τη ρύπανση και θα βοηθήσετε τους Αθηναίους να αναπνεύσουν καλύτερο αέρα.
Ακόμη, να θυμάστε κάτι που είχε πει ο Αριστοτέλης: μην συζητάτε σε κοινό έδαφος. Με άλλα λόγια, μην συζητάτε για οτιδήποτε ειπωθεί. Εσείς και ο αντίπαλός σας πιθανότατα μοιράζεστε αρκετό κοινό έδαφος. Έτσι, να συζητάτε για όσα διαφωνείτε και να συμφωνείτε για όσα μοιράζεστε. Αυτό βοηθά να επικεντρωθείτε στα σημεία διαφωνίας και το ακροατήριο να δει τη θέση σας πιο καθαρά και με λιγότερη σύγχυση. Για παράδειγμα: «Ναι, συμφωνούμε και οι δυο ότι η κατάσταση στην Κύπρο είναι σοβαρή. Εκεί που διαφωνούμε είναι για το αν πρέπει να κινηθούμε διπλωματικά μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των Ηνωμένων Εθνών».

4. Να ξέρετε τον σκοπό της κάθε λέξης
Εξαιτίας του «στησίματος» ενός debate, δεν μπορείτε να εκφωνήσετε μια μεγάλη ομιλία ή να ελέγξετε το περιβάλλον. Έτσι, κάθε λέξη μετράει. Πρέπει να ξέρετε το λόγο που χρησιμοποιείτε κάθε λέξη. Με ποιό τόνο, ρυθμό και έκφραση να χρησιμοποιηθεί κάθε φράση για να περάσει το μήνυμα που θέλετε. Ακόμη και η σιωπή μεταξύ των λέξεων... μιλάει. Κάθε λέξη έχει μια δουλειά να κάνει.
Στον Αρχαίο κόσμο, υπήρχε ένας εκπληκτικός ρήτορας ονόματι Διονύσιος. Έγραψε: «όταν διαβάζω έναν λόγο του Ισοκράτη, ηρεμώ και σοβαρεύω, σαν να άκουγα σοβαρή μουσική. Αλλά όταν παίρνω έναν λόγο του Δημοσθένη γίνομαι αλλόφρονας, παρασύρομαι από δω ή από κει, από το ένα πάθος μετά το άλλο: καχυποψία, θλίψη, φόβο, περιφρόνηση, μίσος, οίκτο, καλοσύνη, θυμό, φθόνο – περνάω διαδοχικά από όλα τα πάθη που μπορούν να καταλάβουν το ανθρώπινο μυαλό… και κάποιες φορές αναρωτήθηκα ποιες να ήταν οι εντυπώσεις όσων τυχερών έτυχε να τον ακούσουν». Ένας επιδέξιος συζητητής ξέρει πώς να δημιουργήσει τις κατάλληλες εντυπώσεις την κατάλληλη στιγμή με την επιλογή και άρθρωση των λέξεων, χωρίς ποτέ να καταφεύγει στη γελοιοποίηση, χωρίς ποτέ να φαίνεται ότι υποκρίνεται ή παραποιεί. Ο επιδέξιος συζητητής αφήνει τις λέξεις να κάνουν τη δουλειά τους.


5. Να ελέγχετε τις εκφράσεις και τις κινήσεις σας
Η κάμερα θα είναι πάνω σας όταν μιλάτε… αλλά και όταν δε μιλάτε! Δημιουργήστε οπτική επαφή με το ακροατήριο. Αν υπάρχει τηλεοπτική κάμερα, να κοιτάτε περιοδικά κατευθείαν σ’ αυτή για να δημιουργείτε την εντύπωση της απευθείας οπτικής επαφής με όσους παρακολουθούν από τα σπίτια ή τα γραφεία τους. Το ακροατήριο θα κοιτάζει τα μάτια και το στόμα σας, γι’ αυτό χρησιμοποιήστε όλη την γκάμα εκφράσεων του προσώπου σας (ανάλογα με την περίσταση): χαμόγελα, βλοσυρότητα, έκπληξη ή σάστισμα. Να στέκεστε ευθυτενείς, χαλαροί, με καλή στάση του σώματος για να εκπέμπετε αυτοπεποίθηση και φερεγγυότητα. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια σας για μια περιστασιακή χειρονομία για να υπογραμμίσετε κάτι. Μην κάνετε υπερβολικά πολλές χειρονομίες, θα διασπάσετε την προσοχή του ακροατηρίου. Μην αρπάζεστε από το αναλόγιο. Το ακροατήριο θα σας κοιτά για να δει τις αντιδράσεις σας στους άλλους ομιλητές. Να θυμάστε να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας: τις εκφράσεις και τις κινήσεις σας. Μην κάνετε οτιδήποτε που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας. Μην κάνετε καμία χειρονομία και κανέναν μορφασμό που «τορπιλίζουν» την αξιοπιστία σας ή σας κάνουν αντιπαθή.
Ο πρώην Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Al Gore έχασε από τον George W. Bush το 2000 εξαιτίας των αλαζονικών, υπονομευτικών για τον ίδιο εκφράσεων και κινήσεών του στα προεδρικά τους debates. Ο Αντιπρόεδρος στριφογύριζε τα μάτια, αναστέναζε ηχηρά κατά τη διάρκεια των απαντήσεων του Bush, έδειχνε ανυπομονησία και ήταν υπερβολικά συγκαταβατικός με τα κουνήματα του κεφαλιού του και τους μορφασμούς του. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Gore δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Bush ήταν βιώσιμος υποψήφιος ή ότι οι απαντήσεις του ήταν αληθοφανείς. Οι κάμερες τα κατέγραψαν όλα. Αυτό σημαίνει ότι ο αμερικανικός λαός τα είδε. Η συμπεριφορά του Gore συζητήθηκε εκτενώς στον τύπο. Και θίχτηκαν τόσοι Αμερικανοί από αυτήν που οπωσδήποτε αυτές οι εκφράσεις και κινήσεις του κόστισαν τη νίκη στις εκλογές. Έτσι, μην κάνετε τίποτε αγενές ή ανόητο. Μείνετε συγκεντρωμένοι. Μείνετε σε επαγρύπνηση. Να τηρείτε σοβαρή, ευλαβική στάση όταν μιλάνε οι άλλοι συζητητές. Από αυτό μπορεί να εξαρτάται η επιτυχία σας.

6. Προσέξτε το ντύσιμό σας
Πρέπει να δείχνετε ικανοί, επιτυχημένοι και νοικοκυρεμένοι. Αυτό μπορείτε να το πετύχετε με ένα σκούρο κοστούμι (γαλάζιο ή γκρι), πολύ λευκό πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα αν είστε άνδρες και βαθυγάλαζο ή κόκκινο ταγέρ με λευκό μεταξωτό πουκάμισο και ένα ξεχωριστό κολιέ αν είστε γυναίκες. Το debate δεν είναι η περίσταση για να ντυθείτε με την τελευταία λέξη της μόδας ή για παράτολμες εντυπώσεις. Θέλετε να παρουσιάσετε μια προσωπικότητα ηγετική, όχι να γίνετε ίνδαλμα της μόδας. Οτιδήποτε κι αν φορέσετε θα έπρεπε να το δοκιμάσετε στην κάμερα πριν το debate γιατί μερικές φορές τα χρώματα αλλάζουν όταν μαγνητοσκοπούνται. Μερικές φορές τα μουντά χρώματα φαίνονται έντονα στην κάμερα και τα έντονα φαίνονται θαμπά. Να φοράτε ρούχα που φαίνονται ωραία στην κάμερα, όχι ρούχα που φαίνονται ωραία στο γυμνό μάτι.

7. Ποτέ μην χάνετε την ψυχραιμία σας
Τα debates είναι ένα τεστ ιδιοσυγκρασίας. Ασκείται πολλή πίεση στους συμμετέχοντες. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι οι άνθρωποι έρχονται να δουν μια ομιλία για να αξιολογήσουν τον χαρακτήρα του ομιλητή. Αυτό που ίσχυε πριν περισσότερο από 2.000 χρόνια ισχύει και σήμερα. Αν είστε εύθικτος, ευερέθιστος, ανίκανος να παραμείνετε ήρεμος και λογικός, οι πολίτες θα συμπεράνουν ότι στερείστε της απαιτούμενης για υψηλά αξιώματα ιδιοσυγκρασίας. Ακόμη, αν πείτε ή κάνετε οτιδήποτε προσβλητικό, το ακροατήριο θα απωθηθεί, αποφασισμένο να ψηφίσει εναντίον σας. Να είστε ευγενείς… πάντα. Να παραμένετε ατάραχοι και αυτοκυριαρχούμενοι. Αφήστε τον αντίπαλό σας να νιώσει την πίεση και να χάσει τον έλεγχο. Ποτέ μην τους αφήσετε να σας δουν να ιδρώνετε ή να θυμώνετε. Να δείχνετε στο ακροατήριο ότι τίποτα δεν σας εκνευρίζει. Τίποτα δεν σας κάνει να τα χάσετε. Και γι’ αυτό πρέπει να σας ψηφίσουν. Μπορείτε να χειριστείτε την πίεση.

8. Μην κάνετε καμία απερισκεψία
Πολλά debates χάνονται από στιγμιαίες απερισκεψίες. Με αυτό εννοώ ότι ο συζητητής επιχειρεί να φανεί αστείος, χαριτωμένος, καταδεκτικός ή σέξι. Όταν το κάνετε αυτό παίρνετε περιττά, επικίνδυνα ρίσκα. Μερικές φορές λιγότερο σημαίνει περισσότερο. Αποφύγετε τα περιττά ρίσκα.

9. Εκμεταλλευτείτε τα λάθη 
Όταν ένας αντίπαλος κάνει ένα λάθος, αρπάξτε την ευκαιρία. Κατευθυνθείτε κατευθείαν στο λάθος και κάντε το να τιναχτεί στο αέρα. Κατευθύνετε την προσοχή του κοινού σε αυτό. Κρατήστε τον αντίπαλό σας σε αυτό. Κάντε το λάθος ζήτημα. Δοκιμάστε να τον αποτελειώσετε. Μείνετε προσκολλημένοι στο λάθος του και μην υποχωρείτε.

10. Κερδίστε το debate επικοινωνιακά
Να έχετε αυτοπεποίθηση καθ’ όλη την διάρκεια ενός debate. Ασχέτως του πόσο απογοητευμένος ή ηττημένος νιώθετε, ποτέ μην το δείχνετε. Μπορεί να σκέφτεστε ότι αποδώσατε μόνο στο 30% των ικανοτήτων σας. Στο ακροατήριο όμως μπορεί να φαίνεται ότι τα πάτε πολύ καλά. Μην δείξετε στο ακροατήριο ότι αποτυγχάνετε στο debate ή ότι θα μπορούσατε να τα είχατε πάει καλύτερα. Αν στείλετε ένα αρνητικό σήμα, το ακροατήριο μπορεί να αρχίσει να αμφιβάλλει διότι εσείς στην πραγματικότητα τους είπατε να αμφιβάλλουν. Διατηρήστε την αυτοπεποίθησή σας.   
Όταν τελειώσει το debate, τα μέσα θα ψάχνουν για σχόλια και εκτιμήσεις. Οι υποστηρικτές σας θα στρέψουν το debate επικοινωνιακά υπέρ σας επιδεικνύοντας τις αρετές σας και τις καλές προοπτικές των προτάσεών σας. Έχει ζωτική σημασία να διατηρήσετε την αυτοπεποίθησή σας αρκετά μετά το τέλος του debate, διότι οι επικοινωνιακοί χειρισμοί μετά το debate μπορεί στην πραγματικότητα να καθορίσουν το πώς θα παρουσιαστεί την επόμενη μέρα.
Να θυμάστε: «Υπάρχουν δυο debate – αυτό μπροστά στο ακροατήριο και αυτό μετά, με τους δημοσιογράφους. Ασχέτως του πώς τα πήγατε στο πρώτο debate, μπορείτε να το κερδίσετε κερδίζοντας το δεύτερο».

11. Ποτέ μην υποτιμάτε το «στήσιμο» του debate

Tα debates έχουν ένα συναρπαστικό «στήσιμο». Όλα συμβαίνουν γρήγορα. Είναι εύκολο να αποσπαστεί η προσοχή σας και να αποπροσανατολιστείτε. Η απόκτηση δεξιοτεχνίας στα debates απαιτεί σωστή στρατηγική, συμπαγή και καθαρή σκέψη, εκτενή προετοιμασία, πειθαρχημένη παρουσία και καλή κατανόηση της επιχειρηματολογίας όπως αναπτύσσεται. Πρέπει να ξέρετε που θέλετε να κατευθυνθεί το debate και να οδηγήσετε το ακροατήριο σε αυτή την προκαθορισμένη έκβαση. Μην οδηγηθείτε αλλού. Κατευθύνετε το debate εκεί που επιθυμείτε, πείθοντας το ακροατήριο ότι διαθέτετε το όραμα, τα προσόντα και τις ηγετικές ικανότητες να πετύχετε. Μια καλή απόδοση σε debate μπορεί να μην σημαίνει αυτομάτως νίκη στις εκλογές – παρότι και αυτό έχει συμβεί. Μπορεί όμως να σας φέρει πιο κοντά στην εκλογική επιτυχία. Μια κακή απόδοση σε debate πολύ συχνά καταδίκασε υποψηφίους σε αποτυχία. Μην υποτιμάτε λοιπόν τα debates και τα αποτελέσματά τους.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Η κρυφή ψήφος «μπροστά» στην κάλπη θα βγάλει τον Νικητή!







Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Στην πολιτική οι ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις έχουν σταματήσει προ πολλού να ισχύουν. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι είναι απρόβλεπτοι. Οι κάθε είδους ειδικοί στην επικοινωνία και στις αναλύσεις θα πρέπει να αλλάξουν κι αυτοί τον τρόπο σκέψης τους, για να μην εκπλήσσονται κάθε φορά με τα αποτελέσματα.

Οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, τον τελευταίο καιρό περνάνε μια κρίση αξιοπιστίας. Ενδεικτικό, το τελικό ποσοστό του δημοψηφίσματος και οι προβλέψεις τους λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες. Κανένας από τους απανταχού «ειδικούς» δεν μπόρεσε να προβλέψει το αποτέλεσμα. Απλά, φέρανε τούμπαλιν τα επιχειρήματα ανάλυσης των αιτιών της αποτυχίας τους, «πείθοντας» μας με βαθυστόχαστες αναγνώσεις.

Φωτογραφία της στιγμής, selfie δημοσκοπικό θεωρούνται από τους ειδικούς τα αποτελέσματα των ευρημάτων τους μέχρι το επόμενο δημοσκοπικό φωτογραφικό κλικ. Πανελλήνιο δείγμα χιλίων ψηφοφόρων, δείχνει την τάση του εκλογικού σώματος, μια τάση που τις περισσότερες φορές είναι ορατή και δια γυμνού οφθαλμού!

Όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα, μια εβδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες. Εταιρίες δημοσκοπήσεων αλλά και μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων δεν μπορούν να προβλέψουν τον νικητή των εκλογών. Όμως στο σύνολο τους οι δημοσκόποι για ένα πράγμα είναι σίγουροι. Για την είσοδο του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή. Φαίνεται ότι τον «μετράνε» κανονικά για να μην τους «τρελάνει» όπως έγινε και με τις εκλογές του Ιανουαρίου.
Μένει να το δούμε κι αυτό αν επιβεβαιωθεί.

Οι περισσότεροι δημοσκόποι συνδέουν τα τωρινά «φρέσκα» δεδομένα τους με προηγούμενες συμπεριφορές των ψηφοφόρων. Στις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε υπάρχει τέτοιο ρεύμα αδιαφορίας και  απαξίωσης των πολιτικών που καθιστά αδύνατη κάθε πρόβλεψη στο που θα κατευθυνθεί η αδιευκρίνιστη ψήφος που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Στην αποχή ή στην απόφαση επιλογής ψήφοι την τελευταία στιγμή πίσω από το παραβάν! Σε μια τέτοια περίπτωση, να αποφασίζουν δηλαδή οι ψηφοφόροι την τελευταία στιγμή, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά η δήλωση διευθύνοντος συμβούλου μεγάλης αμερικανικής εταιρίας πολιτικών δημοσκοπήσεων ότι «οι ψηφοφόροι της τελευταίας στιγμής μπορούν να προκαλέσουν το απόλυτο χάος στις εταιρίες που ιχνηλατούν προεκλογικές κινήσεις και τάσεις.».

Σίγουρα θα φέρουν το απόλυτο χάος στις προβλέψεις αλλά θα φέρουν και τα πάνω – κάτω  στο τελικό αποτέλεσμα των εκλογών.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών η τωρινή «κρυφή» ψήφος κρύβει πολλές εκπλήξεις. Αφορά περισσότερο τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Η άλλοτε «κρυφή» ψήφος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ έχει αποενοχοποιηθεί και είναι πλέον «φανερή». Φυσικά, όλα μένει να αποδειχθούν….

Όμως οι ψηφοφόροι της τελευταίας στιγμής – επιλογή ψήφου πίσω από το παραβάν - είναι μια νέα ειδική κατηγορία ψηφοφόρων που θέλει ειδική επικοινωνιακή μελέτη, γιατί βγάζει τον νικητή σε κάθε εκλογικό θρίλερ!