Τι κρύβει η «κουρτίνα 2» την Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας;

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Είναι πασίδηλη η ανάγκη της ύπαρξης μιας μεγάλης κεντροδεξιάς αντιπολίτευση και ο ηγέτης της που θα αναδειχθεί από την κάλπη, να έχει την αποδοχή της μεγαλύτερης πλειοψηφίας των μελών, των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος αλλά και των «περαστικών» που είδαν «ανοιχτή» κάλπη και μπήκαν! Διαφορετικά ο κίνδυνος της διάσπασης είναι μεγάλος και η δυνατότητα του κόμματος να συνεχίσει ενωμένη την επόμενη μέρα, τίθεται «εν αμφιβόλω»!

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα γράψει ότι ο Έλληνας πολιτικός είναι ένα ισχυρό brand name. Κάθε κομματικός συνδυασμός για να προχωρήσει και να πετύχει τους στόχους του βασίζεται πάντα στις ικανότητες του αρχηγού του. Βέβαια και ο αρχηγός του κόμματος είναι ο «καθρέφτης» των μελών του, όπως, ότι και ο λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.

Πρέπει να «ταυτίζεται» μαζί τους. Με το προφίλ των ψηφοφόρων που θέλει να εκπροσωπήσει.

Όμως στη σημερινή δεινή οικονομική αλλά και πολιτική κατάσταση της χώρας μας, σε συνδυασμό με τις νέες θεωρήσεις των ψηφοφόρων για την εικόνα και τα νέα προσόντα των πολιτικών της νέας εποχής, η αναγκαιότητα μιας νέας «ελίτ» πολιτικών είναι πολύ μεγάλη.

Στο σύνολο τους οι υποψήφιοι «μνηστήρες» της ΝΔ διαγκωνίζονται κατά κύριο λόγο στο πεδίο της καταλληλότητας απέναντι στον μέχρι στιγμής ανίκητο «αντίπαλο» τους τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Προσδιορίζονται οι ίδιοι από την ταυτότητα του αντιπάλου τους. Αστείος λόγος για να ψηφίσει κάποιος, κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ετεροπροσδιοριζόμενος!

Από την άλλη μεριά, μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι στα «κάγκελα», δεν εμπιστεύεται κανένα θεσμό, καθημερινά απαξιώνει πολιτικά πρόσωπα, δεν επηρεάζεται από καμιά πηγή πληροφόρησης και ιδιαίτερα από τα λεγόμενα συστημικά μέσα και αδιαφορεί σε μεγάλο βαθμό για τα ηγετικά προβλήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι αρκετοί παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ δεν θεωρούν απαραίτητη τη συμμετοχή τους στις εσωκομματικές εκλογές, με φυσικό επακόλουθο η τελική έκβαση της μάχης να κριθεί και από «περαστικούς» ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Μερικοί από αυτούς ίσως κάποτε να είχαν ψηφίσει τη Νέα Δημοκρατία, αλλά με το να ψηφίσουν τον νέο αρχηγό της, δε σημαίνει ότι επαναπατρίστηκαν! Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της εκλογής αρχηγού από τη «βάση» όταν δεν ξέρουμε τη «βάση»!

Στη φάση που βρίσκεται η ΝΔ θα έπρεπε να κάνει το μεγάλο άλμα. Να ξαναγράψει ιστορία με επιφανή ηγετική προσωπικότητα για αρχηγό για να αφυπνίσει με δυναμική την παράταξη και τους ψηφοφόρους της. Να κυριαρχήσει το Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν, και όχι το ο καθένας για την «πάρτη» του όπως και θα φανεί από την επόμενη των εκλογών λόγω συμμαχιών, ισορροπιών, και δεσμεύσεων των υποψηφίων αρχηγών.

Προς το παρόν αυτό που πρέπει να επιτευχθεί, είναι η ενότητα του κόμματος και η παραμονή του στη δεύτερη θέση. Και τα δύο, δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε αυτονόητα! Τη Δευτέρα θα ανοίξει η «κουρτίνα 2»!