Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Το αρνί, το μαντρί και ο κακός λύκος.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Ένας ακήρυχτος πόλεμος στην εσωκομματική μάχη της ΝΔ με φήμες, παρεμβάσεις, δημόσιες δηλώσεις, διαρροές, χτυπήματα ύπουλα, υπόγεια και κάτω από τη μέση θα διακοπεί για λίγο λόγω των ημιτελικών εκλογής των μονομάχων και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής εξόντωσης στην τελική σύγκρουση.

Και όλα αυτά κάτω από τις «σκιές» επιφανών πολιτικών ανδρών που «μιλάνε» με κολλητούς και κύκλους.

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα επισημάνει ότι η παράταξη της ΝΔ με το ειδικό βάρος που διαθέτουν τα προβεβλημένα στελέχη της δεν μπορεί να έχει κοινά αποδεκτή ηγεσία. Η μόνη εφεδρεία που διαθέτει, το μόνο κεφάλαιο της παράταξης όπως διατυμπανίζεται από τους γνωστούς αγνώστους κύκλους ως ο φυσικός ηγέτης του χώρου δε δείχνει να ενδιαφέρεται για την ώρα, ίσως να περιμένει το τέλος, τη διάλυση της παράταξης για να την επανασυνθέσει. Μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα είναι παγιδευμένος ο μικρόκοσμος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κρίση στην οποία έχει περιέλθει είναι σύνθετη και δεν θα δοθεί λύση ακόμη κι αν βρεθεί η πιο επιφανής προσωπικότητα για να ηγηθεί

Η ΝΔ έχει αποκοπεί από τη ζώσα πραγματικότητα, οι πολίτες θέλουν να εκφραστούν από το νέο απορρίπτοντας κάθε τι που θυμίζει το παλιό και παραδοσιακό, ούτε να το ακούν, ούτε και να το βλέπουν.

Η εκλογή νέου αρχηγού δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν η παράταξη ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, περιοριζόμενη σε μια μάχη χαρακωμάτων για τη διαφύλαξη της δεύτερης θέσης και επαναλαμβάνοντας τις τετριμμένες θέσεις και προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών.

Στις μέρες μας η ανάγκη της προσωπικής και συλλογικής επιβίωσης είναι ισχυρότερη από τις ιδεολογίες και από τις σκουριασμένες πολιτικές επετηρίδες.

Οι πολίτες στην κυριολεξία είναι στα κάγκελα και ενώ για πολλούς πολιτικούς τα ποσοστά ανεργίας ή τα κόκκινα δάνεια είναι μόνο αριθμοί προς ανάγνωση, για τους πολίτες είναι εφιάλτης, δάκρυα και πόνος.

Όσο για το «μπάχαλο» ασυνεννοησίας που επικρατεί μεταξύ του κουαρτέτου των υποψηφίων, αρκεί να σημειωθεί η άρνηση υποψηφίου για ντιμπέιτ ή ακόμη και μια κοινή τους φωτογράφιση με ένα μήνυμα ενότητας. Λέτε να «πονάνε» περισσότερο για την εικόνα της παράταξης ή για την προσωπική τους;


Όσοι την ενότητα την επικαλούνται μόνο στις ομιλίες τους γιατί έχουν άλλα σχέδια για την επόμενη μέρα, καλό θα είναι όμως να θυμηθούν την γνωστή φράση, με το αρνί και το μαντρί. Όσο για το λύκο, όλοι τον ξέρουμε.  

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Τα παραλειπόμενα μιας χρονιάς.





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα θα μείνουν όλα όσα έγιναν τη χρονιά που μας πέρασε και έγιναν πάρα πολλά και στην πολιτική και στην οικονομία και στην κοινωνία.

Στην πολιτική είχαμε πρώτη φορά αλλά και δεύτερη αριστερά στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας. Είχαμε δημοψήφισμα στο οποίο οι κάλπες «γέννησαν» ΟΧΙ, αλλά στο νεογέννητο δόθηκε το όνομα ΝΑΙ. Είχαμε capital controls των τραπεζών μετά από ένα ευχάριστο chicken game. Είχαμε μειώσεις μισθών, συντάξεων αλλά και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την τιμή των «συνδικαλιστικών» όπλων. Είχαμε ακόμη και τρίτο επάρατο μνημόνιο. Είχαμε και τι δεν είχαμε από την κυβέρνηση της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστεράς και δυστυχώς δεν έχει τελειώσει ακόμη ο χρόνος για να δούμε τι άλλο θα μας επιφυλάξει!

Σίγουρα η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά θα έχει συνειδητοποιήσει πόσο «βαριά είναι η καλογερική» όπως λέει μια παροιμία, σε αντίθεση με αυτό που έλεγε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Μια εποχή με υποσχέσεις για μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, με κατάργηση όλων των φόρων, με «σκίσιμο» των μνημονίων και όχι των πορτοφολιών μας, όπως γίνεται ένα χρόνο τώρα.

Στην κυριολεξία η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά μας «παίρνει κάθε μπουκιά από το στόμα» αφήνοντας μας νηστικούς και άφωνους. Σε συνεργασία φυσικά με το άλλοτε κραταιό κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης που έχει βάλει στόχο τη θέση της ελάσσονος!
Στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση τα πάντα είναι αίολα, βαριά και ασήκωτα. Στο ύψος των περιστάσεων ο μόνος που μπορεί να σταθεί είναι ο αλήστου μνήμης των δημοσκοπήσεων ΚΑΝΕΝΑΣ.

Στην οικονομία χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, πτώχευσαν και όσες ακόμη επιβιώνουν, είναι σε «μηχανική» υποστήριξη με ελάχιστο το οξυγόνο  ρευστού χρήματος.

Το κράτος χρωστάει σε ιδιώτες, οι ιδιώτες χρωστάνε στο κράτος και τανάπαλιν. Οι βασικοί πυλώνες διαπλοκής και διαφθοράς ζουν και βασιλεύουν ακλόνητοι και «κομματικές συμμορίες» έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν το κράτος με αντικαταστάσεις του διοικητικού στελεχιακού δυναμικού.

Δεν είναι προβοκατόρικη υπερβολή είναι σίγουρα μια πιστοποίηση ίσως καταθλιπτική αλλά σίγουρα ρεαλιστική. Και δυστυχώς το ραβδί της Κίρκης δεν το έχουν οι πολιτικοί μας για να μεταμορφώσουν, να αλλάξουν την εικόνα για μια καλύτερη ζωή.


Θα πάμε στο νέο χρόνο με βάρκα την ελπίδα σε «άγνωστα και επικίνδυνα» νερά. Ο Θεός να μας φυλάει!

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Οι Αισιόδοξοι, οι Απαισιόδοξοι και οι Ρεαλιστές, του Νέου Χρόνου!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στη χρονιά που φτάνει στο τέλος και μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, φάνηκε ξεκάθαρα η απαξίωση που έδειξαν οι πολίτες στους πολιτικούς με την επιλογή των «εκλεκτών» τους για την εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο.

Η λογική της «ψήφου-χαβαλέ» της «αντισυστημικής» ή της «απολιτίκ – ψήφου» έπιασε τόπο και σίγουρα θα μας κατατρέχει και στις επόμενες εκλογές, εθνικές, αυτοδιοικητικές ή ακόμη και εσωκομματικές αλλά με τη νέα μορφή ψήφου, την «ψήφο Τσιπροανατροπής» μια και οι τέσσερις υποψήφιοι κομπορρημονούν ότι θα το καταφέρουν!

Φυσικά πρόωρες εκλογές στην παρούσα φάση είναι το πιο πιθανό να μην βρίσκονται στην ατζέντα κανενός κόμματος, μια και εκλογές εν μέσω τρίτου μνημονίου δεν αποτελούν ασφαλή επιλογή για την πορεία της χώρας την επόμενη χρονιά.

Έτσι, μπαίνουμε σε λίγο στο νέο χρόνο με μια κυβέρνηση που «παραπαίει», δεν θα αντέξει λένε οι απαισιόδοξοι να βγάλει τα «κάστανα» του ασφαλιστικού από τη φωτιά. Ούτε να βάλει το χέρι της στο «λάκκο με τα φίδια» του αγροτικού. Όσο για το grexit, αυτό περιμένει ανυπόμονα να μας έρθει με τη νέα χρονιά! Και με μια αντιπολίτευση εγκλωβισμένη στον «μικρόκοσμο» της, στις παθογένειες της, σε μια γαλάζια παρασκηνιακή καμαρίλα.

Θετική σκέψη, θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα γυρίσει ο τροχός και άλλα τέτοια θα ακούσουμε με την έλευση του νέου χρόνου από τους αισιόδοξους με στόχο να κρατήσουν το φρόνημα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα γιατί καιροφυλακτούν αυτοχειρίες, αν και σε προσωπικό επίπεδο λίγοι πιστεύουν το αληθές του αξιώματος.

Άλλωστε η διαφορά μεταξύ αισιόδοξου και απαισιόδοξου, σύμφωνα με αμερικανό μυθολόγο, είναι «ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ο απαισιόδοξος το σκληρό καρύδι ολόκληρο».

Όμως εκτός από τους αισιόδοξους και απαισιόδοξους, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Είναι οι ρεαλιστές. Όλοι όσοι βλέπουν ότι η ζυγαριά κλείνει προς την απαισιόδοξη μεριά και θα αλλάξει ρότα όχι με το «θαύμα» που περιμένουν οι αισιόδοξοι, ούτε με τη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, αλλά με άσκηση μιας πολιτικής με όραμα και στόχους που λείπει τα τελευταία χρόνια. Μπορεί και να έχουν δίκιο γιατί με τα νέα οικονομικά μέτρα που μπαίνουν στη ζωή μας το νέο χρόνο, μόνο τρόφιμος φρενοκομείου θα τον έβλεπε με αισιοδοξία.

Όσοι «φλύαρα» αισιοδοξούν για τη νέα χρονιά είναι ή οι πολιτικοί μας με τους παχυλούς μισθούς και επιδόματα ή οι «λίγοι» βολεμένοι λόγω ειδικών συνθηκών. Όλοι τους ζουν σε άλλο κόσμο, σε άλλη χώρα!

Η δε αλληλεγγύη που πρόσφατα ανακαλύφθηκε, λόγω ανυπαρξίας της κρατικής αρωγής, είναι η ελπίδα της ανθρωπιάς που έλειπε ή είναι ο φόβος ότι ίσως γρήγορα βρεθούμε στην ίδια θέση…;

Αν πραγματικά τόσα χρόνια η κρίση μας έκανε περισσότερο ανθρώπους και στους πολλούς υπάρχει πλέον το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ, θα το δούμε στη διαφάνεια των νέων φορολογικών μας δηλώσεων και όχι στη φιλανθρωπία μεταχειρισμένων ρούχων και κλινοσκεπασμάτων που μας πιάνουν χώρο…

Εύχομαι το τέλος της νέα χρονιάς του 2016 να μη φύγει με «κατάρες» όπως φεύγει και ο παλιός χρόνος το 2015. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε!