Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Όταν το όνειρο της ελπίδας γίνεται εφιάλτης…






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου



Την τελευταία Κυριακή του Γενάρη, ενεστώτος έτους, ξεκίνησε η μέρα με ένα καινούργιο όνειρο. Το όνειρο της ελπίδας για μια κοινωνία ακομμάτιστη, αξιοκρατική, ακηδεμόνευτη πολιτικών επιλογών. Χωρίς ιδεοληψίες, τετελεσμένα και με πολλές κόκκινες γραμμές. Εκατό μέρες μετά, επέστρεψαν ο κομματισμός, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, οι πολιτικές επιλογές που οδηγούν στο άγνωστο και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το «αύριο» του κράτους και των υπηκόων του. Ένας καθημερινός εφιάλτης να μαδάει τη «μαργαρίτα της πτώχευσης».

Διέξοδος στο αδιέξοδο, το δημοψήφισμα, οι εκλογές ή οι κυβερνήσεις εθνικής ενότητας και καλύτερα εθνικής σωτηρίας, εδώ που φτάσαμε!

Πρώτη φορά Αριστερά αλλά και πρώτη φορά καθημερινά τόσο μεγάλο άγχος για την πληρωμή δόσεων σε δανειστές, των συντάξεων, επιδομάτων, ΕΚΑΣ και κάθε είδους μηνιαίων οφειλών και υποχρεώσεων που αγνοούσαμε τόσα χρόνια.

Και όλα αυτά γιατί πιστέψαμε οι περισσότεροι σε δράσεις εναλλακτικές, έωλες υποσχέσεις,  χρηματοδοτήσεις, χωρίς δεσμεύσεις υποτροπιάζοντας και σε νέα «θαύματα», μετά από το … «λεφτά υπάρχουν»!

Και έπειτα (δεν) ήρθε ο έρωτας, όπως έλεγε ένα παλιό σλόγκαν καθημερινής ραδιοφωνικής σαπουνόπερας, αλλά ο εφιάλτης του διπλού ή μονού νομίσματος, της εξόδου από την Ευρωπαϊκή οικογένεια, η στάση πληρωμών και η δαμόκλεια σπάθη των πρόσθετων φόρων πάνω από τα κεφάλια όλων των πολιτών στο άμεσο μέλλον.

Τη θρυλούμενη επανεκκίνηση της Χώρας, φαίνεται ότι θα τη δούμε σε άλλο όνειρο, μάλλον «θερινής νυκτός».

Προς το παρόν απολαμβάνουμε στον «ξύπνιο» μας το μαρτύριο της σταγόνας στη ρευστότητα, τη μετανάστευση νέων επιστημόνων, το δικαίωμα του ιδιωτικού τομέα στην ανεργία, το πισωγύρισμα της Παιδείας και την καραμέλα του πατριωτικού φρονήματος και της οικονομικής υποταγής που μας σερβίρουν και πολλά άλλα.

Τελικά, διαψεύστηκε ο θυμόσοφος λαός ότι τα όνειρα βγαίνουν αληθινά! Δικαιώθηκε ο στιχουργός ενός παλιού τραγουδιού με τίτλο «ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό»! Αλλά και όνειρο να γίνεται εφιάλτης;


Μοναδική ελπίδα στην κορύφωση του εφιάλτη να ακουστούν ηχηρά τα τύμπανα ώστε να «ξυπνήσουν» από την ολίσθηση στο χάος! Διαφορετικά η ρήξη είναι θέμα ολίγων ημερών με απρόβλεπτες οικονομικές, γεωπολιτικές εξελίξεις. 

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Η διαπραγμάτευση και ο Αλέξης…





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου



Όποιος επένδυσε σε σενάρια «Αριστερής Παρένθεσης» της Κυβέρνησης λόγω σύγκρουσης με τους εταίρους και κατάρρευσης της οικονομίας και της χώρας έπαιξε και έχασε.

Μετωπική σύγκρουση και ρήξη αν ήταν να γίνει θα είχε γίνει, από τις πρώτες μέρες της ανάληψης της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση.

Αν θα ήθελε η Κυβέρνηση να «ταπεινώσει» τους τοκογλύφους δανειστές, να καταργήσει με ένα νόμο το επαχθές μνημόνιο και να διαγράψει το επονείδιστο χρέος θα πηγαινοερχόταν εκατό μέρες τώρα σε Γερμανία, Βρυξέλλες κάνοντας παράλληλα δεκάδες ταξίδια σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να επηρεάσει τους αντίστοιχους ομολόγους της Ευρώπης;

Όλα ήταν και είναι κινήσεις ενός στρατηγικού σχεδιασμού επικοινωνιακά πανέξυπνου, μέχρι τον τελικό στόχο που δεν θα είναι άλλος από την επίτευξη ενός συμβιβασμού, που επικοινωνιακά θα παρουσιαστεί ως μέγιστο διαπραγματευτικό επίτευγμα.

Δεν πρέπει να  ξεχνάμε ότι προεκλογικά και μετεκλογικά η Κυβέρνηση έβαλε ψηλά τον πήχη της διαπραγμάτευσης.

Ποια θα ήταν η θέση της αν συμφωνούσε σε όλα με τους εταίρους, και υπέγραφε λίγες μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας;

Αυτή την υπόσχεση φαίνεται ότι την τηρεί μέχρι σήμερα και είναι μια πρόσθετη απάντηση στο ερώτημα, γιατί κρατάει τις εκλογικές της δυνάμεις, εκτός φυσικά από την αδυναμία της Αντιπολίτευσης να πείσει. Και είναι σήμερα το μόνο χαρτί που της απέμεινε γιατί τα περί κατάργησης Μνημονίου, απαλλαγής από την Τρόϊκα και διαγραφής χρέους της βγαίνουν μόνο ως σχήμα λόγου.

Οι υπόλοιπες μαξιμαλιστικές της διεκδικήσεις απλά την έχουν εγκλωβίσει σε μια αέναη δίνη εσωστρέφειας, με τις «συνιστώσες» της, εντός του κόμματος.

Το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης φαίνεται ότι έφτασε στο τέλος του, για να επανακτήσει η χώρα τη σταθερότητα της, να σταματήσει η αβεβαιότητα στην οικονομία και να αποφευχθούν απρόβλεπτες εθνικές και πολιτικές περιπέτειες.


Ο χρόνος πιέζει και θα ήταν ευχής έργο πίσω από τη «χρονοβόρα» διαπραγμάτευση να κρύβεται ο Αλέξης και όχι πίσω από τις λέξεις!

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

… και οι πολιτικοί μας θέλουν rebranding!






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, ακόμη και η «πρώτη φορά Αριστερά» χρειάζονται απεγκλωβισμό από τα γνωστά προφίλ τους με «χτίσιμο» μιας νέας αναγκαίας εικόνας.

Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει πρώτιστα στην καρέκλα του rebranding να καθήσουν όλα τα πολιτικά τους στελέχη γιατί και οι πολιτικοί μας χρειάζονται rebranding.

Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τη χώρα, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τα κριτήρια με τα οποία ο πολίτης επιλέγει τον πολιτικό. Η τελευταία ανανέωση της Βουλής αλλά και των αιρετών στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχει φέρει νέα πολιτικά κύτταρα υγιή και απαλλαγμένα από τις παρενέργειες του νοσηρού πολιτικού κλίματος που ζήσαμε μεταπολιτευτικά.

Η έγερση της κοινωνίας σε συνδυασμό με το rebranding του πολιτικού είναι το πανίσχυρο αντιβιοτικό για την ίαση.

Οι πολιτικοί μας κινούνται σήμερα σε ένα άγνωστο, μη χαρτογραφημένο πολιτικό περιβάλλον. Τα σημεία αναφοράς που γνώριζαν όπως πελατειακές σχέσεις, πολιτικές «προίκες», έχουν περιοριστεί και δεν εξασφαλίζουν την περαιτέρω παραμονή τους στο πολιτικό στερέωμα. Οι πολίτες στρέφονται σε πρόσωπα που τους προσφέρουν «λογικές και συναισθηματικές διασφαλίσεις».

Πρέπει οι πολιτικοί, να «ξαναεπικοινωνήσουν» να χτίσουν νέες σχέσεις με τους πολίτες, με νέο πιο ξεκάθαρο positioning, νέες ιδέες και πειστικές απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας.

Ο ρόλος των social media, με την ραγδαία ανάπτυξη τους βοηθάνε στο rebranding του πολιτικού, αρκεί να γίνεται συστηματικά και από έμπειρα στελέχη. Η χάραξη της νέας πολιτικής εικόνας προϋποθέτει την υιοθέτηση νεόφερτων καινοτόμων πολιτικών και  προσαρμογή στην περιοχή ευθύνης του.

Η υγιεινή διατροφή, η συστηματική άσκηση για γρήγορα αντανακλαστικά, η σβελτάδα στη λήψη αποφάσεων, αποτελούν ένα μέρος των αναγκαίων προϋποθέσεων για ένα σύγχρονο προφίλ πολιτικού

Αντίθετα, τα στεγανά, ο συγκεντρωτισμός και η έλλειψη εμπιστοσύνης δημιουργούν καθυστέρηση και αναποτελεσματικότητα στο χτίσιμο της νέας εικόνας πολιτικού. Το διαρκώς μεταβαλλόμενο πολιτικό περιβάλλον, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους στη σχέση κόστους / αποτελεσματικότητας των εκάστοτε ενεργειών.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, η «επανεκκίνηση» της εικόνας ενός πολιτικού δεν είναι εύκολη υπόθεση.


Προσέξτε όμως «μη σπάσετε» στο μέσον της προσπάθειας και αναφωνήσετε τη γνωστή σε όλους μας ρήση «ανθ’ ημών Γουλιμής»!