Όταν το όνειρο της ελπίδας γίνεται εφιάλτης…

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Την τελευταία Κυριακή του Γενάρη, ενεστώτος έτους, ξεκίνησε η μέρα με ένα καινούργιο όνειρο. Το όνειρο της ελπίδας για μια κοινωνία ακομμάτιστη, αξιοκρατική, ακηδεμόνευτη πολιτικών επιλογών. Χωρίς ιδεοληψίες, τετελεσμένα και με πολλές κόκκινες γραμμές. Εκατό μέρες μετά, επέστρεψαν ο κομματισμός, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, οι πολιτικές επιλογές που οδηγούν στο άγνωστο και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το «αύριο» του κράτους και των υπηκόων του. Ένας καθημερινός εφιάλτης να μαδάει τη «μαργαρίτα της πτώχευσης».

Διέξοδος στο αδιέξοδο, το δημοψήφισμα, οι εκλογές ή οι κυβερνήσεις εθνικής ενότητας και καλύτερα εθνικής σωτηρίας, εδώ που φτάσαμε!

Πρώτη φορά Αριστερά αλλά και πρώτη φορά καθημερινά τόσο μεγάλο άγχος για την πληρωμή δόσεων σε δανειστές, των συντάξεων, επιδομάτων, ΕΚΑΣ και κάθε είδους μηνιαίων οφειλών και υποχρεώσεων που αγνοούσαμε τόσα χρόνια.

Και όλα αυτά γιατί πιστέψαμε οι περισσότεροι σε δράσεις εναλλακτικές, έωλες υποσχέσεις,  χρηματοδοτήσεις, χωρίς δεσμεύσεις υποτροπιάζοντας και σε νέα «θαύματα», μετά από το … «λεφτά υπάρχουν»!

Και έπειτα (δεν) ήρθε ο έρωτας, όπως έλεγε ένα παλιό σλόγκαν καθημερινής ραδιοφωνικής σαπουνόπερας, αλλά ο εφιάλτης του διπλού ή μονού νομίσματος, της εξόδου από την Ευρωπαϊκή οικογένεια, η στάση πληρωμών και η δαμόκλεια σπάθη των πρόσθετων φόρων πάνω από τα κεφάλια όλων των πολιτών στο άμεσο μέλλον.

Τη θρυλούμενη επανεκκίνηση της Χώρας, φαίνεται ότι θα τη δούμε σε άλλο όνειρο, μάλλον «θερινής νυκτός».

Προς το παρόν απολαμβάνουμε στον «ξύπνιο» μας το μαρτύριο της σταγόνας στη ρευστότητα, τη μετανάστευση νέων επιστημόνων, το δικαίωμα του ιδιωτικού τομέα στην ανεργία, το πισωγύρισμα της Παιδείας και την καραμέλα του πατριωτικού φρονήματος και της οικονομικής υποταγής που μας σερβίρουν και πολλά άλλα.

Τελικά, διαψεύστηκε ο θυμόσοφος λαός ότι τα όνειρα βγαίνουν αληθινά! Δικαιώθηκε ο στιχουργός ενός παλιού τραγουδιού με τίτλο «ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό»! Αλλά και όνειρο να γίνεται εφιάλτης;

Μοναδική ελπίδα στην κορύφωση του εφιάλτη να ακουστούν ηχηρά τα τύμπανα ώστε να «ξυπνήσουν» από την ολίσθηση στο χάος! Διαφορετικά η ρήξη είναι θέμα ολίγων ημερών με απρόβλεπτες οικονομικές, γεωπολιτικές εξελίξεις.