Η διαχείριση μιας κυβερνητικής καρέκλας, δεν διαφέρει από τη διαχείριση μιας «ηλεκτρικής» καρέκλας και συνοδεύεται, τις περισσότερες φορές, από «πολιτικό θάνατο». Στην πιο ανώδυνη περίπτωση, οικονομική εξόντωση, και κοινωνικό διασυρμό στην πιο επώδυνη.
Είναι μια πολύφερνη νύφη, που ορέγονται πολλοί, και θυσιάζουν πολλές φορές ακόμη και την υστεροφημία τους. Μπορεί να μετατραπεί «εν μία νυκτί» σε φλεγόμενη βάτο, και αντί για τη φωνή της ανώτερης θεϊκής δύναμης, να ακουστεί η φωνή του δημόσιου κατήγορου που θα προτάσσει το «κάτσε στο σκαμνί».
Τα κυβερνητικά αξιώματα στις μέρες μας, κατακτώνται με τις ακόλουθες δεξιότητες. Πίστη προς το κόμμα, υπακοή στον αρχηγό, διορατικότητα, ελιγμοί, καπατσοσύνη, γρήγορα αντανακλαστικά, μεγάλη τύχη, ευλυγισία μέσης και ιδεολογίας. Πρόσθετα προσόντα, όπως ένσημα σε αφισοκολλήσεις, ακόλουθοι περιοδειών αρχηγού, χειροκροτητές, δεν είναι υποχρεωτικά, αλλά θα εκτιμηθούν σε περίπτωση ισοψηφίας. Φυσικά προηγούνται οι αποτυχημένοι των ψηφοδελτίων, οι γνωστοί σε όλους πολιτευτές!
Συμμετοχή σε διάφορα κομματικά μητρώα, δεν λαμβάνονται σοβαρά στην τελική επιλογή, όπως και συμμετοχή σε κάθε είδους κλαδικά ψηφοδέλτια, εμπορικά επιμελητήρια, συλλόγους μηχανικών, δικηγόρων, ιατρών κλπ. Η επιλογή είναι ενός ανδρός και το πολύ κάποιων μελών της οικογένειας του.
Φυσικά, οι κομματικές ισορροπίες εγγυώνται την μακροημέρευση της κυβέρνησης.
Όμως, αγαπητοί μνηστήρες των διαφόρων κυβερνητικών εδράνων, να διαβάσετε τις πρώτες σειρές του άρθρου με ιδιαίτερη προσοχή. Ζούμε και βιώνουμε καχύποπτους και πονηρούς καιρούς. Ο χώρος της κεντρικής πολιτικής σκηνής θεωρείται από τους πολίτες χώρος διαπλοκής και διαφθοράς.
Προκατάληψη, δυσπιστία σε κάθε οικονομική διαχείριση, συνεχής έλεγχος από την αντιπολίτευση, σε κάθε υπογραφή που μπαίνει σε σχέδια νόμου και κλονισμός της εμπιστοσύνης προς απώτερους στόχους των εχόντων την εξουσία. Η «εθελουσία» έξοδος από τα κυβερνητικά κλιμάκια παραμονεύει.
Μοναδική βάρκα σωτηρίας ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών, που όμως διαφοροποιείται ριζικά και αφήνει ακάλυπτα τα νώτα και τις υπογραφές.
Και δυστυχώς δεν έχει προβλεφθεί, για το χρόνο παραμονής στα υπουργικά έδρανα, αποζημίωση για πολιτική βλάβη, ούτε έχει ενταχθεί ο χρόνος στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα για μεγαλύτερη σύνταξη.
Μπορεί ένα από τα οδόσημα της ζωής ενός πολιτικού να είναι και ένας υπουργικός θώκος, αλλά οι εποχές δεν είναι πλέον κατάλληλες. Μια θέση που δίνει προστιθέμενη αξία στην εικόνα ενός πολιτικού, αλλά που τον φορτώνει με άγχος, νεύρα, πίεση, γκρίνιες, απογοητεύσεις.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που πρωτοκλασσάτοι υπουργοί παύτηκαν εν μία νυκτί, μέσα στο αεροπλάνο, μετά από μια «στραβή» που τους έτυχε στη βάρδια τους. Μοναδικό κέρδος η αναφορά στις προσωπικές τους κάρτες, κάτω από το όνομα, το «τέως υπουργός» και με ψιλά γράμματα !
Σε μια στιγμή από την τάξη των «ελίτ» στην τάξη των «αποτυχημένων» των «αλήτ»!
Σύμφωνα με τα όσα γράφονται στις παραπολιτικές στήλες πολλών εφημερίδων, ο ανασχηματισμός της νέας κυβέρνησης των 6 μηνών, είναι «προ των πυλών», για λόγους βελτίωσης της ταχύτητας του κυβερνητικού έργου, ασυνεννοησίας, αδυναμίας υλοποίησης κυβερνητικών εξαγγελιών, αλλά και αλλαγής προσώπων για κομματικές και ιδεολογικές ισορροπίες.
Αρκετές φορές η Οδύσσεια ενός πολιτικού, ξεκινάει από την προαγωγή του και μετακίνηση του από τα έδρανα της Βουλής, στα υπουργικά.
Αν θέλετε να μείνετε στο απυρόβλητο, να μην χαρακτηριστείτε «μαύρο πρόβατο» και να μην πέσετε τα χέρια αδίστακτων «συκοφαντών», παραμείνετε ασφαλείς στις θέσεις σας. Είναι δύσκολοι οι καιροί για τους μετέχοντες σε κυβερνητικά συμβούλια.
Απαντήστε απλά «Ευχαριστώ για την τιμή, αλλά…».
Ο Θανάση Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου