Οι φυλές των υποψηφίων και η ανάγκη για επαγγελματική Επικοινωνία.

Άρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ - Σύμβουλου Επικοινωνίας - Διευθύντος συμβούλου της Think Politics

Είχαμε δεκάδες κατηγορίες υποψηφίων από παλιά και επομένως, ήταν δεκάδες και οι τρόποι με βάση τους οποίους μπορούσαμε να τους διαχωρίσουμε ως προς το σημείο εκκίνησης της επικοινωνιακής τους προετοιμασίας και υποστήριξης. Έτσι, μιλούσαμε για παλιούς υποψηφίους και καινούργιους στη σκηνή. Έμπειρους και άπειρους. Φτασμένους ή πρωτάρηδες. Φθαρμένους από σκάνδαλα ή όζουσες πολιτικές υποθέσεις, ή άφθαρτους. Νεαρούς σε ηλικία ή ώριμους. Άντρες ή γυναίκες, Πλούσιους με γερό πορτοφόλι, ή περιορισμένους στα οικονομικά της κάμπανιας και της οργάνωσης τους. Διάσημους λόγω της επαγγελματικής ή κοινωνικής τους θέσης, ή άσιμους. Γόνους που έφεραν ένα βαρύ επώνυμο, πολιτικό ή άλλο και απέκτησαν πρόσβαση και διείσδυση στον χώρο της πολιτικής βασιζόμενοι κατά μεγάλο μέρος σε αυτό και υποψηφίους με λαϊκές ή αστικές καταβολές που επένδυσαν καθαρά στις δικές τους δυνάμεις και στην πορεία εξελίχθηκαν ως αυτοδημιούργητοι. Σήμερα, σε αντίθεση με άλλες εκλογές, έχουμε επίσης ένα σωρό κόμματα που κινούνται πέρα ή πάνω στα όρια εκλογιμότητας. Και αυτά ακόμη, είναι σε μία διαφορετική από άλλοτε λογική κατηγοροποιημένα. Όχι ότι έχουν πάψει να υφίστανται κόμματα με αστικό, λαϊκό, ή εργατικό προφίλ, ή κόμματα δεξιά, κεντρώα και αριστερά. Απλά, με τα τελευταία δεδομένα της κρίσης που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλα΄και κοινωνική, θεσμική και πολιτική, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για μεγάλα κόμματα και μικρά. Μπορούμε όμως να μιλάμε για κόμματα συστηματικά ή εναλλακτικά. Μνημονιακά ή αντιμνημονιακά. Κόμματα πρότασης, ή ένστασης, ακόμη και άρνησης. Που το καθένα από αυτά, υπό την πίεση των νέων απαιτήσεων έχει μία πλατφόρμα θέσεων τόσο σύνθετη και περίπλοκη, που δύσκολα εκφράζεται και κωδικοποιείται σε λίγες λέξεις. Φανταστείτε λοιπόν, με τόσες πολλές κατηγορίες υποψηφίων, προερχόμενους από τόσα πολλά κόμματα, τα οποία κομίζουν τόσο διαφορετικές θέσεις, για πόσες χιλιάδες διαφορετικών μεμονωμένων περιπτώσεων μιλάμε σε ότι αφορά τις μονάδες, τα άτομα δηλαδή, που στελεχώνουν κάθε ψηφοδέλτιο. Και εκεί είναι που δεν έχουμε πλέον τη δυνατότητα να συνδράμουμε οποιονδήποτε επικοινωνιακά με κοινές συνταγές και κοινά μυστικά που αφορούν μία ολόκληρη κατηγορία υποψηφίων, ή μία φυλή όπως έχουμε συνηθίσει κάποιες φορές να λέμε χαριτολογώντας. Αλλά ο κάθε υποψήφιος, προκειμένου να ξεχωρίσει μέσα από τη μάζα, οφείλει να προβάλλει μία καμπάνια προσανατολισμένη στην ανάδειξη των προσωπικών του στοιχείων σε σύγκριση με εκείνα των συνυποψηφίων του στο ίδιο ψηφοδέλτιο και ταυτόχρονα, να κουβαλήσει στην πλάτη του το βαρύ φορτίο της εκπροσώπησης ενός κόμματος, που έχει να αντιμετωπίσει ένα σωρό άλλα πλέον ως αντιπάλους και μίας πλατφόρμας θέσεων, που σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση με τα απλοποιημένα πολιτικά ζητήματα και μηνύματα του παρελθόντος. Συμπέρασμα; Οι σύγχρονες απαιτήσεις γύρω από μία υποψηφιότητα ξεπερνούν την νοοτροπία της οργάνωσης και στελέχωσης του επικοινωνιακού σκέλους μίας καμπάνιας με πρόχειρες λύσεις εκ των ενόντων. Με άλλα λόγια, τη σωστή ανάδειξη της υποψηφιότητάς σου και την δόμηση ενός προφίλ που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις από όλους τους άλλους υποψηφίους δεν θα το καταφέρεις εσύ ο ίδιος, που είσαι ο άμεσα ενδιαφερόμενος και εκ των πραγμάτων, ο πλέον συναισθηματικά εμπλεκόμενος. Με αποτέλεσμα, να μην μπορείς να μετρήσεις τα πράγματα στη βάση μίας ρεαλιστικής προσέγγισης και ενός αποτελεσματικού προτύπου. Αλλά ούτε αυτά θα σου τα εξασφαλίσει ο μικρός σου ξάδελφος που έχει πάρει πτυχίο στην πολιτική επιστήμη, στην επικοινωνία ή στα ΜΜΕ, έχει γράψει δύο άρθρα σε τοπική εφημερίδα και έχει εκφωνήσει δύο ομιλίες στη σπουδαστική συνέλευση της σχολής του. Υπό τα σημερινά δεδομένα, ένας υποψήφιος χρειάζεται περισσότερο από ποτέ άλλοτε βοήθεια και καθοδήγηση από έμπειρους, καταρτισμένους, αποτελεσματικούς και πάνω από όλα, πιστοποιημένους μέσα από την παρουσία τους στο χώρο, επαγγελματίες της Επικοινωνίας, προκειμένου να κινηθούν με οργάνωση και σοβαρότητα και να πετύχουν κάτι καλό. Και αν νομίζει κανείς ότι με την σοβούσα οικονομική κρίση δεν έχει τα χρήματα να καλύψει οτιδήποτε τέτοιο, να είναι σίγουρος ότι μία ερασιτεχνική καμπάνια κοστίζει πάντα περισσότερο από μία επαγγελματική, διότι δεν υπάρχει γνώμονας στρατηγικής, σχεδιασμού και επικοινωνιακής προώθησης, με αποτέλεσμα να ξοδεύονται μικροποσά σε αμέτρητες άχρηστες και αναποτελεσματικές επιλογές και στο τέλος, αθροιστικά να ξοδεύεται ένα μεγάλο ποσό. Όλα αυτά, μπορεί να τα διαγνώσει κάποιος στην καμπάνια του που ολοκληρώνεται την Κυριακή και να διαπιστώσει ότι είναι ορθά και ακριβή. Και την επόμενη φορά, να σκεφθεί πιο λογικά και να κινηθεί πιο επαγγελματικά.