Η συνολική τακτική που θα υιοθετήσει ο υποψήφιος, η τοποθέτησή του στην εκλογική αναμέτρηση βάσει των δυνατοτήτων του και των χαρακτηριστικών των αντιπάλων του αποτελούν καθοριστικές παραμέτρους στην επιτυχία της προεκλογικής του καμπάνιας και του εκλογικού αποτελέσματος. Διακρίνονται τέσσερις ευρείες διαφορετικές κατηγορίες υποψηφίων, στην καθεμία από τις οποίες πρέπει να ακολουθηθεί διαφορετική στρατηγική.
Α. Υποψήφιος με χαμηλή αναγνωσιμότητα
Οι υποψήφιοι με χαμηλή αναγνωσιμότητα είναι συνήθως νέοι σε ηλικία υποψήφιοι που τώρα αρχίζουν την πολιτική τους καριέρα. Ενώ η χαμηλή αναγνωσιμότητα μπορεί να φοβίσει και να αποθαρρύνει κάποιον υποψήφιο, στην πραγματικότητα είναι ένα «πρόβλημα» που ο υποψήφιος μπορεί να το διαχειριστεί αποτελεσματικά, ιδιαίτερα εάν δεν υπάρχει διαμορφωμένη εικόνα για το πρόσωπό του. Συναντώνται βέβαια και περιπτώσεις υποψηφιοτήτων όπου ενώ ο υποψήφιος μπορεί να κατέχει κάποιο αξίωμα δεν έχει κατορθώσει να δομήσει μια σαφή εικόνα για το πρόσωπό του και το έργο του.
Όσο νωρίτερα ο υποψήφιος αντιληφθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα και αποφασίσει να δράσει τόσο το καλύτερο. Μέχρι ο υποψήφιος να κατορθώσει να αυξήσει την αναγνωσιμότητα του αποτελεί εύκολο στόχο επιθέσεων και για το λόγο αυτό δεν πρέπει να ασχολείται με τους αντιπάλους του. Εξάλλου οι παρεμβάσεις ενός «αγνώστου» κινδυνεύουν να φανούν από ενοχλητικές έως και αδιάφορες. Είναι προτιμότερο να αρκεστεί στην παρουσίαση των προσωπικών του θέσεων, χτίζοντας μεθοδικά το δικό του πολιτικό προφίλ.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους ο υποψήφιος μπορεί να αυξήσει την αναγνωσιμότητα του:
• Δημιουργώντας «ευκαιρίες» προβολής στα ΜΜΕ (παίρνοντας πρωτοβουλίες, συμμετέχοντας σε κοινωφελείς δράσεις)
• Καλλιεργώντας σχέσεις με τα ΜΜΕ (προωθώντας τις απόψεις του μέσω συχνής αρθρογραφίας και non- papers)
• Με καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο
• Με επιστολές/ παρεμβάσεις σε ομάδες πολιτών για συγκεκριμένα θέματα που τους αφορούν
• Συμμετέχοντας συχνά και ενεργά σε κοινωνικές εκδηλώσεις
• Οργανώνοντας συγκεντρώσεις σε σπίτια φίλων και υποστηρικτών
• Αποστέλλοντας ευχετήριες κάρτες σε περιόδους γιορτών ή με την αφορμή του εορτασμού μιας Παγκόσμιας Ημέρας
• Κάνοντας συχνές περιοδείες και συναντήσεις με «παράγοντες» της κάθε περιοχής
• Οργανώνοντας ενημερωτικές εκστρατείες για θέματα τοπικού ή/ και κοινωνικού ενδιαφέροντος
Β. Υποψήφιος χωρίς το χρίσμα κάποιου κόμματος
Ο υπερκομματικός υποψήφιος στις μέρες μας βγαίνει συχνά ευνοημένος από την ολοένα αυξανόμενη απομάκρυνση του λαού από τα πολιτικά κόμματα. Είναι πιο εύκολο για τον ψηφοφόρο να ταυτιστεί με το πρόσωπο ενός υποψηφίου παρά με ένα «απομακρυσμένο» πολιτικό κόμμα.
Ο υποψήφιος «αντάρτης» πρέπει:
• Να ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει σκοπό να υπονομεύσει το κόμμα του αλλά να προσφέρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην ανάπτυξη του τόπου του.
• Nα εστιάσει την εκστρατεία του στα ζητήματα που υπερέχει, όπως στην εμπειρία, τη γνώση του, την ανεξάρτητη φωνή του, αποπολιτικοποιώντας με αυτό τον τρόπο την υποψηφιότητα του.
• Nα έχει εξασφαλίσει οικονομικά τουλάχιστον την εκστρατεία του.
• Nα έχει διερευνήσει από νωρίς τις αδυναμίες των αντιπάλων του. Η σωστή και διεξοδική έρευνα των χαρακτηριστικών των κομματικών υποψηφίων μπορεί να δώσει στον υποψήφιο «αντάρτη» ένα ισχυρό προβάδισμα στην προεκλογική του εκστρατεία, χρησιμοποιώντας ζητήματα στα οποία οι αντίπαλοί του αδυνατούν και αποπροσανατολίζοντάς τους από τα ισχυρά σημεία της εκστρατείας τους, καθώς να αναλώνονται να δίνουν επαρκείς απαντήσεις στα ερωτήματά του.
Γ. Υποψήφιος που διεκδικεί το αξίωμα του αντιπάλου του
Σε αυτή την περίπτωση, ο υποψήφιος πρέπει:
• Nα προβάλλει μια σοβαρή και αξιόπιστη εικόνα για το πρόσωπό του, χωρίς να αναλώνεται σε περιττές οξύτητες και προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
• Nα μην εστιάζει την κριτική του στο πρόσωπο του αντιπάλου, αλλά στα έργα του, αποφεύγοντας έτσι τον ασταθή όποιο σχολιασμό του αντιπάλου σχετικά με τη δίψα του υποψηφίου για εξουσία. Η παράθεση συγκεκριμένων γεγονότων που αποδεικνύουν την ανεπάρκεια του έργου του αντιπάλου αποδίδει πολύ περισσότερα από τους επιθετικούς χαρακτηρισμούς.
• Nα έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, σε περίπτωση δημόσιας αντιπαράθεσης με τον αξιωματούχο, έχοντας συγκεκριμένες ερωτήσεις και παρεμβάσεις ώστε να μην αφεθεί στα χέρια του αντιπάλου του. Ο υποψήφιος πρέπει να δείξει μια εικόνα κύρους. Πρέπει να πείσει ότι δεν υστερεί σε ενημέρωση και γνώσεις, ότι ασκεί ουσιαστική αντιπολίτευση.
• Να προσέχει τις εμφανίσεις του δίνοντας έμφαση στην καθημερινότητα του, ώστε να χτίσει ένα ισχυρό αλλά και προσιτό προφίλ.
• Να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για ζωτικά θέματα του τόπου, να οργανώνει/συμμετέχει σε ενημερωτικές εκστρατείες που προβάλλουν ευαισθησία.
Δ. Υποψήφιος που κατέχει ήδη αξίωμα
Ο ήδη αξιωματούχος υποψήφιος πρέπει:
• Να εστιάσει στην προβολή του έργου του, αναδεικνύοντας σε κάθε ευκαιρία τα ισχυρά του σημεία. Πρέπει να χτίσει το προφίλ ενός ισχυρού πολιτικού, που παλεύει για το καλό του τόπου και πρέπει να επανεκλεγεί για να συνεχίσει το έργο του.
• Να εκμεταλλευτεί τη θέση που κατέχει ώστε να προσαρμόσει τα καθήκοντά του στις ανάγκες της προεκλογικής περιόδου, ενισχύοντας την εικόνα του σε συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων (π.χ. γυναίκες, νεολαία).
• Να διεξάγει μια δημοσκόπηση για να διαπιστώσει σε ποια σημεία υστερεί, σε ποιες ομάδες ψηφοφόρων και ποια σημεία του έργου του δεν έχουν γίνει αντιληπτά από τους πολίτες και να χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία ώστε να εστιάσει στα αδύνατα σημεία του.
• Να μην κάνει το λάθος να απαξιώσει τους αντιπάλους του. Πρέπει να είναι σε θέση να απαντήσει σε κάθε επίθεση, αναδεικνύοντας την πείρα του και την πολιτική του άμυλα και ανωτερότητα ως «φτασμένος» πολιτικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου