Τα 11 πλεονεκτήματα της προεκλογικής εκστρατείας των νέων υποψηφίων

Της Αναστασίας Δουκάκη,
Συμβούλου Επικοινωνίας της Think Politics

Με την πρώτη ανάγνωση αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι νέοι υποψήφιοι διεκδικητές ενός αξιώματος υστερούν έναντι του εν ενεργεία αιρετού τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας και διασυνδέσεων με τα Μ.Μ.Ε. Και αυτός είναι συχνά ο λόγος που, αφελώς, πολλοί δυνητικοί υποψήφιοι επιλέγουν να μην προχωρήσουν σε μια σοβαρή διεκδίκηση του αξιώματος που επιθυμούν.

Είναι συχνό το φαινόμενο να αγνοείται το γεγονός ότι ο νέος υποψήφιος έχει μια σειρά πλεονεκτημάτων έναντι του εν ενεργεία, που εάν τα χρησιμοποιήσει σωστά μπορούν να τον οδηγήσουν στη νίκη:

1. Είναι άφθαρτος. Δεν υπάρχει ιστορικό δεσμεύσεων και υποσχέσεων που να βαραίνει την υποψηφιότητά του.

2. Έχει τη δυνατότητα να επιλέξει τα θέματα που θα ταυτιστούν με την υποψηφιότητά του ανάλογα με την επικαιρότητα και τις τάσεις του εκλογικού σώματος εκείνη την περίοδο.

3. Τα Μ.Μ.Ε. δεν είναι εύκολο να του επιτεθούν καθώς ο απολογισμός έργου του εν ενεργεία αιρετού βρίσκεται πολύ περισσότερο στο επίκεντρο των Μέσων.

4. Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση βάσει έργων μεταξύ εν ενεργεία και νέου υποψηφίου.

5. Η καμπάνια του νέου υποψηφίου δε χρειάζεται σε καμία περίπτωση να είναι τόσο πολυδάπανη όσο του εν ενεργεία. Ο εν ενεργεία αιρετός είναι υποχρεωμένος να «επενδύσει» χρήματα σε πολύ περισσότερες εκδηλώσεις και να αφιερώσει χρόνο στα αιτήματα και στα παράπονα των πολιτών, αυξάνοντας το αναμενόμενο κόστος της καμπάνιας του έως και 35%. Ο νέος υποψήφιος όμως, που δεν έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια με προηγούμενη θητεία του, με καλή οργάνωση και τη βοήθεια κατατοπιστικών βιβλίων με έξυπνες και δημιουργικές ιδέες, όπως το «Ανέξοδη Προεκλογική Εκστρατεία» του Θανάση Παπαμιχαήλ, μπορεί να κερδίσει την προσοχή και γιατί όχι και την ψήφο των πολιτών.

6. Οι εθελοντές της εκστρατείας του νέου υποψηφίου είναι πολύ περισσότερο ανεκτικοί από τους εθελοντές του εν ενεργεία, και όσον αφορά στα χρήματα που ίσως χρειαστεί να επενδύσουν αλλά και όσον αφορά στις συνθήκες εργασίας, όπως το χώρο του γραφείου, την πλούσια γραφική ύλη, την επιβάρυνση με περισσότερες αρμοδιότητες κτλ.

7. Ο νέος υποψήφιος συνήθως χρησιμοποιεί απλή και κατανοητή γλώσσα, ενώ συχνά για να περάσει το μήνυμά του απενοχοποιεί και χρησιμοποιεί συνθήματα (που έχουν απήχηση στους ψηφοφόρους) όλο και συχνότερα από τον εν ενεργεία. Ο εν ενεργεία αιρετός, όντας υπεύθυνος για τα έργα στην περιοχή του, πολλές φορές μπαίνει σε λεπτομέρειες που δεν ενδιαφέρουν ή δε γίνονται κατανοητές από τους ψηφοφόρους.

8. Οι δημόσιες συζητήσεις μεταξύ νέου υποψηφίου και εν ενεργεία αιρετού είναι σχεδόν πάντοτε προς όφελος του νέου υποψηφίου. Το ίδιο το γεγονός ότι συζητά δημόσια με τον εν ενεργεία αιρετό, προσδίδει στο νέο υποψήφιο αξιοπιστία και κύρος. Εάν ο νέος και άπειρος ενδεχομένως υποψήφιος δεν υποπέσει στο σφάλμα να συζητήσει σα να ήταν μόνος του σε προεκλογική ομιλία, όσο νωρίτερα στην προεκλογική περίοδο λάβει χώρα η δημόσια συζήτηση τόσο το καλύτερο για εκείνον.

9. Ο νέος υποψήφιος δε χρειάζεται να υπακούει σε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία με αποτέλεσμα να επιλέγει εκείνη που εξυπηρετεί καλύτερα την εκστρατεία του και την άμεση ανταπόκρισή του στις ανάγκες της. Η γραφειοκρατία πολύ συχνά εμποδίζει τη ροή της εκστρατείας του εν ενεργεία αιρετού, με αποτέλεσμα να μην είναι ευέλικτος στα όποια τυχόν προβλήματα προκύψουν κατά τη διάρκεια της καμπάνιας. Για παράδειγμα, η διαδικασία έγκρισης μιας επιστολής μεταφράζεται σε μια εβδομάδα για τον εν ενεργεία και μόνο σε 24 ώρες για τον νέο υποψήφιο.

10. Η ομάδα του νέου υποψηφίου δεν έχει υποστεί φθορά και κούραση, αντίθετα διακατέχεται από ενέργεια και ενθουσιασμό και διψά για τη νίκη.

11. Ο νέος υποψήφιος έχει τη διάθεση να αφιερώσει πολύτιμο χρόνο, ακόμα και να «λιώσει» τις σόλες των παπουτσιών του, γνωρίζοντας τους δυνητικούς ψηφοφόρους πόρτα- πόρτα. Ο εν ενεργεία αιρετός, μπορεί να έκανε το ίδιο για να εκλεγεί. Τη δεύτερη όμως ή την τρίτη φορά, συχνά συμβαίνει να μη διαθέτει το ίδιο κουράγιο (όντας επιφορτισμένος και με τρέχοντα θέματα της καθημερινότητας) καθώς λανθασμένα πιστεύει πως η κάρτα ή το ηλεκτρονικό μήνυμα μπορούν να αντικαταστήσουν την προσωπική επαφή με τους ψηφοφόρους.