Χούλιγκανς της πολιτικής, πολιτικοί γυρολόγοι πιάνουν στασίδι από το πρωί στα λιγοστά ευτυχώς τηλεοπτικά παράθυρα, άλλοι για να αποδομήσουν την κυβερνητική παράταξη και άλλοι για να συνεχίσουν τοαειθαλές μοντέλο παραποίησης της πραγματικότητας. Με πλούσιο το λέγειν και φτωχό το πράττειν, επιδίδονται καθημερινά στο ανεξάντλητο σπορ της πολιτικής απάτης.
Αγνωσία ή πολιτική τοξίνη, τα καθημερινά πολιτικά «αντάρτικα» στα έδρανα της Βουλής και στις ειδήσεις των ΜΜΕ.
Συνεχίζεται η ακραία ρητορική ταξίματος και η μηδενιστική αντιπολιτευτική πρακτική, των περισσότερων κομμάτων, καθόλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Με πρωταγωνιστή τον σημερινό κυβερνητικό σχηματισμό. Η χώρα χρόνια τώρα οδηγείται στα βράχια αλλά η αντιπολίτευση ακολουθεί τη μόνη στρατηγική που ξέρει, την εξόντωση των εχόντων την εξουσία. Για τα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν υπάρχουν αντίπαλοι, μόνο εχθροί. Προδότες, καταστροφείς, δωσίλογοι, γερμανοτσολιάδες, τρομοκράτες και αρκετοί ακόμη επιθετικοί προσδιορισμοί, με στόχο την ολοκλήρωση της απαξίωσης του συνόλου του πολιτικού προσωπικού συλλήβδην. Και δεν σκέφτονται ότι αυτή την απαξίωση τη «λούζονται»!
Οι γνωστοί μας άγνωστοι που είναι εθισμένοι στη βία και στο μπάχαλο, στις οδομαχίες και στα ακραία επεισόδια, πιστεύοντας ότι θα αντιστρέψουν τον ρουν των γεγονότων, δεν διαφέρουν και πολύ από τους πολιτικούς που ξιφουλκούν με το μαχαίρι του Βρούτου στις πλάτες του λαού.
Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν εξισώνουμε όσους καίνε, σπάνε χρόνια τώρα, το κέντρο της Αθήνας, με όσους «πονηρούς» πολιτικούς τάζουν λαγούς με πετραχήλια και στη συνέχεια σφυρίζουν αδιάφορα και με νέα ψέματα προσπαθούν να δικαιολογηθούν.
Στα χρόνια τα λεγόμενα μνημονιακά, άπαντες οι πολιτικοί αποδείχθηκαν απελπιστικά λίγοι και η δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων, μόνο έπειτα από πόλεμο μπορεί να παρομοιαστεί. Τα νηπιακά επιχειρήματα που ανταλλάσσουν ευρισκόμενοι στα έδρανα της Βουλής για την απόρριψη των ευθυνών τους και το «λούσιμο» με προσωπικές ύβρεις και χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο, δεν αφήνουν καμιά ελπίδα για εθνική συνεννόηση την ύστατη αυτή στιγμή.
Η υποτιθέμενη ευρωπαϊκή κουλτούρα των αστικών κομμάτων, σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, δεν κατάφερε να «μπολιαστεί» στο DNA των δικών μας πολιτικών, όπως το «γάντι» των μονομάχων.
Ο ένας το πετάει, ο άλλος το σηκώνει! Άγραφος νόμος αν μπεις στα χωράφια του άλλου. Τα παίρνει στο κρανίο κατά την προσφιλή λαϊκή έκφραση, και σε καλεί σε μονομαχία στα αλώνια της Βουλής και στα παράθυρα των τηλεοράσεων. Βέβαια χωρίς θεατές μια και οι πολίτες, έχουν βαρεθεί να ακούνε και να βλέπουν fake μονομαχίες. Σήμερα, μετά τις Γερμανικές εκλογές, με όλα τα πολιτικά σενάρια εξελισσόμενα, με τη χώρα στη γεωπολιτική μέγγενη εταίρων, δανειστών, με την κοινωνία στα όρια εξαθλίωσης, οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να ακολουθήσουν τη στρατηγική της ελάχιστης εθνικής συνεννόησης προετοιμάζοντας πολιτικά στελέχη και ψηφοφόρους τους. Διαφορετικά, πολιτικοί και μπαχαλάκηδες, κατά το «κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι». Εκλεκτικές συγγένειες!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου