Γιατί δεν έχουμε πολιτικά περιοδικά στην Ελλάδα;

Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ
Επικοινωνιολόγου,
Διευθυντή της Think Politics

Σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της, η Ελλάδα έχει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό μέσων ενημέρωσης, ηλεκτρονικών και εντύπων. Στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης ειδικότερα, υπάρχουν δεκάδες εφημερίδες (εθνικές και τοπικές, ημερήσιες και εβδομαδιαίες), ενώ αναρίθμητα είναι τα περιοδικά ειδικού ενδιαφέροντος, όπως βλέπουμε και στις προθήκες των περιπτέρων.

Και όμως, σε μία χώρα όπως τη δική μας, οι πολίτες της οποίας ισχυρίζονται ότι είναι πολιτικά προβληματισμένοι και συνειδητοποιημένοι, υπάρχει μεγάλη έλλειψη από περιοδικά πολιτικής θεματολογίας, κάτι που σπανίως συμβαίνει σε αναπτυγμένο κράτος. Πράγματι, μία περιήγηση στα περίπτερα και στα κέντρα πώλησης Τύπου στη Βόρεια Αμερική και στη Δυτική Ευρώπη θα σας πείσει ότι τα πολιτικά περιοδικά είναι δημοφιλή και διαδεδομένα.

Τι φταίει λοιπόν και δεν έχουμε πολιτικά περιοδικά;
Προφανώς, δεν υπάρχει ζήτηση, διότι όπου γεννάται ζήτηση, ακολουθεί και η προσφορά.
Αλλά και πάλι, γιατί άραγε οι Έλληνες είναι έτοιμοι να διαθέσουν χρήματα για να αγοράσουν περιοδικά για ψάρεμα, κυνήγι, ορειβασία, σκι και ιστιοσανίδα, κατασκευές, συλλογές, μοντελισμό, κηπουρική, μαγειρική, αστρολογία, κοσμικά κουτσομπολιά και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, αλλά όχι για να ενημερωθούν σε βάθος για τις πολιτικές εξελίξεις; Τα αίτια, μπορεί να είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα, απ’ όσο είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, αλλά μπορούμε να συμφωνήσουμε προς το παρόν στα ακόλουθα:

Ως λαός, έχουμε μία λανθάνουσα εντύπωση ότι λόγω της ιστορικής κληρονομιάς μας στον τομέα της πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά κυρίως, λόγω των πολιτικών δυσκολιών (ενίοτε τραγωδιών) που βίωσαν το έθνος και η χώρα μας από τις μέρες της Εθνικής Απελευθέρωσης έως και σήμερα, έχουμε αναπτύξει μία εξαιρετική αίσθηση να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει εις βάθος στο χώρο της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε οδηγός ταξί, θαμώνας καφενείου, υπάλληλος γραφείου, κάθε συγγενής και κοινωνικός μας γνώριμος πιστεύει πως είναι δεινός πολιτικός αναλυτής, ο οποίος μάλιστα, προτιμά να λειτουργεί πάντα ως πομπός και ποτέ ως δέκτης μηνυμάτων πολιτικής πληροφόρησης.

Επιπλέον, το ισχύον σύστημα ενημέρωσης διά μέσου του Τύπου μας έχει εθίσει στην επιφανειακή κατανόηση της πολιτικής επικαιρότητας και όσοι προσπαθούν να την περιγράψουν, ή να τη διερμηνεύσουν, περιορίζονται μονάχα σε πρόχειρα σχόλια, ελκυστικά ευφυολογήματα, ή αιχμές και παραινέσεις. Στην Ελλάδα, είναι ελάχιστα εξελιγμένος ο τομέας της ανάλυσης της επικαιρότητας, οι πολίτες δεν έχουν εκπαιδευτεί να ασχολούνται με τις πολιτικές εξελίξεις στο επίπεδο της δεύτερης κατανόησής τους και αυτό, έχει ως συνέπεια την ουσιαστική ανυπαρξία περιοδικών πολιτικών εντύπων. Διότι, τα πολιτικά περιοδικά, είναι ορισμένα να φιλοξενούν στο περιεχόμενό τους, εκτενή άρθρα, βαθιές αναλύσεις, εκτενείς έρευνες και συνεντεύξεις που διεισδύουν στην καρδιά των ζητημάτων και δε μένουν στην επιδερμίδα.

Είναι σημαντικό να καλυφτεί αυτό το σημαντικό κενό στον τομέα της πολιτικής ενημέρωσης και ας ελπίσουμε ότι κάποιος εκδοτικός όμιλος θα κάνει την αρχή και θα δημιουργήσει ένα σοβαρό σε ύφος και πλούσιο σε ύλη και περιεχόμενο πολιτικό περιοδικό.