Σε κανένα άλλο επίπεδο δεν φαίνεται πιο ξεκάθαρα η απαξίωση που έδειξαν οι πολίτες στους πολιτικούς από αυτόν της εκπροσώπησης στο κοινοβούλιο μας.
Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων, μια και η «ψήφος – χαβαλέ», ή «αντισυστημική» ή η «απολιτίκ», φαίνεται ότι έπιασε τόπο βλέποντας το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου, να βουλιάζει ολοένα και πιο χαμηλά από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, είτε στην ολομέλεια, είτε στις κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις.
Οι βουλευτές μας χαρίζουν τηλεοπτικά σόου με τις ατάκες τους και του χαμηλού επιπέδου διαλόγου τους. Πολλάκις, πεζοδρομιακές εκφράσεις αποκορύφωμα μιας σταθερής εδώ και καιρό διαδικασίας ευτελισμού των θεσμών του κοινοβουλίου, από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μέσω των εκπροσώπων τους, αλλά και των υπολοίπων βουλευτών.
Η αγόρευση από το βήμα της Βουλής έχει γίνει από καιρό επικοινωνιακό παιχνίδι, ακόμη και από τους αρχηγούς των κομμάτων που διαγκωνίζονται για την πιο εντυπωσιακή ατάκα – ευφυολόγημα για να κερδίσουν λίγα λεπτά τηλεοπτικής δημοσιότητας, «έτοιμους» τίτλους για τις εφημερίδες και αρκετά like στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τους ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια, και πολλά μέλη των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, με ελάχιστες εξαιρέσεις που ευτυχώς υπάρχουν, αλλά δυστυχώς αποτελούν μια μικρή μειοψηφία.
Υπερκατανάλωση συνθημάτων, ανούσιες ρητορικές κορώνες, με μοναδικό στόχο την ευκαιριακή εντυπωσιοθηρία, χωρίς επιχειρήματα στο λόγο τους και χωρίς καμία πρόθεση να εγκύψουν με στοιχειώδη σοβαρότητα στα προβλήματα της χώρας και στην καθημερινότητα των πολιτών της.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το ποιάς ποιότητας κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους θέλουμε. Ήρθε η ώρα να ανοίξει ένας διάλογος στην κοινωνία, γιατί αυτοί που έχουμε σίγουρα δεν μας αξίζουν, στην πλειοψηφία τους. Μήπως ένα στοιχειώδες πτυχίο ευπρέπειας και μόρφωσης θα ήταν απαραίτητο;
Μήπως εμείς ως πολίτες «εκτιμήσουμε» την ψήφο μας πέραν μιας ιδιοτελούς σχέσης με τον πολιτικό και πάψουμε να παρακολουθούμε απαθείς αν και συνένοχοι, τον ευτελισμό της βουλής;
Μήπως είναι βούτυρο στο ψωμί πολλών πολιτικών που πιστεύουν ότι η λογική της απαξίας της πολιτικής θα μας κατατρέχει μέχρι τις επόμενες εκλογές, για να πετύχουν εύκολα την επανεκλογή τους ή των διαδόχων τους υιοί και κόρες;
Μήπως η εμπιστοσύνη που δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στα πρόσωπα των αιρετών της αυτοδιοίκησης, είναι μια απάντηση στην απαξία πολλών πολιτικών προσώπων της κεντρικής πολιτικής σκηνής;
Μήπως έφτασε η ώρα να γεννηθεί ένα ακομμάτιστο κίνημα από νέα και ικανά στελέχη, δοκιμασμένα σε θέσεις κλειδιά της διοίκησης για να αναβαθμιστεί το επίπεδο της ελληνικής βουλής αντί της ανακύκλωσης των παλιών ή απίθανων κομματικών επιλογών, που μας προσβάλλουν ως πολίτες;
Μια βουλή που πολλές φορές εκπροσωπείται από ανθρώπους που δεν θα τους περνάμε – όπως συχνά λέμε- ούτε για θυρωρούς! Η τήρηση κομματικής επετηρίδας βλάπτει σοβαρά τα εκλογικά ποσοστό κάθε κόμματος!
Η αξιοκρατία στα μητρώα στελεχών των πολιτικών κομμάτων θα φέρει την πολυπόθητη μεταρρύθμισης τους. Διαφορετικά, ό,τι δεν ανανεώνεται, πεθαίνει!
Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων, μια και η «ψήφος – χαβαλέ», ή «αντισυστημική» ή η «απολιτίκ», φαίνεται ότι έπιασε τόπο βλέποντας το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου, να βουλιάζει ολοένα και πιο χαμηλά από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, είτε στην ολομέλεια, είτε στις κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις.
Οι βουλευτές μας χαρίζουν τηλεοπτικά σόου με τις ατάκες τους και του χαμηλού επιπέδου διαλόγου τους. Πολλάκις, πεζοδρομιακές εκφράσεις αποκορύφωμα μιας σταθερής εδώ και καιρό διαδικασίας ευτελισμού των θεσμών του κοινοβουλίου, από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, μέσω των εκπροσώπων τους, αλλά και των υπολοίπων βουλευτών.
Η αγόρευση από το βήμα της Βουλής έχει γίνει από καιρό επικοινωνιακό παιχνίδι, ακόμη και από τους αρχηγούς των κομμάτων που διαγκωνίζονται για την πιο εντυπωσιακή ατάκα – ευφυολόγημα για να κερδίσουν λίγα λεπτά τηλεοπτικής δημοσιότητας, «έτοιμους» τίτλους για τις εφημερίδες και αρκετά like στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τους ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια, και πολλά μέλη των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, με ελάχιστες εξαιρέσεις που ευτυχώς υπάρχουν, αλλά δυστυχώς αποτελούν μια μικρή μειοψηφία.
Υπερκατανάλωση συνθημάτων, ανούσιες ρητορικές κορώνες, με μοναδικό στόχο την ευκαιριακή εντυπωσιοθηρία, χωρίς επιχειρήματα στο λόγο τους και χωρίς καμία πρόθεση να εγκύψουν με στοιχειώδη σοβαρότητα στα προβλήματα της χώρας και στην καθημερινότητα των πολιτών της.
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το ποιάς ποιότητας κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους θέλουμε. Ήρθε η ώρα να ανοίξει ένας διάλογος στην κοινωνία, γιατί αυτοί που έχουμε σίγουρα δεν μας αξίζουν, στην πλειοψηφία τους. Μήπως ένα στοιχειώδες πτυχίο ευπρέπειας και μόρφωσης θα ήταν απαραίτητο;
Μήπως εμείς ως πολίτες «εκτιμήσουμε» την ψήφο μας πέραν μιας ιδιοτελούς σχέσης με τον πολιτικό και πάψουμε να παρακολουθούμε απαθείς αν και συνένοχοι, τον ευτελισμό της βουλής;
Μήπως είναι βούτυρο στο ψωμί πολλών πολιτικών που πιστεύουν ότι η λογική της απαξίας της πολιτικής θα μας κατατρέχει μέχρι τις επόμενες εκλογές, για να πετύχουν εύκολα την επανεκλογή τους ή των διαδόχων τους υιοί και κόρες;
Μήπως η εμπιστοσύνη που δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στα πρόσωπα των αιρετών της αυτοδιοίκησης, είναι μια απάντηση στην απαξία πολλών πολιτικών προσώπων της κεντρικής πολιτικής σκηνής;
Μήπως έφτασε η ώρα να γεννηθεί ένα ακομμάτιστο κίνημα από νέα και ικανά στελέχη, δοκιμασμένα σε θέσεις κλειδιά της διοίκησης για να αναβαθμιστεί το επίπεδο της ελληνικής βουλής αντί της ανακύκλωσης των παλιών ή απίθανων κομματικών επιλογών, που μας προσβάλλουν ως πολίτες;
Μια βουλή που πολλές φορές εκπροσωπείται από ανθρώπους που δεν θα τους περνάμε – όπως συχνά λέμε- ούτε για θυρωρούς! Η τήρηση κομματικής επετηρίδας βλάπτει σοβαρά τα εκλογικά ποσοστό κάθε κόμματος!
Η αξιοκρατία στα μητρώα στελεχών των πολιτικών κομμάτων θα φέρει την πολυπόθητη μεταρρύθμισης τους. Διαφορετικά, ό,τι δεν ανανεώνεται, πεθαίνει!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου