Δούλεμα με ψιλό γαζί, στην μετά – αλήθεια εποχή, από κυβερνητικό «μέντορα», για την ανάπτυξη που θα έρθει εντός των προσεχών μηνών και θα τρίβουμε τα μάτια μας! Όπου μετά – αλήθεια εποχή, εννοείται μια ρητορική που αγνοεί την πραγματικότητα και εκφράζει προσωπικές απόψεις, εκτός τόπου και χρόνου, τις περισσότερες φορές. Ενώ προχωράει ο «μαθητής» του έκων – άκων στη συμφωνία για νέα μέτρα που θα μας «γονατίσουν», αυτός ευαγγελίζεται ανάπτυξη. Φυσικά, για κάποιους άλλους η ανάπτυξη είναι εδώ και δεν την βλέπουμε. Είναι ο λόγος για να τρίψουμε τα μάτια μας! Φαρσοκωμωδία, στάχτη στα μάτια για κέρδος χρόνου, παρωχημένο πολιτικό κλισέ, σταγόνα αισιοδοξίας με γαρνιτούρα ψευδαίσθησης, καφενειακή αμπελοφιλοσοφία, ή αποπροσανατολισμός για να περνάει η ώρα των τηλεοπτικών ειδήσεων, κυβερνητικά αναίμακτα και γιατί όχι και μια νέα ποικιλία "σανό-τροφής" απαραίτητο συμπλήρωμα, πολλών χιουμοριστικών τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών εκπομπών και αναρτήσεων στα social media. Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε!
Η «ιδρυματοποίηση» του λαού μας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ένας λαός αποχαυνωμένος, απελπισμένος, φοβισμένος, παρακολουθεί καθηλωμένος τα εσωτερικά και παγκόσμια δρώμενα, άλαλος! Με δομικά υλικά, το φόβο και τον τρόμο για το «αύριο», κινδυνεύει να νοσήσει ψυχικά στο σύνολο του. Και το πραγματικό ψυχόδραμα που ζει, θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις αν μέσα στον επόμενο μήνα δεν προχωρήσει η αξιολόγηση. Το φάντασμα του GREXIT επανέρχεται στο προσκήνιο και αυτή τη φορά θα είναι πολύ δύσκολο να ξορκιστεί.
Αποφασισμένοι και αναποφάσιστοι ψηφοφόροι βρίσκονται στα όρια εθνικής κατάθλιψης. Το ένα τρίτο των ψηφοφόρων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν είναι διατεθειμένο να ακούσει τις υποσχέσεις κανενός κόμματος. Έχει «ζόμπι-ματοποιηθεί» η συμπεριφορά του από την απογοήτευση που έχει βιώσει τα τελευταία μνημονιακά χρόνια από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αδιαφορεί και για τη διατήρηση της χώρας στο ευρώ, ή σε πιθανή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Το κεφάλαιο της αξιοπιστίας όλων των πολιτικών αρχηγών στην κλίμακα μέτρησης είναι το χειρότερο των τελευταίων ετών.
Ο Kανένας κερδίζει κατά κράτος τους πάντες και θα προκαλούσε ενθουσιασμό ανάλογο με αυτόν που είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015. Αλλά υπάρχει έλλειμμα νέου δυναμικού, πρωτοεμφανιζόμενου φορέα, με νέο άφθαρτο αρχηγό.
Αδιέξοδα παντού, στο σωτήριο νέο έτος, όπου θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα, την οποία χρόνια προσπαθούμε να ξεπεράσουμε. Να ξορκίσουμε.
Η χώρα μας από γη της Επαγγελίας την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα αντιμετωπίζεται από ξένους επενδυτές, δημοσιογράφους διεθνών μέσων και οίκους αξιολόγησης, ως χώρα «πτωχευμένη» περιγράφοντας με μελανά σημεία την καθημερινότητα των νεόπτωχων πλέον Ελλήνων, της άλλοτε κραταιάς μεσαίας τάξης.
Παράλληλα, η αναμενόμενη κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, με την επέλαση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, αν ισχύσουν οι εξ ανατολής απειλές, καθώς και η αστάθεια πολλών Ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών, συνθέτουν μια θολή και αδιευκρίνιστη εικόνα της δικής μας «ύπαρξης» στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Όσον αφορά για τα δημοσκοπικά ευρήματα, καλά θα κάνουμε να κρατάμε όλοι ένα μικρό καλάθι. Τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα της κάλπης δεν είναι μια γραμμική εξέλιξη των δημοσκοπήσεων. Αδιέξοδα παντού!
Η «ιδρυματοποίηση» του λαού μας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ένας λαός αποχαυνωμένος, απελπισμένος, φοβισμένος, παρακολουθεί καθηλωμένος τα εσωτερικά και παγκόσμια δρώμενα, άλαλος! Με δομικά υλικά, το φόβο και τον τρόμο για το «αύριο», κινδυνεύει να νοσήσει ψυχικά στο σύνολο του. Και το πραγματικό ψυχόδραμα που ζει, θα πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις αν μέσα στον επόμενο μήνα δεν προχωρήσει η αξιολόγηση. Το φάντασμα του GREXIT επανέρχεται στο προσκήνιο και αυτή τη φορά θα είναι πολύ δύσκολο να ξορκιστεί.
Αποφασισμένοι και αναποφάσιστοι ψηφοφόροι βρίσκονται στα όρια εθνικής κατάθλιψης. Το ένα τρίτο των ψηφοφόρων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν είναι διατεθειμένο να ακούσει τις υποσχέσεις κανενός κόμματος. Έχει «ζόμπι-ματοποιηθεί» η συμπεριφορά του από την απογοήτευση που έχει βιώσει τα τελευταία μνημονιακά χρόνια από όλα τα πολιτικά κόμματα. Αδιαφορεί και για τη διατήρηση της χώρας στο ευρώ, ή σε πιθανή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Το κεφάλαιο της αξιοπιστίας όλων των πολιτικών αρχηγών στην κλίμακα μέτρησης είναι το χειρότερο των τελευταίων ετών.
Ο Kανένας κερδίζει κατά κράτος τους πάντες και θα προκαλούσε ενθουσιασμό ανάλογο με αυτόν που είχε προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015. Αλλά υπάρχει έλλειμμα νέου δυναμικού, πρωτοεμφανιζόμενου φορέα, με νέο άφθαρτο αρχηγό.
Αδιέξοδα παντού, στο σωτήριο νέο έτος, όπου θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα, την οποία χρόνια προσπαθούμε να ξεπεράσουμε. Να ξορκίσουμε.
Η χώρα μας από γη της Επαγγελίας την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα αντιμετωπίζεται από ξένους επενδυτές, δημοσιογράφους διεθνών μέσων και οίκους αξιολόγησης, ως χώρα «πτωχευμένη» περιγράφοντας με μελανά σημεία την καθημερινότητα των νεόπτωχων πλέον Ελλήνων, της άλλοτε κραταιάς μεσαίας τάξης.
Παράλληλα, η αναμενόμενη κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, με την επέλαση εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, αν ισχύσουν οι εξ ανατολής απειλές, καθώς και η αστάθεια πολλών Ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών, συνθέτουν μια θολή και αδιευκρίνιστη εικόνα της δικής μας «ύπαρξης» στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Όσον αφορά για τα δημοσκοπικά ευρήματα, καλά θα κάνουμε να κρατάμε όλοι ένα μικρό καλάθι. Τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα της κάλπης δεν είναι μια γραμμική εξέλιξη των δημοσκοπήσεων. Αδιέξοδα παντού!
Κι εμείς μαδάμε τη μαργαρίτα!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου