Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Ούτε το «κίνημα της γραβάτας», ούτε οι ήχοι από τα κράνη των μεταλλωρύχων, ούτε η γνωστή «στάση πληρωμών» από τους πολίτες, αλλά και οι κάθε είδους «επαναστατικές γυμναστικές» θα αλλάξουν το σκηνικό της σημερινής πολιτικής κατάστασης.

Μια νέα πολιτική πραγματικότητα για να καταγραφεί, απαιτείται κάτι περισσότερο από την έκφραση πολιτικής οργής, θυμού, αγανάκτησης. Καμιά κυβέρνηση δεν παραιτείτε επειδή θα διαδηλώσουν ένα απόγευμα μαζικά χιλιάδες πολίτες με πάθος και παλμό.

Για να υπάρξει πολιτική ανατροπή θα πρέπει η κοινωνική αποσταθεροποίηση να έχει χαρακτήρα μονιμότητας και όχι προσωρινό. Με διαδηλώσεις ολίγων ωρών, το πολύ μιας μέρας, η πολιτική ατζέντα δεν αλλάζει και καμία εξουσία δεν βρίσκεται στο καναβάτσο!

Οι επαγγελματικές ομάδες που στηρίζουν την κάθε κυβέρνηση που τους διασφαλίζει το προσωπικό τους συμφέρον, εξακολουθούν να δίνουν ακόμη αξιοπρεπή δημοσκοπικά ποσοστά, με αποτέλεσμα να κερδίσουν χρόνο παραμονής στην εξουσία.

Αλλά, κι αν ακόμη, το κίνημα «παραιτηθείτε» πετύχαινε το στόχο τους και πηγαίναμε σε εκλογές, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι τα εκλογικά αποτελέσματα θα ήταν πού διαφορετικά από τα τελευταία των εκλογών του Σεπτεμβρίου.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δείχνουν και επενδύουν πολλά στις συγκεντρώσεις κάθε είδους διαμαρτυρίας των πολιτών. Δεν βλέπουν τη δική τους αδυναμία να προσελκύσουν ψηφοφόρους με τις θέσεις και τις προτάσεις τους αλλά αποβλέποντας μόνο στην οργή των πολιτών απέναντι σε κάθε είδους εξουσία για να κερδίσουν εκλογικά «ψίχουλα».

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν αναιμικά ποσοστά για τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας και μονοψήφια ποσοστά σε όλα τα υπόλοιπα. Μόνη σταθερά το ποσοστό της αποχής. Από τριάντα πέντε έως σαράντα και πλέον τοις εκατό.

Η απογοήτευση από τα κόμματα, οι «φρούδες» ελπίδες που έχουν μοιράσει κατά καιρούς, η αναξιοπιστία λόγων και έργων των πολιτικών μας έχουν σαν διέξοδο διαμαρτυρίας την αποχή από τους πολίτες. Η αποχή από τις εκλογές φαντάζει ως ιδανική λύση διαμαρτυρίας από μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων. Υπεύθυνη πολιτική στάση καταδίκης ενός σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος ή βούτυρο στο ψωμί όλων εκείνων που θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια; Φτάνοντας η αποχή σε ποσοστό πάνω από σαράντα τέσσερα τοις εκατό στις τελευταίες εκλογές, υπήρξε καμία έμπρακτη καταδίκη του τρόπου διακυβέρνησης της χώρας; Απλά «νομιμοποίησε» τη συνέχιση του ίδιου πολιτικού συστήματος και των ενεργειών του.

Οι πολίτες βλέπουν ότι η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο και οι ίδιοι έχουν βυθιστεί σε ένα τέλμα μιζέριας, απαισιοδοξίας και φτωχοποίησης.

Οι πολίτες δεν πιστεύουν πλέον ότι τα παραδοσιακά κόμματα νοιάζονται γι αυτούς ούτε ότι θα επωφεληθούν από την όποια ανάπτυξη εξαγγέλλει η κυβέρνηση. Έχουν εξαπατηθεί σε πολλά θέματα επιβίωσης και κρατάνε «μικρό» καλάθι στις εξαγγελίες. Χρειάζεται να βρεθεί ένα νέο αφήγημα που θα εμπνεύσει το εκλογικό σώμα και δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε και τα πρόσωπα να το επικοινωνήσουν.

Σχολιαστές τσιτάτων και διαχειριστές εντολών είναι οι περισσότεροι πολιτικοί μας. Όλη μέρα κατοικοεδρεύουν στα social media, μαζεύοντας «likes» και «followers»!
Αρχηγοί και πολιτικά κόμματα που θα συνεχίσουν να εκλέγονται στηριζόμενα στην αγανάκτηση των πολιτών και όχι στην εμπιστοσύνη για τα λεγόμενα τους.


Δεν υπάρχουν σχόλια: