Έχασε και την Γερουσία, μετά τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές, ο Ολαντ. Κοινώς:
Όταν παίρνω φόρα, φόρα-κατηφόρα κι ο θεός ο ίδιος δεν με σταματά.
Μεταρρυθμίσεις κι όχι αέρα κοπανιστό Monsieur, διαφορετικά τα πολιτικά ζόμπι, τύπου
Σαρκοζί καραδοκούν, κι όχι αδικαιολόγητα.
Το κλασσικό κλαψονιαούρισμα -ας μου επιτραπεί ό όρος- των Γάλλων Σοσιαλιστών ότι παρέλαβαν καμμένη γη, δεν πιάνει -κι ευτυχώς- τόπο. Οι πρωτοβουλίες που μετουσιώνονται σε πράξεις υπολογίζονται, ενώ οι μονομερείς διαπιστώσεις εκλαμβάνονται -και πολύ σωστά- ως πολιτική αδυναμία, αν όχι ατολμία.
Προς το παρόν κερδισμένοι δεν είναι ούτε οι Γάλλοι επί τω συνόλω, ούτε η Δεξιά, ούτε οι Σοσιαλιστές, αλλά το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν, το ακροδεξιό τμήμα του γαλλικου κοινοβουλιου που καμουφλαρεται τελευταία άκρως επιτυχημένα ως ριζοσπαστική δεξιά για να 'ναι πιο ελκυστικό και να μην τρομάζει την μεσαία τάξη.
Ανησυχητικά τα μηνύματα της Γαλλικής Δημοκρατίας, λοιπόν, όχι μόνον σε οικονομικό, αλλά ιδίως σε πολιτικό επίπεδο. Αρκεί ένας νέος υπουργός Οικονομικών να φέρει την πολυπόθητη "άνοιξη"; Προφανώς και όχι. Αρκούν οι πρωτοβουλίες για την ανακοπή της ανόδου του μουσουλμανικού εξτρεμισμού; Αναμφίβολα και όχι.
Το πρόβλημα είναι ότι την πολιτική ατζέντα δεν την καθορίζει καν η κυβέρνηση κι ούτε καν η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά είτε πολιτικές προσωπικότητες εκτός γαλλικών συνόρων, είτε καρικατούρες της εγχώριας γαλλικής σκηνής. Και το θέμα είναι ότι τους μεν πρώτους τους χρειάζεσαι, τους δε δεύτερους δεν αρκεί να τους αγνοείς.
Σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες. Αλλά αυτό ήταν πάντα η γοητεία και η πρόκληση της πολιτικής, μην γελιόμαστε. Όποιος μπαίνει στο χορό, θα χορέψει. Το αν θα το κάνει επιτυχημένα και με διάρκεια μαλιστα, εξαρτάται από πολλούς εξωγενείς παράγοντες, αλλά κυρίως από την βούληση του ιδίου να πρωτοστατήσει του "χορού". Μέχρι στιγμής ο κ. Ολαντ κρατά το μαντήλι κι αφήνουν τους άλλους να τον "σέρνουν"... δυστυχώς. Για πόσο; Όχι για πολύ, γιατι τα παλαμάκια τελείωσαν κι η ορχήστρα κουράστηκε. Εκτός κι αν ο Γάλλος πρόεδρος επιδείξει την τελευταία στιγμή μοναδικές, αν όχι εκπληκτικές ικανότητες. Μπορεί; Οι συνθήκες δεν τον ευνοούν. Και η πολιτικη αρένα, ως γνωστόν, δεν αντέχει, ουτε αρέσκεται σε αδύναμους κρίκους.
Το κλασσικό κλαψονιαούρισμα -ας μου επιτραπεί ό όρος- των Γάλλων Σοσιαλιστών ότι παρέλαβαν καμμένη γη, δεν πιάνει -κι ευτυχώς- τόπο. Οι πρωτοβουλίες που μετουσιώνονται σε πράξεις υπολογίζονται, ενώ οι μονομερείς διαπιστώσεις εκλαμβάνονται -και πολύ σωστά- ως πολιτική αδυναμία, αν όχι ατολμία.
Προς το παρόν κερδισμένοι δεν είναι ούτε οι Γάλλοι επί τω συνόλω, ούτε η Δεξιά, ούτε οι Σοσιαλιστές, αλλά το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν, το ακροδεξιό τμήμα του γαλλικου κοινοβουλιου που καμουφλαρεται τελευταία άκρως επιτυχημένα ως ριζοσπαστική δεξιά για να 'ναι πιο ελκυστικό και να μην τρομάζει την μεσαία τάξη.
Ανησυχητικά τα μηνύματα της Γαλλικής Δημοκρατίας, λοιπόν, όχι μόνον σε οικονομικό, αλλά ιδίως σε πολιτικό επίπεδο. Αρκεί ένας νέος υπουργός Οικονομικών να φέρει την πολυπόθητη "άνοιξη"; Προφανώς και όχι. Αρκούν οι πρωτοβουλίες για την ανακοπή της ανόδου του μουσουλμανικού εξτρεμισμού; Αναμφίβολα και όχι.
Το πρόβλημα είναι ότι την πολιτική ατζέντα δεν την καθορίζει καν η κυβέρνηση κι ούτε καν η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά είτε πολιτικές προσωπικότητες εκτός γαλλικών συνόρων, είτε καρικατούρες της εγχώριας γαλλικής σκηνής. Και το θέμα είναι ότι τους μεν πρώτους τους χρειάζεσαι, τους δε δεύτερους δεν αρκεί να τους αγνοείς.
Σταυρόλεξο για δύσκολους λύτες. Αλλά αυτό ήταν πάντα η γοητεία και η πρόκληση της πολιτικής, μην γελιόμαστε. Όποιος μπαίνει στο χορό, θα χορέψει. Το αν θα το κάνει επιτυχημένα και με διάρκεια μαλιστα, εξαρτάται από πολλούς εξωγενείς παράγοντες, αλλά κυρίως από την βούληση του ιδίου να πρωτοστατήσει του "χορού". Μέχρι στιγμής ο κ. Ολαντ κρατά το μαντήλι κι αφήνουν τους άλλους να τον "σέρνουν"... δυστυχώς. Για πόσο; Όχι για πολύ, γιατι τα παλαμάκια τελείωσαν κι η ορχήστρα κουράστηκε. Εκτός κι αν ο Γάλλος πρόεδρος επιδείξει την τελευταία στιγμή μοναδικές, αν όχι εκπληκτικές ικανότητες. Μπορεί; Οι συνθήκες δεν τον ευνοούν. Και η πολιτικη αρένα, ως γνωστόν, δεν αντέχει, ουτε αρέσκεται σε αδύναμους κρίκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου