Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Άρθρο της Στέλλας Παπαμιχαήλ - Δημοσιογράφος - Φιλόλογος Ξορκίζουν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης τα σενάρια περί πρόωρων εκλογών, που αναδύθηκαν στην επιφάνεια με αφορμή τις αγεφύρωτες -όπως φάνηκε- διαφωνίες στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, που οδήγησαν στον τραγέλαφο να «βρέχει αντιρατσιστικά» στη βουλή. Από την επομένη κιόλας της θυελλώδους όπως εξελίχθηκε σύσκεψης των τριών κυβερνητικών εταίρων, με αιχμή το νόμο Ρουπακιώτη, εκπρόσωποι των τριών κομμάτων έσπευδαν να διαβεβαιώσουν ότι δεν τίθεται θέμα ρηγμάτωσης της κυβερνητικής συνοχής με τους κυρίους Βενιζέλο και Κουβέλη να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά ο ένας στον άλλο και να αποφασίζουν να κατεβάσουν από κοινού τον αντιρατσιστικό νόμο που πρώτη είχε ζητήσει η ΝΔ και απέρριψε στην πορεία για τους δικούς της εσωτερικούς- κομματικούς λόγους. Πολιτικά στελέχη με μακροχρόνια εμπειρία οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ με την κοινή απόφασή τους επαναβεβαίωσαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν να παρέχουν την στήριξή τους στην κυβέρνηση συνεργασίας και να συμμαχήσουν στο συγκεκριμένο θέμα, προκειμένου να αποσοβήσουν τις όποιες συνέπειες θα είχε για τα κόμματά τους μια κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Αλλά και η στρατηγική Σαμαρά, παρά τις όποιες τάσεις ηγεμονίας -φυσικό εξάλλου καθώς στους τρεις είναι ο ισχυρότερος πόλος - στόχο έχει την προστασία της τρικομματικής κυβέρνησης, καθώς ενδεχόμενη εσωτερική της κατάρρευση θα αποδυνάμωνε αυτομάτως και τη ΝΔ. Μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν ταυτιστεί μεταξύ τους, παρά τις άλλοτε ευδιάκριτες τις περισσότερες φορές δυσδιάκριτες διαφορετικές ιδεολογικές αποχρώσεις και έχουν δεθεί στο άρμα μιας κοινής μοίρας, καθώς έχουν υπερασπιστεί από κοινού, είτε με μεγαλύτερη είτε με μικρότερη ζέση το καθένα από αυτά, τις ίδιες πολιτικές και παρόμοιες επιλογές. Τους ενώνει ο εθνικός στόχος διαμήνυσε πρόσφατα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος όμως βλέπει την δημοφιλία του κόμματους του να πέφτει περαιτέρω, ενώ από την άλλη ο Φώτης Κουβέλης διαπιστώνει ότι το κόμμα του αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει τη φθορά του ΠΑΣΟΚ, που θα ήταν η φυσική δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων. Και αυτό γιατί τα δύο αυτά κόμματα έχουν γίνει πια συγκοινωνούντα δοχεία και μοιράζονται ανισομερώς τις περισσότερες φορές προς όφελος του ισχυρού πόλου, δηλαδή της ΝΔ, τα όποια οφέλη της συγκυβέρνησης, ενώ χάνουν περισσότερο από τα ατοπήματά της… Οι εκλογές στην παρούσα φάση λοιπόν είναι το πιο πιθανό να μην βρίσκονται στην ατζέντα κανενός εκ των δύο βασικών διπόλων και διεκδικητών της εξουσίας που έχουν διαμορφωθεί στην πολιτική σκακιέρα, δηλαδή ΝΔ- ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ από τη μια και του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Στους μεν τρεις συν-εταίρους διότι το κλίμα αισιοδοξίας που τεχνηέντως καλλιεργούν εδώ και τρεις μήνες σταδιακά εξανεμίζεται (αλήθεια ποιος από τους 1 εκατ. 400 χιλιάδες ανέργους θα σκεφθεί στην κάλπη τον εθνικό στόχο του κ. Βενιζέλου;) στο δε ΣΥΡΙΖΑ γιατί τρέχει κατοστάρι σε μια προεκλογική κούρσα με όχημα την προσπάθεια του να αναβιώσει το αλησμόνητο «λεφτά υπάρχουν» που πλέον όχι μόνο δεν παραπλανεί τους ψηφοφόρους αλλά τους εξοργίζει κιόλας… Εξάλλου η πρόσφατη εμπειρία του παρελθόντος αποδεικνύει ότι οι πρόωρες εκλογές -εν μέσω μνημονίου- δεν αποτελούν μια safe επιλογή για κανέναν…