Επιστροφή… αλλά σε τι;

Του Θανάση Παπαμιχαήλ,
Επικοινωνιολόγου- Διεύθυντη στη Think Politcs

Γέμισε ο ηλεκτρικός και το μετρό της πρωτεύουσας με εργαζόμενους που γύρισαν από την άδειά τους, και οδεύουν σιωπηλοί, κατηφείς, μελαγχολικοί, προς τα γραφεία και τις υπηρεσίες τους.

Είναι γεγονός. Οι απανταχού Έλληνες επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους.
Επέστρεψαν στις «απανωτές» επαναλήψεις τηλεοπτικών σειρών, ελληνικών ταινιών και στην πλειάδα από σαπουνόπερες που χαρακτηρίζουν τη φθινοπωρινή τηλεοπτική οθόνη.

Επέστρεψαν σε νέα προγράμματα και ριάλιτι, που αναπαράγουν όμως στο μέγιστο τα παλιά, φτιάχνοντας νέους σταρ σε όλα τα επαγγέλματα.

Επέστρεψαν στις άστοχες επευφημίες περί έγκρισης της δεύτερης δόσης του δανείου από το ΔΝΤ.

Επέστρεψαν στο μοιρολόι περί αποκλεισμού της Εθνικής Μπάσκετ.

Επέστρεψαν σε μια Ελλάδα χωρίς τη «διέξοδο» του τσιγάρου.

Επέστρεψαν στις «απανωτές» ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών.

Επέστρεψαν σε ένα «βεβιασμένο» φθινόπωρο που εγκαινιάστηκε με το πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης.

Επέστρεψαν σε γειτονιές με κλειστά καταστήματα και λουκέτα.

Επέστρεψαν στην καμένη Πρέβελη.

Επέστρεψαν στα άγχη, τα προβλήματα, και το άδειο πορτοφόλι.

Επέστρεψαν σε όλα αυτά τα «ευχάριστα» που χαρακτηρίζουν πάντοτε την επιστροφή μας στη ρουτίνα, στην καθημερινότητα.

Επέστρεψαν στην πραγματικότητα.

Έχουν πάρει, όμως, οι υπεύθυνοι το μήνυμα ότι αυτή η «βίαιη» επιστροφή στην πραγματικότητα πρέπει κάποτε επιτέλους να αλλάξει;

Δημοσιεύτηκε στο Ad Business