Γιόζεφ Γκαίμπελς, ο σκοτεινός μετρ της προπαγάνδας, ναζιστής, δημαγωγός, συνεργάτης του Χίτλερ, εμπνευστής και ενορχηστρωτής διαβολικών προπαγανδιστικών ενεργειών, δημιούργησε τη σχολή Γκαίμπελς. Μια σχολή που πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν να μιμηθούν. Κάποιοι με επιτυχία και άλλοι με «χονδροκομμένες» αποτυχημένες προσπάθειες, άλλοτε με οχετούς ψηφιακής ψευδολογίας, και άλλοτε με κυβερνητικούς βερμπαλισμούς. Ο λαϊκισμός, οι ψεύτικες υποσχέσεις και τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα αποτελούν κύρια μαθήματα κατεύθυνσης της σχολής Γκαίμπελς. Και καλοί οι κυβερνητικοί μαθητές παρά το γεγονός ότι φόρτωσαν στις πλάτες των πολιτών νέους δυσβάσταχτους φόρους, επέβαλλαν τα capital controls, στέρησαν την οικονομία από κάθε επενδυτική ρευστότητα, θριαμβολογούν για την λεκτική αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας σύμφωνα με τις αξιολογήσεις των οίκων αξιολόγησης του εξωτερικού, που σχεδόν πάντα πέφτουν έξω τις αξιολογήσεις τους! Τα δύο εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας, οι διορθωτικές αλλαγές που λιμνάζουν και η απούσα εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της επιτυχίας και της υπευθυνότητας των κυβερνώντων!
Η μεγάλη επιτυχία των συλλαλητηρίων έδωσε στην κυβερνώσα παράταξη τη δυνατότητα να αναδείξει ένα ακόμη ταλέντο στις «Γκαιμπελικές» μεθόδους. Με έναν ακόμη άσο στο μανίκι, που λέγεται NOVARTIS, κατάφερε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το μεγάλο εθνικό θέμα, το Σκοπιανό, αλλά και μία πραγματική ευκαιρία, για παρθενορραφή στο διάτρητο ηθικό πλεονέκτημα τους. Η σπουδή της αποκάλυψης του σκανδάλου, απέδειξε πόσο φοβήθηκε τις πλατείες, όπου άλλοτε κυριαρχούσε καθοδηγώντας αγανακτισμένα πλήθη και υποκινώντας πράξεις βίας στο όνομα της οργής των αδικημένων πολιτών.
Με οδηγό τον πανικό από τον όγκο των συλλαλητηρίων και την συνεχιζόμενη δημοσκοπική κατάρρευση δεν δίστασαν για να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα, να πετάξουν τη λεγόμενη «λάσπη» σκανδαλολογίας στον καθρέφτη, αδιαφορώντας για τη δολοφονία χαρακτήρων και υποβάθμιση της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό.
Στη δίνη του πρόσκαιρου κομματικού οφέλους, της δημοσκοπικής ανάτασης και της επιδιωκόμενης διάλυσης της αντιπολίτευσης, το πολιτικό μας σύστημα, στο σύνολο του, βγαίνει τρομερά λαβωμένο, αν και οι ιθύνοντες διαλαλούν ότι έχουν «λευκό ποινικό και πολιτικό μητρώο». Το ποινικό που προσθέτουν, είναι ατυχές. Αν είχαν ποινικό μητρώο «λερωμένο», δεν θα ήταν στη Βουλή.
Η χώρα μας, μετά από μια μνημονιακή οκταετία, βρίσκεται σε εξαιρετικά αδύναμη θέση και στην κόψη του ξυραφιού. Χρειάζεται από τους έχοντες την ευθύνη της διακυβέρνησης, ψυχραιμία, συνέπεια, συνεργασία, υπευθυνότητα, ρεαλισμό στην εκτίμηση, γέφυρες πολιτικής σταθερότητας και εθνικά περιθώρια συνεννόησης και όχι κομματικά.
Όσο για τις λεγόμενες «Γκαιμπελικές» μεθόδους, καλό είναι να τις αποφεύγει η κάθε κυβέρνηση. Υποθάλπουν τη συζήτηση και τον διάλογο, οδηγούν στη λάσπη και σε κλοτσοπατινάδες. Στο «δόξα πατρί» της κρίσης, η φοίτηση στη μεγάλη σχολή Γκαίμπελς φιντανακίων και αλεπούδων της πολιτικής, βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία.
Η μεγάλη επιτυχία των συλλαλητηρίων έδωσε στην κυβερνώσα παράταξη τη δυνατότητα να αναδείξει ένα ακόμη ταλέντο στις «Γκαιμπελικές» μεθόδους. Με έναν ακόμη άσο στο μανίκι, που λέγεται NOVARTIS, κατάφερε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το μεγάλο εθνικό θέμα, το Σκοπιανό, αλλά και μία πραγματική ευκαιρία, για παρθενορραφή στο διάτρητο ηθικό πλεονέκτημα τους. Η σπουδή της αποκάλυψης του σκανδάλου, απέδειξε πόσο φοβήθηκε τις πλατείες, όπου άλλοτε κυριαρχούσε καθοδηγώντας αγανακτισμένα πλήθη και υποκινώντας πράξεις βίας στο όνομα της οργής των αδικημένων πολιτών.
Με οδηγό τον πανικό από τον όγκο των συλλαλητηρίων και την συνεχιζόμενη δημοσκοπική κατάρρευση δεν δίστασαν για να αλλάξουν την πολιτική ατζέντα, να πετάξουν τη λεγόμενη «λάσπη» σκανδαλολογίας στον καθρέφτη, αδιαφορώντας για τη δολοφονία χαρακτήρων και υποβάθμιση της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό.
Στη δίνη του πρόσκαιρου κομματικού οφέλους, της δημοσκοπικής ανάτασης και της επιδιωκόμενης διάλυσης της αντιπολίτευσης, το πολιτικό μας σύστημα, στο σύνολο του, βγαίνει τρομερά λαβωμένο, αν και οι ιθύνοντες διαλαλούν ότι έχουν «λευκό ποινικό και πολιτικό μητρώο». Το ποινικό που προσθέτουν, είναι ατυχές. Αν είχαν ποινικό μητρώο «λερωμένο», δεν θα ήταν στη Βουλή.
Η χώρα μας, μετά από μια μνημονιακή οκταετία, βρίσκεται σε εξαιρετικά αδύναμη θέση και στην κόψη του ξυραφιού. Χρειάζεται από τους έχοντες την ευθύνη της διακυβέρνησης, ψυχραιμία, συνέπεια, συνεργασία, υπευθυνότητα, ρεαλισμό στην εκτίμηση, γέφυρες πολιτικής σταθερότητας και εθνικά περιθώρια συνεννόησης και όχι κομματικά.
Όσο για τις λεγόμενες «Γκαιμπελικές» μεθόδους, καλό είναι να τις αποφεύγει η κάθε κυβέρνηση. Υποθάλπουν τη συζήτηση και τον διάλογο, οδηγούν στη λάσπη και σε κλοτσοπατινάδες. Στο «δόξα πατρί» της κρίσης, η φοίτηση στη μεγάλη σχολή Γκαίμπελς φιντανακίων και αλεπούδων της πολιτικής, βλάπτει σοβαρά τη Δημοκρατία.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου