«Αλήθειες» εναντίον πραγματικότητας. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το έργο της κατασκευής μιας άλλης εκδοχής των γεγονότων, το έχουμε ζήσει αρκετές φορές, όσες τουλάχιστον πανηγυρικά μας το σερβίριζε, η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς. 

Η αρχή έγινε από το αξέχαστο δημοψήφισμα που το ΟΧΙ μετατράπηκε σε ΝΑΙ, όταν μετονομάστηκε η Τρόικα σε «Θεσμούς», και όταν το σύνθημα από τους αγανακτισμένους του Συντάγματος «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» μεταφράζεται από τους κυβερνόντες ως «κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας σε πλειστηριασμό». Το μόνο οχυρό της Δεξιάς, «ποδαρικό με το δεξί» που ανθίσταται στις πιέσεις της Αριστεράς να μετονομαστεί σε «ποδαρικό με το αριστερό» για να φέρνει γούρι με τα επιδόματα που μέσα στο νέο έτος θα μας κατακλύσουν λόγω της φοροεπιδρομής που ετοιμάζουν. 

Είναι απίστευτη η ικανότητα της κυβέρνησης να ακολουθεί πιστά τα διδάγματα της οργουελικής στρατηγικής «Μην αφήνετε την πραγματικότητα να σας καταστρέφει μια ωραία ιστορία». Επιμείνετε στο «παραμύθι». 

Μόνο που η πραγματικότητα είναι πέραν του δέοντος σκληρή. Οι πολίτες δεν επηρεάζονται πλέον από διαγγέλματα, πληρωμένα media, δηλώσεις κομματικών εγκάθετων αλλά κρίνουν με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Την τσέπη τους, τα σκληρά μέτρα, τους βάρβαρους κόφτες, τα εξωπραγματικά πλεονάσματα. Μπορούν να κρίνουν αν αντί για «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, θα έχουμε «καθαρή είσοδο» σε νέο τούνελ δοκιμασιών. 

Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει, εδώ και οκτώ χρόνια, και καμιά ξεδιάντροπή εξαγορά ψήφων, μέσω μερισμάτων, επιδομάτων και με ψίχουλα ελεημοσύνης δεν μπορούν να σβήσουν τη φωτιά μιας πιθανής κοινωνικής έκρηξης, με άγνωστα αποτελέσματα. 

Η νεότερη πολιτική ιστορία απέδειξε ότι κανένας πολιτικός δεν κέρδισε εκλογές δίνοντας μικρά ή μεγάλα αντίδωρα, όπως τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. 

Αυτό που περιμένει σήμερα ο πολίτης, είναι ο πολιτικός να αναλαμβάνει τις ευθύνες για τις πράξεις ή τις παραλείψεις του. Να λέει την πραγματική αλήθεια και όχι την κατασκευασμένη διγλωσσία, τις βαρύγδουπες εκφράσεις, τον κυνισμό που ενοχλεί. Οι πολίτες, πάντα θαύμαζαν τους πολιτικούς που πήγαιναν κόντρα στο ρεύμα, δεν επιδίωκαν την μονιμότητα, και υπερασπίζονταν το δημόσιο συμφέρον των πολλών, δίνοντας παραδείγματα πολιτικής ευπρέπειας και ηθικής. 

Οι πολίτες θέλουν φρέσκο πολιτικό λόγο, καινοτόμες ιδέες, σύγχρονες ιδεολογίες, αντί για πολυκαιρισμένες τροφές ληγμένων ιδεολογιών. 

Τα κοινωνικά μερίσματα φτάνουν να καθαρίσουν τα πλημμυρισμένα διαμερίσματα της Μάνδρας, με όσο ιδεολογικό πρόσημο κι αν τυλιχτούν; Γέμισε λάσπη ο τόπος, φυσική και από χείμαρρους ψευδολογίας. Κρυμμένοι πολιτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι πίσω από γραφειοκρατία, μετατόπιση ευθυνών, διαγραφές ποινών, σφυρίζοντας αδιάφορα και περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Η πολιτική επιβίωση είναι το πρώτο αυτονόητο. Αλλά γι αυτήν θα «δουλέψουν» ακόμη, κόμματα και όργανα, μονταζιέρες, διαστρέβλωση λέξεων, αργυρώνητα Μέσα και τα γνωστά μας πλέον trolls του διαδικτύου.

Όμως το ψέμα έχει πάντα κοντά ποδάρια και δεν μπορεί να τρέξει μακριά. Η πραγματικότητα κερδίζει στον μεταξύ τους αγώνα. 

Θανάσης Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος