«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται». Μια πολιτική ατάκα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή που ο νυν Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται ότι δεν ασπάζεται.
Η πολιτική «θυσία» για πολλούς και «αποστρατεία» για κάποιους άλλους της Ντόρας Μπακογιάννη το αποδεικνύει. Η από-οικογενειοποίηση του κόμματος που ηγείται θα έχει και συνέχεια ή θα σταματήσει στα του «οίκου» του; Σε μια περίοδο που υπάρχει ανάγκη μέγιστης δυνατής συσπείρωσης, οι νέες κομματικές «γκρίνιες» και συζητήσεις που έχουν προκληθεί, βοηθούν την εικόνα αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης εξουσίας του κόμματος του; Στην παρούσα συγκυρία αυτό βρήκαν οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι του ως το πιο δυνατό πολιτικό αφήγημα, μετά το δυσνόητο αφήγημα περί «νέου πατριωτισμού», που ακούσαμε στο προσυνέδριο της Θεσσαλονίκης;
Το μόνο πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν αν θα υπουργοποιηθεί η αδελφή του αν και όταν γίνει Πρωθυπουργός. Έτσι θα σπάσει τα αυγά της κομματικής νομενκλατούρας και του νεποτισμού;
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια της οικογενειακής διαμάχης και τώρα παίρνει και διαστάσεις κομματικές. Ο έχων το πάνω χέρι βάζει τους κανόνες και καθορίζει το παιχνίδι. Μόνο που δεν πρέπει να ξεχνά τη ρήση του θυμόσοφου λαού «Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, τελικά πέφτει ο ίδιος μέσα» και το γνωστό σε όλους μας «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος»!
Πως θα αντιμετωπίσει την επομένη που θα είναι στην κυβέρνηση, τη μη υπουργοποίηση γόνων παλιών πολιτικών που έχουν δυνατά εκλογικά και κοινωνικά ερείσματα; Εσωκομματική αντιπολίτευση, αυθωρεί και παραχρήμα!
Σε όλα τα κόμματα υπάρχουν τα λεγόμενα πολιτικά βαρίδια. Χρειάζεται όμως σωστός στρατηγικός σχεδιασμός για την απόρριψη τους, χωρίς να κοστίσουν στη συνοχή του κόμματος. Πολύ περισσότερο όταν το κόμμα βρίσκεται στην εξώπορτα της εξουσίας. Μια λάθος στρατηγική κίνηση μπορεί να του κοστίσει την είσοδο. Οι ενδοπαραταξιακές σχέσεις δεν θα πρέπει να ακολουθούν τον κανόνα, πολιτική με συναίσθημα. Η πίκρα για τη μη στήριξη μας δεν θα πρέπει να οδηγεί σε ρήξεις. Στην πολιτική όπως διαβάζουμε και στις «Αρχές του Πολέμου» του κινέζου στρατηγού Σουν Τζου, είναι σοφό να κρατάμε τους αντιπάλους κοντά. Να γνωρίζουμε τις επόμενες κινήσεις του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η επίθεση εναντίον της οικογενειοκρατίας, είναι πέραν από κάθε λογική και πολύ άδικη για μια πολιτική προσωπικότητα, με πολύ σημαντική πορεία στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Οι υπουργοί δεν εκλέγονται απ’ ευθείας από το λαό αλλά διορίζονται από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό. Αυτός παρουσιάζει το Υπουργικό Συμβούλιο και όλα τα διορισμένα πολιτικά πρόσωπα που χρειάζεται για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό. Ανεξήγητη η βιασύνη αποκλεισμού ενός προσώπου, με το πρόσχημα της οικογενειοκρατίας, εκτός κι αν έχουν συμφωνηθεί θέσεις εκτός των Ελληνικών συνόρων και εντός των Ευρωπαϊκών. Ίδωμεν!
Ακόμη, πολλές είναι οι εκπλήξεις που παρουσιάζονται σε επίπεδο προσώπων με την αξιοκρατία και την οικογενειοκρατία να μπαίνουν σε δεύτερο επίπεδο!
Όσο για τις Ιφιγένειες που δεν θα συμμετέχουν στο Υπουργικό Συμβούλιο, σιγά τα ωά! Χορτάσανε….
Τελικά, και η πολιτική ατάκα του αείμνηστου πολιτικού ηγέτη «Αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο» έχει τους εκφραστές της ακόμη και σήμερα!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου