Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Όταν... Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Όταν από ιστορικό ατύχημα βρεθείς στην καρέκλα της εξουσίας.
Όταν ενδύεσαι εσωτερικά με αντικομφορμισμό και εξωτερικά με Armani.
Όταν για μια χούφτα χειροκροτήματα, από περιθωριοποιημένες ομάδες, λόγω λόγου, γεμάτου από εμμονές, λαϊκισμούς, δαιμονοποιήσεις και δογματισμούς.
Όταν τα παρωχημένα ιδεολογικά στερεότυπα, οι τετριμμένες δικαιολογίες, γελοίες παρομοιώσεις και τα επικοινωνιακά τερτίπια, παίζουν το ρόλο αναπνευστήρα πολιτικής επιβίωσης.
Όταν τα μόνα επαναστατικά ένσημα, είναι η κομματική αφοσίωση και το delivery αφισών, flyers τοξικών κομματικών αποβλήτων.
 
Όταν οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος και υπερασπιστές των φτωχών, υπογράφουν, το πιο επαχθές μνημόνιο μαζί με τις χαρτοπετσέτες που μπερδεύτηκαν ανάμεσα και σήμερα μοιράζουν χαρτζιλίκια.
 
Όταν οι δολοφόνοι χαρακτήρων και οι τότε άγγελοι της διαφάνειας βρίσκουν καταφύγιο σήμερα σε μονόπλευρες αλήθειες και σε μονοπάτια προπαγάνδας ολοκληρωτικών συστημάτων.
 
Όταν φορώντας τη λεοντή του ασυμβίβαστου, με λάθος ιδεοληπτικές αναγνώσεις της πραγματικότητας, προκλήθηκε οικονομική πανωλεθρία και ευρωπαϊκή αβεβαιότητα.
 
Όταν ασήμαντα πρόσωπα, μικρού μεγέθους και ελάχιστου ειδικού βάρους αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν υψηλά διαβαθμισμένες ενέργειες.
 
Όταν με ελιτιστικό πνεύμα, υφολογικές υπερβολές, ξεπερασμένη ιδεολογική κουλτούρα, αφυδατωμένο λόγο, χτίζετε κοινωνίες που νοσούν ψυχικά.
 
Όταν στοκάρετε τις ρωγμές των κομματικών αρμών με νεολογισμούς, χιονοστιβάδες λαϊκισμού και ασαφή λόγια.
 
Όταν οι «Εμποράκοι» των ψεύτικων ελπίδων παρέα με τα καλοπληρωμένα τρολς και αργυρώνητους κονδυλοφόρους δεν πείθουν κανέναν πλέον και συγκεντρώνουν «μούντζες» ως αρνητικό πρόσημο στα πραγματοποιηθέντα.
 
Όταν το καλογυαλισμένο «τίποτα» συνδυάζεται με τη λογική του «ανάλαφρου» αρθρώνεται πολιτικός λόγος, δίκην Ποντίου Πιλάτου.
 
Όταν μια δράκα νοματαίων του χαβαλέ χώρου, έχουν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση με φούμο και βαριοπούλες κι αυτό θεωρείται ακτιβισμός και μόδα.
 
Όταν πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα αυτοδικίας λόγω ατιμωρησίας των υπεύθυνων ταραχοποιών και συγκάλυψης των ενεργειών τους από άλλοτε συνοδοιπόρους.
 
Όταν
 το αυτονόητο ηθικό πλεονέκτημα μιας πολιτικής παράταξης γίνεται προπαγανδιστικό αφήγημα στρατηγικής επικοινωνίας του.
 
Όταν η σκανδαλολογία, οι ύβρεις και η ακραία πόλωση κοσμούν σε καθημερινή βάση τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και την πρωτοκαθεδρία των τηλεοπτικών ειδήσεων των καναλιών.
 
Όταν μετά από κάθε δημοσκόπηση ανοιγοκλείνουν οι ψαλίδες της διαφοράς μεταξύ των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής και χύνονται τόνοι μελάνης για τις πρόσκαιρες αναλύσεις.
 
Όταν οι τηλεοπτικές άδειες εισέρχονται για μια ακόμη φορά στην τελική ευθεία, θα αλλάξουν κάτι στην καθημερινότητα των πολιτών ή μόνο τα οικονομικά των βαρόνων;
 
Όταν «ξεκατινιάζονται» στο Ναό της Δημοκρατίας, το κάνουν για τον φτωχό λαό ή για την προβολή των ίδιων μέσω τηλεθέασης;
 
Όταν συμπάσχουν με τα θύματα των καταστροφικών καιρικών φαινομένων, γιατί συμμετέχουν μόνο με λόγια συμπόνιας και αγάπης και με την παροχή κρατικών χρημάτων; Βατράχια έχουν στην τσέπη τους;
Όταν, όταν, όταν… τότε η αποστοίχηση από την κοινωνία είναι το μόνο μαθηματικά βέβαιο επακολούθημα. Το βραβείο του αδίστακτου αμοραλιστή θα απονεμηθεί σε άλλο χρόνο. Αποδρομή από την καρέκλα της εξουσίας αναμενεται οσονούπω.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δεν υπάρχουν σχόλια: