Του Θανάση Παπαμιχαήλ,
Επικοινωνιολόγου, Διευθυντή της Think Politics
Μέχρι τώρα είχαμε εθνική σταρ, εθνική φωνή, εθνικά μπούτια, τώρα έχουμε και κάτι που έλειπε. Την εθνική πορνοστάρ. Μια εθνική πορνοστάρ πρωταγωνίστρια ταινίας που σκηνές της περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι και οι συνεντεύξεις της αποτελούν εθνικό γεγονός σε πρωινά, μεσημεριανά αλλά και βραδινά προγράμματα. Εθνική διαπόμπευση και εθνικός λιθοβολισμός δεν έχει συμβεί, μέχρι στιγμής.
Μόνο κάποια «τούβλα» σε δεσμίδες των 100 ευρώ έχουν πέσει στα πόδια της κι αυτά για να εξαπλώσουν τη φήμη της στα πέρατα του κόσμου.
Τα πήρε όλα. Τηλεθέαση, χρήματα, διασημότητα, μπουκάλι σαμπάνιας και το νούμερο ένα ανδρικό μόριο σε μήκος. Της λείπει όμως κάτι. Η πολιτική αναγνώριση. Ένα αξίωμα. Αν ζούσε στην Ιταλία, σίγουρα θα είχε καλύτερη τύχη, μια και Πρωθυπουργός διαλέγει όμορφες σταρλετίτσες για τα υπουργικά, βουλευτικά, δημοτικά αξιώματα.
Αντίθετα, στην Ελλάδα, το εθνικό δεν εκτιμάται. Άλλωστε το λένε όλοι «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της». Στο εξωτερικό αναγνωρίζεσαι και αναδεικνύεσαι χωρίς μέσον. Με την αξία σου, με το ταλέντο σου, και όχι με πισωστηρίγματα.
Βέβαια, τα πάντα ρει, που έλεγε και ο Ηράκλειτος. Ίσως τη δούμε στην Ελλάδα και Δήμαρχο ή Βουλευτή, γιατί όχι και Υπουργό…
Δημοσιεύτηκε στο AdBusiness, 29/03/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου