Όταν οι αντιπολιτεύσεις δεν μαθαίνουν! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Υπάρχει μία παροιμία που λέει "δεν μπορεί να σκοντάψεις δύο φορές, στην ίδια πέτρα"! 

Στην πολιτική όπως και ζωή το να σκοντάφτεις δύο φορές την ίδια πέτρα σημαίνει ότι δεν έχεις διδαχθεί από τα λάθη σου. Ηγέτες και κοινωνίες που επαναλαμβάνουν τα ίδια σφάλματα δείχνουν αδυναμία προσαρμογής και 

έλλειψη διοαρατικότητας. Η πολιτική απαιτεί  μνήμη, κρίση και ικανότητα να αξιοποιούνται οι εμπειρίες του παρελθόντος ώστε να αποφεύγονται παγίδες στο μέλλον. Έτσι το ρητό τονίζει την αξία της μάθησης μέσα από τα λάθη 

ώστε αυτά να μην επαναλαμβάνονται.

Στην πολιτική και  ιδιαίτερα στο χώρο της αντιπολίτευσης συμβαίνει να επαναλαμβάνονται λάθη στρατηγικής, τακτικής, προσώπων με αποτέλεσμα να οδηγούνται, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ξανά και ξανά σε εκλογικές ήττες.

Σύνηθες το φαινόμενο από αντιπολιτεύσεις εγκλωβισμένες σε εσωστρέφεια, προσωπικές φιλοδοξίες, αδυναμία συγκρότησης πειστικού εναλλακτικού σχεδίου και προσαρμογής στις νέες κοινωνικές συνθήκες να οδηγούνται σε αλλεπάλληλες ήττες από τον ίδιο αντίπαλο. 

Βλέπουμε αντιπολιτεύσεις, στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και στην αυτοδιοίκηση, να ανακυκλώνουν τις παλιές συνταγές, φθαρμένα προσώπα, εσωτερικές έριδες αντί να ακούσουν την κοινωνία και να αλλάξουν πορεία. 

Σαν να σκοντάφτουν  ξανά και ξανά στην ίδια πέτρα ενώ η κοινωνία τις προσπερνά. 

Το μοτίβο είναι να ξεκάθαρο. Επαναλλαμβανόμενα λάθη, ίδιες συνταγές, ίδια αποτελέσματα. 

Μόνο ένας αιθεροβάμων θα περίμενε κάτι διαφορετικό.

Στην τοπική αυτοδιοίκηση στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη, βλέπουμε συχνά τις αντιπολιτεύσεις, στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, να ανακυκλώνουν την ίδια τακτική, τις προσωπικές αντιπαραθέσεις, εσωστρέφεια και άρνηση συνεργασιών. Αποτέλεσμα να αφήνουν τον εκάστοτε τοπικό άρχοντα να κυριαρχεί χωρίς σοβαρό λόγο. 

Η πολιτική δεν συγχωρεί την αδράνεια. Όποιος επιμένει να σκοντάφτει στην ίδια πέτρα 

κινδυνεύει να μείνει μόνιμα στην άκρη του δρόμου, βλέποντας τους άλλους να προχωρούν!

 

(Άρθρο από τη σειρά των άρθρων "Σκέψεις ενός Επικοινωνιολόγου")