Νέοι πολιτικοί: Σε ποιο κόμμα να "ποντάρετε", για να χτίσετε πολιτική πορεία όταν θα γραφθεί η ιστορία! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η είσοδος στην πολιτική δεν είναι απλή υπόθεση και σίγουρα δεν είναι ένα απλό παιχνίδι τύχης. Για τους νέους ανθρώπους, που φιλοδοξούν να μπουν στο πολιτικό στίβο και να διαμορφώσουν τις εξελίξεις, να βρίσκονται μέσα στο κέντρο των αποφάσεων, η επιλογή του κόμματος που θα ενταχθούν, παίζει καθοριστικό ρόλο. Ρεαλιστικά δεν αρκεί να είναι ιδεολογικά ευθυγραμμισμένοι, χρειάζεται να δουν και την προοπτική εξουσίας. Η επιλογή κόμματος δεν είναι απλώς επιλογή "κομματική στέγης" αλλά ένας χώρος μάχης, συνεργασίας και ευθύνης. 

 

Η χώρα μας χρειάζεται νέους πολιτικούς να "μπολιάσουν" με το υγιές υπάρχον πολιτικό κομμάτι, όσο μέγεθος κι αν έχει. Οι νέοι δεν είναι το μέλλον αλλά το παρόν στην πολιτική.

Ένας νέος πολιτικός, θα πρέπει, πριν πάρει τις αποφάσεις του, να μελετήσει τις κοινωνικές και πολιτικές τάσεις της κοινωνίας. Ποιες είναι οι αξίες, ποια είναι τα θέματα που ενδιαφέρουν τους νέους και φυσικά αν υπάρχει και κενό εκπροσώπησης.

 

Η ισχυρή και "χαρισματική" προσωπικότητα ενός αρχηγού κόμματος, προσφέρει ευκαιρίες ανέλιξης, ιδιαίτερα σε νέα στελέχη. Δεν είναι όμως αρκετή. Θα πρέπει να εξετάσετε αν υπάρχουν οι αναγκαίες δομές και οργανωμένες τοπικές οργανώσεις. Διαφορετικά, είναι ένα πολιτικό κόμμα "μιας χρήσης" και απλά κάνετε ένα "πέρασμα" στην πολιτική σκηνή 

χωρίς να χτίζετε την προσωπική πολιτική σας πορεία. Παράλληλα θα πρέπει ο νέος πολιτικός να δει αν το κόμμα- επιλογής του, τον εκφράζει αξιακά, διαφορετικά κινδυνεύει να φθαρεί προσωπικά και πολιτικά.

 

Ένα κόμμα στα πρόθυρα της εξουσίας είναι μια ευκαιρία για ένα νέο πολιτικό, αρκεί  να μπει "νωρίς", γιατί τα κόμματα όταν γίνουν κυβερνήσεις, επιλέγουν στελέχη με διαδρομή στο κόμμα και πολύ λίγα άτομα μόνο με πρόσωπο. Θα πρέπει να προλάβει το "κύμα" της επιτυχίας.

 

Η επιλογή κόμματος, για ένα νέο πολιτικό, δεν είναι συμβολική πράξη ταύτισης αλλά 

ουσιαστική επιλογή  κατεύθυνσης και προοπτικής. Αν ο στόχος είναι η συμμετοχή στην διακυβέρνηση τότε η πολιτική διαίσθηση  πρέπει να συνδυαστεί με την στρατηγική σκέψη.

 

Σας εύχομαι ένα όμορφο, ξεκούραστο και φωτεινό καλοκαίρι! Ραντεβού  ξανά  τον Σεπτέμβρη, με νέες ιδέες, όρεξη και δύναμη  για όσα μας περιμένουν και σίγουρα δεν θα είναι λίγα!

 

Όταν η πολιτική επικοινωνία οδηγεί σε λάθος ανθρώπους την εξουσία. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.).

 

Στην εποχή της εικόνας και της στρατηγικής ο σύμβουλος επικοινωνίας, ο επικοινωνιολόγος, παίζει καθοριστικό ρόλο στο χτίσιμο του προφίλ ενός υποψηφίου, στη δημιουργία των μηνυμάτων, στο σχεδιασμό της προεκλογικής εκστρατείας, στις ομιλίες, τις συνεντεύξεις του και σε πολλά ακόμη. Ο ρόλος του επικοινωνιολόγου δεν περιορίζεται μόνο στη διαχείριση της εικόνας του υποψηφίου, είναι ένας ρόλος με επιρροή, με ηθικές και πολιτικές προεκτάσεις. Μια συνεργασία που ενέχει έναν κίνδυνο, που αναγνωρίζεται πολύ αργά. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη! 

Όταν οι άνθρωποι που επιλέγουμε να στηρίξουμε αποδεικνύονται  ανάξιοι της εμπιστοσύνης όχι μόνο της δικής μας αλλά και του κόσμου. Δεν είναι λίγες οι φορές που επικοινωνιολόγοι έχουν νιώσει τη  δυσάρεστη επίγευση της απογοήτευσης. 

Υποψήφιοι που μόλις κέρδισαν την καρέκλα της εξουσίας πρόδωσαν αρχές και αξίες, μπροστά στη ματαιοδοξία, την ιδιοτέλεια, τη διαφθορά, απαξίωσαν όσους τους  στήριξαν και δεν τήρησαν τις υποσχέσεις απέναντι στην κοινωνία. 

Μεγάλη η ευθύνη ενός επικοινωνιολόγου όταν ο πελάτης του ασκεί την εξουσία χωρίς ήθος, χωρίς συνέπεια, χωρίς κοινωνική προσφορά. 

Η επικοινωνία στην πολιτική είναι ένα όπλο πολύ δυνατό και πρέπει να χρησιμοποιείτε με κριτήριο τη συνείδηση και κυρίως με μέτρο. Πρέπει όλοι όσοι ασχολούμαστε με την πολιτική επικοινωνία να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή του υποψηφίου πελάτη. Ποιό είναι το προφίλ , το όραμα, οι στόχοι του για την επόμενη ημέρα. 

Διαφορετικά συμμετέχουμε, άθελα μας, στη διαιώνιση ενός συστήματος που απαξιώνει όχι μόνον εμάς ως επαγγελματίες αλλά και την πολιτική και την κοινωνία.  Όσοι δουλεύουμε πίσω από τις "κουρτίνες" επηρεάζουμε άμεσα ή έμμεσα, τπ μέλλον το δικό μας των παιδιών μας και της κοινωνίας. 

Γιατί η πολιτική επικοινωνία δεν είναι απλώς τεχνική. Είναι ευθύνη. 

Ίσως χρειάζεται να επιλέγουμε καλύτερα ποιον βοηθάμε να ανέβει, να κερδίσει την εξουσία. Δεν είναι όλοι οι υποψήφιοι άξιοι πολιτικής εκπροσώπησης όσο "εκλέξιμοι" κι αν φαίνονται από πρώτη άποψη. 

Ένας επαναπροσδιορισμός των κριτηρίων με τα οποία επιλέγουμε συνεργασίες για να μην είναι ασήκωτο το ηθικό βάρος!

 

(Από την σειρά των άρθρων: Σκέψεις ενός Επικοινωνιολόγου!)

Η ελληνική πολιτική μοιάζει με τηλεοπτικό reality επιβίωσης. Φύγε εσύ, έλα εσύ! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης.(Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στο ελληνικό πολιτικό reality επιβίωσης δεν έχει σημασία ποιος θα επιβιώσει αρκεί να φύγει αυτός που αντιπαθούμε. Δεν έχει σημασία αν φύγουμε και εμείς, αρκεί που πετύχαμε να φύγει ο "άλλος".  Αρκεί που καταφέραμε να έχουμε ίσες ευκαιρίες στην καταστροφή!  Να θυμίσω τη φράση "γαία περί μιχθήτω".  Να γίνουν όλα μπάχαλο και μετά βλέπουμε. 

Στην πολιτική είναι το εθνικό μας σπορ. Δεν ψηφίζουμε απλώς καταψηφίζουμε και μετά ακολουθεί η επένδυση στο "τίποτα". Φυσικά το πιο σημαντικό σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Όχι απαραίτητα προς το καλύτερο.  Αρκεί να μην είναι ο ίδιος, ο προηγούμενος! 

Είναι μια βαθιά πολιτισμική ριζωμένη σοφία στο σύγχρονο έλληνα ψηφοφόρο.  Βαριέται εύκολα και πιστεύει ότι η φράση "γαία περί μιχθήτω"  δεν είναι καταστροφή. Είναι ποιητική πολιτική πράξη κάθαρσης! Αδιαφορεί αν ακολουθήσουν, ακρίβεια, capital  control, κλειστές  τράπεζες, ανεργία στα ύψη, απομόνωση, θεσμική αποσύνθεση. 

Μετά τον "Κανέναν" που έρχεται πρώτος στην προτίμηση των Ελλήνων ψηφοφόρων, έρχεται η επένδυση στο απόλυτο τίποτα. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν ούτε προγράμματα ούτε σχέδια ούτε νέες ιδέες ούτε μεταρρυθμίσεις  ούτε αξιόλογες πολιτικές προσωπικότητες. Η πολιτική δεν είναι τηλεοπτικό reality επιβίωσης ούτε πρέπει έτσι να αντιμετωπίζεται.

 Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, δεν ευθύνεται μόνο ένας και αν αυτός φύγει, όλα θα διορθωθούν. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και αφορά κατάλυση θεσμών, γραφειοκρατία και πολιτικές κουλτούρες σε βάθος ετών.  Η έλλειψη πολιτικής πρότασης, χωρίς σχέδιο διακυβέρνησης, είναι πολιτική καταστροφική για τη δημοκρατία, αν οι πολίτες αδιαφορούν για το αύριο του κράτους και τις δομές του και ενδιαφέρονται μόνο για την πτώση του "εχθρού" . Γίνονται εύκολα θύματα δημαγωγίας, φανατισμού και πολιτικού καιροσκοπισμού. 

Στην πολιτική η φράση  "γαία περί μιχθήτω"  σηματοδοτεί συλλογική κόπωση χωρίς πυξίδα  και μια πολιτική ανωριμότητα που δεν λογαριάζει συνέπειες και οδηγεί στην απόλυτη καταστροφή.

 

Πώς να μιλήσετε για πολιτική στην παραλία χωρίς να μυρίζετε… άρωμα καρύδας! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Καλοκαίρι με 40 βαθμούς υπό σκιά και από το μέτωπο της ξαπλώστρας, με τα κεφτεδάκια στο κλασικό τάπερ, το φρέντο καπουτσίνο στο χέρι κι εσείς να θέλετε να μιλήσετε και να αναλύσετε την πολιτική κατάσταση της χώρας, σκουπίζοντας τον ιδρώτα κάτω από τα τεράστια γυαλιά ηλίου;
Κινδυνεύετε να χαρακτηριστεί είτε stand up – κωμικός η και στην καλύτερη περίπτωση γραφικός influencer.
Αν είστε πολιτικός, δεν πάτε στην παραλία για να πουλήσετε την πολιτική πραμάτεια σας ούτε να κάνετε branding του εαυτού σας. Το πολύ – πολύ να ακούσετε τα "σχολιανά" με τα οποία οι άνθρωποι θα σας "στολίσουν" και απλά θα ψελλίσετε  εξηγήσεις αν χρειαστεί.
Φυσικά, μπορείτε να ξεκινήσετε μία πολιτική κουβέντα είτε βολτάροντας είτε πίνοντας αναψυκτικά στο υπαίθριο μπαρ, με πολλή προσοχή, με τακτ και με δόσεις αυτοσαρκασμού της πολιτικής και διάφορων πολιτικών προσώπων.
Ο κόσμος κουράστηκε από την υπερβολική πολιτική επικάλυψη των πάντων. Θέλει καθαρές κουβέντες, ειλικρίνεια και απεχθάνεται την αποστειρωμένη ξύλινη γλώσσα. Αφήστε την για την επόμενη δημόσια τοποθέτηση σας στην συνέλευση του συλλόγου των  εφαπλωματοποιών που είστε καλεσμένος!
Ο κόσμος ζητάει αυθεντικότητα, μονολεκτική και σκωτσέζικου τύπου επικοινωνία, μία δροσερή πινελιά, κάτω από τον ήλιο της παραλίας και όχι φλυαρία.
Στην παραλία όπως και σε κάθε άλλη κοινωνική εκδήλωση ο κόσμος συναναστρέφεται με ανθρώπους που τον σέβονται, τον ακούνε ακόμη και αν διαφωνούν μαζί του.
Μιλήστε τους σαν άνθρωπος όχι σαν δελτίο Τύπου.

Ακολουθήστε την πλατωνική φιλοσοφία και βάλτε την προσωπική συμμετοχή σας στα δρώμενα. 

Παίξτε μαζί τους από τένις μέχρι beach volley και θα πετύχετε ψυχική συμμετοχή.
Δείξτε ότι καταλαβαίνετε, πως ζει, πως σκέφτεται ακόμη και τι τον κρατάει ξύπνιο τα βράδια.
Έτσι, θα τον κερδίσετε στην παραλία όχι γιατί μυρίζεται άρωμα καρύδας αλλά γιατί "φοράτε" το άρωμα της Αλήθειας!

 

Όλο μέλι, μέλι, και τηγανίτα τίποτα. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Η φράση «όλο μέλι, μέλι, και τηγανίτα τίποτα» περιγράφει εύγλωττα και εύστοχα την απόσταση ανάμεσα στα μεγάλα λόγια και τη μικρή ή ανύπαρκτη πράξη. Η φράση αυτή, τα μεγάλα λόγια, χωρίς αντίκρισμα, περιγράφουν πολιτικούς που υπόσχονται τα πάντα, πριν τις εκλογές και μετά αρχίζουν τις δικαιολογίες γιατί δεν προχώρησαν σε πράξεις.

Ξαφνικά η «τηγανίτα» εξαφανίστηκε και το μόνο που έμεινε από το μέλι είναι το άρωμα. Όσο οι πολίτες συνεχίζουμε να επιβραβεύουμε το μέλι τόσο θα μένουμε νηστικοί. Δεν θα πιστεύουμε σε τίποτα, σε κανέναν. Θα χαθεί η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα, θα ενισχυθεί ο λαϊκισμός και θα καλλιεργηθεί η αδιαφορία και η αποχή από τις κάλπες.

Κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές, οι πολιτικοί ως σεφ, θα μας σερβίρουν υποσχέσεις γλυκές και γκουρμέ, αλλά στο τέλος θα καταλήξουμε να τρώμε αέρα κοπανιστό.

Θα χορτάσουμε από εξαγγελίες οράματα, γλυκόλογα, αλλά θα υποχρεωθούμε μετά τις εκλογές σε υποχρεωτική νηστεία!

Το μενού της πολιτικής, το πιάτο της ημέρας των εκλογών είναι γεμάτο από ελπίδα, καραμελωμένες υποσχέσεις και μέλι για να γλιστράνε ευχάριστα στον ουρανίσκο των ψηφοφόρων.

Το εστιατόριο του πολιτικού μας συστήματος, έχει βραβευθεί με πολλά αστέρια χάρη των σεφ που έχουν κερδίσει τις καρδιές των πεινασμένων πελατών τους, που πιστεύουν ότι μπορεί να χορτάσουν από λόγια.

Και για να σοβαρευτούμε. Η πολιτική χρειάζεται λόγο, αλλά και πράξη. Το ζητούμενο είναι ο πολιτικός να μιλάει ωραία και να πείθει με τα λεγόμενα του.

Όσο όμως ψηφίζουμε με βάση τα λόγια, δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονα γιατί θα τρώμε ένα μενού με σάλτσα χωρίς φαγητό!

 

Ο καιρός επηρεάζει την πρόθεση ψήφου στις δημοσκοπήσεις; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

 Έρευνες δείχνουν ότι το περιβάλλον, οι καιρικές συνθήκες στις οποίες απαντά κάποιος σε μία δημοσκόπηση, μπορεί να επηρεάσουν τις απαντήσεις του. 

Φυσικά δεν έχει μελετηθεί ενδελεχώς, η επίδραση του καλού ή κακού καιρού, στις δημοσκοπήσεις και κατ επέκταση η στάση των πολιτών απέναντι στην πολιτική πραγματικότητα. Η λογική λέει ότι η επίδραση του καιρού στις απαντήσεις που δίνονται  στις δημοσκοπικές έρευνες, θα πρέπει να είναι περιορισμένη και επιφανειακή. 

Οι βαθύτερες πολιτικές απόψεις και προθέσεις των πολιτών παραμένουν σε μεγάλα βαθμό ανεπηρέαστες από τα καιρικά φαινόμενα. 

Όμως ,όπως έχει παρατηρηθεί από δημοσκόπους. όταν ο καιρός είναι καλός, οδηγεί τους πολίτες σε  "ήπιες" και λιγότερο πολωμένες απαντήσεις και έτσι δίνουν καλύτερα δημοσκοπικά ποσοστά στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα και δείχνουν λιγότερη αντίδραση σε σημαντικά θέματα και προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά. 

Οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν τη διάθεση των πολιτών και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ειδικά  σε περιπτώσεις όπου οι δημοσκοπικές διαφορές είναι μικρές και η ρευστότητα της κοινής γνώμης μεγάλη. 

Ακόμη, έχει παρατηρηθεί ότι στις δημοσκοπήσεις που ακολουθούν την περίοδο μικρών ή μεγάλων διακοπών των πολιτών, τα αποτελέσματα επηρεάζονται από το βαθμό της ικανοποίησης που είχαν οι πολίτες κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. 

Ο θετικός βαθμός ικανοποίησης, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένα ποσοστά για το κυβερνών κόμμα η και το αντίθετο. Οι ηλιόλουστες  ημέρες βελτιώνουν την ψυχολογία των ανθρώπων, αυξάνουν την αισιοδοξία και επηρεάζουν τις απαντήσεις στις δημοσκοπικές έρευνες, θετικά έστω και στο ελάχιστο  βαθμό. 

Οι  πολιτικοί αναλυτές  λαμβάνουν υπόψη τις καιρικές συνθήκες, κάτω από τις οποίες διενεργήθηκαν  οι έρευνες για τη σωστότερη ερμηνεία των δημοσκοπικών αποτελεσμάτων. Σε περιόδους ακραίων καιρικών φαινομένων όπως καύσωνες, πλημμύρες, έντονου ψύχους, οι πολίτες επηρεάζονται ψυχολογικά και οι απαντήσεις τους στις δημοσκοπικές ερωτήσεις, είναι  ευθέως ανάλογες της ψυχολογικής τους προσωπικής  διάθεσης. Γι αυτό και καλύτερα να αποφεύγονται! 

Και το μεγάλο ερώτημα. Ο καιρός επηρεάζει την πρόθεση ψήφου σε μια δημοσκόπηση ή η λογική;

Για καλό και για κακό πάρτε μετεωρολογική πρόβλεψη πριν στηθούν οι κάλπες!

 

Μεταρρυθμίσεις πραγματικές, όχι επικοινωνιακές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Μεταρρυθμίσεις με προτεραιότητα και βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, λύσεις σε βασικά προβλήματα της κοινωνίας και σωστή διαχείριση των θεσμικών προβλημάτων, σημαντικών για την επιβίωση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Οι εξαγγελίες για τις τακτικές και έκτακτες επισκέψεις του πρωθυπουργού, στα υπουργεία και οι  «ανιαρές» επισκέψεις, υπηρετούν τον στρατηγικό σχεδιασμό της κυβέρνησης ότι ασχολείται με την καθημερινότητα της κοινωνίας, αλλά μέχρι εκεί. Πρόχειρες λύσεις, με την αλάνθαστη συνταγή να ακολουθεί. Παροχές για κάθε κοινωνική «ασθένεια» από την ακρίβεια στα super markets μέχρι τα εισιτήρια των πλοίων και την επιδότηση ενός ενοικίου. Έκτακτα επιδόματα με «μόνιμο» χαρακτήρα. Τα "καλά" νέα σε πρώτο πλάνο, εξαγγελίες τώρα και χρήματα πολύ αργότερα!

Τα επιδόματα μοιράζονται σαν τα χαρτζιλίκια με τα οποία ξεγελάμε τα μικρά παιδιά, με την πονηριά να φέρουν κάποιες ψήφους τελικά στις κάλπες.

Το σύνολο της αντιπολίτευσης κατακερματισμένο σε πολλά προσωποκεντρικά κόμματα, συμφωνεί με τα επιδόματα, «ψίχουλα» τα αποκαλεί και ακολουθεί  την πεπατημένη πελατειακή λογική.

Προσώρας, λεφτά υπάρχουν και μοιράζονται αφειδώς στους έχοντες χαμηλά εισοδήματα με στόχο να περιοριστούν η οργή και ο θυμός και να προλάβει το χρόνο που απομένει πριν στηθούν οι κάλπες.

Η κορύφωση των  μεταρρυθμίσεων αναμένεται να γίνει στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Ελπίζουμε να αιφνιδιαστούμε θετικά και ευχάριστα με πρακτικές μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν σε ζωτικά θέματα που ταλανίζουν τους πολίτες και ιδιαίτερα τα φτωχότερα στρώματα των συμπολιτών μας.

Πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην ακρίβεια και όχι νέα «καλάθια νοικοκυριού, νονού και κουμπάρου»! Πραγματικές μεταρρυθμίσεις , στο να βρίσκουν σπίτι τα νέα ζευγάρια, να βρίσκουν στέγη όσοι εργάζονται στα νησιά μας, να μπουν κανόνες περιορισμού της «μάστιγας» του Airbnb και όχι επιδότηση του ενός ενοικίου και επιδόματα στα εισιτήρια. Κανόνες παντού. Πραγματικές μεταρρυθμίσεις, στο δημογραφικό πρόβλημα, στο μεταναστευτικό, στην ερήμωση της περιφέρειας. Το σκηνικό της επίπλαστης βελτίωσης της εικόνας της κοινωνίας, έχει ημερομηνία λήξης, αν θέλει η κυβέρνηση να περάσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό πριν τη λήξη της τετραετίας.

Ο χρόνος τελειώνει όπως και τα χρήματα από την Ευρώπη και οι περικοπές των επιδομάτων, θα φέρουν τα πάνω – κάτω. Μεταρρυθμίσεις πραγματικές, όχι επικοινωνιακές γιατί μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος και να δούμε επαναλήψεις άλλων εποχών που μας γύρισαν πίσω!

 

Γιατί οι γυναίκες, δεν ψηφίζουν γυναίκες στις εκλογές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

  

Οι Ελληνίδες δεν βλέπουν με «καλό μάτι» τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια. Τις ψηφίζουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν τις προτιμούν 

στην κάλπη. Η υποεκπροσώπιση των γυναικών σε όλους τους θεσμούς είναι σε όλους γνωστή. Στον πρώτο βαθμό της αυτοδιοίκησης, στο σύνολο των 334 Δημάρχων, μόνο ένας μικρός αριθμός γυναικών έχουν καταφέρει να εκλεγούν στη θέση  Δημάρχου. 

Το ίδιο συμβαίνει και στον β’ βαθμό της αυτοδιοίκησης αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ο θεσμός της ποσόστωσης των γυναικών στο ψηφοδέλτιο είναι ένα μέσο για μεγαλύτερη συμμετοχή, αλλά όχι αυτοσκοπός. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να «παντρέψει» την πολιτική με τις υποχρεώσεις της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.
Η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός για να μπορέσουν οι γυναίκες να ασχοληθούν με τα κοινά. Από βρεφονηπιακούς σταθμούς, προνοιακές δομές, ολοήμερα σχολεία, ισότητα στις αμοιβές, μέχρι αποδοχή των ανδρών πολιτικών, των γυναικών σε προνομιακές θέσεις εξουσίας.
Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι άνδρες πολιτικοί θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα μοιράζονται τις πρώτες θέσεις με γυναίκες πολιτικούς ακόμη και τη θέση του Πρωθυπουργού!
Παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα παραμένει και για να λυθεί χρειάζεται οι γυναίκες να ψηφίζουν γυναίκες. Στο άρθρο μου αυτό, θα βρείτε μικρές συμβουλές, για να προσεγγίσουν οι γυναίκες- υποψήφιες, το ιδιαίτερο αυτό κοινό και να το πάρουν με το μέρος τους.
Όταν μια γυναίκα παλεύει καθημερινά να τα βγάλει πέρα με το πλήθος των ρόλων της, εργαζόμενη, νοικοκυρά, μητέρα, είναι λογικό να αντιμετωπίζει με καχυποψία και φθόνο το πρότυπο της πετυχημένης γυναίκας που τα προλαβαίνει όλα και να διεκδικεί και μια θέση στα κοινά.
Μια γυναίκα υποψήφια "ενδύεται" τις περισσότερες φορές τη λάθος όψη της «αρρενωπότητας» των συναδέλφων ανδρών υποψηφίων. Κυκλοφορούν οι γυναίκες -υποψήφιες με κοστούμι, επίπεδη σόλα και χαρτοφύλακα. Μιλάνε με τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, παρεμβαίνουν με τραχύτητα και «ευνουχίζουν» το γυναικείο τους προφίλ και τη δική τους πολιτική προοπτική. Η γυναίκα πολιτικός που θέλει να εμφανιστεί αποκλειστικά ως κυνική τεχνοκράτης ή άκαμπτη διαχειρίστρια, έχει χάσει μεγάλο μέρος από την προσωπικότητα της και κάποια από τα ανθρώπινα, γήινα στοιχεία του φύλου της. Ακόμη και η «σιδηρά κυρία» της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ, αναγνώριζε με υψηλή εκτίμηση τη θέση της ως συζύγου.
Πολύ συχνά οι γυναίκες υποψήφιες, πέφτουν στην παγίδα να δημιουργούν υπερβολική οικειότητα με τα ανδρικά μέλη μιας οικογένειας-ψηφοφόρων, με αποτέλεσμα να απειλείται η οικογενειακή γαλήνη, στα μάτια των γυναικών ψηφοφόρων.
Μια υποψήφια πολιτικός θα πρέπει να βρει μια κοινή βάση αναφοράς με τη γυναίκα ψηφοφόρο. Να «μιλήσει» μαζί της και να ταυτιστεί με γυναικεία θέματα από συνταγές μαγειρικής, μόδα, συμβουλές ομορφιάς, και γενικότερα για θέματα καθημερινότητας που θα βοηθήσουν και θα προδώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ «φιλενάδων».
Είστε γυναίκα και μιλάτε σε γυναίκα. Όσο προφανές κι αν είναι αυτό, τονίστε το στη συζήτηση σας. Χρησιμοποιείστε τη φράση «εμείς οι γυναίκες» διαμορφώνοντας την αίσθηση στην ακροάτρια σας ότι ανήκετε στην ίδια ομάδα και ότι σας συνδέουν κοινά προβλήματα και ανησυχίες. Βρείτε το κουμπί της ομάδας που ανήκει η ψηφοφόρος, προσαρμόστε το λόγο και τις προτάσεις σας και πάρτε την με το μέρος σας.
Είναι γεγονός ότι η μικρή συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, προκαλεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα. Οφείλουμε όλοι, πολίτες και πολιτεία να σταθούμε αρωγοί στα προβλήματα των γυναικών. Να ξεπεραστούν οι δισταγμοί της συμμετοχής στην πολιτική. Γιατί όπως είπε και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».

 

Μη μαδάτε τη μαργαρίτα μέχρι τις εκλογές. Πολλές οι ερωτήσεις, λίγες οι απαντήσεις. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Είναι γνωστό ότι μέχρι τις εκλογές, όποτε αυτές κι αν γίνουν, το πολιτικό σκηνικό θα παρουσιάζει μεγάλη ρευστότητα, με μόνη «σταθερά» την πρώτη θέση κόμματος που κάθε ημέρα που περνάει δείχνει ότι δύσκολα θα απειληθεί, πλην κάποιου «τυχαίου» γεγονότος που μπορεί να φέρει τα πάνω- κάτω.

Το κυβερνών κόμμα αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο έχει πρόσφατα, πολιτικό σύστημα, έχει χαρακτηριστεί από πολιτικό άνδρα ως «κλαμπ-νάνων» και η δεύτερη θέση εναλλάσσεται διαρκώς μετά τις τελευταίες Ευρωεκλογές.

Το πρώτο μεγάλο ερώτημα είναι, αν στις επόμενες εκλογές, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα καταφέρει να κερδίσει την αυτοδυναμία ή θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με άλλο κόμμα ή θα πάει σε δεύτερες εκλογές. Το γεγονός ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δείχνει μια ανοδική δημοσκοπική τάση και σημαντικά περιθώρια συσπείρωσης της εκλογικής της βάσης, τη φέρνουν πιο κοντά στη θέση του «αυτοδύναμου κυρίαρχου κόμματος». Η μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο και μη ύπαρξη εναλλακτικού πόλου διεκδίκησης της εξουσίας, δίνουν θετικό πρόσημο στο πολιτικό αποτύπωμα της αυτοδυναμίας; Κανένα μάδημα μαργαρίτας δεν θα μας δώσει απάντηση στο ερώτημα.

Και προχωράμε στα επόμενα μεγάλα ερωτήματα. Πόσο θα μπορέσει να κρατηθεί η δεύτερη θέση, από ένα πολιτικό κόμμα, που επένδυσε μονοθεματικά στην τραγωδία των Τεμπών και στην οργή και θυμό των πολιτών;

Τα έντονα αντισυστημικά χαρακτηριστικά θα παραμείνουν μέχρι τη στιγμή της κάλπης ή τα νέα διλήμματα της εκλογικής αναμέτρησης και το υφιστάμενο ασταθές οικονομικό και διεθνές περιβάλλον θα αλλάξουν τα εκλογικά δεδομένα; Και εδώ, δεν θα δώσει τις απαντήσεις καμία μαργαρίτα!

Το σκηνικό των πιθανών μετεκλογικών συνεργασιών σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας είναι το άλλο μεγάλο ερώτημα.

Ο σημερινός τρίτος «παίκτης» στις δημοσκοπήσεις έχει κάνει «σημαία» του την αυτόνομη στρατηγική του. Η εμπειρία του παρελθόντος, του έχει διδάξει πολλά και έχει αφήσει το αποτύπωμα της.

Προεκλογικές δηλώσεις για συνεργασία, θα πυροδοτήσουν φυγόκεντρες δυνάμεις και το κόμμα θα «μείνει» από ικανό αριθμό ψηφοφόρων. Μετεκλογικά κι αν τα ποσοστά είναι υψηλά, τότε η συμμετοχή με όρους ισχυρού εταίρου, συζητιέται. Αλλά και πάλι, κανένα μάδημα μαργαρίτας, δεν το απαντά.

Και το τελευταίο ερώτημα, είναι πόσα κόμματα θα «πιάσουν» το πολυπόθητο 3% και ποια θα είναι η σειρά των κομμάτων, που θα εκπροσωπηθούν στο νέο κοινοβούλιο.

Και χωράφι από μαργαρίτες να μαδάγαμε, πάλι δεν θα παίρναμε απαντήσεις!

 

Μήπως οι "αναποφάσιστοι" στις δημοσκοπήσεις, είναι οι "σκεπτόμενοι" πολίτες; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Πλανώνται πλάνην οικτρά όσα πολιτικά κόμματα δίνουν πλέον μεγάλη βαρύτητα σε δημοσκοπικά ευρήματα. Σχεδόν καθημερινά εμφανίζονται δημοσκόποι στα κανάλια, παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις και ερμηνεύοντας τις απαντήσεις των πολιτών, δίκην ερμηνείας των χρησμών της Πυθίας. Σας θυμίζω τη γνωστή της απάντηση όταν ρωτήθηκε για το φύλο ενός παιδιού.  "Άρρεν ου Θήλυ"! Ανάλογα με το που θα βάλετε το κόμμα θα το βρείτε!!!

Με πίνακες, γραφήματα, πίτες και τα συναφή γραφιστικά, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πρώτο κόμμα, δεύτερο κόμμα, τρίτο κόμμα και στο τέλος «πρόθεση ψήφου», «εκτίμηση ψήφου», «μετά την αναγωγή των αναποφάσιστων» και πάει λέγοντας.

Η πρώτη θέση άλλοτε παίζει με «αυτοδυναμία» και άλλοτε εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει η λέξη «συνεργασία»!

Όμως παντού στον Πλανήτη Γη, οι δημοσκοπικές εταιρίες κρατούν έναν κρυφό άσο στο μανίκι τους. Το ποσοστό του στατιστικού λάθους, όταν πέσουν έξω στις προβλέψεις τους. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό το παιχνίδι των πολιτών – ψηφοφόρων στις έρευνες, που παίζουν το «άλλα λέω κι άλλα κάνω» όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.

Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών – ψηφοφόρων, που απαντάνε στις έρευνες, θα προτιμήσουν την ημέρα της κάλπης, να μείνουν στον καναπέ του σπιτιού τους ή να πάνε για καφέ, αν είναι ηλιόλουστη η ημέρα. Και φυσικά δεν το λένε στους δημοσκόπους.

Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές παίζουν περισσότερο προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ κάποιου κόμματος ή ακόμη για να παραλύσουν κάθε διάθεση αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, δημιουργώντας τάσεις αδράνειας των πολιτών. Αντί να καταγράφουν τις τάσεις της κοινωνίας, τις δημιουργούν!

Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, γίνεται πιο εύκολα όταν στηρίζεται και σε δημοσκοπικά ευρήματα. Και η συνεχής επανάληψη των συγκεκριμένων ευρημάτων, μετατρέπει στα μάτια των πολιτών – ψηφοφόρων τις «αδυναμίες» και αστοχίες μιας πολιτικής δύναμης, σε πλεονέκτημα. Άλλωστε, τα ίδια συμβαίνουν παντού, είναι το αφοπλιστικό επιχείρημα!

Οι νέοι απορρίπτουν τους πολιτικούς γιατί δεν παίρνουν απαντήσεις, στα σύγχρονα ερωτήματα τους. Οι συνταγές του παρελθόντος δεν τους ικανοποιούν. Και όλα αυτά, τα δείχνουν οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά το πολιτικό σύστημα μένει μόνο στο γράφημα της πρόθεσης ψήφου!

Και για να κερδίσουμε τις εκλογές ένας τρόπος, ένα αφήγημα υπάρχει. Το «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Οι παροχές κάθε είδους από τους έχοντες την κυβέρνηση και οι μεγάλες και άκριτες υποσχέσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεβάζουν την πρόθεση ψήφου!

Όμως, ένα απρόοπτο γεγονός μπορεί να ανατρέψει ακόμη και δημοσκοπικές διαφορές δέκα μονάδων και κόμματα με μεγάλα ποσοστά πρόθεσης ψήφου,, απόρθητα κάστρα, να χάνουν με μεγάλες διαφορές την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά!

Ακόμη, είναι σύνηθες το φαινόμενο, η αναποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης να μην εισπράττεται από την αξιωματική αντιπολίτευση, για λόγους ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες!

Στις εκλογές, τη νίκη τη δίνει ένα μικρό ποσοστό, όχι μεγαλύτερο του 10%, των πολιτών ψηφοφόρων που δεν ενθουσιάζονται από κόμματα και αρχηγούς, παραμένουν ψύχραιμοι και μελετάνε το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους και δεν ιχνηλατούνται από καμία δημοσκοπική εταιρία. Και δεν είναι οι λεγόμενοι στις έρευνες, «αναποφάσιστοι», είναι οι «σκεπτόμενοι» πολίτες που ανήκουν σε όλα τα κόμματα και δεν εκδηλώνονται σε καμιά έρευνα!!!

 

Το “Υπάρχω” των πολιτικών κινδυνεύει! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Άνοιγμα στην κοινωνία από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, τώρα που μπήκαμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο δύο ετών. Προσοχή όμως να μην «ξεχειλώσουν» από το πολύ άνοιγμα! Παχιά και μεγάλα λόγια από πιστούς θιασώτες μιας «χαλασμένης» πολιτικής. Tις τελευταίες ημέρες ακούμε για συνέδρια, εξορμήσεις στην ύπαιθρο, ημερίδες, φεστιβάλ νεολαίας  και άλλα συναφή για να νιώσουν 

ότι "υπάρχουν", δεν έχουν τελειώσει  ακόμη!
 
Απευθυνόμενοι στους μόνιμους κωπηλάτες, στις κομματικές γαλέρες και σε όλα τα μέλη των πληρωμάτων, τους παροτρύνουν να βγουν στην κοινωνία και ακολουθώντας τη στρατηγική «στόμα με στόμα» να πουλήσουν την πολιτική τους πραμάτεια, που δεν έχουν!
 
Η κοινωνία τους περιμένει στη γωνία. Τα προβλήματα πολλά και γνωστά. 

Με απαξία, ωχαδερφισμό, αδιαφορία και απάθεια η αναμενόμενη αντίδραση. Πολλάκις με ύβρεις και προπηλακισμούς. Και αυτό, τα εκάστοτε ηχεία της πολιτικής το ξέρουν. Άλλωστε, δεν είναι όλα τα «μαντρόσκυλα» ανθεκτικά στη φόλα και πρέπει να προσέχουν!
 
Άνοιγμα στην κοινωνία, είτε διά ζώσης, είτε μέσω των νέων τεχνολογιών και ερωτηματολογίων, η βασική προτεραιότητα κάθε πολιτικού κόμματος που σέβεται τον ψηφοφόρο του. Μαζί αποφασίζουμε, όπως μαζί τα φάγαμε! Μόνο που οι πολίτες δεν τρώνε άλλο κουτόχορτο! Διαβάστε τα σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις των πολιτικών και θα καταλάβετε!
 
Η συνέχεια γνωστή. Τα περισσότερα αιτήματα των πολιτών δεν συνάδουν με τις πολιτικές αρχές και αξίες του κόμματος, όταν βρεθεί στην εξουσία και άρα μη αποδεκτά. Στον κάλαθο!
 
Το άνοιγμα στην κοινωνία πραγματοποιείται και με περιοδείες και επισκέψεις σε διάφορες περιοχές και οργανωμένους συλλόγους, όπου συγκεντρώνονται μια «τυφλή» κομματική πελατεία και μεγάλος αριθμός από αγκιστρωμένα ψάρια που δεν χρειάζονται δόλωμα. Οι ίδιοι και οι ίδιοι μετρημένοι στα δάκτυλα!
 
Εκεί, σηκώνεται για περιορισμένο χρόνο η σημαία της νίκης του κόμματος και γίνονται αποδεκτά τα πεπραγμένα της πολιτικής ως Ευαγγέλια, από πολιτικούς αργόσχολους! Στόχος το «Υπάρχω» του πολιτικού σχηματισμού και «όσο με στηρίζεις θα υπάρχω», παραφράζοντας το λαϊκό άσμα. Κάθε άνοιγμα στην κοινωνία για να είναι επιτυχημένο, θα πρέπει να ακολουθείται κι από ορυμαγδό υποσχέσεων γενικών και ειδικών στην κοινωνική ομάδα που απευθύνεται. Το κρεσέντο των κυβιστήσεων θα ακολουθήσει. Είναι σε όλους γνωστό και αποδεκτό.
 
Άνοιγμα στην κοινωνία για προέλκυση και νέων υποψήφιων που θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια στις εθνικές εκλογές. Νέα εκλογή οργάνων με ευρύτερη νομιμοποίηση από τη βάση, με ελεύθερη συμμετοχή. Αυτό στη θεωρία, γιατί στην πράξη οι πολίτες ενώ αποστρέφονται πολλά από τα γνωστά πολιτικά ονόματα τους ψηφίζουν ανελλιπώς κάθε φορά. Ανάγκη ψυχιατρικής εξέτασης. Φαυλικές, κυκλικές και γνώριμες ψηφοδοσίες με κύριο γνώρισμα το «όλοι το ίδιο είναι». Η στοχοπροσήλωση των κομμάτων σε ανοίγματα στην κοινωνία, πολλές φορές συγχέεται με το άνοιγμα στον κομματικό μηχανισμό τους, για τη στελέχωση των οργάνων του κόμματος. Γαρνιτούρα είναι τις περισσότερες φορές τα νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. Ο κομματικός μηχανισμός στηρίζει πάντα έναν «δικό» του παλαιό κατά προτίμηση.
 
Για τα κυβερνώντα κόμματα το άνοιγμα στις κοινωνίες συνοδεύεται σχεδόν πάντα με άγρια γιούχα και ακατονόμαστες ύβρεις. Πολιτική αυτοχειρία τις περισσότερες φορές αντί δίαυλος αμφίδρομης επικοινωνίας.

 

Με τον νέο εκλογικό νόμο ''ατάκα και επιτόπου'' η εκλογή των Αυτοδιοικητικών, αλλά και με ''παγίδες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Οι προτεινόμενες αλλαγές στο νόμο για την εκλογή των αρετών σε Δήμους και Περιφέρειες ανατρέπουν το υπάρχον εκλογικό σύστημα, βασικά για δύο λόγους ,σύμφωνα πάντα με τον αρμόδιο Υπουργό, το υψηλό κόστος της δεύτερης Κυριακής και τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των πολιτών. Η  αποχή σε πολλές περιπτώσεις έφτασε πάνω από 50% τη δεύτερη Κυριακή. Και ένας ακόμη λόγος, τέλος στα "παζάρια" μεταξύ των υποψηφίων στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, στους δύο γύρους.

Από τους επικριτές του νέου εκλογικού νόμου προβάλλονται αρκετά όπως η  μεθόδευση που καταργεί τη δημοκρατική νομιμοποίηση των αιρετών, το νέο άγνωστο και μη δοκιμασμένο εκλογικό σύστημα, οι  πολιτικές σκοπιμότητες που έχει ο αποκλεισμός της δεύτερης Κυριακής και πολλά ακόμη.

Για το σύνολο των Αυτοδιοικητικών, ο νέος εκλογικός νόμος είναι δευτερεύον ζήτημα. Το πρωτεύον είναι να δοθούν πόροι, αρμοδιότητες και κύρος στην αυτοδιοίκηση από το νέο Κώδικα που ετοιμάζεται να ψηφιστεί σε λίγες μέρες από τη Βουλή. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ενδιαφέρει περισσότερο πόσο αποτελεσματική αυτοδιοίκηση θα έχουν οι πολίτες, παρά το ποιος θα είναι ο αυτοδιοικητικός συνδυασμός που θα ηγηθεί της Περιφέρειας ή του Δήμου. 

Πολύ σωστή η παρατήρηση ενός υψηλόβαθμου αυτοδιοικητικού ότι ο εκλογικός νόμος είναι το "έλασσον", σημασία έχει το μέλλον της αυτοδιοίκησης και το "ξεκαθάρισμα" των αρμοδιοτήτων!

Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο εκλογικό νόμο που θα ισχύσει στις εκλογές του 2028, αν δεν αλλάξει μετά από πιθανές αλλαγές των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών το 2027 ,ή εκλογή όλων των αυτοδιοικητικών θα γίνεται σε ένα γύρο, την πρώτη Κυριακή. 

Ατάκα και επιτόπου αλλά και με παγίδες,  θα έχουμε τον νικητή των εκλογών. Εκτός από την εκλογή των τοπικών αρχόντων υπάρχουν ακόμη και άλλες αλλαγές στο εκλογικό σύστημα όπως η άνευ σταυρού εκλογή δημοτικών συμβούλων, η κατάργηση εκλογικών περιφερειών, η κατάργηση αποσπάσεων δημοτικών υπαλλήλων και η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας . Όσοι από τους αυτοδιοικητικούς θα θελήσουν να δοκιμαστούν στη "βάσανο" της νέας εκλογικής αναμέτρησης, το 2028 θα πρέπει να επανεξετάσουν τη στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθήσουν με τον νέο εκλογικό σύστημα και να αντιμετωπίσουν  πρωτόγνωρες "παγίδες" όπως θα πριμοδοτήσουν τη δεύτερη επιλογή των ψηφοφόρων και με ποιόν συνδυασμό; Μήπως αξίζει να δοκιμάσουν την τεχνική των "θυγατρικών" η  της μοναδικότητας του συνδυασμού;

Θα πρέπει να μελετήσουν νέους τρόπους πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί πλέον η προεκλογική τους εκστρατεία. Οι  δοκιμασμένοι τρόποι, οι στρατηγικές ,τα γνωστά  "παζάρια" και άλλοι μέθοδοι συμφωνίας, δεν ισχύουν πλέον. Όλα αλλάζουν .Όλα σε ένα γύρο. 

Το μόνο "κερασάκι" που έμεινε  στην τούρτα της επιτυχίας ενός αυτοδιοικητικού προσώπου, είναι η προβολή της προσωπικότητας του. Το εκλογικό σύστημα είναι πρωτόγνωρο και θα πρέπει να μελετηθεί  ενδελεχώς από τις εταιρείες πολιτικής επικοινωνίας, τους πολιτικούς αναλυτές ακόμη και από τους τους δημοσκόπους, για να ετοιμαστούν οι νέες επικοινωνιακές στρατηγικές και τεχνικές, που θα βοηθήσουν τους υποψηφίους στην πρώτη τους εκλογή η στην επανεκλογή τους.

Ουδέν κρυφόν από τη γραφή των πολιτικών! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η γραφολογία αποτελεί μια τεχνική αποκωδικοποίησης της προσωπικότητας του κάθε ατόμου. Στο εξωτερικό οι εταιρίες ζητούν μαζί με το βιογραφικό του κάθε υποψήφιου και ένα δείγμα γραφής για να μελετήσουν μέσα από τον γραφικό χαρακτήρα του υποψήφιου την προσωπικότητα του.

Οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να πιστοποιήσουν τον χαρακτήρα του πολιτικού που εμπιστεύονται και ψηφίζουν, αν θα μπορούσαν να έχουν ένα δείγμα γραφής του και τη δυνατότητα αποκωδικοποίησης του τρόπου γραφής ενός απλού κειμένου, πέντε σειρών, στην ελληνική η λατινική η ακόμη και στην αγγλική γλώσσα. Στην εποχή της social επικοινωνίας είναι λιγάκι δύσκολο αλλά αξίζει να τεστάρετε τον πολιτικό που σκοπεύετε να ψηφίσετε! 

Την επόμενη φορά που ένας πολιτικός θα ζητήσει την ψήφο σας, δώστε του μια λευκή κόλλα χωρίς διαγράμμιση και ζητήστε να σας γράψει πέντε με έξι σειρές σχετικά με τον λόγο που ζητά την ψήφο σας ή κάτι άλλο δικό του. Στη συνέχεια πάρτε το χαρτί και μελετήστε τον τρόπο γραφής του πολιτικού. Δείτε αν αξίζει να τον ψηφίσετε, από την γραφολογία του κειμένου.

Σύμφωνα λοιπόν με ειδικούς γραφολόγους έχουμε την αποκάλυψη του γραφικού χαρακτήρα ενός προσώπου ως εξής:

• Μεγάλα και καθαρά γράμματα. Άνθρωπος που προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση. Δυναμικός, εξωστρεφής, με ικανότητα και αυξημένη αυτοπεποίθηση. Κάθε τι δύσκολο θεωρείται πρόκληση και δεν διστάζει να ρισκάρει. Συνήθως πετυχημένος στον επαγγελματικό στίβο και με μεγάλες προσδοκίες και όραμα για την πολιτική του σταδιοδρομία.

• Μικρά και δυνατά γράμματα. Άνθρωπος του πνεύματος, προτιμά τις πράξεις από τα λόγια και δεν εξωτερικεύεται. Αφήνει τους άλλους να μιλάνε και να προβάλλουν τις δεξιότητες του. Σταθερός στις απόψεις, μετριοπαθείς αλλά και με πείσμα για την υλοποίηση όλων όσων υπόσχεται.

• Αχνά και μικρά γράμματα. Άνθρωπος μοναχικός, εσωστρεφής, συγκεντρωτικός, και υστερόβουλος. Αν τα γράμματα του έχουν έντονη κλίση τότε φανερώνουν μυστήριο και δόλο. Καλύτερο να ψηφίσετε κάποιον άλλον.

• Γράμματα μέτριας έντασης. Άνθρωπος της εποχής. Ξέρει τι θέλει, έχει ενέργεια, σταθερότητα, πειθαρχία. Γνωρίζει πολύ καλά τον στόχο και τους τρόπους για να τον πετύχει. Ανήκει στην πλειοψηφία των πολιτικών που ξέρουμε.

• Η κίνηση της γραμματοσειράς. Όταν τρέχει προς τα πάνω, οι ειδικοί λένε, ότι είναι ανοιχτό μυαλό σε νέες ιδέες, ευχάριστος και εργασιομανής. Όταν τρέχει προς τα κάτω η γραμματοσειρά άτομο που αποφασίζει μετά από αρκετή σκέψη και δεν απογοητεύει. Τηρεί όσα υπόσχεται.

• Ευθεία γραφή. Άτολμο, άβουλο άτομο, που μπαίνει στο στίβο της πολιτικής με «προίκα» και μετά από παρότρυνση και «σπρώξιμο» έμπειρου πολιτικού. Αποφύγετε την εκλογική στήριξη του. Θα βγει από την πολιτική όπως μπήκε, χωρίς να αφήσει ίχνη….

• Ζυγισμένες στοιχισμένες σειρές. Δείχνουν άτομο πειθαρχημένο, σοβαρό, υπεύθυνο, με συγκεκριμένους στόχους. Γνωρίζει τα προβλήματα και τις πιθανές λύσεις. Εμπιστευτείτε το άφοβα.

Οι πολιτικοί μας πρέπει να γνωρίζουν ότι ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο αλλά και ουδέν κρυπτόν από τη γραφή τους!

 

Το "σύνδρομο της Σημαίας", ο αστάθμητος παράγοντας των επόμενων εκλογών; Άρθρο του Θανάσης Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας οδηγών πολιτικής αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Μετά την ανάπαυλα των γιορτών του Πάσχα, ξεκίνησαν δριμύτερα, οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά, διαδικτυακά και κανονικά καφενεία με τους πολιτικούς να ξαναβρίσκουν το ρόλο τους, στα κάθε είδους "παράθυρα"! 

Αναλύσεις επί αναλύσεων, για την πορεία των πολιτικών πραγμάτων και έπονται συνεχείς δημοσκοπήσεις με τα ίδια πάνω-κάτω αποτελέσματα. Μια στιγμιαία εικόνα της κοινής γνώμης, που καλείται να εξηγηθεί από όλους τους ειδικούς. Χάνεσαι στην ανάλυση ενώ το σκηνικό είναι γνωστό. Υψηλοί τόνοι, κατηγόριες εκατέρωθεν, αντιπαραθέσεις και διαξιφισμοί για τις τραγωδίες που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Από Μάτι, Μάνδρα και Τέμπη σε πρώτο πλάνο, φυσικά. Αλληλοκατηγορίες για τη διαχείριση των τραγωδιών αλλά και για τη συγκάλυψη των ευθυνών ακόμη και για την κατάλυση των θεσμών. Τα δημοσκοπικά αποτελέσματα γνωστά σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις. Το κυβερνών κόμμα, με ουσιαστικές απώλειες.

 Ο κόσμος θυμήθηκε για άλλη μία φορά τα Τέμπη, φίμωσε, οργίστηκε, έκλαψε, αν και καθυστερημένα δύο χρόνια μετά την τραγωδία και τιμώρησε την κυβέρνηση στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, ρίχνοντας την στα πιο χαμηλά της όρια. Για πρώτη φορά έδειξε τόσο σίγουρος ο κόσμος ότι το δυστύχημα δεν ήταν μόνο απόρροια ανθρώπινου λάθους αλλά και πολιτικό. 

Από την άλλη, η αντιπολιτευτική ανεπάρκεια, πρωτοφανής στην πολιτική ιστορία του τόπου, δεν είναι ικανή ούτε να φλερτάρει με την κυβερνησιμότητα, που αναζητούν οι πολίτες, σύμφωνα με τα χαμηλά δημοσκοπικά  ποσοστά της. Και το μεγάλο ερώτημα είναι,  αν το παλιό όπως το γνωρίσαμε πεθαίνει, ποιο είναι το καινούργιο που γεννιέται; Το καινούργιο θα φέρει την πολυπόθητη άνοιξη στο πολιτικό μας γίγνεσθαι ή θα βάλει τη χώρα σε περιπέτειες; 

Όμως στην πολιτική δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και ο λεγόμενος αστάθμητος παράγοντας. Όποτε εμφανίζεται όλα αλλάζουν, δημοσκοπικά δεδομένα ανατρέπονται και τα σίγουρα δεδομένα, παύουν να υπάρχουν. 

Ο αστάθμητος παράγοντας πολλάκις εμφανίζεται απρόσκλητος από το "πουθενά", από μια ή ακόμη στήνεται ένα αντίστοιχο σκηνικό από τα λεγόμενα εξωθεσμικά κέντρα και παράκεντρα. Ο ξένος δάκτυλός όπως λέγεται!

Θυμίζω την ταινία wag the dog και στην ελληνική της μετάφραση "ο πρόεδρος , ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος". Μια μαύρη αμερικάνικη κωμωδία, όπου ένας "ψεύτικος" πόλεμος αποσπά την προσοχή των πολιτών- ψηφοφόρων λίγο πριν την κάλπη, από ένα προεδρικό σεξουαλικό σκάνδαλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο λεγόμενος αστάθμητος παράγοντας "δούλεψε" και ο πρόεδρος επανεξελέγη.

Σε μία από τις επόμενες δημοσκοπήσεις, καλό θα ήταν να δούμε τις απαντήσεις των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων στην ερώτηση "ποιον πολιτικό αρχηγό εμπιστεύεται στη διαχείριση εθνικής κρίσης;. 

Το γνωστό "σύνδρομο της Σημαίας μπορεί να είναι ο αστάθμητος παράγοντας των επόμενων εθνικών εκλογών;

Οψόμεθα.

 

Έχει η πολιτική "κύκλο ζωής"; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Η πολιτική ως επάγγελμα είναι ένα από  τα πιο γνωστά δοκίμια του Γερμανού οικονομολόγου και κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ. Αν ισχύει και σίγουρα ισχύει κάτι τέτοιο, με τους δεκάδες πολιτικούς που συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο, από την πολιτική.

 Είναι όμως η πολιτική προϊόν και ως προϊόν υπακούει στους κανόνες του επιχειρηματικού  μάρκετινγκ, που στη θεωρία του υπάρχει και ο λεγόμενος "κύκλος ζωής "ενός προϊόντος; Και αν ισχύει κάτι τέτοιο, έχει "κύκλο ζωής" η πολιτική; Ας τα πάρουμε από την αρχή.  

Ο ρόλος του μάρκετινγκ και της διαφήμισης είναι να κάνει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης ευρέως γνωστά, προσπαθώντας συγχρόνως να πείσει το καταναλωτικό κοινό ότι το συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία είναι το καλύτερο που προσφέρει η αγορά και πως είναι εκείνο που ταιριάζει και θα ωφελήσει περισσότερο τον καταναλωτή. Γνωστά θα πείτε.

Όμως, στον κύκλο ζωής κάθε προϊόντος επέρχεται –αναπόφευκτα κάποια στιγμή- και τα στάδια της ωρίμανσης και της πτώσης. Αυτό, στις μέρες μας, ισχύει και για την πολιτική ως προϊόν; Η πολιτική απαξίωση και η μεγάλη αποχή από τις εκλογές είναι τα πιο έντονα σημάδια της φθίνουσας πορείας και τέλους του προϊόντος «πολιτική»;

Όπως λοιπόν ισχύει στην εμπορική διαφήμιση, χρειάζεται επειγόντως επαναλανσάρισμα  για να επανακάμψει το προϊόν της πολιτικής. Χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν τα πλεονεκτήματα και ο τρόπος επικοινωνία τους στο κοινό, διαφορετικά διακινδυνεύουμε να υπάρχουν πολιτικοί- προϊόντα χωρίς ψηφοφόρους- καταναλωτές.

Όπως χρειάζεται συχνή διάδραση μεταξύ εταιρείας- προϊόντος- καταναλωτή για να βελτιωθεί το προϊόν έτσι χρειάζεται και στο πολιτικό μάρκετινγκ αυτή η διάδραση να μην περιορίζεται και τελματώνει σε μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Αδρανεί η συνήθεια ψήφου των πολιτών! 

Χρειάζεται, σε τακτά διαστήματα, ένα "φρεσκάρισμα" της εικόνας της πολιτικής με νέα πρόσωπα, νέα οράματα, νέες ιδέες ,για να μη κλείσει βίαια  ο "κύκλος ζωής" της.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι ψηφοφόροι παραμένουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια με το ίδιο ''προϊόν", και που κάποιος άλλος πολλές φορές το "αγόρασε"

για λογαριασμό τους, χωρίς τη δυνατότητα να το αλλάξουν ακόμα κι εάν δεν πληροί τις προδιαγραφές που υποσχόταν. Πράγμα αδιανόητο για τους κανόνες της αγοράς. Γιατί η πολιτική να διαφέρει;

(Μαζί και πάλι μετά την Κυριακή του Θωμά)

Πολλές ευχές για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα

 

 

Διαφθορά, Πολιτική και Πολιτική Επικοινωνία! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στα μεταπολιτευτικά χρόνια, η Διαφθορά και η Διαπλοκή κυριάρχησαν στο πολιτικό σώμα της Ελλάδας, εξελισσόμενες και μεταδιδόμενες σαν το μυκοβακτηρίδιο μιας ανίατης νόσου. Αρχικά προσέβαλαν το δέρμα και τα περιφερειακά νεύρα του πολιτικού, με υποσχέσεις για γρήγορη ανέλιξη και χορηγίες για τα πρώτα έξοδα. Και τελικώς, όταν ο πολιτικός ενέδιδε πλήρως στις επιταγές των συμφερόντων, λειτουργώντας εν τοις πράγμασι ως εκπρόσωπός τους, η νόσος παρεισέφρυε και στα ενδότερα της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, προκαλώντας στο τέλος μία συνολική εικόνα σήψης.
Η Πολιτική Επικοινωνία, όσο κι αν εξελίχθηκε ως επάγγελμα και ως επιστήμη, ήταν αδύνατον από ένα σημείο κι έπειτα να εξωραΐσει ή να βελτιώσει την αποκρουστική παρουσία ενός ασθενούς που είχε πληγεί σε τέτοια μεγάλη έκταση. Βλέπετε, η Πολιτική Επικοινωνία δεν διαμορφώνει πολιτικούς, αλλά τους προβάλει με βάση τα δικά τους χαρακτηριστικά. Αλλά αν το κορμί αποσυντίθεται, ποιο ρούχο μπορεί να το αναδείξει, να το στολίσει, ή έστω να το καλύψει;
Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τώρα τη χώρα, φαίνεται να επηρεάζει σε δραστικό σημείο τα κριτήρια με τα οποία ο πολίτης επιλέγει πλέον τον πολιτικό. Στοιχεία προσφάτων ερευνών, μυστικές οι περισσότερες για λογαριασμό κομματικών επιτελείων, δείχνουν ότι το πιθανότερο απ’ όλα είναι ότι στις προσεχείς εκλογές (πάντα το ίδιο δείχνουν οι έρευνες, πριν τις εκλογές), να ανανεωθεί η σύνθεση της Βουλής σε ποσοστά που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα των τελευταίων αναμετρήσεων. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρονται ακόμη και σε αλλαγές της τάξης του 50% και παραπάνω. Η ελπίδα που γεννάται λοιπόν, είναι ότι το νέο πολιτικό προσωπικό που θα προκύψει, θα φέρει πολιτικά κύτταρα υγιή και απαλλαγμένα από την πολιτική νόσο της διαπλοκής που όλοι μας ζήσαμε μεταπολιτευτικά.
Και η Πολιτική Επικοινωνία; Πως πρόκειται να εξελιχθεί; Προφανώς, είναι καιρός να απαλλαχτεί και εκείνη από τις παρενέργειες του νοσηρού πάρε-δώσε μεταξύ Πολιτικής και Διαπλοκής, βοηθώντας σε πολλές περιπτώσεις και κείνη με τον τρόπο της να παρουσιάζεται η νύχτα μέρα και το μαύρο άσπρο. Μοιραία, θα κληθεί και εκείνη να προσαρμοστεί σε νέους, υγιέστερους κώδικες επαγγελματικής λειτουργίας και κυρίως, δεοντολογίας, ενώ ταυτόχρονα, θα υποχρεωθεί από τις ίδιες τις αλλαγές στο επίπεδο μίας νέας συνολικά πολιτικής κουλτούρας να απλοποιήσει τις τεχνικές και τους κανόνες με βάση τους οποίους θα υποστηρίζει τους πελάτες και το προφίλ τους.
Η πολιτική νόσος της διαπλοκής που μας κατέκλυσε για δεκαετίες,  ιαίνεται όταν  η έγερση της κοινωνίας θα επιδράσει ως ένα είδος πανίσχυρης αντιβίωσης. Η Πολιτική Επικοινωνία θα μείνει πίσω από την εξέλιξη αυτή σαν να ήταν τα κουρέλια που φορούσε ο ασθενής;

 

 

Πολίτες και πολιτικοί ζούμε σε έναν αναλογικό κόσμο αλλά επικοινωνούμε ψηφιακά! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Είναι γνωστό ότι στην εποχή μας, η επικοινωνία και η διαμόρφωση της εικόνας ενός πολιτικού προσώπου, βρίσκονται σε ένα σημείο καμπής. Τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης έχουν δώσει μεγάλο μέρος τους στην νέα εποχή της αυτοματοποιημένης ενημέρωσης και σε αλγόριθμους, που αναδιαμορφώνουν ριζικά την προβολή του περιεχομένου των μηνυμάτων τους. Αποτέλεσμα, να χρειάζεται μία πολυεπίπεδη προσέγγιση που συνδυάζει τα παραδοσιακά μέσα, με τα λεγόμενα νέα ψηφιακά μέσα, για την αντιμετώπιση του κατακερματισμού των καθημερινών ειδήσεων. Σε μια κατηγορία επικοινωνίας αρκετά παγιωμένη, οι πολιτικοί  κάθε βαθμίδας θα πρέπει να αλλάξουν το αφήγημα τους, με νέο συναισθηματικό και εμπνευσμένο!

 

Και στην πολιτική επικοινωνία όπως συμβαίνει και στην εμπορική, οι πολιτικοί πρέπει να ακολουθούν τα νέα trends,με ήθος, ενσυναίσθηση και σεβασμό στους ανθρώπους, παίρνοντας παράλληλα και το πιθανό ρίσκο, αν θέλουν να κερδίσουν το μυαλό και τις καρδιές των πολιτών.

 

Παράλληλα, τα προς προσέγγιση κοινά στρέφονται σε προσωπικότητες όπως influencers, ανεξάρτητους δημιουργούς, παρά σε θεσμικά μέσα, για να πάρουν ακόμη και πρωτογενή πληροφόρηση. Οι λεγόμενοι από παλαιότερες εποχές, decision - makers, έχουν μεγαλύτερη επιρροή από τα γνωστά μας δελτία τύπου και συνεντεύξεις στα παραδοσιακά μέσα. Σημαντική πρέπει να θεωρείται και η ψηφιακή παρουσία, video, ενός πολιτικού προσώπου, που μιλά με αυθεντικότητα και καλλιεργεί συνθήκες εμπιστοσύνης, μέσα από άμεσες προσωπικές και πολυμεσικές παρεμβάσεις.

 

Η άρτι εμφανισθείσα τεχνητή νοημοσύνη, σύμμαχος στην δημιουργία προσωποποιημένου περιεχομένου, απαιτεί προσεκτική χρήση γιατί δημιουργεί και ανεξέλεγκτα ρίσκα, στην  εικόνα και φήμη του πολιτικού. Η  συμμετοχή σε εκπομπές ειδήσεων και λόγου, έχουν κουράσει τους πολίτες, με τις αναφορές σε  καταστροφές και συγκρούσεις, δίνοντας τις πρώτες θέσεις στην τηλεθέαση, σε εκπομπές του lifestyle.

 

Ο σύγχρονος πολιτικός έχει ανάγκη από  επικοινωνιακό  συνεργάτη, που θα λειτουργεί περισσότερο σαν partner αρκεί να είναι σε θέση να βλέπει το επόμενο που έρχεται και να διακρίνει την μεγάλη εικόνα, με στόχο να βρεθεί ο συνεργάτης του πολιτικός, ένα βήμα μπροστά από τους ανταγωνιστές του. Για να το πετύχει θα πρέπει να έχει ισχυρή στρατηγική εστίαση, μεγάλο βαθμό ευελιξίας στην προσαρμογή της παρούσας  κατάστασης,  πίστη στις δεξιότητες του πολιτικού και πρόσβαση σε τεράστια δεξαμενή τεχνογνωσίας, εργαλείων και δεξιοτήτων ακόμη και με βοήθεια του AI.

 

Σε αυτό το ταχύτατα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η στρατηγική επικοινωνία της καριέρας ενός πολιτικού προσώπου, με πολιτική επάρκεια, συγκροτημένο λόγο, ελκυστική σκηνική παρουσία, και προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, δεν πρέπει να στηρίζεται στις γνωστές τακτικές του παρελθόντος και σε παρωχημένες ιδέες που δεν πρόκειται να "δουλέψουν" πλέον. Πολίτες και πολιτικοί ζούμε σε έναν αναλογικό κόσμο αλλά επικοινωνούμε ψηφιακά!