Ο Ζήκος και οι μπακάλικοι λογαριασμοί. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στην Ελληνική ταινία, με τους τίτλους «Ο Μπακαλόγατος» ή «Της κακομοίρας», διαφορετικοί τίτλοι, μία η ταινία, λόγω πολλαπλών επαναλήψεων από τα τηλεοπτικά μας κανάλια, απολαμβάνουμε τις «φαρμακερές» ατάκες του Ζήκου, την ώρα που παραδίδει ταμείο στο αφεντικό του. Ακολουθούν μπακάλικοι λογαριασμοί, εφεύρεσης του Ζήκου που κάθε φορά τους ακούμε με χαμόγελο και ευχαρίστηση.

Μπακάλικοί λογαριασμοί «κομμένοι και ραμμένοι» στα μέτρα εκείνου που αποδίδει λογαριασμό. Έτσι γίνεται πάντα και στην πολιτική. Όταν ένας αρχηγός κόμματος, ένας υπουργός, μια κομματική παράταξη, χάνει τον μπούσουλα, οι απαντήσεις τους θυμίζουν τις απαντήσεις του Ζήκου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και γράψτε το όπως το λέμε. Άλλα τους ρωτάς και για άλλα σου απαντάνε. Συχνά οι απαντήσεις μοιάζουν να δίνονται με «πλαστελίνη». Πλάθονται κατά το δοκούν και σερβίρονται από την πλευρά που συμφέρει τον έχοντα την υποχρέωση να απαντήσει.

Ιδιαίτερα, στο χώρο της καταμέτρησης των κρουσμάτων από τον κορονοϊό, τον αριθμό των θυμάτων, τον αριθμό των ΜΕΘ ακόμη και τον αριθμό των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.

Διαφορετικές αναφορές από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, για αριθμούς, στατιστικές και παράπλευρες απώλειες. Ακόμη και τα θύματα από το Μάτι μπαίνουν στον καθημερινό απολογισμό των κομμάτων της εξουσίας.

Συγκρίνουν ανόμοιες καταστάσεις, ενώ «φλέγεται» στην κυριολεξία ο υγειονομικός χώρος.

Σώνει και καλά, να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον, λες και όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης ή της επόμενης δημοσκόπησης, οι πολίτες θα πάρουν τοις μετρητοίς όσα σήμερα ισχυρίζονται οι μονομάχοι της εξουσίας και όχι όσα βιώνουν!

Το τελευταίο που χρειάζεται η πολιτική του τόπου είναι ένα κίνημα διχασμού, και αμφισβήτησης της κοινής λογικής. Η αβεβαιότητα εξέλιξης της πανδημίας δεν προσφέρεται για πολιτική ξύλευση, εκατέρωθεν.

Αντιδικίες, και  εμμονικές προκαταλήψεις φέρνουν ακραία πόλωση, τοξικότητα και ανήκουστα πράγματα.

Εφιάλτες και άσχημα όνειρα, που βγαίνουν κάθε μέρα, στις εντατικές των νοσοκομείων.

Με τέτοιους μπακάλικους τρόπους, η κοινωνία δεν πάει μπροστά. Απλά κυνηγάει την ουρά της, αδιαφορώντας αν οι νίκες των πρωταγωνιστών της εξουσίας, είναι αιματηρές.

Χρειάζεται από όλους σύνεση και συμβιβασμός στην τρέχουσα κατάσταση. Θα έρθει η ώρα του τελικού λογαριασμού και οι πολίτες θα κρίνουν ποιος κράτησε την κοινωνία όρθια και υγιή και ποιος με ψευδείς και επικίνδυνες θεωρίες προέτρεπε σε ανεύθυνες και ανορθολογικές πολιτικές. Οι διαξιφισμοί μεταξύ κεντροδεξιάς ,κεντροαριστεράς και αριστεράς, για την διαχείριση της πανδημίας, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας εκλείπει η κοινή λογική. Θέλει κότσια και... κοχόνες να είσαι λογικός αντί για ιδεοληπτικά φανατικός!

Το επόμενο πεδίο αναμέτρησης των μονομάχων εξουσίας και λοιπών παρατηρητών, θα είναι τα εμβόλια για τον κορονοϊό. Αναμένονται νέοι λογαριασμοί, που θα κάνουν τους λογαριασμούς του Ζήκου να φαίνονται παρωχημένοι. Τροφή για σκέψη  σεναριογράφων, της τηλεόρασης και του θεάτρου!